Η τύχη των 4 ομάδων που πέρασαν σε αραβικά χέρια

Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια ο αραβικός κόσμος επιχειρεί μία ευρύτερη διείσδυση στον χώρο του αθλητισμού και δη του ποδοσφαίρου, με αποκορύφωμα τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022 από το Κατάρ. Οι χορηγίες με "πετροδολάρια" γεμίζουν ταμεία ομάδων από όλη την Ευρώπη, ενώ υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις στις οποίες κάποιος σεΐχης δεν δίστασε να αναλάβει εξ ολοκλήρου τα έξοδα ενός συλλόγου, αγοράζοντας τις μετοχές του.

Αυτά τα παραδείγματα στη "γηραιά Ήπειρο" είναι 4 και τα μοντέλα τους διαθέτουν πολλές ομοιότητες και κάποιες διαφορές. Μάντσεστερ Σίτι, Μάλαγα, Παρί Σεν Ζερμέν και Χετάφε έχουν (ή θα έχουν εν ευθέτω χρόνω) ιδιοκτήτη από το Κατάρ ή τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και μία μελέτη στα πεπραγμένα τους και στον τρόπο με τον οποίο έφθασαν σε αυτά τα αποτελέσματα, αφήνει περιθώρια για ένα αισιόδοξο, γενικό συμπέρασμα.

Μετά τη ρωσική εισβολή και την αμερικανική απόβαση στον "βασιλιά των σπορ", ήρθε η ώρα για την αραβική επανάσταση, η οποία έχει λειτουργήσει με θετικό πρόσημο μέχρι στιγμής σε όσες ομάδες έχουν καταλήξει στα χέρια των εκπροσώπων της Μέσης Ανατολής.

Το Contra.gr θέτει στο μικροσκόπιο αυτές τις 4 ομάδες και αναλύει το project τους, πέραν των πηχυαίων τίτλων τους οποίους ενέπνευσαν οι Σέρχιο Αγκουέρο, Χαβιέρ Παστόρε και Ρουντ φαν Νίστελροϊ.

Μάντσεστερ Σίτι

Πρόκειται για την πρώτη διδάξασα από τις ομάδες που αυτήν τη στιγμή χαρακτηρίζονται "αραβικές". Μέσα σε 3 χρόνια, η Μάντσεστερ Σίτι από μικρομεσαία ομάδα της Premier League, οδεύει στο τοπικό ντέρμπι της πόλης με τη Γιουνάιτεντ κοιτάζοντας τους "κόκκινους διαβόλους" αφ' υψηλού, ενώ παράλληλα θα προέρχεται από υποχρεώσεις στο Champions League.

Η ταυτότητα

Ο ιδιοκτήτης της πιο πλούσιας ομάδας του κόσμου ονομάζεται (εν συντομία) σεΐχης Μανσούρ μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν και αποτελεί μέλος της βασιλικής οικογένειας του Άμπου Ντάμπι, του πιο πλούσιου εμιράτου από τα 7 των ΗΑΕ. Μεταξύ των 19 αδερφών του (αρκετοί εκ των οποίων ετεροθαλείς) περιλαμβάνεται ο πρόεδρος των ΗΑΕ, Χαλίφα μπιν Ζαγέντ αλ Ναχιάν. Επί του πρακτέου, όλα αυτά τα ονόματα μεταφράζονται σε οικογενειακή περιουσία που εκτιμάται στα 742.000.000.000 ευρώ, ενώ μόνος του ο σεΐχης Μανσούρ είναι ο 2ος πιο πλούσιος άνθρωπος στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο του πλανήτη, με προσωπική περιουσία 26.011.000.000 ευρώ (ο πλουσιότερος είναι ο Ινδός Λάκσμι Μίταλ της ΚΠΡ). Ο πάμπλουτος σεΐχης γεννήθηκε το 1970 και αποφοίτησε στις ΗΠΑ, με bachelor στις διεθνείς δημόσιες σχέσεις το 1993. Ανέλαβε αναπληρωτής πρωθυπουργός και υπουργός προεδρίας της χώρας του τον Νοέμβριο του 2004. Πριν από αυτό το αξίωμα, κατείχε τον τίτλο του επικεφαλής του προεδρικού γραφείου, για λογαριασμό του πρώην προέδρου και πατέρα του, σεΐχη Ζαγέντ μπιν Σουλτάν αλ Ναχιάν.

Το επιχειρηματικό portfolio περιλαμβάνει (προφανώς) πετρέλαιο και λοιπές επιχειρήσεις. Προΐσταται της "International Petroleum Investment Company", η οποία κατέχει το 71% του επενδυτικού ομίλου "Aabar Investments". Το 2005 εξελέγη μέλος στο Ανώτατο Πετρελαϊκό Συμβούλιο και μέχρι το 2007 ανελίχθηκε στη θέση του προέδρου της "Emirates Investment Authority", που αποτελεί τον επιχειρηματικό "βραχίονα" των ΗΑΕ. Μέσω της επενδυτικής εταιρίας του μετέχει στην "Virgin Galactic" (εταιρία διαστημοτουρισμού του γνωστού ομίλου "Virgin") και στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία "Daimler". Είναι πρόεδρος του αθλητικού συλλόγου Αλ Τζαζίρα, με τμήματα σε διάφορα σπορ και φυσικά ιδιοκτήτης της Μάντσεστερ Σίτι. Δεινός τζόκεϊ, έχει κερδίσει διάφορα βραβεία σε διαγωνισμούς επίδειξης, ενώ έχει κάνει 2 γάμους, με τον 2ο γάμο του να γίνεται με την κόρη του εμίρη του Ντουμπάι. Έχει γίνει πατέρας 3 φορές.

Η εξαγορά

Οι παραστάσεις των ΗΠΑ καλλιέργησαν ένα μικρόβιο που ξέφευγε από τις καθιερωμένες συνιστώσες της αραβικής πραγματικότητας. Ο σεΐχης Μανσούρ επιθυμούσε να εξαπλώσει την ισχύ του και στον αθλητικό τομέα, αλλά η τοπική Αλ Τζαζίρα δεν ικανοποιούσε τις μεγαλόσχημες ορέξεις του. Έστρεψε το ραντάρ στο πιο πλούσιο και πολύδιαφημισμένο αγγλικό πρωτάθλημα, όπου παρουσιάστηκε η ευκαιρία της 6ης ομάδας σε ακαθάριστα έσοδα, η οποία αγωνιζόταν σε δικό της γήπεδο 49.000 θέσεων και ήταν διαθέσιμη. Τα προβλήματα με το νόμο που αντιμετώπιζε ο ιδιοκτήτης της Μάντσεστερ Σίτι, Τακσίν Σιναβάτρα, πρώην πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης, αποδείχθηκαν αξεπέραστα και παρά τα χρήματα που είχε καταβάλει στους "πολίτες", εξωθήθηκε στην εγκατάλειψη του σχεδίου του.

Ένας εκ των πιο προβεβλημένων επιχειρηματιών του Κόλπου, ο δρ. Σουλαϊμάν αλ Φαχίμ, γνωστός και ως "Ντόναλντ Τραμπ της Μέσης Ανατολής", εμφανίστηκε ως αγοραστής του συλλόγου, μετά το κάλεσμα του Ταϊλανδού δισεκατομμυριούχου. Οι επιχειρηματικές δυνατότητες κι η αξιοπιστία του στο χώρο ήταν τέτοιες που δεν τέθηκε αμφιβολία για το εάν ήταν ικανός να αντέξει το οικονομικό βάρος, ωστόσο γρήγορα αποδείχθηκε πως λειτουργούσε ως "βιτρίνα" για τη βασιλική οικογένεια του Αμπού Ντάμπι και συγκεκριμένα του σεΐχη Μανσούρ. Ο αλ Φαχίμι υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με τον Σιναβάτρα και γρήγορα ξεπεράστηκαν τα διαδικαστικά εμπόδια. Για την εξαγορά συστάθηκε η εταιρία "Abu Dhabi United Group for Development and Investment", στην οποία ανήκει ο σύλλογος από την επόμενη της τελευταίας ημέρας των μεταγραφών του καλοκαιριού του 2008, την 1η Σεπτεμβρίου. Η εταιρία υποστηρίζεται οικονομικά από την "Royal Group", ιδιωτικός επενδυτικός "βραχίονας" που ανήκει στην οικογένεια αλ Ναχιάν, η οποία επίσης κατέχει την κυρίαρχη κτηματομεσιτική της Μέσης Ανατολής "Hydra Properties", με επικεφαλής τον αλ Φαχίμ.

