Τι θα γινόταν αν ο Μάνταλος δεν ήταν ο αρχηγός της ΑΕΚ

Τους πλέον αντιπαραγωγικούς μήνες της ποδοσφαιρικής καριέρας του, διανύει ο αρχηγός της ΑΕΚ Πέτρος Μάνταλος. Ευρισκόμενος σε παρατεταμένα κακό φεγγάρι, καθώς στις τελευταίες 20 επίσημες συμμετοχές του έχει σκοράρει μόλις μία φορά ενώ έχει δώσει -όλες κι όλες- δύο τελικές πάσες που έγιναν γκολ, πιθανότατα και ο ίδιος να μακαρίζει την… ατυχία του που δεν κατάφερε τον Ιανουάριο του 2020, η έστω το περασμένο καλοκαίρι, να αλλάξει ρότα συνεχίζοντας την καριέρα του στο εξωτερικό. Σήμερα, οδεύοντας πλέον στα 30 του, ο Μάνταλος μοιάζει ταλαιπωρημένος σωματικά και ψυχικά. Ανήμπορος να ηγηθεί. Μήπως όμως είναι το ‘θύμα’ μιας κατάστασης που ουδέποτε ο ίδιος είχε επιζητήσει;

Ο διεθνής μέσος έχει στα πόδια του δύο επεμβάσεις χιαστών κι ακολουθεί φέτος μια συνεχιζόμενη φθίνουσα πορεία, έναν αγωνιστικό κατήφορο με φρένα σε ελλιπή λειτουργία. Ωστόσο το πρόβλημα μοιάζει να είναι περισσότερο ψυχολογικό. Φορτωμένος με πολλές αποτυχίες τα τελευταία χρόνια, ειδικά στους τελικούς του Κυπέλλου Ελλάδας κι έχοντας σε μόνιμη βάση να αντιμετωπίσει μία συσσωρευμένη μουρμούρα πάνω από το κεφάλι του για το αν μπορεί ή δεν μπορεί να ηγηθεί της ΑΕΚ, έφτασε και σε μία ηλικία που καλώς ή κακώς, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Ο Μάνταλος θα είναι πάντοτε εκείνος που όλος ο κόσμος θα δείχνει με το δάχτυλο. Όσο αυστηρό και ζόρικο είναι αυτό, άλλο τόσο είναι και δίκαιο. Όταν είσαι αρχηγός, όταν προωθείσαι από το club ως ηγέτης, θα υποστείς και τις συνέπειες στο μέγιστο βαθμό.

Κι αν δεν ήταν ο ‘capitano’; Αν όλα αυτά τα χρόνια που ο ίδιος ο οργανισμός προσπαθεί να τον αναδείξει σε κάτι περισσότερο από αυτό που μπορεί πραγματικά να είναι, τον άφηνε να ηρεμήσει δίχως το βάρος του περιβραχιόνιου και του ηγετικού ρόλου που ‘σώνει και ντε’, θα έπρεπε να αναπτύξει; Αν δεν ήταν ο αρχηγός της ΑΕΚ, αλλά ένας απλός Μάνταλος, ένας σημαντικός μέσος για την ομάδα κι έως εκεί; Επί προσωπικού, έχω αναφερθεί στους λόγους που ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής δικαιούται να λογίζεται ως ένας από τους πλέον σημαντικούς της νέας εποχής, όμως αυτοί δεν είναι αμιγώς αγωνιστικοί, όσο συναισθηματικοί. Επί της ουσίας όμως, ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής (μοιάζει να) προσπαθεί να υπηρετήσει την καριέρα που κάποιοι άλλοι φαντάστηκαν γι αυτόν, χωρίς αυτόν.

Όλος αυτός ο ‘ψυχαναγκασμός’ που έχει υποστεί, για τον οποίο το ίδιο το club είναι συνυπεύθυνο όταν για ψύλλου πήδημα και ασήμαντες αφορμές, σπεύδει να τον ‘κανακέψει’ και υπερπροστατεύσει λες κι αν αποχωρήσει από την ομάδα με πώληση ή αν κάποιος θεωρεί ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για εκείνον στην ΑΕΚ, θα επέλθει η καταστροφή ή συνιστά ασέβεια, είναι η συνέπεια αυτής της ασήκωτης ευθύνης να υπηρετήσει κάτι που δεν είναι. Διότι άπαντες αναγνωρίζουμε ότι σαν παίκτης είναι ικανός. Ηγέτης όμως, με σχεδόν ανύπαρκτη επιδραστική παρουσία στα μεγάλα ματς απέναντι στους ΠΑΟ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό (μηδέν γκολ και μόλις 3 ασίστ στα τελευταία 24 ντέρμπι!), απαγορεύεται να αποκαλείται.

Πέραν όλων των άλλων, ο Μάνταλος μεγαλώνει κι ουδείς κατάφερε να νικήσει το χρόνο, όμως η μάχη μαζί του γίνεται ακόμα πιο δύσκολη όταν είσαι εξαντλημένος σωματικά και πνευματικά. Σε αυτή τη φάση που η ΑΕΚ βρίσκεται και τον έχει (ξανά) ξεκάθαρη ανάγκη, καθώς οι απώλειες των κομβικών Γαλανόπουλου και Σάχοβ την έκοψαν στα δύο στη μεσαία γραμμή της μέχρι να σηκώσει κεφάλι και να μαζέψει την κατάσταση ο εξαιρετικός Σιμάνσκι, ο αρχηγός της ομάδας αναζητεί εκ νέου τον τρόπο για να βγει μπροστά και να τραβήξει στον αφρό το καράβι που μπάζει νερά.

Δεν είναι ωστόσο μία εύκολη κατάσταση, ούτε ο ίδιος δείχνει να είναι τόσο ικανός όσο απαιτείται για να φέρει εις πέρας την ευθύνη. Για να είμαστε ειλικρινής, το να πάρει την ομάδα στις πλάτες του και να την οδηγήσει σε κατ’ εξακολούθηση επιτυχίες, δεν είναι και το φόρτε του, δεν ήταν ποτέ! Όσο κι αν ψάξει κάποιος, δεν θα βρει τέτοιες περιόδους με εκείνον στην ΑΕΚ, άλλωστε τη σεζόν 2017-18 -κάτι που ο Χιμένεθ ξέχασε στη λανθασμένη πρόσφατη αναφορά του υπέρ Μάνταλου- η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα με τον αρχηγό της ανενεργό για 6 μήνες, τους μήνες που η ομάδα έκανε τη διαφορά. Κάτι πρέπει να λέει και αυτό…

Σε ένα σημαντικό βαθμό, ο Μάνταλος είναι το θύμα αυτής της ‘πίεσης’ να εξελιχθεί σε κάτι που δεν είναι. Αν κάποιος περιμένει ότι τώρα, στα 30 του και με το ιατρικό παρελθόν του, θα γυρίσει ξαφνικά το διακόπτη και θα είναι ο ‘ηγέτης Μάνταλος’, ο άνθρωπος των μεγάλων αγώνων, ο καθοριστικός των ντέρμπι, προφανώς και αυταπατάται. Για μια μη λειτουργική διαδικασία που τελικά, όλα αυτά τα χρόνια, περισσότερο πίσω έφερε αυτόν τον παίκτη παρά τον βοήθησε σε κάτι.