Νότια Αφρική - 2010

Το Contra.gr συνεχίζει την παρουσίαση της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Βρισκόμαστε στη Νότια Αφρική το 2010. Η Ισπανία αποτινάσσει από πάνω της τον τίτλο της "loser" ομάδας, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο υπό τον εκκωφαντικό ήχο της βουβουζέλας. Δεύτερη συμμετοχή για την Εθνική Ελλάδος σε Μουντιάλ.

13 ΙΟΥΝ 2014

Η διοργάνωση

Το 19ο Παγκόσμιο Κύπελλο έλαβε χώρα για πρώτη φορά σε Αφρικανική χώρα, με τη Νότια Αφρική να είναι η οικοδέσποινα. Η επιλογή της χώρας έγινε με βάση τη νέα πολιτική της FIFA, να αλλάζει συνομοσπονδία η διοργάνωση κάθε τετραετία, με αυτή της CAF (αφρικανική ομοσπονδία), να παίρνει σειρά. Πέρα από την Νότιο Αφρική, υποψήφιες να αναλάβουν την διοργάνωση ήταν άλλες 4 χώρες, η Αίγυπρος, το Μαρόκο, αλλά και η Λιβύη με την Τυνησία που πρότειναν συνδιοργάνωση. Ωστόσο, η τελευταία υποψηφιότητα, απορρίφθηκε μετά και τις δυσκολίες που είχαν προκύψει στο Μουντιάλ του 2002, στη συνδιοργάνωση της Νότιας Κορέας με την Ιαπωνία. Ενώ στις 15 Μαΐου τους 2004, στη Ζυρίχη, η Νότια Αφρική επιλέχθηκε να αναλάβει τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2010 μαζεύοντας 14 ψήφους, με το Μαρόκο να έρχεται δεύτερο με 10 και την Αίγυπτο τρίτη χωρίς καμία ψήφο.

Το κυριότερο ζήτημα που αφορούσε τη FIFA, με τη διοργάνωση να μεταφέρεται στη Ν. Αφρική, σε μια χώρα που σημειώνονται περίπου 50 δολοφονίες την ημέρα, ήταν αυτό της ασφάλειας. Οι αρχές της χώρας, έλαβαν πολύ αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια ομάδων και παικτών. Περίπου 78.000.000 ευρώ δαπανήθηκαν για την αγορά εξοπλισμού, ενώ τα στάδια και τα ξενοδοχεία που διέμεναν οι ομάδες φυλάσσονταν όλο το 24ωρο. Όσον αφορά τις ομάδες που προκρίθηκαν στο Μουντιάλ του 2010, δεν υπήρξε κάποια "πρωτάρα" στο θεσμό, ωστόσο είδαμε τη Βόρεια Κορέα να προκρίνεται μετά από 44 χρόνια (τελευταία φορά το 1966). Η Ελλάδα συμμετείχε για δεύτερη φορά στη διοργάνωση μετά από αυτή του 1994, έχοντας προκριθεί στα μπαράζ κόντρα στην Ουκρανία, με το "χρυσό" γκολ του Σαλπιγγίδη στο Κίεβο. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε πως ο Φάνης Γκέκας, τερμάτισε στην πρώτη θέση των σκόρερ των ευρωπαϊκών προκριματικών με 10 τέρματα. Συνολικά στα προκριματικά όλου τους κόσμου, πήραν μέρος 203 ομάδες και διεξήχθησαν 848 αγώνες, μέχρι να φτάσουμε το καλοκαίρι του 2010 στη Νότια Αφρική. Να αναφέρουμε πως αντιδράσεις προκάλεσε η πρόκριση της Γαλλίας στα τελικά του Μουντιάλ, όταν στα μπαράζ κόντρα στην Ιρλανδία, ο Τιερί Ανρί είχε σκοράρει το γκολ της πρόκρισης της χώρας του, χρησιμοποιώντας το χέρι, κάτι που δεν είδε ο διαιτητής, αλλά παραδέχθηκε ο παίκτης μετά το ματς. Η Ιρλανδία έκανε αρχικά αίτηση για να επαναληφθεί αγώνας και στη συνέχεια νέα αίτηση για να συμμετέχει ως 33η ομάδα στην τελική φάση, κάτι που δεν είχε συμβεί ξανά μέχρι τώρα στο θεσμό. Τελικά και οι δυο αιτήσεις απορρίφθηκαν από τη FIFA.