Η επένδυση

Ο αλ Φαχίμ, που βρισκόταν στο συμβούλιο της ομάδας επί Σιναβάτρα, υποσχόταν δημοσίως παίκτες όπως ο Μάριο Γκόμες, ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, ο Ντάβιντ Βίγια και ο Ρομπίνιο, καθώς και πλασάρισμα στην πρώτη τέτράδα μέσα σε 3 χρόνια. Η συμφωνία της εξαγοράς, όμως, έγινε μόλις την τελευταία ημέρα των μεταγραφών κι έτσι η Σίτι πρόλαβε να ολοκληρώσει μόνο τη μεταγραφή του Βραζιλιάνου επιθετικού της Ρεάλ Μαδρίτης, έναντι 43.000.000 ευρώ, ποσό που αποτελούσε βρετανικό ρεκόρ. Η ολοκλήρωση της μεταβίβασης των μετοχών έγινε στις 23 Σεπτεμβρίου, όταν και ο αλ Φαχίμ αντικαταστάθηκε από τον επιχειρηματία Χαλντούν αλ Μουμπάρακ, πληρώνοντας τις μεγαλόσχημες υποσχέσεις του, μιας και ο σεΐχης Μανσούρ επεδίωκε μία μακρόχρονη κι όχι μια ευκαιριακή ενασχόληση. Η απόκτηση του Ρομπίνιο, όμως, αποτέλεσε τη "βιτρίνα" της νέας πραγματικότητας του συλλόγου, ο οποίος επιχείρησε να "αγοράσει" τον δρόμο για την επιτυχία, προσπερνώντας την έννοια της ακαδημίας, έστω κι αν το τμήμα νέων είχε κατακτήσει το Κύπελλο Αγγλίας το 2008, απέναντι στην Τσέλσι.

Πέντε μήνες αργότερα, η Σίτι επιχείρησε να σπάσει όλα τα κοντέρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, με μία μεταγραφή που θα αποτελούσε ρεκόρ ακόμα και για το 2011. Ο Κακά, στο απόγειο της δόξας του, ήταν το καλύτερο "προϊόν" του αθλήματος και θα μπορούσε να αποτελέσει τον "ακρογωνιαίο λίθο" για την ποδοσφαιρική επανάσταση που φιλοδοξούσε να φέρει ο σεΐχης Μανσούρ στο σύλλογο. Η επιταγή των 100.000.000 ευρώ που κούνησε επιδεικτικά η Σίτι στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι έκαμψαν τις προσωπικές αντιστάσεις του Ιταλού πρωθυπουργού, ωστόσο η κατακραυγή του κόσμου απέτρεψε αυτήν τη μετακίνηση. Η "επανάσταση" πήρε αναβολή, αλλά όχι για πολύ. Η αρχή είχε γίνει από το προηγούμενο καλοκαίρι και μέχρι αυτό του 2011 δαπανήθηκαν για αποκτήσεις ποδοσφαιριστών 579.635.000 ευρώ, σύμφωνα με την ιστοσελίδα "Transfermarkt". Ποσό εξωφρενικό για μία περίοδο μόλις 3 ετών (6 μεταγραφικές περίοδοι), ωστόσο το ακόμη πιο εξωπραγματικό είναι τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών των "πολιτών". Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Γιάγια Τουρέ, ο οποίος με το νέο 5ετές συμβόλαιο που υπέγραψε, θα λαμβάνει ετησίως 10.000.000 ευρώ, ποσό που τον καθιστά τον 3ο πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στον κόσμο μετά τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι. Οι υπόλοιποι μισθοί είναι παρόμοιας κλάσης, ενώ χαρακτηριστικό είναι η Σίτι τη σεζόν 2011-2012 ότι πάνω από 11.000.000 ευρώ θα καταβάλει σε παίκτες που είναι εκτός πλάνων και δεν θα χρησιμοποιούνται ή σε παίκτες που είναι δανεικοί σε άλλες ομάδες!

Οι επενδύσεις δεν αφορούν μόνο στο ρόστερ της ομάδας, αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς της εταιρίας που λειτουργεί υπό την ομπρέλα της Μάντσεστερ Σίτι. Η ανάληψη των "ηνίων" του συλλόγου από τον σεΐχη Μανσούρ σήμαινε την αυτόματη βελτίωση των εγκαταστάσεων του συλλόγου. Ανακαινίστηκαν όλοι οι χώροι του γηπέδου, τα γραφεία της ομάδας και δαπανήθηκαν πάνω από 11.000.000 ευρώ στις προπονητικές εγκαταστάσεις του Κάριγκτον. Το 10ετές πλάνο που έχει εκπονηθεί από τους ιθύνοντες προβλέπει οι εγκαταστάσεις κι οι ακαδημίες να "ανθίσουν" την επόμενη περίοδο, ώστε ο σύλλογος να υπαχθεί στους κανονισμούς του Financial Fair Play και ως εκ τούτου από το πορτοφόλι του σεΐχη Μανσούρ θα βγουν περίπου 100.000.000 ευρώ για να μετατραπεί μία περιοχή απέναντι από το στάδιο της ομάδας στο νέο "σπίτι" της, το "Etihad Campus", που θα είναι εμπνευσμένο από τη "Masia" της Μπαρτσελόνα.

Η μετάβαση στην "αραβική" εποχή προκάλεσε καθολική μεταβολή των οικονομικών δεδομένων του συλλόγου σε κάθε επίπεδο. Τα έσοδα πολλαπλασιάστηκαν και στην πιο πρόσφατη έκδοση της μελέτης της "Deloitte", εμφανίζονται αυξημένα κατά 40% σε σχέση με την εποχή Σιναβάτρα. Τα 144.000.000 ευρώ εσόδων καθιστούν την Σίτι ως την 11η ομάδα στην ευρωπαϊκή οικονομική κατάταξη της γνωστής εταιρίας αθλητικών ερευνών και αυτό οφείλεται στην κατακόρυφη αύξηση των εισιτηρίων διαρκείας, στην πιο επαγγελματική προσέγγιση του αθλητικού marketing, στο αναπόφευκτο άνοιγμα σε ξένες αγορές και δη στην Ανατολή και φυσικά στις βελτιωμένες χορηγίες. Πριν την αλλαγή "σκυτάλης" του 2008, η Σίτι βρισκόταν στον 5ο χρόνο μιας χορηγίας με τις αερογραμμές "Thomas Cook", που απέφερε στα ταμεία της 1.700.000 ευρώ ετησίως. Μετά από 3 χρόνια, η Σίτι υπέγραψε "κολοσσιαία" συμφωνία με την πολυεθνική "Etihad Airways", διάρκειας 10 ετών, η οποία περιλαμβάνει τα δικαιώματα ονομασίας του γηπέδου, τη χορηγία στη φανέλα και το προπονητικό κέντρο που πρόκειται να χτιστεί. Ως ανταπόδοση, η εταιρία θα καταβάλλει συνολικά στο σύλλογο 450.000.000 ευρώ. Στο πλαίσιο της συμφωνίας περιλαμβάνονται αρκετοί εξωαθλητικοί παράμετροι, η βασική εκ των οποίων είναι η δημιουργία κόμβου των αερογραμμών στο αεροδρόμιο του Μάντσεστερ, που θα ενισχύσει τις μετακινήσεις από και προς το Αμπού Ντάμπι με 2 καθημερινές πτήσεις και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας για την κοινότητα της πόλης.

Το αποτέλεσμα

Από την 1η Σεπτεμβρίου του 2008 μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου του 2011, όταν ολοκληρώθηκε η φετινή μεταγραφική περίοδος, ο σεΐχης Μανσούρ έχει δαπανήσει 241.000.000 ευρώ για την αγορά του πακέτου του Σιναβάτρα, 579.635.000 ευρώ ευρώ για μεταγραφές, 413.000.000 ευρώ για μισθούς και φυσικά αρκετά εκατομμύρια ευρώ ακόμη για εξωαγωνιστικούς σκοπούς. Τα χρήματα διοχετεύθηκαν μέσω κατάλληλων ανθρώπων στην ομάδα, η οποία με τη σειρά της αξιοποίησε τις επενδύσεις και μετατράπηκε από ένα φιλόδοξο σωματείο που έψαχνε το σκαλοπάτι για να αλλάξει επίπεδο, σε μία διεκδικήτρια του πρωταθλήματος.

