Ελβετία - 1954

Το Contra.gr συνεχίζει την παρουσίαση της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Βρισκόμαστε στη Ελβετία το 1954, όπου στη Βέρνη συνέβη η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου, πιο γνωστή κι ως το "θαύμα της Βέρνης", με τη Γερμανία να υποτάσσει την εκπληκτική Ουγγαρία του Φέρεντς Πούσκας.

World Cup Final, 1954, Berne, Switzerland, 4th July, 1954, West Germany 3 v Hungary 2, West German captain Fritz Walter shows off the World Cup trophy to his teammates after their win (Photo by Popperfoto/Getty Images) POPPERFOTO/GETTY IMAGES

10 ΙΟΥΝ 2014

Η διοργάνωση

Η συμπλήρωση 50 χρόνων ζωής της FIFA έφερε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην έδρα της, στην Ελβετία, μία απόφαση που είχε παρθεί από το κονγκρέσο του Λουξεμβούργου το 1946. Στα προκριματικά συμμετείχαν 45 χώρες, εκ των οποίων 10 αποσύρθηκαν. Η Σοβιετική Ενωση ήθελε να αποφύγει μία ενδεχόμενη κακή πορεία, μετά την απογοητευτική εμφάνιση στο ολυμπιακό τουρνουά του 1952, η Πολωνία αποσύρθηκε κι έτσι η εκπληκτική Ουγγαρία της εποχής προκρίθηκε άνευ αγώνα, ενώ η Τουρκία κέρδισε στο νόμισμα την Ισπανία και προκρίθηκε κι αυτή.

Η FIFA είχε δεχθεί λίγους μήνες μετά το Μουντιάλ του 1950 τη Δυτική Γερμανία στους κόλπους της, όπως και το κρατίδιο του Σάαρ (με προπονητή τονΧέλμουτ Σεν,μετέπειτα τεχνικό της Δυτικής Γερμανίας στο νικηφόρο Μουντιάλ του 1974). Οι δύο "αδερφές" χώρες, μάλιστα, αναμετρήθηκαν σε πλέι οφ προκριματικών, με τη Δυτική Γερμανία να προκρίνεται. Για πρώτη φορά διεξήχθησαν τα προκριματικά στη Λατινική Αμερική, αφού μειώθηκαν οι αποχωρήσεις, με την Βραζιλία να προκρίνεται εύκολα από τον όμιλο, στον οποίο, πάντως, αρνήθηκε ξανά να συμμετάσχει η Αργεντινή.

Οπως σχεδόν σε κάθε διοργάνωση, έτσι και σε αυτήν του 1954 υπήρξε αλλαγή στο σύστημα διεξαγωγής. Οι 16 φιναλίστ χωρίστηκαν σε τέσσερα γκρουπ των τεσσάρων, κάθε ένα εκ των οποίων απαρτιζόταν από δύο "ισχυρούς" και δύο "ανίσχυρους", βάσει της κατάταξης της FIFA. Οι "ισχυροί" κάθε ομίλου αγωνίζονταν με τους δύο "ανίσχυρους", αλλά όχι μεταξύ τους (όπως και οι "ανίσχυροι"), εκτός κι αν ισοβαθμούσαν στη δεύτερη θέση κι έπρεπε να δώσουν πλέι οφ για το τελευταίο "εισιτήριο" πρόκρισης του ομίλου.

Με αυτά τα δεδομένα, η Τουρκία ήταν στους "ισχυρούς" επειδή απέκλεισε την Ισπανία , ενώ η Δυτική Γερμανία στους "ανίσχυρους" και έτσι δημιουργήθηκε μία άκρως αξιοπερίεργη κατάσταση στον δεύτερο όμιλο. Η πανίσχυρη Ουγγαρία συνέτριψε 9-0 τη Νότια Κορέα (πρώτη ασιατική ομάδα σε Παγκόσμιο Κύπελλο) και τα "πάντσερ" διέλυσαν τους Τούρκους με 4-1 και έτσι δεν είχαν ανάγκη να κοντράρουν στα ίσια τους Ούγγρους στη 2η αγωνιστική. Ως εκ τούτου, ο Ζεπ Χέρμπεργκερ παρέταξε μία ενδεκάδα με επτά αλλαγές και όπως ήταν φυσικό, γνώρισε τη συντριβή από την Ουγγαρία με 8-3. Αυτό το παιχνίδι αποτέλεσε και την... παρακαταθήκη της Γερμανίας για την κατάκτηση του θεσμού, αφού ο δυναμικός κεντρικός μέσος Βέρνερ Λίμπριχ τραυμάτισε τον ηγέτη των Μαγυάρων, Φέρεντς Πούσκας, στον αριστερό αστράγαλο και τον ανάγκασε να χάσει τα δύο επόμενα ματς της ομάδας του. Η ήττα της Γερμανίας την έφερε ξανά αντιμέτωπη με την Τουρκία λόγω της ισοβαθμίας των δύο χωρών (η Τουρκία είχε νικήσει με 7-0 τους Νοτιοκορεάτες) και εκεί η πλήρης Δυτική Γερμανία θριάμβευσε με 7-2.

