Την πάτησε όπως ο Ντελ Μπόσκε ο Λεβ
Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία δεν απέφυγε την κατάρα των προηγούμενων ομάδων που κατέκτησαν το Μουντιάλ. Ποιοι είναι όμως οι καθαρά αγωνιστικοί λόγοι που οδήγησαν την ομάδα του Γιόακιμ Λεβ στο κάζο της Ρωσίας; Απαντά με πειστικά επιχειρήματα και λογική ο Τσάρλι.
Η Εθνική Γερμανίας δίνει συνέχεια σε μία πρόσφατη παράδοση που θέλει τον κάτοχο της διοργάνωσης να αποκλείεται στους ομίλους. Έχοντας στο μυαλό μας το κάζο των Ισπανών στην Βραζιλία, μπορεί εύκολα να πει κανείς πως ο Λεβ την πάτησε ακριβώς όπως ο Ντελ Μπάσκε. Και οι δύο έκαναν το λάθος να πάνε με αυτούς που κατέκτησαν το προηγούμενο Μουντιάλ. Τους έφαγε ο σεβασμός στον πρωταθλητή.
Δεν το γράφω επικριτικά αλλά σαν μία πραγματικότητα και η αλήθεια είναι πως υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας, όταν ο Ντελ Μπασκε και ο Λεβ έχουν κατακτήσει κάτι τόσο σπουδαίο με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, είναι πολύ δύσκολο να μην πάνε στην επόμενη διοργάνωση μαζί τους. Και έχουν μάθει να τους εμπιστεύονται και τους είναι δύσκολο να τους αφαιρέσουν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον τίτλο τους.
Η πράξη όμως δείχνει πως αυτό θα πρέπει να συμβεί, ο ομοσπονδιακός προπονητής άλωσε δεν είναι τίποτα άλλο από εκλέκτορας, η δουλειά του είναι να βλέπει την κατάσταση των ποδοσφαιριστών και να κάνει τις επιλογές με γνώμονα το ποιος είναι σε καλύτερο αγωνιστικό επίπεδο. Δεν γίνετε να μην είναι το σχέδιο του και οι επιλογές του βασισμένες στους καλύτερους. Ο Ντελ Μπόσκε και ο Λεβ έκαναν το λάθος να πάνε με αυτούς που ήταν οι καλύτεροι 4 χρόνια πριν την διοργάνωση. Το πήρανε όταν ήταν η δική τους ώρα, τα 4 ποδοσφαιρικά χρόνια όμως είναι πολλά, πάρα πολλά.
Ο προπονητής των Γερμανών πήρε πριν τη διοργάνωση αποφάσεις που έδιναν το μήνυμα. Βασικός τερματοφύλακας ο Νόιερ, βασικός εξτρέμ ο Μίλερ, αναπληρωματικός ο Τερ Στέγκεν, εκτός αποστολής ο Σανέ. Μόνο αυτό να φέρει κάποιος στο μυαλό του φθάνει για να καταλάβει με ποια λογική πήγε στη διοργάνωση. Ο Νόιερ το 2014 ήταν εντυπωσιακός, για μένα ο καλύτερος τερματοφύλακας που έχω δει, πέρασε όμως δύο πολύ δυνατούς τραυματισμούς και βρέθηκε 1 ½ χρόνο εκτός, ο Τερ Στέγκεν έκανε εντυπωσιακή σεζόν, ήταν σίγουρα στην τετράδα με τους καλύτερους τερματοφύλακες στον κόσμο, δεν γίνεται να τον αφήνεις αναπληρωματικό, για να βάλεις τερματοφύλακα που ήταν εκτός δράσης εδώ και ενάμιση χρόνο επειδή ήταν ο καλύτερος το 2014.
Τα ίδια ισχύουν και με τον Μίλερ, κράτησε ένα πλάνο, με τον Μίλερ να είναι φορ από τα δεξιά, πλάνο που βασιζόταν σε έναν ποδοσφαιριστή που αυτόν τον ρόλο μπορούσε να τον υπηρετήσει σε τοπ επίπεδο και να κάνει διαφορά το 2014, όχι το 2018 και δεν κοίταξε να δημιουργήσει ένα σχέδιο για τον Σανέ, δηλαδή για τον Γερμανό που κάνει σήμερα τη διαφορά στα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Στην Γερμανία έχουν και την πρόσφατη εικόνα που τους αποδεικνύει πώς αν πήγαιναν με μία διαφορετική προσέγγιση τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Θυμίζω πως ο Λέβ στο περσινό Κονφεντερέσιον άφησε εκτός όλους όσους είχαν κατακτήσει το Μουντιάλ, πήγε με τα νέα παιδιά και κατέκτησε το τουρνουά με ευκολία και ανωτερότητα. Ασφαλώς και χρειαζόταν μία ένωση παλιών και νέων, η οποία όμως έπρεπε να έχει σαν λογική να παίξουν και να βρεθούν ρόλοι και ποδοσφαιρική προσέγγιση για αυτούς που είναι σήμερα σε καλή κατάσταση.