Ο αρχικός στόχος της αραβικής εισόδου στη Σίτι ήταν η έξοδος στο Champions League. Το 2009-2010 η Τότεναμ της πήρε τη... μπουκιά από το στόμα, ωστόσο την επόμενη σεζόν οι "πολίτες" τερμάτισαν στην 3η θέση. Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που διαθέτουν ρεαλιστικές ελπίδες για τον τίτλο, όντες 2ο φαβορί πίσω από την έτερη ομάδα του Μάντσεστερ, τη Γιουνάιτεντ. Η κατάκτηση του πρώτου τροπαίου μετά από 35 χρόνια είναι γεγονός χάρη στον θρίαμβο στον τελικό του Κυπέλλου. Ο μεγάλος στόχος παραμένει το κατέβασμα του προκλητικού πανό των "κόκκινων διαβόλων", με το διψήφιο νούμερο που αυξάνεται κάθε χρόνο αποχής της Σίτι από το πρωτάθλημα.

Εάν φέτος δεν καταφέρει να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο από το 1967-1968, ο στόχος για το 2012 γίνεται διπλός, αφού θα προστεθεί στην εκπλήρωση των προϋποθέσεων του Financial Fair Play για τη συμμετοχή της ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Οι εξωπραγματικές αραβικές επενδύσεις έγιναν με στόχο η Μάντσεστερ Σίτι να αγωνιστεί στο Champions League, ωστόσο αυτήν τη στιγμή κι εφόσον εφαρμοστούν κατά γράμμα οι νέοι κανονισμοί, είναι η αιτία που αποτρέπεται η συμμετοχή της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Με 139.000.000 ευρώ έλλειμμα για το 2010 (τελευταίο οικονομικό έτος που υπάρχουν στοιχεία), τα οικονομικά του συλλόγου απέχουν παρασάγγας από το όριο των 45.000.000 ευρώ σε ορίζοντα 3ετίας που επιτρέπει η UEFA.

Κι αν ο Μισέλ Πλατινί υποστηρίζει ότι σε ομάδες που δείχνουν πρόθεση συμμόρφωσης θα δοθεί επιπλέον περίοδος χάριτος, όταν μόνο οι μισθοί της Σίτι αντιπροσωπεύουν το 107% των συνολικών εσόδων της, είναι αδιανόητος ο τρόπος με τον οποίο θα καταφέρει ο σύλλογος να συμβαδίσει με τα νέα δεδομένα. Οι ιθύνοντες διατρανώνουν με κάθε τρόπο και ύφος πως το πλάνο εξορθολογισμού είναι έτοιμο και πως από φέτος σταματούν οι σπατάλες. Εξ ου και η αγορά ακριβών, αλλά νεαρών παικτών, εξ ου κι η αναβάθμιση των ακαδημιών. Οι συναντήσεις στη Νιόν με ανθρώπους της UEFA αποτελούν συχνό φαινόμενο και μένει να δούμε από τον φετινό Ιανουάριο κιόλας εάν οι επενδύσεις εκατομμυρίων στο σύλλογο δεν θα εξελιχθούν σε οξύμωρη τροχοπέδη, τοποθετώντας εμπόδια στην επιτυχία που οι ίδιες δημιούργησαν.

Μάλαγα

Η πρώτη διεθνής επένδυση στα ιδιοκτησιακά ισπανικού συλλόγου στην ιστορία αφορά στη Μάλαγα. Η βασιλική οικογένεια του Κατάρ, δια μέσω ενός εκ των δεκάδων μελών της, εισήλθε και στην Primera Division με ένα ενδιαφέρον project, που στηρίζεται στην επιλογή καταλλήλων προσώπων. Είτε αυτά ονομάζονται Σάντι Καθόρλα, είτε Ρουντ φαν Νίστελροϊ, είτε Φερνάντο Ιέρο.

Η ταυτότητα

Μέλος της ιστορικής βασιλικής οικογένειας του Κατάρ και 3ος ξάδερφος του νυν Εμίρη και επενδυτή στη συγχώνευση Eurobank-Alpha Bank, ο Αμπντουλάχ μπιν Νασέρ μπιν Αμπντουλάχ αλ Αχμέντ αλ Τανί έγινε ο πρώτος Άραβας που ενεπλάκη στα του ποδοσφαίρου της Primera Division. Σε ηλικία 42 ετών διευθύνει μία επιχειρηματική αυτοκρατορία με έδρα τα ΗΑΕ που κληρονόμησε από τον πατέρα του. Απασχολεί 3.000 υπαλλήλους, δραστηριοποιείται σε 30 χώρες και περιλαμβάνει ξενοδοχειακές αλυσίδες, εμπορικά κέντρα, εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και εμπόριο αυτοκινήτων. Ο σεΐχης Αμπντουλάχ είναι επίσης αντιπρόεδρος και μέτοχος της "Doha Bank", ενώ ανήκει και στο διοικητικό συμβούλιο της ομοσπονδίας ιππασίας του Κατάρ, έχοντας ο ίδιος αρκετά άλογα στην κατοχή του.

Η εξαγορά

Η εξαγορά της Μάλαγα από τον πρώην πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης, Λορένθο Σανθ, δεν στάθηκε γούρικη. Ο Ισπανός επιχειρηματίας φυλακίστηκε 2 φορές για διαφορετικούς λόγους (απόπειρα εξαργύρωσης πλαστής επιταγής, απόπειρα εισαγωγής παράνομων έργων τέχνης) την περίοδο που κατείχε τα "ηνία" της ομάδας, με συνέπεια ο σύλλογος της Ανδαλουσίας να αποτελεί "βαρίδι" για τον ίδιο. Ο γιος του, πρώην παίκτης, προπονητής και μέχρι το 2010 πρόεδρος της Μάλαγα, ο Φερνάντο Σανθ, κατάφερε να έρθει σε επαφή με τον σεΐχη Αμπντουλάχ και τους συνεργάτες του και οι 2 πλευρές ήρθαν σε συμφωνία για την εξαγορά του συλλόγου τον Ιούνιο του 2010. Το κόστος έφτασε τα 36.000.000 ευρώ, ποσό που περιελάμβανε και τα χρέη του συλλόγου.

Η εξαγορά ήταν το πιο εύκολο κομμάτι της μετάβασης στην αραβική εποχή, η οποία στους πρώτους μήνες ήταν ταραχώδης. Ο σεΐχης Αμπντουλάχ τοποθέτησε σε θέση γενικού γραμματέα τον Αμπντουλάχ Γκουμπν, εκτελεστικό διευθυντή στην "αυτοκρατορία" του, τη "NAS", ενώ αυτόν το ρόλο στο σύλλογο ανέλαβε η Γιασμίν αλ Σαχούντ, δικηγόρος και κόρη του Ταϊσίρ αλ Σαχούντ, σύμβουλο επιχειρήσεων του σεΐχη. Ο εσωτερικός "διαξιφισμός" μεταξύ της αλ Σαχούντ και του Γκουμπν κατέτρωγε την ομάδα, την ώρα που όλα τα φώτα της δημοσιότητας είχαν πέσει πάνω στον σεΐχη. Ως αποτέλεσμα, πολλοί παλιοί και νέοι παίκτες είχαν μείνει απλήρωτοι και απειλούσαν με αποχώρηση, ορισμένοι ποδοσφαιριστές δεν είχαν δηλωθεί καν στο πρωτάθλημα, ενώ υπήρξαν υπόνοιες για κακοδιαχείριση των χρημάτων που έδινε (με το "σταγονόμετρο" εκείνη την περίοδο) ο σεΐχης. Στις 30 Αυγούστου του 2010, μία ημέρα πριν την έναρξη της Primera Division, η αλ Σαχούντ απολύθηκε επειδή απέτυχε να δηλώσει εγκαίρως τον Ροδρίγο Γκαλάτο που μόλις είχε αποκτηθεί. Η δικηγόρος, από την πλευρά της, ισχυρίστηκε πως η απομάκρυνσή ήταν αποτέλεσμα των αποκαλύψεών της περί οικονομικών ατασθαλιών και της αδιαφορίας από πλευράς διοίκησης να ρυθμίσει τα τρέχοντα ζητήματα του συλλόγου, μεταξύ των οποίων και οι μηνιαίες πληρωμές.

