Η ντροπιαστική αλήθεια που κρύβεται πίσω από δύο φωτογραφίες της ίδιας γυναίκας

Τη Δευτέρα το Ιράν θα διεκδικήσει την πρόκρισή του στη φάση των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με νίκη επί της Πορτογαλίας, συνεχίζει αυτομάτως στα νοκ άουτ, για πρώτη φορά στις πέντε συμμετοχές που μετράει στα τελικά (1978, 1998, 2006, 2014).

Η Αΐντα ίσως βρεθεί στο Σαράνσκ για να παρακολουθήσει τον μεγάλο αγώνα. Να ζητωκραυγάσει για την εθνική ομάδα της πατρίδας της. Να πανηγυρίσει κάποιο γκολ. Να γελάσει με το συνοδό της. Να πλημμυρίσει συναισθήματα είτε ο Μασούντ, ο Ανσαριφάρντ και ο Χατζισαφί κάνουν την έκπληξη απέναντι στους Πρωταθλητές Ευρώπης, απέναντι στον Κριστιάνο Ρονάλντο.

Η Αΐντα ήταν παρούσα στην ήττα (1-0) του Ιράν από την Ισπανία στο Καζάν. Το αποτέλεσμα αρνητικό, ο συμβολισμός ωστόσο μουντιαλικός. Παγκόσμιος!

Ο φωτογραφικός φακός του AP την εντόπισε μεταξύ δεκάδων χιλιάδων φανς του σπορ που βρίσκονταν στο γήπεδο. Η ομορφιά της εκθαμβωτική, το βλέμμα της καθηλωτικό, η παρουσία της αεράτη. Μια ολοκληρωμένη γυναίκα του σήμερα.

Μια γυναίκα πάνω απ' όλα ελεύθερη να ζει όπως η ίδια ορίζει τον εαυτό της.

Όχι όπως στη φωτογραφία της διαπίστευσης που κρέμεται στο λαιμό της. Με τη μαντίλα στο κεφάλι. Η σύγκριση; Αναπόφευκτη. Αγέλαστη, "χλωμή", εγκλωβισμένη στον κόσμο της χιτζάμπ. Έναν κόσμο που δεν της επέτρεπε ν' ανασαίνει. Ούτε φυσικά να πηγαίνει στα γήπεδα, ακόμη κι αν συνοδεύεται από το νόμιμο σύζυγό της. Δεν της επιτρέπει να είναι ελεύθερη.

Από την Ισλαμική Επανάσταση του '79 και τους θεοκρατικούς κανόνες που τέθηκαν για τη ζωή των κατοίκων του Ιράν, πολλά από τ' ανθρώπινα δικαιώματα καταπατήθηκαν αγρίως. Φωνές βοώντος εν τη ερήμω οι φωνές όσων οργανώσεων κι αν επιχείρησαν ν' αντιστρέψουν την κατάσταση. Ούτε ο Δυτικός Κόσμος νοιάστηκε ιδιαίτερα, πόσο μάλλον η Παγκόσμια Ομοσπονδία ποδοσφαίρου.

Σιγά-σιγά η κατάσταση μοιάζει ν' αλλάζει. Η κοινή γνώμη δυναμώνει και ισχυροποιείται, οι αντιστάσεις κάμπτονται, η δύναμη των πολλών αναγκάζει σε αναδίπλωση και οπισθοχώρηση τους λίγους. Τους οπισθοδρομικούς. Ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα. Παρόλα αυτά τα λαμπερά μάτια της Αΐντα αρχίζουν να χαμογελούν. Το αξίζει η ίδια και κάθε άλλη γυναίκα του σύγχρονου κόσμου.

Αν όλο αυτό δεν διαρκέσει μονάχα όσο το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, θα είναι ένα πρώτο βήμα για να μην βγουν άλλες κόκκινες κάρτες...