Στον 1ο όμιλο, είδαμε τη διοργανώτρια Ν. Αφρική να μένει εκτός 16άδας, κάτι που δεν είχε συμβεί σε οικοδέσποινα του θεσμού μέχρι τότε. Οι Αφρικανοί αν και πάλεψαν, μαζεύοντας 4 βαθμούς (1 νίκη, 1 ισοπαλία, 1 ήττα) τελικά αποκλείστηκαν στην ισοβαθμία με το Μεξικό, λόγω της διαφοράς τερμάτων. Από εκεί και πέρα, η Ουρουγουάη κατέκτησε την πρώτη θέση του ομίλου με 7 βαθμούς, ενώ η απογοήτευση ήταν η Γαλλία που τερμάτισε τέταρτη. Οι Γάλλοι επέστρεψαν στις κακές εμφανίσεις σε Μουντιάλ, μετά από εκείνη του 2002, με τις μουρμούρες στο στρατόπεδό τους να είναι πολλές.

Ο 2ος όμιλος ήταν ο όμιλος της Εθνικής Ελλάδος. Αντίπαλοί της ήταν η Αργεντινή, η Νότια Κορέα και η Νιγηρία. Η Ελλάδα κατάφερε να σημειώσει την πρώτη της νίκη σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, αφού νίκησε με 2-1 τη Νιγηρία, παίρνοντας τους πρώτους της βαθμούς στην ιστορία της, ενώ ο Σαλπιγγίδης πέτυχε και το πρώτο γκολ για τη χώρα στη διοργάνωση, με τον Τοροσίδη να πετυχαίνει το δεύτερο. Ωστόσο, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν κατάφερε να προκριθεί τερματίζοντας στην τρίτη θέση του ομίλου (2 ήττες με Αργεντινή και Ν. Κορέα, 1 νίκη με Νιγηρία), με την Αργεντινή να κατακτά την πρώτη θέση και τη Νότια Κορέα τη δεύτερη. Η Νιγηρία από την άλλη τερμάτισε τελευταία, με τον πρόεδρο της χώρας Γκούντλακ Τζόναθαν, να αποφασίζει να αποσύρει την ομα΄δα από τις διεθνείς διοργανώσεις λόγω της τραγικής της εμφάνισης και τη FIFA να προειδοποιεί με κυρώσεις. Τελικά, η Νιγηρία ανακάλεσε την αρχική της απόφαση.

Στον 3ο όμιλο οι ΗΠΑ κατάφεραν να προκριθούν ως πρώτες, πάνω από τη δεύτερη Αγγλία. Οι δύο χώρες ήταν ισόβαθμες με 5 βαθμούς, ωστόσο οι Αμερικανοί είχαν καλύτερη διαφορά τερμάτων στην επίθεση. Εκτός συνέχειας έμειναν οι Σλοβενία και Αλγερία. Στον 4ο όμιλο, αναμετρήθηκαν μεταξύ τους οι Γερμανία, η Γκάνα, η Αυστραλία και η Σερβία. Οι Γερμανοί κατάφεραν να πάρουν την πρώτη θέση, όπως αναμενόταν κάνοντας 2 νίκες και μία ήττα (3η αγωνιστική με τη Σερβία), η οποία μάλιστα ήταν και χωρίς ενδιαφέρον μιας και είχαν ήδη προκριθεί στην επόμενη φάση. Δεύτερη τερμάτισε η Γκάνα, με τους Αφρικανούς να κερδίζουν στη μάχη της πρόκρισης τους Σέρβους, οι οποίοι έμειναν τελευταία. Η Αυστραλία αν και πάλεψε, δεν κατάφερε να προκριθεί, μένοντας στη δεύτερη θέση με 4 βαθμούς (1 νίκη, 1 ισοπαλία, 1 ήττα).