BAΡΙΑ ΚΑΙ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΗ
Η Γερμανία από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στη διοργάνωση με ένα πλάνο που δεν άνηκε στο δικό της σήμερα. Από το πρώτο κλέψιμο του Μεξικού φάνηκε πως το σχέδιο που υπάρχει δεν είναι σε θέση να πετύχει κάτι σημαντικό σε αυτήν τη διοργάνωση. Η τριάδα Κρος, Κεντίρα, Οζιλ δεν ήταν σε θέση να σταματήσει την ορμή που είχαν οι Ερέρα, Γκουαρδάδο όταν κέρδιζαν την μπάλα, δεν μπορούσαν να ανακόψουν στο ξεκίνημα την επίθεση των Μεξικάνων και οι Μπόατεν, Χούμελς ήταν εκτεθειμένοι έχοντας πολλά μέτρα να καλύψουν στην πλάτη τους.
Υπήρχε ένα αρχικό σχέδιο με επιλογές που έδειχναν πως έχουν ταβάνι, το οποίο ήταν και χαμηλό, από την στιγμή όμως που ήρθε με τον τρόπο που ήρθε η νίκη επί της Σουηδίας, η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα πως θα αποκλειστεί η Γερμανία από την Νότια Κορέα. Όμως το παιχνίδι με την Σουηδία, έδωσε κάποια θετικά στοιχεία τα οποία ο Λεβ αποφάσισε να μην τα χρησιμοποιήσει με την Νότια Κορέα. Δεν έχει λογική ότι αποφάσισε να μην ξεκινήσει τον Γκουτογκάν.
Ήταν ένα λανθασμένο αρχικό σχέδιο με τους Κεντίρα, Κρος δίδυμο και τον Οζίλ μπροστά τους, το οποίο αποδείχθηκε από το πρώτο παιχνίδι με το Μεξικό πως δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ο Λεβ έβαλε τον Ρούντι στην βασική ενδεκάδα δίπλα στον Κρος, ο Ρούντι τραυματίστηκε και έστω και από ανάγκη μπήκε στο γήπεδο, ο καλύτερος για παρτενέρ του Κρος ποδοσφαιριστής που διαθέτει το γερμανικό ποδόσφαιρο. Και ο Γκουτογκάν βοήθησε σημαντικά να μείνουν σε χαμηλά μέτρα οι Σουηδοί, να υπάρχει ανάπτυξη από τον άξονα και να είναι η Γερμανία το αφεντικό του παιχνιδιού. Σίγουρα η νίκη ήρθε με περίεργο τρόπο και οι Σουηδοί δικαιούνται να έχουν παράπονα από την διαιτησία, όμως οι Γερμανοί σε αυτό το παιχνίδι ήταν το αφεντικό.
Εντελώς απροσδόκητα ο Λεβ με την Νότια Κορεα επέλεξε να πάει με την πιο αργή ενδεκάδα του. Εμπιστεύτηκε ξανά την τριάδα Κρος, Κεντίρα, Οζίλ και φρόντισε να κάνει πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα, κρατώντας στον πάγκο τον Ρούντιγκερ και βάζοντας αμυντικό δίδυμο τον Χούμελς, με τον πολύ βαρύ και εντελώς ακατάλληλο για τα μέτρα που θέλει να παίξει, Σούλε. Παρέταξε λοιπόν μία ομάδα υπερβολικά βαριά και ξεπερασμένη, κρατώντας στην Γερμανία και στον πάγκο ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να προσφέρουν φρεσκάδα, ένταση και ενέργεια.
Και όταν δεν είσαι σε καλή κατάσταση και βάζεις μία τόσο βαριά ομάδα επιλέγοντας ένα ποδόσφαιρο υπεροχής σε ψηλά μέτρα, δίνοντας πολύ γήπεδο προς εκμετάλλευση στον αντίπαλο, είναι πιθανό να χάσεις ακόμα και από την Ν Κορέα. Για να πάρεις μεγάλα νούμερα κατοχής και να παίξεις σε ψηλά μέτρα, πρέπει να έχεις ένα σύνολο που να βγάζει πολύ υψηλή ένταση, ώστε να είσαι σε θέση να σταματάς ψηλά την κατοχή του αντιπάλου, ο Λεβ το έκανε με τριάδα στον άξονα τον ταλαιπωρημένο Κρος, τον Κεντίρα και τον Οζιλ και πίσω τους χρησιμοποίησε αργό δίδυμο στόπερ.
Προσέξτε, δεν τον κατηγορώ, είναι ανθρώπινο αυτό που έπαθε, είναι φυσικό να θες να δώσεις στον πρωταθλητή την ευκαιρία να υπερασπιστεί τον τίτλο του. Όμως τα 4 χρόνια είναι πάρα πολλά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και για αυτόν το λόγo είναι η 4η φορά στις τελευταίες 5 διοργανώσεις που ο παγκόσμιος πρωταθλητής αποκλείεται στους ομίλους. Η Γαλλία το 2002, η Ιταλία το 2010, η Ισπανία το 2014 έδωσαν σειρά στη Γερμανία του Λεβ.