Στον 1ο όμιλο, η προηγούμενη φιναλίστ Βραζιλία, με σχεδόν εξ ολοκλήρου διαφορετικό πρόσωπο, είχε εύκολο έργο προχωρώντας ως πρωτοπόρος, ενώ η Γιουγκοσλαβία, αν και "ανίσχυρη", προκρίθηκε ως δεύτερη και αφήνοντας εκτός τη Γαλλία του Ραϊμόν Κοπά. Στον 3ο όμιλο η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ουρουγουάη νίκησε 2-0 την Τσεχοσλοβακία και έκανε "πάρτι" κόντρα στη Σκοτία (7-0), με την Αυστρία να την ακολουθεί επίσης με δύο νίκες. Στον 4ο όμιλο η Αγγλία ήρθε ισόπαλη με το Βέλγιο (από τις ισοπαλίες στη φάση των ομίλων προέκυπτε παράταση) και νίκησε την διοργανώτρια για να προκριθεί ως πρωτοπόρος, αφήνοντας την Ελβετία και την Ιταλία να δώσουν αγώνα πλέι οφ. Οι Ελβετοί νίκησαν εύκολα 4-1 και συμπλήρωσαν την οκτάδα των προημιτελικών.

Εκεί αντιμετώπισαν την Αυστρία και προηγήθηκαν 3-0 μόλις στο 19ο λεπτό, αλλά οι Αυστριακοί απάντησαν και κατάφεραν να πάρουν τη νίκη με 7-5, στο πλέον παραγωγικό παιχνίδι της ιστορίας των Μουντιάλ.

Η Ουρουγουάη απέκλεισε και τη δεύτερη βρετανική εκπρόσωπο, την Αγγλία, κερδίζοντας το παιχνίδι στο "Σεντ Γιάκομπ" με 4-2, ενώ η Δυτική Γερμανία νίκησε χωρίς δυσκολία 2-0 τη Γιουγκοσλαβία και αθόρυβα κατάφερε να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά. Ο τελευταίος προημιτελικός, η αναμέτρηση της Βραζιλίας με την Ουγγαρία, που έμεινε στην ιστορία ως "η μάχη της Βέρνης" για τα επεισόδια που σημειώθηκαν εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου, βρήκε νικήτρια την ομάδα του Γκούσταβ Σέμπες με 4-2. Στα ημιτελικά η αήττητη τα τελευταία έξι χρόνια Ουγγαρία αντιμετώπισε την αήττητη στην ιστορία των Μουντιάλ Ουρουγουάη. Η "τσελέστε" κατάφερε να ανακάμψει από το 0-2 και να οδηγήσει το ματς στην παράταση, αλλά εκεί δύο κεφαλιές του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης, Σάντορ Κότσις, έδωσαν τη νίκη με 4-2 στους Μαγυάρους. Στον έτερο ημιτελικό, η Δυτική Γερμανία συνέτριψε την γειτονική Αυστρία με 6-1 και στην πρώτη συμμετοχή της σε μεγάλη διοργάνωση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έφτασε στον τελικό.

