Ο Παναθηναϊκός έχει ‘αυτοπυροβοληθεί’ 6 φορές

Να ‘ναι η εμμονή του Λάζλο Μπόλονι σ’ ένα ποδόσφαιρο χαμηλών μέτρων που (υποτίθεται πως) προσφέρει ασφάλεια; Να ‘ναι η περιορισμένη ποιότητα υλικού; Να ‘ναι η έλλειψη σιγουριάς ή ταυτόχρονα η υπερβολική αυτοπεποίθηση; Να ‘ναι ο ‘ταβάριτς’ Κουζνέτσοφ που τσακώνεται με τη σκιά του; Να ‘ναι μήπως ο ανάδρομος Ερμής και η κακιά η μοίρα; Τα αίτια που ο Παναθηναϊκός αρνείται, σχεδόν πεισματικά, να διαχειριστεί βολικά αποτελέσματα, ακόμη κι αν σε κάποιες περιπτώσεις γλίτωσε, αναζητούνται. Το κάζο της Τρίπολης ήταν, για την ώρα, η πιο εξεζητημένη μορφή ενός φαινομένου ευεργεσίας των αντιπάλων του που εφέτος έχει κοστίσει διψήφιο αριθμό βαθμών στους ‘πράσινους’. Αλλά κι έναν αποκλεισμό.

Μουτζουρωμένος Πινακάς

Εποχή Πογιάτος όντως, μια εποχή με περισσότερα στραβά παρά ορθά (αν υπήρξαν κάποια τέτοια) για το ποδοσφαιρικό τμήμα, όλα όμως έχουν μια αφετηρία. Απέναντι στο τότε χειρότερο σύνολο του πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός έπαψε να παίζει μετά το 65′, η άμυνα με την επίθεση στερήθηκαν τον συνδετικό κρίκο της μεσαίας γραμμής, αφού ο Αγιούμπ κουράστηκε, και το 0-1 από το γκολ του Μακέντα στο 26′ ‘ακυρώθηκε’ τρία λεπτά πριν από τη λήξη της αναμέτρησης στο Αλκαζάρ. Ο 19χρονος Δημήτρης Πινακάς, το όνομα του οποίου ελάχιστοι είχαν υπ’ όψιν έως εκείνη την τελευταία Δευτέρα του Σεπτέμβρη, βρέθηκε σε ευνοϊκή θέση και δεν λάθεψε για το 1-1.

Σημείο αναστροφής: Η επιλογή της χρησιμοποίησης του στόπερ Πούγγουρα, αντί του Χουάνκαρ που τραυματίστηκε, σε θέση αριστερού μπακ απορρύθμισε την αμυντική λειτουργία των ‘πρασίνων’.

Από αγκάθι δεν βγαίνει πάντα ρόδο

Η πρεμιέρα του Λάζλο Μπόλονι στον πάγκο του ‘τριφυλλιού’ έμοιαζε με την πρώτη μέρα ενός 6χρονου σε μάθημα ξένης γλώσσας. Μολονότι στα τελειώματα της έβδομης δεκαετίας της ζωής του ο Ρουμάνος και με ένσημα 25 ετών στην προπονητική, ήταν αδύνατο μετά από 3-4 προπονήσεις και ελάχιστη γνώση των δυνατοτήτων του ρόστερ που παρέλαβε να καταλάβει τι έχει ανάγκη η νέα ομάδα του. Ναι μεν χρησιμοποιήσει τον νεοφερμένο Μαουρίτσιο στον άξονα, αλλά ταυτόχρονα δεν πείραξε το αταίριαστο δίδυμο των Μακέντα-Καρλίτος, τουλάχιστον όχι για 75 λεπτά, και παρά το προβάδισμα στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου είδε τον καλοδουλεμένο Βόλο να αντεπιτίθεται και να τιμωρεί στο 90′ με το τέρμα του Μπαρτόλο.

Σημείο καμπής: Οι αργοπορημένες κινήσεις από τον πάγκο, συνδυαστικά με την παραμονή του ανέτοιμου Μαουρίτσιο για 90 λεπτά. Ο Μπόλονι δεν ήξερε, αλλά έπρεπε να ρωτήσει.

Του Λάζαρου η κηδεία

Άλλο ένα βασανιστήριο και αγωνιστικό πισωγύρισμα για τον Παναθηναϊκό πάνω που είχε αρχίσει να βρίσκει τις ισορροπίες του και να μαζεύει βαθμούς. Ήταν η τελευταία φορά που ο Μπόλονι πάλεψε να χωρέσει στο ίδιο σχήμα δύο επιθετικούς που και δεν συνεργάζονταν και αλληλοεξουδετερώνονταν. Οι χαμένες ευκαιρίες στο υποφερτό πρώτο μισό δεν έδωσαν το πολυπόθητο προβάδισμα, η αντικατάσταση του Μακέντα συνοδεύτηκε από ανάρμοστη συμπεριφορά και το οδυνηρό 0-1 από τον Χριστοδουλόπουλο στο 88′ ζωντάνεψε ξανά την εσωστρέφεια και την γκρίνια πριν από την πρώτη μάχη με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.