Στον 5ο όμιλο, οι Ολλανδοί έκαναν το 3 στα 3 νικώντας Ιαπωνία, Δανία και Καμερούν και κατακτώντας άνετα την πρώτη θέση του ομίλου. Οι Ασιάτες τερμάτισαν δεύτεροι και προκρίθηκαν στην επόμενη φάση με 2 νίκες, ενώ οι Δανοί ήρθαν τρίτοι (3 βαθμούς) και οι Καμερουνέζοι τέταρτοι χωρίς κανένα βαθμό. Ο 6ος όμιλος είχε αρκετές συγκινήσεις. Η προηγούμενη παγκόσμια πρωταθλήτρια, Ιταλία, έμεινε εκτός συνέχειας, τερματίζοντας μάλιστα στην τελευταία θέση του ομίλου. Οι απογοητευτικοί σ' αυτό το Μουντιάλ Ιταλοί δεν έκαναν ούτε μία νίκη και με 2 ισοπαλίες και 1 ήτταν είπαν "αντίο" στη διοργάνωση. Η Παραγουάη πήρε την πρώτη θέση του ομίλου, με την Σλοβακία να τερμάτιζε δεύτερη, ενώ η αδύναμη Νέα Ζηλανδία που όλοι πίστευαν πως δεν θα πάρει ούτε ένα βαθμό στον όμιλο, κατάφερε να μην κάνει ούτε μία ήττα και με 3 ισοπαλίες τερμάτισε στην 3η θέση.

Από τους δυσκολότερους ομίλους ο 7ος με Βραζιλία, Πορτογαλία και Ακτή Ελεφαντοστού να κονταροχτυπιούνται για τις δύο θέσεις που έδιναν την πρόκριση. Θύμα των τριών ήταν η άσημη Βόρεια Κορέα η οποία έγινε ο σάκος του μποξ. Απολογισμός της ασιατικής ομάδας, 3 ήττες με τέρματα 1-12 και μεγαλύτερη ήττα από την Πορτογαλία με 7-0. Τελικά οι Βραζιλία τερμάτισε στην πρώτη θέση με επτά βαθμούς, οι Πορτογάλοι του Κριστιάνο Ρονάλντο δεύτεροι με πέντε, ενώ η Ακτή των Τουρέ και Ντρογκμπά τρίτη. Τέλος, στον 8ο όμιλο την πρόκριση στην 16άδα πανηγύρισαν Ισπανοί και Χιλιανοί, αμφότεροι με έξι βαθμούς (2 νίκες, 1 ήττα), ενώ εκτός συνέχειας έμειναν Ελβετία και Ονδούρα.

Εκεί, η Αργεντινή με προπονητή τον Ντιέγκο Μαραντόνα, έκανε μία από τις μεγαλύτερες ήττες της σε Παγκόσμιο Κύπελλο, γνωρίζοντας τη συντριβή με 4-0 από τους Γερμανούς. Τον αποκλεισμό γνώρισε ωστόσο και η Βραζιλία, η οποία ηττήθηκε από την Ολλανδία με 2-1 και δεν κατάφερε να κάνει κάτι καλό στη διοργάνωση για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Στους άλλους δύο προημιτελικούς, η Ουρουγουάη απέκλεισε στα πέναλτι με 4-2 την αξιόμαχη Γκάνα (σκορ στα 90 λεπτά 1-1), ενώ η Ισπανία επικράτησε της Χιλής με 1-0.

Στην ημιτελική φάση είχαμε ένα ζευγάρι που από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως πρόωρος τελικός. Η Γερμανία με τις δύο 4άρες σε Αγγλία και Αργεντινή στη φάση των 16 και των 8 αντίσοιχα, ήρθε αντιμέτωπη με την Ισπανία των Τσάβι, Ινιέστα και Κασίγιας. Τελικοί νικητές ήταν οι Ισπανοί, οι οποίοι με το γκολ του Πουγιόλ στο 73ο λεπτό της αναμέτρησης κατάφεραν να προκριθούν στον τελικό. Εκεί θα αντιμετώπιζαν την Ολλανδία, που στον άλλο ημιτελικό κατάφερε να κάμψει την αντίσταση της αξιόμαχης Ουρουγουάης με 3-2 σε ένα χορταστικό από πλευράς γκολ, ματς. Ουρουγουάη και Γερμανία, αναμετρήθηκαν μεταξύ τους στο μικρό τελικό της διοργάνωσης, με τους Γερμανούς να κερδίζουν τελικώς με 3-2, με τον Μίλερ να πετυχαίνει το 5ο του γκολ στο Μουντιάλ και να ανακηρύσσεται πρώτος σκόρερ (αν και είχε τα ίδια γκολ με τους Σνάιντερ, Φορλάν και Βίγια, ο Γερμανός είχε και 3 ασίστ και γι΄αυτό πήρε το βραβείο).