Ο τελικός

Ο χαρακτηρισμός "Δαβίδ εναντίον Γολιάθ" ήταν τιμητικός για τη Γερμανία (έστω κι αν σε αυτό το ματς αγωνίστηκε με τους βασικούς) στην αναμέτρηση κόντρα στους Ούγγρους. Η "aranycsapat" (στα ελληνικά "χρυσή ομάδα") αποτελούσε το φόβητρο της εποχής, μία από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο. Εχοντας ήδη κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στους Αγώνες του 1952, όδευε με απόλυτη βεβαιότητα προς τη σπουδαιότερη δυνατή διάκριση, την οποία είχε χάσει 16 χρόνια πριν από την Ιταλία. Στο "Βάνκντορφ" της Βέρνης, σε μία βροχερή 4η Ιουλίου, περίπου 64.000 θεατές είχαν συγκεντρωθεί για να απολαύσουν τον θρίαμβο των Ούγγρων. Η παρουσία του Πούσκας στην ενδεκάδαπροοικονομούσε το τι θα ακολουθούσε, έστω κι αν αποδείχθηκε ότι ο "καλπάζων συνταγματάρχης" της Χόνβεντ, δεν ήταν ακόμα έτοιμος (κούτσαινε στο παιχνίδι από το μαρκάρισμα του Λίμπριχ στο πρώτο ματς των δύο ομάδων). Παρ' όλα αυτά, τίποτα δεν τον εμπόδισε να ανοίξει το σκορ στο 6' και με τον Ζόλταν Τσίμπορ να εκμεταλλεύεται γκέλα του Γερμανού τερματοφύλακα Τόνι Τουρέκ και να κάνει το 2-0, τα πράγματα έδειχναν να παίρνουν το δρόμο τους. Ο Μαξ Μόρλοκ, όμως, μείωσε γρήγορα στο 10' και ο Χέλμουτ Ραν έκανε την έκπληξη στο 18' ισοφαρίζοντας σε 2-2.

Οι επιθέσεις των Μαγυάρων γίνονταν κατά κύματα, αλλά ο Τουρέκ, σε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, κατάφερε να κρατήσει το ισόπαλο σκορ, αν και οι συμπαίκτες του, εφόσον ήταν πιο ψύχραιμοι, θα μπορούσαν να δώσουν αναπάντεχο προβάδισμα στο συγκρότημα του Χέρμπεγκερ. Ο Γερμανός τεχνικός είχε παγιδεύσει πανέξυπνα τους Ούγγρους, αφού δεν έκανε το λάθος να στηριχθεί σε ατομικά μαρκαρίσματα των "αστεριών" των αντιπάλων, του Πούσκας, του Κότσις και του οργανωτή Ναντόρ Χιντεγκούτι. Επαιξε ζώνη στο κέντρο, αποκόβοντας τον Πούσκας και τον Τσίμπορ, τους δημιουργούς της Ουγγαρίας κι έτσι η μπάλα έφτανε κυρίως στον Μίχαλι Τοτ, ένα αμυντικό μέσο που δεν μπορούσε να απειλήσει στο ίδιο επίπεδο με τους συμπαίκτες του. Οσο κυλούσαν τα λεπτά, τόσο πιο πιεστικοί γίνονταν οι Ούγγροι, με τον Χιντεγκούτι να έχει δοκάρι. Εξι λεπτά πριν το τέλος του αγώνα, όμως, ο Ραν πήρε την μπάλα σχετικά μακριά από την αντίπαλη περιοχή, αλλά δεν δίστασε να σουτάρει με το κακό του πόδι, το αριστερό, ξεγελώντας τον Γκιούλα Γκρόσικς και κάνοντας το 3-2. Τα τελευταία δραματικά λεπτά βρήκαν τον Πούσκας να σημειώνει γκολ στο 89', το οποίο ακυρώθηκε ως οφσάιντ και το τελευταίο σφύριγμα του Αγγλου διαιτητή Γουίλιαμ Λινγκ σηματοδότησε τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, τέσσερα χρόνια μετά την νίκη της Ουρουγουάης μέσα στη Βραζιλία... Παρ' όλα αυτά, το background αυτού του τελικού είναι τεράστιο...

