Το τρίποντο που έκρινε το Άρης-ΠΑΟΚ ήταν σαν εκείνα του Μπάνε

Ο Τζος Κάρτερ ήρθε με μεγάλη καθυστέρηση στον ΠΑΟΚ. Το πιθανότερο ήταν πως δεν θα είχε έρθει ποτέ, τουλάχιστον όχι εφέτος, αν δεν είχε χτυπήσει σοβαρά ο Ελάιζα Μήτρου-Λονγκ και ο Άρης Λυκογιάννης δεν είχε βγει στην αγορά αναζητώντας αντικαταστάτη στην περιφέρεια. Όχι απαραίτητα οργανωτή. Βρήκε ελεύθερο τον 34χρονο Τεξανό φόργουορντ με τους +1500 στο κολεγιακό πρωτάθλημα (Texas A&M), την πολυετή πορεία στα ευρωπαϊκά παρκέ (Γερμανία, Ισραήλ, Ρωσία, Ιταλία, Τουρκία, Γαλλία) και την περυσινή θητεία 8 ματς στο Ρέθυμνο.

Στη Θεσσαλονίκη έφτασε στις 19/2. Σε λιγότερο από ένα μήνα έπαιξε σε 4 αγώνες της Stoiximan.gr Basket League. Το τέταρτο έλαχε να ‘ναι το ντέρμπι με τον Άρη στο Παλέ. Που όπως κάθε προηγούμενο ή κάθε επόμενο, δεδομένης της παράδοσης που κουβαλά μαζί του, θα έχει τη δική του αποκλειστική αξία. Το δικό του ατομικό βάρος και τη δική του μοναδική σημασία. Τη δική του αυθεντική ιστορία να διηγηθεί και ν’ αφήσει πίσω. Ο δίμετρος 34χρονος δεν είχε την πιο παραγωγική εμφάνισή του αφότου εντάχθηκε στον ‘Δικέφαλο’, μιας κι απέναντι στην ΑΕΚ είχε σκοράρει 27 πόντους από 6/9 τρίποντα μεταξύ άλλων. Ούτε καν τη δεύτερη, καθώς είχε κάνει πρεμιέρα με τους 17 πόντους στη Λάρισα.

Κι όμως οι 3 από τους 13 πόντους του στο νικηφόρο 77-71 επί των ‘κίτρινων’ σε μια αμφίρροπη μάχη μέχρι τέλους, με διακυμάνσεις εκατέρωθεν, είχαν τη ισχυρότερη επιρροή από τους συνολικά 60 που έχει πετύχει έως τώρα στo πρωτάθλημα. Με τον Άρη να έχει προσπεράσει 71-70 χάρη στο λέι απ του ΝτεΚόζι στο 38’51”, ο ΠΑΟΚ όφειλε ν’ αντιδράσει για να έχει τύχει. Η επίθεση δεν είχε κυλήσει σωστά, αλλά ο Κάρτερ έγινε ο από μηχανής θεός. Με την μπάλα στα χέρια δεν δίστασε να εξαπολύσει ένα σουτ από τα 7,5 μέτρα μπροστά σε δύο αντιπάλους, ύστερα από ντρίμπλα στην κορυφή, και ευστοχώντας για τρίτη φορά να ορίσει την έκβαση της μάχης στο 39’09”.

Διότι οι ‘κίτρινοι’ αιφνιδιάστηκαν, αγχώθηκαν, αποσυντονίστηκαν και έχασαν τον δρόμο τους. Πήγαν σε μια κακή επιλογή με τον Λιτλ που ήταν μοιρολατρικά άστοχη και από τη στιγμή που ο Μπιτς άρπαξε το ριμπάουντ, βάζοντας κατόπιν τις βολές που κέρδισε από το φάουλ, όλα είχαν, κατά μεγάλο ποσοστό, τελειώσει. Ο ΝτεΚόζι πήγε σ’ άλλη μια βιαστική προσπάθεια, μήπως προφτάσει το ανεδαφικό, γιατί δεν υπήρχε χρόνος, και το νέο ζευγάρι του Λοβ, στα 14” για τη λήξη, διαμόρφωσε απλώς το τελικό αποτέλεσμα.

Δεν είναι ψέμα, ούτε δα υπερβολικό, αν σημειώσουμε ότι το καθοριστικό σουτ του Αμερικανού ζωντάνεψε πολλές από εκείνες τις τολμηρές απόπειρες που έπαιρνε σε ανάλογης βαρύτητας αναμετρήσεις ο Μπάνε Πρέλεβιτς. Μια γρήγορη ντρίμπλα ή μια μικρή προσποίηση και, προτού ενεργοποιηθεί ο αμυντικός μηχανισμός του αντιπάλου, ‘μπουμπούνισμα’ πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων. Απ’ όποια απόσταση και μ’ όποιο ρίσκο. Σπανίως αστοχούσε σε τέτοιες περιστάσεις ο ηγέτης αρχηγός του ΠΑΟΚ και τα παραδείγματα πολλά.

Ούτε ο Κάρτερ το έχασε, αρπάζοντας από τον Τέρνερ τον τίτλο του πολυτιμότερου. Το ‘πε στο φινάλε και ο Δημήτρης Κακλαμανάκης.