Ο τελικός

Στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης, η πρωταθλήτρια Ευρώπης 2008, Ισπανία, αντιμετώπιζε την Εθνική Ολλανδίας του πρωταθλητή Ευρώπης με την Ίντερ, Γουέσλι Σνάιντερ. Ήταν η πρώτη φορά που δύο ομάδες που δεν είχαν κατακτήσει μέχρι τότε τον τίτλο του Μουντιάλ, κατάφερναν να φτάσουν στον τελικό. Η Ολλανδία έφτανε για τρίτη φορά σε τελικό μετά από το 1974 και 1978, όπου είχε χάσει από τις Δυτική Γερμανία και Αργεντινή αντίστοιχα. Αντίθετα, για την Ισπανία ήταν ο πρώτος της τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Ο αγώνας διεξήχθη στο Σόκερ Σίτι του Γιοχάνεσμπουργκ στις 11 Ιουλίου, με διαιτητή τον Άγγλο, Χάουαρντ Γουέμπ. Στα 90 λεπτά οι δύο ομάδες έμειναν στο 0-0, με τον αγώνα να οδηγείται στην παράταση, όπου ο Ινιέστα με το "χρυσό" γκολ που πέτυχε στο 116ο λεπτό χάρισε το τρόπαιο στην Ισπανία, κάνοντάς την έτσι την 8η νικήτρια χώρα του θεσμού. Ωστόσο, η στιγμή που χαρακτήρισε την αναμέτρηση είχε πρωταγωνιστή τον Ολλανδό, Νάιτζελ Ντε Γιονγκ, ο οποίος έκανε μια κίνηση "καρατέκα" πάνω στον Τσάμπι Αλόνσο, σοκάροντας παίκτες και φιλάθλους.

Ιδανική ενδεκάδα

Κασίγιας (Ισπανία), Σέρχιο Ράμος (Ισπανία), Κάρλες Πουγιόλ (Ισπανία), Μαϊκόν (Βραζιλία), Φίλιπ Λαμ (Γερμανία), Αντρές Ινιέστα (Ισπανία), Τσάβι (Ισπανία), Μπάστιαν Σβαϊανστάιγκερ (Γερμανία), Γουέσλι Σνάιντερ (Ολλανδία), Ντιέγκο Φορλάν (Ουρουγουάη), Νταβίδ Βίγια (Ισπανία)

Η έκπληξη

Η Ουρουγουάη, επανήλθε το 2010 σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, μετά από ένα διάλειμμα που έκανε στη διοργάνωση του 2006. Το άστρο της "σελέστε" τα τελευταία χρόνια έμοιαζε να έχει σβήσει μιας και η ομάδα είχε να κάνει κάτι καλό στη διοργάνωση από το 1970, όταν και είχε βγει 4η. Το 1974 τερμάτισε 13, ενώ το 1974 και 1978 δεν κατάφερε καν να βρεθεί στην τελική φάση. Στα δύο επόμενα Μουντιάλ έφτασε μέχρι τους 16 χωρίς να κάνει κάτι περισσότερο, ενώ τόσο 1994 όσο και το 1998 δεν έφτασε στα τελικά. Τελευταία της εμφάνιση πριν το Μουντιάλ της Ν.Αφρικής, ήταν στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας το 2002, όπου οι Ουρουγουανοί απογοήτευσαν τερματίζοντας στην 26 θέση, χωρίς να περάσουν καν από τους ομίλους.