Ιδανική ενδεκάδα

Μάσπολι (Ουρουγουάη), Οτσβιρκ (Αυστρία), Νίλτον Σάντος (Βραζιλία), Λίμπριχ (Γερμανία), Σανταμαρία (Ουρουγουάη), Χιντεγκούτι (Ουγγαρία), Κότσιτς (Ουγγαρία), Βάλτερ (Γερμανία), Μπότσικ (Ουγγαρία), Τσίμπορ (Ουγαρία), Πούσκας (Ουγγαρία)

Η έκπληξη

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του "θαύματος της Βέρνης", το οποίο το 2003 έγινε και ταινία, είναι σημαντική η καταγραφή του ποδοσφαιρικού στάτους των δύο ομάδων, από την οποία προκύπτει το ακριβές μέγεθος της έκπληξης του τελικού. Από τη μία πλευρά υπήρχε μία ομάδα που είχε δώσει 31 διεθνή ματς τα τελευταία έξι χρόνια, χωρίς να γνωρίσει την ήττα (23 νίκες και 4 ισοπαλίες). Το 1952 αναδείχθηκε χρυσή ολυμπιονίκης, επιτυχία απολύτως φυσιολογική για μία ομάδα που είχε στα δοκάρια της τον Γκρόσικς, στην άμυνα τον μετέπειτα θρυλικό τεχνικό του ΠΑΟΚ, Γκιούλα Λόραντ, στο κέντρο τον επιβλητικό Γιόζεφ Μπόζικ, πιο μπροστά σε ρόλο "δεκαριού" τον Χιντεγκούτι (ένα τρικ που χρησιμοποίησε ο Σέμπες στο ουγγρικό 4-2-4) και επιθετικό τρίο τους Κότσις, Τσίμπορ και φυσικά τον Πούσκας, με βαθμό αντισυνταγματάρχη, λόγω της προσφοράς του στην ομάδα του στρατού της χώρας, της Χόνβεντ (πέντε πρωταθλήματα, τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ). Αυτή η ομάδα παρέδωσε μαθήματα ποδοσφαίρου μέσα στο "Γουέμπλεϊ" το 1953, όταν εν μέσω χλεύης και αλαζονικών προαναγγελιών διέλυσε με 6-3 την Αγγλία, εξαναγκάζοντάς την στην πρώτη εντός έδρας αποτυχία από μη βρετανική χώρα. Στον επαναληπτικό εκείνου του εφιαλτικού φιλικού, στη Βουδαπέστη, τα "λιοντάρια" γνώρισαν την πιο βαριά ήττα στην ιστορία τους, με 7-1.

Με 17 γκολ στη φάση των ομίλων, οκτώ εκ των οποίων απέναντι στη Γερμανία, οι "Μαγικοί Μαγυάροι" είχαν κάνει προφανείς τις επιδιώξεις τους. Στον αντίποδα υπήρχε μία Δυτική Γερμανία που απαρτιζόταν από ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, αφού ακόμα το ποδόσφαιρο στη χώρα βρισκόταν σε κατάσταση ανάρρωσης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και αρκετοί εξ αυτών είχαν βιώσει πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, λόγω της εθνικότητάς τους. Πλήρες μέλος της FIFA η Δυτική Γερμανία έγινε λίγους μήνες μετά το Μουντιάλ του 1950. Ηλικιωμένη ομάδα, της οποίας ο κορμός ανήκε στην Καϊζερσλάουτερν, που το 1954 γνώρισε την ήττα στον τελικό του πρωταθλήματος με 5-1 από το Ανόβερο. Αυτό το αποτέλεσμα αποθάρρυνε τους φιλάθλους για τις πιθανότητες καλής πορείας στο Μουντιάλ, ωστόσο η παρουσία του Χέρμπεγκερ (ήταν και στο Μουντιάλ του 1934, ως βοηθός) ήταν καταλυτική. Εκμεταλλευόμενος το σύστημα διεξαγωγής της φάσης των ομίλων, κέρδισε εύκολα την Τουρκία και ζήτησε άδεια από τη γερμανική ομοσπονδία για να παρατάξει τη δεύτερη ομάδα κόντρα στην Ουγγαρία και να χάσει. Ακολούθως, νικώντας στα πλέι οφ την Τουρκία ξανά, θα περνούσε ως δεύτερος, αποφεύγοντας στις επόμενες φάσεις τους Λατινοαμερικανούς της Βραζιλίας και της Ουρουγουάης, που ήταν σαφώς δυνατότερες ομάδες. Με αυτό το τρικ κατάφερε να φτάσει με τη Γερμανία μέχρι τον τελικό κι εκεί ευνοούμενος από τύχη, από την εντολή που είχε δώσει στον Λίμπριχ να τραυματίσει τον Πούσκας, και από μερικούς ακόμα δυσάρεστους παράγοντες, έφτασε στη νίκη...