Το γαϊτανάκι αλληλοκατηγοριών ολοκληρώθηκε με την αναδιάρθρωση του διοικητικού σχήματος του συλλόγου. Στη νέα διοίκηση, ο σεΐχης Αμπντουλάχ αναλάμβανε πρόεδρος του ΔΣ, ο Γκουμπν αντιπρόεδρος, ο Χοσέ Μαρία Φερνάντεθ Μοτσόν γενικός διευθυντής και ο Φερνάντο Σανθ, ο οποίος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που λογοδοτούσε στον κόσμο ως σύμβουλος της νέας ιδιοκτησίας, εξακολουθούσε να καθησυχάζει τους φιλάθλους από το ίδιο πόστο, παρά την άσχημη εκκίνηση της Μάλαγα (και) σε αγωνιστικό επίπεδο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο σεΐχης Αμπντουλάχ και ο Γκουμπν εξαφανίστηκαν στο Κατάρ μέχρι τον Μάρτιο του 2011, όταν ταξίδεψε στην Ντόχα ο σύμβουλος του ΔΣ, Χοσέ Κάρλος Πέρεθ, που ουσιαστικά είχε αναλάβει τα χρέη του εκτελεστικού διευθυντή. Το ταξίδι αποσκοπούσε στην αναζήτηση 25.000.000 ευρώ για τα έξοδα του συλλόγου, ο οποίος είχε κάνει μεταγραφές, είχε συμβόλαια, είχε κλείσει παίκτες για τη νέα σεζόν (Ντιέγο Μπουονανότε με τη Ρίβερ Πλέιτ να απειλεί με μήνυση αφού δεν εισέπραξε τα χρήματά της), αλλά δεν είχε πληρώσει τίποτα αφού τα ταμεία ήταν άδεια. Αυτό το οριακό σημείο του συλλόγου συνέπεσε χρονικά με την αγωνιστική ανάταση, η οποία εν τέλει έπεισε τον σεΐχη να ασχοληθεί εμπράκτως και με την ιβηρική επένδυσή του.

Η επένδυση

Με 36.000.000 ευρώ μπορεί να μην αγοράζεις τον Άντι Κάρολ, ωστόσο ο σεΐχης Αμπντουλάχ αγόρασε τη Μάλαγα. Παρ' όλα αυτά, απαιτούνταν κι άλλα χρήματα για να υλοποιηθεί το όνειρό του, που είναι να δημιουργήσει ένα τρίτο επίκεντρο ποδοσφαιρικών εξελίξεων στην Ισπανία, μετά τη Μαδρίτη και τη Βαρκελόνη. Κατά το ταραγμένο καλοκαίρι του 2010 οι κινήσεις του δεν θύμιζαν... Άραβα, αφού τα μόλις 17.000.000 ευρώ μπορεί να ισοπέδωσαν τα ρεκόρ του συλλόγου, αλλά όχι και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Οι Ελισέου, Σαλομόν Ροντόν, Σάντρο Σίλβα, Χαβιέρ Μαλαγκένιο (πρώην του Ηρακλή), Σεμπαστιάν Φερνάντες (ρεκόρ μεταγραφής έναντι 3.500.000 ευρώ), Κουίνσι Οβούσου Αμπέιγ και Γκαλάτο δεν συνιστούσαν μεταγραφή επίθεση από τους Ανδαλουσιάνους, ωστόσο κρίθηκαν επαρκείς για μία ομάδα που κατέχει το ρεκόρ υποβιβασμών στην ιστορία της Ισπανίας (συμπεριλαμβανομένης της πορείας της προκατόχου της που διαλύθηκε το 1992 λόγω οικονομικών προβλημάτων). Ο προπονητής Χουάν Ραμόν Λόπεθ Μουνίθ απολύθηκε επειδή δεν ήταν αγαπητός στο κοινό και προσελήφθη ο τρισάκις πρωταθλητής Πορτογαλίας με την Πόρτο, Ζεσουάλδο Φερέιρα.

Αξιομνημόνευτες αλλαγές σημειώθηκαν και στο "Ροζαλέδα", αφού η άφιξη του νέου ιδιοκτήτη σήμανε την αντικατάσταση του χλοοτάπητα με έναν καινούργιο που ανταγωνίζεται τους αγωνιστικούς χώρους των κορυφαίων γηπέδων της χώρας. Κατασκευάστηκαν πιο εύχρηστα αποδυτήρια, μεγαλύτερα γραφεία για τους υπαλλήλους, ενώ για τους φιλάθλους εγκαινιάστηκε νέο σύστημα ηλεκτρονικής διάθεσης εισιτηρίων. Επίσης πωλούνται ποιοτικότερα προϊόντα της ομάδας, υπάρχει βελτιωμένο catering (οι φίλαθλοι μπορούν να παραγγέλνουν πίτσα από τα καθίσματά τους σε κάθε εντός έδρας ματς), μειώθηκαν οι τιμές των εισιτηρίων, η ιστοσελίδα της ομάδας μεταφράστηκε στα αγγλικά, ενώ στα αγγλικά εκφωνούνται κι οι ανακοινώσεις στο γήπεδο.

Η πιο σημαντική επένδυση, όμως, αφορά στην εξωαγωνιστική στελέχωση του συλλόγου μεσούσης της περιόδου. Αφενός με την ενεργό ενασχόληση του σεΐχη Αμπντουλάχ με τα του συλλόγου, μετά από ένα διάστημα απουσίας και δημιουργίας αρνητικού κλίματος εις βάρος του, αφετέρου με την πρόσληψη 2 πολύ σημαντικών ανθρώπων στη "ραχοκοκκαλιά" της ομάδας. Ο λόγος αρχικά για τον αθλητικό διευθυντή Αντόνιο Φερνάντεθ, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που θήτευσε στο πλευρό του Μόντσι στη Σεβίλλη και ανακάλυψε τους Ζούλιο Μπαπτίστα και Ντάνι Άλβες, στο πλαίσιο της ανάκαμψης της τοπικής αντιπάλου της Μάλαγα. Στο δυναμικό των Ανδαλουσιάνων ως γενικός αρχηγός προστέθηκε (η ανακοίνωση, μάλιστα, έγινε μέσω Twitter) ο αθλητικός διευθυντής της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και "θρύλος" του αθλήματος της χώρας, Φερνάντο Ιέρο, υπό την επίβλεψη του οποίου η "φούρια ρόχα" έφτασε στις επιτυχίες του 2008 (Euro) και του 2010 (Μουντιάλ).

Όταν το αγωνιστικό μοντέλο δεν απέδιδε τα αναμενόμενα κι η ομάδα βρισκόταν μονίμως κάτω από την ζώνη του υποβιβασμού, ως απόλυτοι γνώστες της ισπανικής πραγματικότητας, Φερνάντεθ και Ιέρο δεν δίστασαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Έχοντας την έγκριση της ιδιοκτησίας, απέλυσαν τον Φερέιρα και προσέλαβαν τον Μανουέλ Πελεγκρίνι, που είχε εκδιωχθεί κακήν κακώς από τη Ρεάλ Μαδρίτης με το πρόσχημα της αποτυχίας να αντισταθεί στην Μπαρτσελόνα (αν κι οι "μερέγκες" είχαν σπάσει όλα τα ρεκόρ του συλλόγου εκείνη τη σεζόν). Ο Χιλιανός "αρχιτέκτονας" της Βιγιαρεάλ μπορεί να δέχθηκε τον χλευασμό από τον διάδοχό του στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου", ωστόσο ήταν αυτός που γέλασε τελευταίος, αφού μετά από μία σειρά άσχημων αποτελεσμάτων στην αρχή (και με την απόλυτη στήριξη των προϊσταμένων του), έκανε ένα εκπληκτικό ντεμαράζ και οδήγησε τη Μάλαγα στην 11η θέση.

Σε αυτήν την ανατροπή σκηνικού συνέβαλε και το 2ο κύμα μεταγραφικής ενίσχυσης του συλλόγου, που θύμισε περισσότερο... τσουνάμι σε σχέση με το καλοκαίρι του 2010. Προεξάρχοντος του Ζούλιο Μπαπτίστα, ο οποίος υποσχέθηκε 8-10 γκολ και έκανε πράξη τα λόγια του με ορισμένα κομβικής σημασίας τέρματα, η επένδυση έφερε στο "Ροζαλέδα" τους Μαρτίν Ντεμιτσέλις, Γουίλι Καμπαγέρο, Νάτσο Καμάτσο, Έντσο Μαρέσκα (είχε αποκτηθεί νωρίτερα έχοντας μείνει ελεύθερος από τον Ολυμπιακό, αλλά έπαιξε τον Ιανουάριο) και Σέρχιο Ασένχο. Όταν, δε, οι νέοι κι οι παλαιότεροι παίκτες της Μάλαγα οδήγησαν το σύλλογο σε ένα εκπληκτικό σερί 8 νικών στις τελευταίες 10 αγωνιστικές (πριν από μία αδιάφορη ήττα στο φινάλε από την αναπληρωματική Μπαρτσελόνα), άνοιξαν την όρεξη του σεΐχη Αμπντουλάχ.