Η δύο φορές πρωταθλήτρια κόσμου, Ουρουγουάη, έφτασε με αρκετά αστέρια στο ρόστερ της για το Μουντιάλ του 2010 και ξεκίνησε με πολλές ελπίδες για να κάνει επιτέλους κάτι καλό. Η κλήρωση των ομίλων την έφερε μαζί με την διοργανώτρια Νότιο Αφρική, το Μεξικό και τη Γαλλία στον 1ο όμιλο. Οι Ουρουγουανοί κατάφεραν να προκριθούν ως πρώτοι με επτά βαθμούς, κάνοντας 2 νίκες και 1 ισοπαλία, με τέρματα 4-0, έχοντας έτσι και πιο "βατό" αντίπαλο στη φάση των 16. Εκεί, ήρθαν αντιμέτωποι με την Ν.Κορέα, η οποία είχε τερματίσει δεύτερη, πίσω από την Αργεντινή στον δεύτερο όμιλο που βρισκόταν και η Ελλάδα. Με δύο γκολ του Σουάρες, κατάφεραν να προκριθούν στην προημιτελική φάση, όπου τους περίμενε η Γκάνα. Ο αγώνας ενάντια στους Αφρικανούς, κάθε άλλο παρά εύκολος ήταν για την "σελέστε". Το τελικό 1-1 οδήγησε τις δύο ομάδες στην παράταση και στη συνέχεια στα πέναλτι. Εκεί, η ψυχραιμία των Ουρουγουανών "μίλησε", με τη διαδικασία των πέναλτι να τελειώνει με 4-2 υπέρ των Λατινοαμερικάνων. Έχοντας πετύχει ήδη πολύ περισσότερα απ' ότι αρχικά περίμενε κανείς, η Ουρουγουάη κλήθηκε να αντιμετωπίσει στα ημιτελικά την Ολλανδία, των Σνάιντερ και Ρόμπεν. Οι "οράνιε" ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρόκριση, ωστόσο η Ουρουγουάη δεν παρέδωσε λεπτό τα όπλα. Το τελικό 3-2 ωστόσο στέρησε από την παρέα του Φορλάν την ευκαιρία να διεκδικήσει το τρίτο παγκόσμιο κύπελλο στην ιστορία της. Ο μικρός τελικός είχε μικρή σημασία, με την "σελέστε" να γνωρίζει τελικώς την ήττα με 2-3 από τη Γερμανία και να έρχεται τέταρτη στην κατάταξη των χωρών.

Ωστόσο, η Ουρουγουάη κατάφερε μετά από πολλά χρονιά να επανέλθει στην ελίτ των ομάδων του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ηγέτης αυτής της ομάδας, ο Ντιέγκο Φορλάν, ο οποίος με 5 γκολ ισοβάθμησε στην πρώτη θέση των σκόρερ μαζί με τους Βίγια, Σνάιντερ και Μίλερ, ενώ κέρδισε επίσης και το βραβείο του καλύτερου παίκτη της διοργάνωσης, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην πορεία της ομάδας του, μέχρι τα ημιτελικά.

Η ίντριγκα

Στα προημιτελικά, η φιλόδοξη Ουρουγουάη αντιμετώπιζε την μαχητική Γκάνα. Οι δύο ομάδες προσπαθούσαν κυρίως να μην δεχθούν γκολ και επωφελούμενες κάποιο λάθος του αντιπάλου να σκόραραν εκείνες. Τελικά λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, το σκορ άνοιξε η αφρικανική ομάδα, με την Ουρουγουάη ωστόσο, να ισοφαρίζει στο 55'. Το ματς οδηγήθηκε στην παράταση, όπου και συνέβη η φάση χαρακτήρισε την αναμέτρηση. Στο τελευταίο λεπτό της παράτασης και με τις ομάδες να σκέφτονται ήδη την διαδικασία των πέναλτι, η Γκάνα είχε την ευκαιρία να "κλέψει" την πρόκριση. Σε κεφαλιά του Αντίγια και με εξουδετερωμένο τον Μουσλέρα, η μπάλα είχε τροχιά προς τα δίχτυα, αλλά ο Λουίς Σουάρες με το χέρι του, τη διώχνει, σώζοντας ουσιαστικά την ομάδα του από ένα σίγουρο γκολ.

Ο διαιτητής της αναμέτρησης, Ολεγάριο Μπενκερέσα, σφυρίζει αμέσως πέναλτι και αποβάλει τον Ουρουγουανό, δίνοντας την ευκαιρία στα "μαύρα διαμάντια" να προκριθούν στα ημιτελικά. Την εκτέλεση αναλαμβάνει ο Γκίαν, ο οποίος ωστόσο, έστειλε την μπάλα στο δοκάρι και τις δύο ομάδες στη διαδικασία των πέναλτι. Εκεί, η πιο ψύχραιμη Ουρουγουάη κατάφερε και επικράτησε με 4-2, με τους Γκανέζους να είναι φανερά απογοητευμένοι από τα όσα έγιναν στο τέλος της παράτασης. Λίγο μετά το ματς, ο Λουίς Σουάρες είχε δηλώσει πως ξεπέρασε το Μαραντόνα με την κίνησή του αυτή και πως το "χέρι του Θεού" πλέον ανήκει σε εκείνον.