Σημείο αναστροφής: Όταν ο Μπόλονι άλλαξε τους δύο ακραίους χαφ του χάθηκε η συνοχή στη μεσαία γραμμή, με συνέπεια τ’ άκρα να μείνουν ανυπεράσπιστα και ο Ενσικουλού να βγάλει μια σέντρα άνευ πίεσης εντοπίζοντας τον Λάζαρο σε θέση βολής.

Ο φόβος δεν φυλάει τα έρημα

Συνολικά ανώτερος ο Παναθηναϊκός δεν ήταν στο αθηναϊκό ντέρμπι με την ΑΕΚ. Έχοντας όμως βρει πρώτος ένα γκολ, χάρη στην ατομική ενέργεια και το άπιαστο τελείωμα του Βέλεθ, όφειλε στο τελευταίο ημίωρο του αγώνα να προστατεύσει εντελώς διαφορετικά το υπέρ του 1-0. Αντί να κρατήσει την μπάλα παραχώρησε έξτρα χώρο στην αντίπαλό του και συνδυαστικά με τα ατομικά λάθη στα μετόπισθεν βρέθηκε εκτεθειμένος χωρίς να έχει απειληθεί ουσιαστικά. Μάλιστα η ισοφάριση από τον Γκαρσία στο 73′ περισσότερο φόβισε τους ‘πράσινους’ παρά τούς ξύπνησε και η χαμένη ευκαιρία του Νιάς στις καθυστερήσεις απλώς ωραιοποίησε την κατάσταση. Γιατί σε άλλη συνθήκη η ομάδα του Μπόλονι θα έχανε.

Σημείο αναστροφής: Το διπλό λάθος του Χουάνκαρ, ο οποίος και πάνω στον Γκαρσία έδιωξε την μπάλα και την ισορροπία του έχασε αφήνοντάς του ανοικτό πεδίο εκτέλεσης.

Έγκλημα και τιμωρία

Ο τρόπος που ο Παναθηναϊκός ισοφαρίστηκε στην Τρίπολη αποτελεί το άκρον άωτον της αδυναμίας-αποτυχίας αυτοδιαχείρισης τρομερά βολικών καταστάσεων. Με δύο, όμορφα, γκολ σε 100 δευτερόλεπτα πριν από το 60′ και ορθό κοντρολάρισμα του ρυθμού είχε φτάσει μόλις 6 λεπτά από ένα αποτέλεσμα ζωτικής σημασίας για τη βαθμολογική επιβίωσή του στη μάχη των πλέι οφ. Κόντρα σε κάθε πιθανότητα επέτρεψε στον Αστέρα αφενός να μειώσει, κερδίζοντας αυτοπεποίθηση, αφετέρου να κυνηγήσει με λύσσα την ισοφάριση, πετώντας ευκαιρίες, προτού καταφέρει να ‘κλέψει’ το 2-2 με σουτ του τερματοφύλακά του στο 97′!

Σημείο αναστροφής: Η αποχώρηση του Μακέντα, για ν’ αποφευχθεί η δεύτερη κίτρινη, και η ταυτόχρονη οπισθοχώρηση του Βιγιαφάνιες σε ρόλο τρίτου χαφ που είναι αδύνατο ν’ ανταποκριθεί.

Πού ΠΑΣ με την όπισθεν;

Αλήθεια είναι ότι η μεγαλύτερη πληγή στο κορμί του Παναθηναϊκού άνοιξε από τον αποκλεισμό στο κύπελλο. Πριν απ’ όσα συνέβησαν στη Λεωφόρο είχε προηγηθεί το κακό διάβασμα του πρώτου αγώνα. Χωρίς να έχει χρειαστεί αγώνα για να φτάσει στα προημιτελικά, το ‘τριφύλλι’ έτυχε να έχει μια κλήρωση στα μέτρα του και παίζοντας σε ουδέτερο γήπεδο το μισό σκέλος αυτής συγκέντρωνε όλες τα απαιτούμενα εχέγγυα για να προχωρήσει παραπέρα. Το γκολ του Μακέντα, πριν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό, απλούστευσε κι άλλο το έργο των ‘πρασίνων’, αλλά ακολούθησε μια αναπάντεχη καθίζηση, σχεδόν κατάρρευση, με πολλά λάθη. Μαζί και το 2-1 του ΠΑΣ Γιάννινα, αποτέλεσμα που έγινε η στέρεα βάση για να πιστέψουν οι παίκτες του Γιαννίκη πως θα περάσουν.

Σημείο αναστροφής: Ο Μπόλονι διάλεξε το λάθος παιχνίδι για να ξεκουράσει τους βασικούς του, προτιμώντας ένα σχήμα με Σάντσες και Χατζηθεοδωρίδη στα άκρα και Αϊτόρ μπροστά από τον πρώτο, με αποτέλεσμα οι Γιαννιώτες να χτυπούν σταθερά από ‘κει.

Αν ο Παναθηναϊκός είναι επτάψυχος, έχει ξοδέψει ήδη τις 6 ζωές του!