Το φετινό καλοκαίρι είχε έρθει η ώρα της πραγματικής αλλαγής. Το project που είχαν εκπονήσει οι άνθρωποι του συλλόγου από όλα τα πόστα ήταν προσεγμένο μέχρι κεραίας κι η εφαρμογή του ήταν τμηματική. Η αρχή έγινε με την προσέλκυση του Ρουντ φαν Νίστελροϊ, τον οποίο οι Ανδαλουσιάνοι "έψηναν" από τον Απρίλιο. Ο Ολλανδός επιθετικός έμενε ελεύθερος από το Αμβούργο και προοριζόταν για "βιτρίνα" του συλλόγου. Όταν είπε το πολυπόθητο "ναι", οι μεταγραφικές εξελίξεις ακολούθησαν ρυθμό χιονοστιβάδας. Ζερεμί Τουλαλάν, Νάτσο Μονρεάλ, Σέρχιο Σάντσεθ, Γιόρις Ματάισεν, Μπουονανότε, Ίθκο κι η επιστροφή του Ανδαλουσιάνου Χόακιν στη βάση του. Το τελειωτικό "χτύπημα" ήρθε τελευταίο. Ο Σάντι Καθόρλα, ο "δικός μας Ροναλντίνιο", όπως τον παρομοίαζαν στη Βιγιαρεάλ λόγω της... ασχήμιας και της ποδοσφαιρικής ικανότητάς του, μέχρι πέρυσι θα είχε μπορούσε να πάρει μεταγραφή μόνο σε Ρεάλ Μαδρίτης ή Μπαρτσελόνα. Η Μάλαγα κατάφερε να σπάσει αυτό το "δίπολο" και προσφέροντας 19.000.000 ευρώ στο "κίτρινο υποβρύχιο" εξασφάλισε την υπογραφή του διεθνή Ισπανού μέσου.

Το αποτέλεσμα

Τα 58.000.000 ευρώ σε μεταγραφές δαπανήθηκαν υπό ένα πολύ συγκεκριμένο πρίσμα. Σε αντίθεση με την περίπτωση της Μάντσεστερ Σίτι ή ορισμένων μεταγραφών της Παρί Σεν Ζερμέν, στην προκειμένη περίπτωση ο κάθε ποδοσφαιριστής ήταν απαραίτητος στο γενικό σύνολο και γι' αυτό κατηφόρισε στην Ακτή του Ήλιου. Οι Άραβες είχαν υποσχεθεί μπάτζετ ύψους 150.000.000 ευρώ για τη φετινή σεζόν, το 3ο μεγαλύτερο μετά το el clasico, το οποίο προϋποθέτει τουλάχιστον ευρωπαϊκό πλασάρισμα. Η Μάλαγα διαθέτει στην τροπαιοθήκη της ένα Κύπελλο Intertoto, όμως προς το παρόν κάνει αργά, αλλά σταθερά βήματα ώστε να αναρριχηθεί στην δεύτερη υψηλότερη κορυφή του ισπανικού ποδοσφαίρου, πίσω από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης. Η απόκτηση του Καθόρλα έστειλε το μήνυμα αρχικά για το ποιος είναι ο "βασιλιάς" της Ανδαλουσίας, ενώ το ίδιο συνέβη και όταν η "μηχανή" του Πελεγκρίνι πήρε μπροστά τον περασμένο Μάρτιο.

Επιθετικό ποδόσφαιρο, βασισμένο στην ταχύτητα, με πλάτος, δύναμη, ικανό σε περιπτώσεις αντεπιθέσεων, με ακραία μπακ να επελαύνουν. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που έχει παρουσιάσει στις καλές ημέρες η Μάλαγα και που μαζί με το εύκολο πρόγραμμα στην αρχή της σεζόν την έχουν φέρει στην 6η θέση του πίνακα της βαθμολογίας μετά από 7 αγωνιστικές.

Οι βλέψεις του σεΐχη Αμπντουλάχ δεν περιορίζονται στην αθλητική επιτυχία. Η ολοένα αυξανόμενη ανάμιξη όλων των εκφάνσεων του Κατάρ με το ποδόσφαιρο αφήνει πρόσφορο έδαφος για παράλληλες επενδύσεις. Η χορηγία 150.000.000 ευρώ από την "Qatar Foundation" για τη φανέλα της Μπαρτσελόνα είναι μία διαφορετικού είδους εισχώρηση κεφαλαίων από την Ανατολή στην Ισπανία, η αξιοποίηση των ακτών της Μαρμπέγια που ορέγεται ο σεΐχης είναι μία άλλη. Εξάλλου, αμά τη αφίξει του στην Κόστα ντελ Σολ, ο σεΐχης Αμπντουλάχ και όλοι οι συνεργάτες του στη "NAS", τον όμιλο 15 εταιριών που διατηρεί, συναντήθηκαν με τη δήμαρχο της περιοχής, Άνχελες Μουνιόθ, και την αναπληρώτρια δήμαρχο Φρανθίσκα Καρακουέλ, με αντικείμενο συζήτησης την επιχειρηματική επένδυση στην περιοχή. Αν και δεν ανακοινώθηκε κάτι επίσημο, τα ξενοδοχεία και τα εμπορικά καταστήματα μοιάζουν η πιο πιθανή παρέμβαση του Κατάρ, χωρίς να αποκλείεται πως λίαν συντόμως θα μπουν οι βάσεις για το "Qatar Stadium" των 65.000 θέσεων, όπως είχε αποκαλύψει ο Γκουμπν με την ανάληψη των μετοχών. Τα λεφτά, πάντως, δεν είναι το πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται από τη διακοπή μετά τον πρώτο χρόνο του 3ετούς χορηγικού συμβολαίου με την στοιχηματική εταιρία "William Hill", για θρησκευτικούς λόγους...

Παρί Σεν Ζερμέν

Ο "κοιμώμενος γίγαντας" του γαλλικού ποδοσφαίρου αφυπνίζεται τη φετινή σεζόν χάρη στην εντυπωσιακή επένδυση ενός σπουδαίου ομίλου από το Κατάρ, που λειτουργεί με γνώμονα το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022. "Δεν θέλουμε να αγοράσουμε τον Μέσι, αλλά τους αστέρες του μέλλοντος", δηλώνει φιλόδοξα ο νέος ιδιοκτήτης των Παριζιάνων και αυτό εγγυάται η πρόσληψη του πρώην εκτελεστικού διευθυντή της Γιουβέντους, Ζαν Κλοντ Μπλαν, και η απόπειρα της προσθήκης στο εγχείρημα του Ντέιβιντ Μπέκαμ.

Η ταυτότητα

Από τη στιγμή της ανακοίνωσης της αλλαγής ιδιοκτησίας του γαλλικού συλλόγου, έχει σημειωθεί ένα μεγάλο μπέρδεμα που διατηρείται μέχρι και σήμερα. Υπάρχουν 2 διαφορετικοί επενδυτικοί όμιλοι του Κατάρ που... ερίζουν για το σύλλογο, σύμφωνα με τις διάφορες πηγές. Αιτία, ουσιαστικά, στάθηκε το γεγονός πως κάθε επίσημη ανακοίνωση της Παρί τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2011 δεν εμπεριείχε κάποια ονομασία της εταιρίας στην οποία ανήκει, παρά μόνο η προέλευσή της. Στην ανακοίνωση της συμφωνίας χρησιμοποιείται ο όρος "επενδυτικός όμιλος από το Κατάρ" και ως εκ τούτου, τα ΜΜΕ έκαναν τις εικασίες τους. Τα περισσότερα εξ αυτών επέλεξαν την "Qatar Investment Authority", τον επενδυτικό "βραχίονα" της χώρας, με επικεφαλής τον σεΐχη Χαμάντ μπιν Γιασίμ μπιν Τζαμπέρ αλ Τανί. Η εταιρία που αποτελεί τον μεγαλύτερο εξαγωγό υγροποιημένου φυσικού αερίου στον κόσμο ιδρύθηκε το 2005, την ίδια χρονιά που ιδρύθηκε και η "Qatar Sports Investments", μία κοινοπραξία του κράτους του Κατάρ και της εθνικής ολυμπιακής επιτροπής. Η "QSI" είναι η πραγματική ιδιοκτήτρια του γαλλικού συλλόγου, αυτή κι ο πρόεδρός της, Νασέρ αλ Κελαϊφί, αναφέρονται πλέον σε κάθε επίσημη ανακοίνωση της Παρί, αν και ουσιαστικά υπάρχει σύνδεση με την "QIA".