Το γεγονός

Ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ανάμεσα στην Ισπανία και την Ολλανδία, είχε τις περισσότερες κίτρινες κάρτες που έχουμε δει ποτέ σε τελικό της διοργάνωσης. Συνολικά 14 κίτρινες κάρτες (9 εξ αυτών σε Ολλανδούς παίκτες) και μία κόκκινη στον Τζον Χέιτινγκα, βγήκαν από το τσεπάκι του διαιτητή του αγώνα, Χάουρτ Γουέμπ το βράδυ εκείνο. Ωστόσο, στο 29ο λεπτό του ματς, σημειώθηκε η φάση που σημάδεψε την αναμέτρηση. Σε διεκδίκηση της μπάλας από τους Ντε Γιονγκ και Τσάμπι Αλόνσο, ο πρώτος κάνει ένα "δολοφονικό" μαρκάρισμα στον Ισπανό, υψώνοντας το πόδι του στο σημείο του θώρακα και ξαπλώνοντάς τον στο χορτάρι. Το βλέμμα όλων των φιλάθλων που βρίσκονταν μέσα στο γήπεδο, αλλά και όσων παρακολουθούσαν από τις τηλεοράσεις τους, πάγωσε.

Ευτυχώς, όλοι είδαν με ανακούφιση τον Ισπανό μέσο να σηκώνεται και να συνεχίζει τον αγώνα, μέχρι το 87ο λεπτό που έδωσε τη θέση του στον Σεσκ Φάμπρεγας. Το παράδοξο της ιστορίας είναι πως για αυτό το τάκλιν, ο Ντε Γιονγκ τιμωρήθηκε μόνο με κίτρινη κάρτα. Όπως δήλωσε ο Γουέμπ αρκετό καιρό μετά το ματς, όμως έπρεπε να του είχε βγάλει απευθείας κόκκινη κάρτα: "Βλέποντας το ματς αρκετές φορές από την πολυθρόνα μου σε αργή κίνηση και από διαφορετικές γωνίες, καταλαβαίνω πως έπρεπε να του είχα βγάλει κόκκινη. Η απόφασή μου δεν επηρεάστηκε επειδή το ματς ήταν τελικός, αλλά από τη θέση στην οποία βρισκόμουν και δεν είχα καλή οπτική γωνία".

Το αστέρι

Ο παίκτης που πήρε το βραβείο του καλύτερου παίκτη του Μουντιάλ 2010... σπίτι του, ακούει στο όνομα Ντιέγκο Φορλάν. Ο Ουρουγουανός είναι ο άνθρωπος που συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε να φτάσει η χώρα του μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Όντας μέλος της Ατλέτικο Μαδρίτης και έχοντας κάνει πολύ καλή χρονιά με την ομάδα του την περίοδο 2009-10 (σκόραρε 18 τέρματα), ταξίδεψε στην Νότια Αφρική, ως ο ηγέτης της "σελέστε".

