Τι +15, τι +25, οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού είναι στην Ευρώπη

Το σημαντικότερο από ό,τι άφησε το βράδυ της Πέμπτης είναι πως ο Ολυμπιακός προκρίθηκε χωρίς να αποκλείσει την Άρσεναλ. Και όσο οι ‘κανονιέρηδες’ παραμένουν στα νόκ άουτ, ο Ολυμπιακός έχει ελπίδες για να προχωρήσει ακόμα ένα γύρο. Στα σοβαρά: πέρυσι για να αποκλείσει, στην ίδια φάση, την Άρσεναλ έπρεπε να κάνει το παιχνίδι της ζωής του. Και αυτό να κριθεί στην παράταση, σε ένα από τα πιο χιτσκοκικά ματς της ευρωπαϊκής ιστορίας των ‘ερυθρολεύκων’. Φέτος, οι Πειραιώτες λίγο έλειψε να βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια.

Χωρίς να πιάσουν τοπ απόδοση, αλλά και χωρίς να έχουν απέναντι έναν αντίπαλο του επιπέδου των Λονδρέζων, λίγο έλειψε να πάθουν ζημιά. Γιατί τέτοια είναι το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου από τον Ζάχαβι και την Αϊντχόφεν. Η θετική πλευρά του νομίσματος, βέβαια, είναι ότι μπροστά του ο Ολυμπιακός είχε ένα ολόκληρο ημίχρονο για να διαφοροποιήσει την κατάσταση και να κάνει αυτό που πρέπει.

Αυτό το ‘πρέπει’ ήρθε λίγο πριν από το φινάλε από τη ‘χρυσή αλλαγή’ του Πέδρο Μαρτίνς. Ο Χασάν δεν έβαλε το εύκολο, δεν είναι εύκολο αυτό που έκανε, αλλά είναι το ιδανικό τελείωμα. Είναι μία δύσκολη προβολή, χρειάζεται τόλμη για τον επιθετικό να την κάνει, βασικά πρέπει να είσαι κανονικός επιθετικός και ο Χασάν είναι τέτοιος. Οπως ο Ολυμπιακός είναι μία κανονική ομάδα που έχει την πολυτέλεια να φέρνει από τον πάγκο παίκτες σαν τον Χασάν για να γίνουν game changer.

Το αυτό θα μπορούσε να γίνει ο Καμαρά στη φάση του δοκαριού και ο Φορτούνης στη φάση του δικού του δοκαριού. Δεν γινόταν να χαθεί αυτή η πρόκριση παρά το 2-0. Η Αϊντχόφεν φάνταζε μία ομάδα που δεν πίστευε ότι είχε καταφέρει σε 45 λεπτά να φτάσει σε σκορ πρόκρισης. Όπως δεν πίστευε ότι είχε πετύχει δύο γκολ στο πρώτο ματς του ‘Γ. Καραϊσκάκης’. Ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί της συγκεκριμένης κλήρωσης, το απέδειξε προ μίας εβδομάδας αν και πήγε να βγάλει τα μάτια του ΚΑΙ σε αυτό το ματς, το απέδειξε και χθες.

Η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την πρόκριση απέναντι στην Άρσεναλ ήταν αυτή. Με τη λονδρέζικη ομάδα χρειάστηκε υπερβατικό ματς, το πικ των ευρωπαϊκών εμφανίσεων του Ολυμπιακού, με την Αϊντχόφεν ‘τόσο-όσο’. Είναι το κλικ παραπάνω της εφετινής ομάδας. Κι αν το ‘τόσο-όσο’ ήταν ψυχοβγαλτικό γιατί το γκολ του Χασάν ήρθε σε χρονικό σημείο που τα υπογλώσσια βγήκαν από τα συρτάρια, η πρόκριση παραμένει μεγάλη. Όπως μεγάλη πρέπει να παραμείνει και η προσοχή για τη συνέχεια, για το βήμα παραπάνω. Κι εκεί πρέπει να επικεντρωθεί.

Άπαντες στον Ολυμπιακό -κι όχι τόσο στον οργανισμό, αλλά στη μερίδα του κόσμου που ζουν στην… ελληνική πραγματικότητα- πρέπει να καταλάβουν ότι το πρωτάθλημα εφέτος έχει τελειώσει. Τι +15, τι +11, τι +25. Οι Πειραιώτες το πήραν από το καλοκαίρι όταν έχτιζαν πάνω στο περσινό, την ώρα που οι αντίπαλοι έχτιζαν με σαθρά υλικά. Το θέμα τώρα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ευρώπη. Το ‘ανήκομεν εις τη Δύση’ που έλεγε ένας συγχωρεμένος, να μεταφραστεί σε μία υπέρβαση για τον ‘ευρω-Ολυμπιακό’. ‘Ανήκομεν εκτός Ελλάδας’ για να παραφράσουμε τη ρήση.

Οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού δεν είναι στην Ελλάδα, είναι στην Ευρώπη. Η Άρσεναλ, η Τότεναμ, η Ρόμα, η Γιουνάιτεντ, η Σλάβια κ.α. Αντέχει ο Ολυμπιακός να επικεντρωθεί μόνο σε αυτό, αντέχει να μη ‘χαλάσει’ το μυαλό του στη νοοτροπία της… Ψωροκώσταινας;

Αν δεν αντέχει τότε θα έρχεται ένας Παναθηναϊκός ή ένας ΠΑΟΚ ή μία ήττα, τέλος πάντων, που θα προκαλεί μία ατέρμονη συζήτηση χωρίς λόγο και ουσία. Μία παθογένεια που δεν πρέπει να χωράει σε αυτόν τον Ολυμπιακό. Όταν γίνει κατανοητό, σε αυτή τη μερίδα φιλάθλων, ότι οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση μόνο κακό κάνει, τότε θα αντιληφθούν το μέγεθος της ευκαιρίας.

Έτσι κι αλλιώς, μετά τη γκρίνια ακολουθεί η αποθέωση. Από την ήττα στο πρόσφατο ‘αιώνιο’ ντέρμπι που σήκωσε ανούσια ‘σκόνη’ μέχρι την μεγάλη πρόκριση της Αϊντχόφεν είναι μία… κυκλοθυμία δρόμος.