Με έδρα την πρωτεύουσα Ντόχα, ο συγκεκριμένος επενδυτικός όμιλος ασχολείται εμμέσως με τον αθλητισμό, έχοντας κατασκευάσει ειδυλλιακά θέρετρα με θέμα το γκολφ και το τένις, μιας και ο αλ Κελαϊφί έπαιζε τένις σε υψηλό επίπεδο από το 1992 μέχρι το 2002 (32 νίκες, 84 ήττες) κι εκπροσώπησε τη χώρα του στο Davis Cup. Διατελεί, μάλιστα, πρόεδρος της ομοσπονδίας του αθλήματος στο Κατάρ. Ο 37χρονος μουσουλμάνος δεν ανήκει στη βασιλική οικογένεια, ωστόσο φοίτησε μαζί με πολλά μέλη της και γι' αυτό τοποθετήθηκε επικεφαλής της "QSI", από τον 31χρονο πρίγκιπα Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ Τανί, διάδοχο του εμίρη του Κατάρ, Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Τανί, του ανθρώπου που βρίσκεται πίσω από το εγχείρημα της συγχώνευσης των τραπεζών Eurobank-Alpha Bank στην Ελλάδα.

Χαρακτηρίζεται ως "εξευρωπαϊσμένος" από τους συνεργάτες του, που αποκαλύπτουν ότι μιλάει άπταιστα αγγλικά, καταλαβαίνει γαλλικά, αλλά φοβάται ακόμη να τα μιλήσει. Λατρεύει, δε, το Παρίσι και τη Ριβιέρα. Στους αθλητικούς κύκλους έγινε γνωστός μέσω του τηλεοπτικού δικτύου "Al Jazeera Sport", το οποίο ιδρύθηκε το 2003, όταν ο πρίγκιπας Ταμίμ αποφάσισε να ενεργοποιηθεί στο χώρο του αθλητισμού. Όρισε τον έμπιστό του, διευθυντή της απόκτησης δικαιωμάτων, και το 2006 τον προβίβασε σε γενικό διευθυντή. Με την ανάληψη του πόστου του, ο αλ Καλιφί άνοιξε ακόμη 14 κανάλια μέσα σε 4 μήνες και απέκτησε τα δικαιώματα προβολής 50 μεγάλων αθλητικών γεγονότων σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική, μεταξύ άλλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022 που θα διεξαχθεί στο Κατάρ, διαφόρων Euro και εθνικών πρωταθλημάτων πλην της Premier League κλπ.

Η εξαγορά

Πέντε χρόνια μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια του αδερφού του, Γιασέμ, ο σείχης Ταμίμ, ο διάδοχος του θρόνου στο Κατάρ, καταφέρνει μέσω του φίλου του, Νασέρ αλ Κελαϊφί, να αποκτήσει την Παρί Σεν Ζερμέν. Η προηγούμενη αποτυχία των Αράβων να αποκτήσουν τον σύλλογο έβαλε στο παιχνίδι το consortium εταιριών που περιελάμβαναν τον αμερικανικό επενδυτικό όμιλο "Colony Capital", την "Butler Capital Partners" και τη "Morgan Stanley". Μέχρι τον Ιούνιο του 2009 η "Colony Capital" είχε αποκτήσει όλες τις μετοχές της τελευταίας και με 95% του πακέτου, λειτουργούσε ως απόλυτο αφεντικό. Από το φθινόπωρο του 2010, όμως, αντιλήφθηκε πως παρά τις επενδύσεις στο ρόστερ, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα, έστω κι αν ο σύλλογος τερμάτισε στην υψηλότερη θέση από το 2004 και έφτασε μέχρι τον τελικό του κυπέλλου όπου ηττήθηκε από την πρωταθλήτρια Λιλ. Σε συνδυασμό με τα εξωαγωνιστικά προβλήματα που προκαλούσαν ορισμένοι φανατικοί κι εθνικιστές φίλοι του συλλόγου, αναζήτησε αγοραστή.

Κάπου εκεί εμφανίστηκε το ενδιαφέρον από το Κατάρ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο ίδιος ο πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, συναντήθηκε τον Νοέμβριο του 2010 τόσο με τον πρόεδρο της UEFA, Μισέλ Πλατινί, όσο και με τους Άραβες γι' αυτό το θέμα, προωθώντας την αγοραπωλησία. Η Γαλλία με το Κατάρ έχουν εξελιχθεί σε στενούς συμμάχους σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο και στις 31 Μαΐου του 2011, με τις ευλογίες του δημάρχου του Παρισιού, ανακοινώθηκε η αγορά του 70% των μετοχών του συλλόγου από την "Qatar Sports Investments". Το κόστος δεν ανακοινώθηκε επισήμως, ωστόσο πληροφορίες αναφέρουν πως ανήλθε μόλις στα 50.000.000 ευρώ, χρήματα με τα οποία εξαλείφθηκε το έλλειμμα ύψους 19.000.000 ευρώ της σεζόν 2010-2011 και τα χρέη 15.000.000 με 20.000.000 ευρώ από όλες τις προηγούμενες χρήσεις. Από τις εξελίξεις, η "Colony Capital" παρέμεινε μέτοχος, αλλά κατέχει πλέον μόλις το 29% και μπορεί να ασχοληθεί απελευθερωμένη από περιττά οικονομικά βάρη με τον κτηματομεσιτικό σκέλος του "Παρκ ντε Πρενς". Η "Butler Capital Partners" διατήρησε το 1% των μετοχών, ενώ 1 μετοχή παραμένει στα γραφεία του ερασιτέχνη.

Ως πρόεδρος του συλλόγου τοποθετήθηκε ο Μπενουά Ρουσό, αντικαθιστώντας τον Ρομπέν Λεπρού λόγω σύγκρουσης συμφερόντων με τον νέο διευθυντή ποδοσφαίρου της Παρί, τον Λεονάρντο. Ο επί 6 μήνες προπονητής της Ίντερ (στο δεύτερο μισό της περσινή σεζόν) δεν περίμενε άλλο την πρόταση ανανέωσης από τον Μάσιμο Μοράτι και αποδέχθηκε την πλουσιοπάροχη προσφορά των Αράβων, οι οποίοι τον εφοδίασαν με έναν πακτωλό χρημάτων για μεταγραφές. Όσο για τον αλ Κελαϊφί, ανέλαβε πρόεδρος του συμβουλίου του συλλόγου, ενώ παρά την έντονη φημολογία, ο "αρχιτέκτονας" του αγωνιστικού τμήματος των τελευταίων ετών, ο προπονητής Αντουάν Κομπουαρέ, δεν αντικαταστάθηκε από κάποιο πιο "ηχηρό" όνομα του χώρου.

Η επένδυση

Ο αλ Κελαϊφί παρουσίασε 5ετές πλάνο αμά τη αναλήψει του συλλόγου, μέσω του οποίου στόχευσε στην κορυφή της Γαλλίας και της Ευρώπης. Όπως ήταν φυσικό, το όνομα της Παρί άρχισε να εμπλέκεται σε κάθε μεταγραφικό σενάριο, μεταξύ άλλων με παίκτες όπως ο Κακά, ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ και ο Σαμουέλ Ετό, αλλά ο αλ Κελαϊφί επιθυμούσε περισσότερο "αστέρες" για το "αύριο". Σχεδόν μέσα σε έναν μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Λεονάρντο είχε καταφέρει να φέρει στη γαλλική πρωτεύουσα μία ενδεκάδα εξαιρετικών ποδοσφαιριστών, διαθέτοντας τα 89 από τα 150.000.000 ευρώ που φέρεται να του παραχώρησαν για μεταγραφές μέσα στα επόμενα 3 χρόνια οι Άραβες.

Για την κατάρριψη του γαλλικού μεταγραφικού ρεκόρ των 77.500.000 ευρώ που κατείχε η Λιόν από το 2009 έπαιξε ρόλο η φετινή πιο ακριβή μεταγραφή του κόσμου, αυτή του Χαβιέρ Παστόρε έναντι 42.000.000 ευρώ. Οι Παριζιάνοι "έκλεψαν" τον παίκτη μέσα από τα χέρια της Τσέλσι, παίρνοντας από την Παλέρμο και έναν από τους φερέλπιδες τερματοφύλακες της Ιταλίας, τον Σαλβατόρε Σιρίγκου, έστω κι αν νωρίτερα είχαν συμφωνήσει με τον ελεύθερο (και "κέρβερο" μέχρι και πέρυσι στη Ρεν) Νικολά Ντουσέζ. Τα ονόματα της μεταγραφικής ενίσχυσης "κόβουν" την ανάσα για το επίπεδο της Ligue 1: Μίλαν Μπίσεβατς, Ντιέγο Λουγκάνο, Μπλεζ Ματουϊντί, Μομό Σισοκό, Ζερεμί Μενέζ, Κέβιν Γκαμεϊρό. Το μέγεθος της επένδυσης γίνεται πρόδηλο εάν σημειώσουμε ότι οι 20 συλλόγοι της Ligue 1 δαπάνησαν 193.000.000 ευρώ σε μεταγραφές (9.650.000 ευρώ ανά ομάδα) το φετινό καλοκαίρι. Σχεδόν τα μισά χρήματα βγήκαν από τα ταμεία της Παρί, η οποία διέλυσε και τον μέσο όρο μεταγραφικών εξόδων ακόμα και των ομάδων της Premier League (27.500.000 ευρώ, με συνολικό κόστος 550.000.000 ευρώ).