Πέτυχε τα δύο πρώτα γκολ της χώρας του στο Μουντιάλ του '10, στον αγώνα κόντρα στη διοργανώτρια Ν. Αφρική (τελικό σκορ 3-0) και ουσιαστικά έβαλε τις βάσεις για πρόκριση στην επόμενη φάση. Άξιος συμπαραστάτης του Φορλάν, ο Λουίς Σουάρες, ο οποίος έδωσε την πρόκριση στους Ουρουγουανούς, με τα δύο του γκολ κόντρα στην Ν.Κορέα στη φάση των "16". Το μεγάλο ραντεβού της Ουρουγουάης με την Γκάνα, ήθελε τον Φορλάν πρωταγωνιστή. Η κλάση του μίλησε όταν χρειάστηκε, ισοφαρίζοντας σε 1-1 και στέλνοντας το ματς στην παράταση. Ενώ, όταν οι ομάδες οδηγήθηκαν στα πέναλτι, ο Φορλάν ήταν αυτός που πήρε πρώτος την μπάλα και την έστησε στην άσπρη βούλα για να εκτελέσει από τα 11 μέτρα. Το εύστοχο χτύπημα του Ουρουγουανού, σήμανε και την αλλαγή της ψυχολογίας στης τάξεις της ομάδας, που τελικά κατάφερε να προκριθεί εις βάρος των Αφρικανών. Αν και ο Φορλάν κατάφερε να σκοράρει ξανά στα ημιτελικά, αυτό δεν στάθηκε αρκετό για να αποκλείσει η Ουρουγουάη την καλύτερη Ολλανδία. Ακόμη ένα γκολ για τον ηγέτη της "σελέστε" στον μικρό τελικό κόντρα στην Γερμανία κι έτσι έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο μια υπέροχη πορεία στο Μουντιάλ του 2010.

Ο πρώτος σκόρερ

Στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής είδαμε να ισοβαθμούν στη θέση του πρώτου σκόρερ 4 ποδοσφαιριστές. Ο λόγος για τους Τόμας Μίλερ, Νταβίδ Βίγια, Γουέσλι Σνάιντερ και Ντιέγκο Φορλάν, σκοράροντας από πέντε γκολ ο καθένας. Τελικά, το βραβείο δόθηκε στον Γερμανό, Τόμας Μίλερ, ο οποίος πέρα από τα πέντε τέρματά του, μοίρασε και τρεις ασίστ.

Ο Μίλερ άνοιξε λογαριασμό με το "καλημέρα" στη διοργάνωση, σκοράροντας στο πρώτο ματς των "πάντσερ" κόντρα στην Αυστραλία, κάνοντας το 2-0 (το ματς έληξε 4-0). Με τη Γερμανία να προκρίνεται ως πρώτη από τον όμιλό της, σειρά στη φάση των "16" είχε η Αγγλία. Εκεί η παρουσία του Μίλερ ήταν καταλυτική. Ο Γερμανός, σκόραρε δις μέσα σε τρία λεπτά (67 και 70), γράφοντας το 4-1 και σφραγίζοντας την πρόκριση της ομάδας του στην επόμενη φάση. Επόμενος αντίπαλος στα προημιτελικά ήταν η Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι. Ο Τόμας Μίλερ, άνοιξε το σκορ μόλις στο 3ο λεπτό, δίνοντας ώθηση στους συμπαίκτες του, οι οποίοι τελικά έφτασαν σε μια άνετη επικράτηση με 4-0. Ωστόσο στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Γερμανός συμπλήρωσε κάρτες και έτσι έχασε το δικαίωμα συμμετοχής στο παιχνίδι των ημιτελικών κόντρα στην Ισπανία. Η απουσία του Μίλερ στο συγκεκριμένο παιχνίδι έγινε κάτι παραπάνω από αισθητή. Η Γερμανία έμεινε στο 0 και οι Ισπανοί με ένα γκολ του Πουγιόλ στο 73 λεπτό προκρίθηκαν στο τελικό. Ο Γερμανός επέστρεψε για τον μικρό τελικό ενάντια στην Ουρουγουάη, όπου και πάλι σκόραρε το πρώτο γκολ στο 19ο λεπτό, ανοίγοντας το δρόμο για ακόμα μια νίκη της Γερμανίας. Αμφιβάλλει κανείς πως με τον Μίλερ στην 11άδα της Γερμανίας, η κατάληξη του ματς με τους Ισπανούς θα μπορούσε να ήταν διαφορετική;

Η απογοήτευση

Η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια της φιναλίστ του προηγούμενου Μουντιάλ Γαλλίας, λίγο πριν την έναρξη της διοργάνωσης μύριζε... μπαρούτι. Η αποτυχημένη πορεία της ομάδας στο EURO 2008 με τον αποκλεισμό από το πρώτο γύρο και η δύσκολη πρόκριση στο Μουντιάλ του 2010. Πριν μάλιστα ξεκινήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, η γαλλική ομοσπονδία ανακοίνωσε πως ο Ραϊμόντ Ντομενέκ δεν θα συνεχίσει στον πάγκο της ομάδας. Το ξεκίνημα του Παγκοσμίου Κυπέλλου για τους Γάλλους ήταν εφιαλτικό. Ισοπαλία 0-0 στο πρώτο ματς με την Ουρουγουάη και αμέσως μετά ήττα με 2-0 από το Μεξικό.