Η εξαγορά της Παρί Σεν Ζερμέν αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης διείσδυσης του Κατάρ στο γαλλικό ποδόσφαιρο. Τέσσερις ημέρες πριν την ανακοίνωση της εξαγοράς του συλλόγου, το "Al-Jazeera" του αλ Τανί και του αλ Κελαϊφί συμφώνησαν για την εξαγορά των διεθνών δικαιωμάτων μετάδοσης του γαλλικού πρωταθλήματος για 6 χρόνια έναντι 200.000.000 ευρώ, αναβαθμίζοντας τον τηλεοπτικό σταθμό της Ντόχα ως τον υπ' αριθμόν 2 ευεργέτη του γαλλικού ποδοσφαίρου, μετά το ιστορικό στήριγμα "Canal+", του... πρώην ιδιοκτήτη της Παρί! Τον Ιούνιο το "Al-Jazeera" κέρδισε το δικαίωμα έναντι 90.000.000 ευρώ να μεταδίδει "ζωντανά" 2 παιχνίδια του γαλλικού πρωταθλήματος ανά εβδομάδα από το 2012 μέχρι το 2016. Για αυτές τις μεταδόσεις, έστησε έναν μικρό τηλεοπτικό σταθμό στη Γαλλία και ήδη έχει προσεγγίσει αρκετούς εγχώριους δημοσιογράφους, έστω κι αν επισήμως το "Al-Jazeera" αρνείται τη σύνδεση μεταξύ των 2 επενδύσεων.

Μία από τις πρώτες κινήσεις, πάντως, είχε μη αθλητικό χαρακτήρα. Ο πρόεδρος τον καιρό της μετάβασης, Ρομπέν Λεπρού, κανόνισε συνάντηση στο υπουργείο Εσωτερικών της χώρας για να ανανεώσει το σχέδιο "All PSG", που αφορά το πλάνο του συλλόγου εναντίον της βίας στο "Παρκ ντε Πρενς" και στο Παρίσι γενικότερα. Το πλάνο έχει στηθεί από το σύλλογο, σε συνεργασία με την κυβέρνηση και τους ιθύνοντες της γαλλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, μετά τα έκτροπα και τον θάνατο ενός ανθρώπου στη διάρκεια επεισοδίων της αστυνομίας με χούλιγκαν της σκληροπυρινής ομάδας φίλων της Παρί, Boulogn Boys ( για την οποία μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στο αφιέρωμα του Contra.gr). Το νέο status quo της Παρί Σεν Ζερμέν δεν ανέχεται παραβατικές συμπεριφορές από τον κόσμο της και στη γενκή προσπάθεια αναδιοργάνωσης, επιχειρείται ολικό λίφτινγκ και στο προφίλ του συλλόγου. Ως εκ τούτου, αυξάνονται οι έλεγχοι όσων εισέρχονται στο γήπεδο ή όσων ταξιδεύουν σε εκτός έδρας παιχνίδια.

Το αποτέλεσμα

Η κατάκτηση μόλις 2 πρωταθλημάτων για τη μοναδική αξιόλογη ομάδα της γαλλικής πρωτεύουσας αποτελεί πενιχρή συγκομιδή. Όταν, δε, το τελευταίο εντοπίζεται στο μακρινό 1994, τότε η "ξηρασία" είναι απαραίτητο να τερματιστεί άμεσα. Η Μαρσέιγ περίμενε 18 χρόνια μέχρι το 2010 να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα (και γενικά) κάποιο τρόπαιο, ο φετινός βαθμολογικός πίνακας υποδεικνύει πως η Παρί μπορεί να δώσει τέλος νωρίτερα στα "πέτρινα" χρόνια. Τα 42.000.000 ευρώ για τον Παστόρε δείχνουν να έχουν πιάσει τόπο μέχρι στιγμής, αφού ο Αργεντινός έχει πάρει από το χέρι τους πρωτευουσιάνους και με 5 γκολ σε 8 ματς πρωταθλήματος τους έχει οδηγήσει στην κορυφή της Ligue 1.

Δεν είναι, όμως, μόνο οι μεταγραφικές προσθήκες που οφείλουν να στηρίξουν την προσπάθεια των Αράβων επενδυτών. Στην χαραυγή της εποχής του Financial Fair Play, το φετινό καλοκαίρι είναι το τελευταίο στο οποίο δύναται να δοθούν τέτοια ποσά. Η δεύτερη μεγαλύτερη μεταγραφική δαπάνη μετά από αυτήν της Μάντσεστερ Σίτι (μόλις κατά 3.000.000 ευρώ μικρότερη) ενίσχυσε στις περισσότερες θέσεις το ρόστερ και από εκεί και πέρα απομένουν ορισμένα "μπαλώματα". Αυτά θα γίνουν είτε με μεμονωμένες μεταγραφές, είτε με τους ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που προωθούνται από τις ακαδημίες. Εκεί έγκειται η προσοχή των ιδιοκτητών πλέον και ήδη 5 "απόφοιτοι" του Σεν Ζερμέν, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος κ-19 πέρυσι, έχουν προβιβαστεί στην πρώτη ομάδα. Η ανάπτυξη συνεχίζεται, αφού φέτος η Παρί κέρδισε το πρωτάθλημα κ-17 και τα "πετροδολάρια" που θα διατεθούν εγγυώνται την περαιτέρω ανάπτυξη των ακαδημιών.

Φυσικά δεν πρέπει να λησμονούμε το αυταπόδεικτο. Οι Άραβες εξαγόρασαν την ιστορική Παρί, έναν "κοιμώμενο γίγαντα", έναντι πολύ χαμηλού αντιτίμου. Το Παρίσι είναι μαζί με το Βερολίνο οι μοναδικές μεγάλες πρωτεύουσες που έχουν μόλις 1 ομάδα σε υψηλό επίπεδο και έτσι τα 12.000.000 ανθρώπων στην περιοχή του Παρισιού προσδίδουν μεγάλη προοπτική σε αυτό το εγχείρημα. Η ανάμιξη της πολιτικής ηγεσίας της χώρας ώστε να "κλειδώσει" η παρουσία των νέων ιδιοκτητών από το Κατάρ αποδεικνύει του λόγου το αληθές, αφού όπως γνωρίζει πολύ καλά και η Ελλάδα, ένας ζάμπλουτος Άραβας πάντα είναι ευπρόσδεκτος για οποιουδήποτε τύπου επένδυση.

Τέλος, η κίνηση αυτή πρόκειται να αποφέρει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και στο Κατάρ. Η χώρα πρόκειται να διοργανώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, με συνέπεια να συμμετάσχει για πρώτη φορά στην τελική φάση της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Η τεχνογνωσία που θα αποκτήσει από την τριβή της με το γαλλικό ποδόσφαιρο και το γεγονός πως θα έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την Παρί ως "όχημα" μετάβασης αρκετών παικτών στα γαλλικά πρωταθλήματα για ένα είδος εκπαίδευσης θα συμβάλλουν ώστε εάν υπάρχει μία πιθανότητα η χώρα να γίνει περίγελος το 2022, αυτή να αφορά εξωαγωνιστικά και όχι αγωνιστικά θέματα.

Χετάφε

Πρόκειται για τον πιο άτυχο σύλλογο της λίστας. Ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης, Άνχελ Τόρες, είναι δεδηλωμένος φίλος και μέλος της Ρεάλ Μαδρίτης και ουσιαστικά πρώην ιδιοκτήτης και υπηρεσιακός πρόεδρος. Οι Άραβες που εξαγόρασαν την ομάδα δεν έχουν βάλει ούτε ένα ευρώ στο σύλλογο, αφού η συμφωνία ισχύει από την 1η Ιουλίου του 2012. Ως εκ τούτου, η ομάδα πορεύεται ως έχει μέχρι... νεωτέρας.