Ο Γάλλος επιθετικός, Νικολά Ανελκά προχώρησε σε δριμεία κριτική στο πρόσωπο του προπονητή του μετά την ήττα της ομάδας από το Μεξικό. Τελικά, ο παίκτης των "τρικολόρ" πήρε το δρόμο του γυρισμού στην πατρίδα, μόνος του πριν καν ολοκληρωθεί η φάση των ομίλων, μιας και αρνήθηκε να απολογηθεί για το ξέσπασμά του, με την ομοσπονδία να τον αποβάλλει. Την επόμενη μέρα, ο αρχηγός Πατρίς Εβρά, είχε έναν έντονο καυγά με έναν εκ των προπονητών της ομάδας, οδηγώντας σε σύρραξη πολλών παικτών. Επίσης, οι ποδοσφαιριστές της Γαλλίας αποφάσισαν την αποχή από την προπόνηση εξαιτίας της απόφασης της γαλλικής ομοσπονδίας να αποβάλλει τον Νικολά Ανελκά.

Λίγο πριν το τελευταίο ματς της ομάδας με την διοργανώτρια Ν. Αφρική, η υπουργός αθλητισμού κάλεσε σε γεύμα τους παίκτες προκειμένου να τονώσει το χαμηλό ηθικό τους. Λέγοντάς του χαρακτηριστικά: "Πως θέλετε να σας θυμούνται, τι εικόνα θα αφήσετε;", πολλοί νεαροί ξέσπασαν σε κλάματα, ενώ το κλίμα στην ομάδα φάνηκε να καλυτερεύει. Ωστόσο, η Γαλλία γνώρισε την ήττα κι από την Νότιο Αφρική, με τον Ντομενέκ να αρνείται να δίνει το χέρι του στον αντίπαλο προπονητή, Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα. Η εθνική Γαλλίας επέστρεψε από την Αφρική σε οικονομική θέση, ενώ όλοι ζήτησαν την τιμωρία των παικτών για την κακή εικόνα. Ο νέος προπονητής των "τρικολόρ", Λοράν Μπλαν, δεν κάλεσε ούτε ένα παίκτη της αποστολής του Μουντιάλ, στο επόμενο παιχνίδι των Γάλλων κόντρα στη Νορβηγία για παραδειγματισμό. Ακόμα, οι Ανελκά, Ριμπερί, Εβρά, Τουλαλάν και Αμπιντάλ, παραπέμφθηκαν στη ομοσπονδία με την κατηγορία πως δεν πρόσφεραν όσα έπρεπε στην ομάδα. Ο Ανελκά τιμωρήθηκε με αποκλεισμό για 18 αγώνες της χώρας, Εβρά για πέντε, ο Ριμπερί για τρεις και ο Τουλαλάν για έναν. Μετά από αυτά, ο Ανελκά βγήκε και δήλωσε επίσημα πως αποσύρεται από την από την εθνική ομάδα.

Βέβαια, πέρα από την αποτυχημένη παρουσία της Γαλλίας στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής, είδαμε και την Ιταλία να αποκλείεται από τη φάση των ομίλων. Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές 2006 Ιταλοί, δεν κατάφεραν να κάνουν ούτε μία νίκη στη διοργάνωση με αποτέλεσμα να πουν από νωρίς "αντίο". Ο τελικός τους απολογισμός: δύο ισοπαλίες με την Παραγουάη και την άσημη Νέα Ζηλανδία και μια ήττα από το... "μεγαθήριο", Σλοβακία.

Όπως στο στρατόπεδο της Γαλλίας, έτσι και σ' αυτό της Ιταλίας οι μουρμούρες και η δυσαρέσκεια ήταν μεγάλη. Έτσι, το ζευγάρι που είδαμε στον τελικό της προηγούμενης διοργάνωσης, σ' αυτή του 2010, όχι μόνο δεν κατάφερα να κάνει μια αξιοπρεπή πορεία, αλλά δεν έκανε ούτε νίκη, απογοητεύοντας χιλιάδες φιλάθλους τους.