Η ταυτότητα

Η πρώτη επένδυση από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στην Ισπανία. Από τη στιγμή που η μετάβαση στο νέο καθεστώς δεν έχει ολοκληρωθεί, δεν υπάρχει κάποιο μεμονωμένο πρόσωπο που θα επωμιστεί την ευθύνη του συλλόγου ως το πρόσωπο των Αράβων στη Μαδρίτη, παρά μόνο ο επενδυτικός όμιλος "Royal Emirates Group" με έδρα στο Ντουμπάι, την πρωτεύουσα των ΗΑΕ. Πρόεδρος είναι ο σεΐχης Μπουτί μπιν Σουχαΐλ αλ Μακτούμ, μέλος της βασιλικής οικογένειας του Εμιράτου του Ντουμπάι. Ο όμιλος εταιριών περιλαμβάνει 64 φίρμες και brands που δραστηριοποιούνται σε διάφορους τομείς, με συνέπεια η "REG" να καθίσταται ένας γοργά αναπτυσσόμενος επενδυτικός όμιλος, με πεδίο ενδιαφέροντος σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αρκετές από τις επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό τη σκέπη της βρίσκονται επί ευρωπαϊκού εδάφους, εξ ου και το ενδιαφέρον που προέκυψε για τη Χετάφε.

Η εξαγορά

Το μυστηριώδες ταξίδι του Τόρες και του (τότε) αρχηγού της Χετάφε, Μανού ντελ Μορά, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στα τέλη Απριλίου, προκάλεσε πολλά ερωτήματα στις ισπανικές εφημερίδες που δεν είχαν ενημέρωση για το σκοπό αυτής της επίσκεψης. Οι φήμες περί πώλησης του συλλόγου στον αραβικό κόσμο αναπτύχθηκαν άμεσα, έχοντας το προηγούμενο της Μάλαγα κατά νου και σταδιακά προέκυψαν κι οι λεπτομέρειες. Εξαγορά του συλλόγου έναντι 90.000.000 ευρώ και μετονομασία σε "Getafe Team Dubai" ήταν η πρώτη ανεπίσημη ενημέρωση και μία ανακοίνωση από την "REG", με σφραγίδες και ονόματα, έφερε μία πρώτη επιβεβαίωση. Το μήνυμα του διαχειριστικού επικεφαλής της "REG", Κάισερ Ραφίκ, στο οποίο εξηγούσε τα σχέδια της εταιρίας του, δεν ήταν αρκετό για να πείσει αρχικά τους ανθρώπους της Χετάφε.

Με την επιστροφή του στην Ισπανία, ο Τόρες διέψευσε τις φήμες περί εξαγοράς της ομάδας, παρότι είχαν δημοσιευθεί σχετικές φωτογραφίες όπου υπέγραφε μνημόνιο συνεργασίας με τον Ραφίκ. Ο ιδιόρρυθμος Ισπανός πρόεδρος δήλωνε πως επρόκειτο για χορηγική συμφωνία, διότι η εισροή κεφαλαίων ήταν ζωτικής σημασίας για το σύλλογο. Εν συνεχεία πρόσθετε πως θα ενημέρωνε τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου για όλα όσα συνέβησαν στο Ντουμπάι. Χρειάστηκαν λίγες ώρες μέχρι να διαρρεύσει η αιτία των αναστολών του Τόρες. Το βιογραφικό του Ραφίκ περιελάμβανε ορισμένες ανακρίβειες που αφορούσαν σε ένα doctorate από το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και ένα business degree από το Γέιλ, παρότι κανένα από τα δύο ιδρύματα δεν διαθέτει αρχεία φοίτησής του. Τρεις μέρες ήταν αρκετές για να ξεπεραστεί ο εν λόγω "σκόπελος" και η αξιοπιστία του Ραφίκ κρίθηκε επαρκής για να ολοκληρωθεί η συμφωνία. Στις 25 Απριλίου, σε συνέντευξη Τύπου, ο Τόρες ανακοίνωσε τη συμφωνία για εξαγορά της ομάδας από την "REG", η οποία θα τεθεί σε ισχύ από την επόμενη σεζόν.

Η επένδυση

Τα όσα υποστήριξε ο Τόρες στη συνέντευξη Τύπου είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά για μία ομάδα που βυθιζόταν στον οικονομικό βούρκο που έχει πλήξει το ισπανικό ποδόσφαιρο, στο οποίο 12 από τις 20 ομάδες της Primera Division δεν βρήκαν χορηγό για τη φανέλα τους. "Το μπάτζετ της Χετάφε είναι 45.000.000 ευρώ και τα έσοδα 26 με 28.000.000 ευρώ, οπότε κάθε σεζόν είναι ζημιογόνος", δήλωσε αρχικά ο Τόρες, για να ενισχύσει τη σημασία της αραβικής επένδυσης. Η "REG" υποσχέθηκε να εξαγοράσει το 99,3% της ομάδας για ένα ποσό που θα ανέρχεται μεταξύ 70.000.000 και 90.000.000 ευρώ, λεπτομέρεια που απέφυγε να συγκεκριμενοποιήσει ο Τόρες. Η επένδυση που υπόσχονται είναι τα 95.000.000 ευρώ σε βάθος πενταετίας, ενώ ήδη έχουν γίνει οι πρώτες ενέργειες ώστε η Χετάφε να υποδεχθεί έτοιμη το νέο καθεστώς.

Το διοικητικό συμβούλιο συμφώνησε ομόφωνα την αύξηση του μπάτζετ κατά 20.000.000 ευρώ, μία συμφωνία που είναι υποχρεωμένη να τηρήσει και η "REG" μόλις αναλάβει ευθύνες από τη νέα σεζόν. Άλλος ένας όρος είναι η παραμονή τουλάχιστον για τα επόμενα 3 χρόνια του Τόρες στον προεδρικό θώκο, με προοπτική για 4 μέχρι 6 σεζόν συνολικά. Σε περίπτωση που ο Τόρες αποχωρήσει οικειοθελώς, τότε απαγορεύεται να αναλάβει ή να αγοράσει άλλον σύλλογο για τα επόμενα 3 χρόνια. Ο πιο σημαντικός όρος του μνημονίου που όντως υπεγράφη στο Ντουμπάι αφορά στην ονομασία και στο σύμβολο της ομάδας, τα οποία δεν θα αλλάξουν, όπως τόνισε ο Τόρες, ενώ κανείς από τους 140 υπαλλήλους του συλλόγου δεν θα χάσει τη δουλειά του με την αλλαγή καθεστώτος.

Το αποτέλεσμα

Η αισιοδοξία για ένα λαμπρότερο μέλλον και οι υποσχέσεις για επενδύσεις που θα ωθήσουν τη Χετάφε στο επόμενο επίπεδο δεν έχουν πιάσει τόπο μέχρι στιγμής. Η μεταγραφική ενίσχυση με 13 παίκτες κόστισε 3.300.000 ευρώ, αν και οι πωλήσεις έφεραν στα ταμεία των Μαδριλένων 18.500.000 ευρώ. Παρ' όλα αυτά, οι Ντιέγο Κάστρο, Αλμπέρτο Λόπο, Χουάν Ροδρίγκεθ, Μίτσελ (ο πρώην δανεικός της ΑΕΚ), Ντάνιελ Γκουίθα, Πάμπλο Σαράμπια, Πέδρο Λεόν, Τσέπο Μασιλέλα, Μιγκέλ Άνχελ Μογιά (οι 3 τελευταίοι δανεικοί) είναι σε θέση να βάλουν τις βάσεις για την πολυαναμενόμενη οκταψήφια μεταγραφική δαπάνη του 2012, σε συνδυασμό, βέβαια, με το πάντα ταλαντούχο και οργανωμένο έμψυχο δυναμικό που φορά ήδη τη φανέλα της Χετάφε.

Οι 5 βαθμοί σε 7 αγωνιστικές για μία ομάδα με νέο προπονητή και αρκετές προσθήκες στη βασική ενδεκάδα κρίνονται φτωχή συγκομιδή, ωστόσο η Χετάφε ηττήθηκε μόλις μία φορά με μεγαλύτερη του ενός τέρματος διαφορά και αυτή από τη Ρεάλ Μαδρίτης στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου" και μάλιστα στα τελευταία λεπτά. Ο Λουίς Γαρθία, εξάλλου, γνωρίζει πως να κρατά μία ομάδα στην Primera Division με πενιχρά μέσα, όπως απέδειξε την περσινή σεζόν στη Λεβάντε όπου μεταξύ άλλων ο σύλλογος δεν είχε χρήματα να πληρώσει το ηλεκτρικό. Φέτος τα εξωαγωνιστικά συμβάντα κρατούν τη νυν ομάδα του σε stand-by mode, ωστόσο εάν τα αποτελέσματα εντός των τεσσάρων γραμμών δεν βελτιωθούν και κριθεί απαραίτητη η ενίσχυση, δεν αποκλείεται η επέμβαση των Αράβων για να προστατεύσουν τη μελλοντική επένδυσή τους με μεταγραφές τον Ιανουάριο.