Η ίντριγκα

Η... προετοιμασία του "θαύματος της Βέρνης" άρχισε από το πρώτο ματς των δύο ομάδων, στη φάση των ομίλων. Η Γερμανία παρατάχθηκε με επτά αναπληρωματικούς, αλλά ένας βασικός έκανε τη διαφορά, παρά την ήττα με 8-3: ο Λίμπριχ ακολούθησε τις εντολές του τεχνικού του και τραυμάτισε τον Πούσκας στον αριστερό αστράγαλο. "Θυμάμαι ότι με κυνηγούσαν σε όλο το παιχνίδι και με χτυπούσαν. Δεν το χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία, αλλά έχασα τα προημιτελικά και τα ημιτελικά", δήλωσε ο Πούσκας μερικά χρόνια αργότερα. Οταν ήρθε η ώρα του τελικού, η βρετανική διαιτησία είχε συμβολή στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Στο 2-2, ο Ούγγρος τερματοφύλακας πήδηξε να πιάσει το κόρνερ του Φριτς Βάλτερ, αλλά ο Χανς Σάφερ τον παρεμπόδισε κι έτσι η μπάλα έφτασε στον αμαρκάριστο Ραν που ισοφάρισε. Στο 87ο λεπτό ο Πούσκας σκόραρε και άρχισε να πανηγυρίζει έξαλλα, με τον Αγγλο διαιτητή Λινγκ να δείχνει σέντρα.

Ο Ουαλός βοηθός του, Μπέντζαμιν Γκρίφιθς, υπέδειξε οφσάιντ και μετά από διαβουλεύσεις ενός λεπτού, το τέρμα ακυρώθηκε. Τα τηλεοπτικά πλάνα της εποχής δεν είναι καθαρά σχετικά με τη φάση, ωστόσο οι αυτόπτες μάρτυρες ισχυρίζονται ότι το γκολ είναι κανονικό. Μαζί τους συμφωνεί και ο αναπληρωματικός σε εκείνο το ματς Γερμανός Αλφρεντ Πφαφ, με δηλώσεις του αρκετά χρόνια αργότερα. Το τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο της βόρειας Γερμανίας "NDR", πάντως, το 2004 εμφάνισε ανέκδοτο τηλεοπτικό υλικό, σύμφωνα με το οποίο στη φάση είναι πιθανό να υπάρχει οφσάιντ. Στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, ο Κότσις ανατράπηκε αντικανονικά μέσα στην περιοχή, αλλά δεν υποδείχθηκε πέναλτι. Συν τοις άλλοις, έντονοι είναι οι ισχυρισμοί των Ούγγρων περί ντόπινγκ των Γερμανών στο ημίχρονο, όπου αποδίδουν την καλύτερη φυσική κατάσταση στην οποία εμφανίστηκαν στο δεύτερο μέρος τα "πάντσερ". Οι Γερμανοί διέψευσαν αμέσως τις φήμες, ωστόσο ο Γερμανός ιστορικός Γκουίντο Κνοπ ισχυρίστηκε σε ντοκιμαντέρ του "ZDF" to 2004, πως οι παίκτες της Δυτικής Γερμανίας είχαν κάνει ενέσεις με βιταμίνη C στο ημίχρονο, χρησιμοποιώντας βελόνες από έναν Σοβιετικό αθλίατρο, κάτι που εξηγεί και την επιδημία ίκτερου που έπληξε τους διεθνείς μετά το τουρνουά.

Το γεγονός

Λίγες μέρες πριν το "θαύμα της Βέρνης" διεξήχθη η... "μάχη της Βέρνης". Ο προημιτελικός αγώνας της Ουγγαρίας με την Βραζιλία έμεινε στην ιστορία για τα επεισόδια που σημειώθηκαν εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου μεταξύ των παικτών των δύο ομάδων, τα οποία κατέληξαν σε πολλούς τραυματισμούς, τρεις αποβολές και αρκετή ένταση. Ο αγώνας ήταν ένας πρόωρος τελικός μεταξύ των δύο πιο ποιοτικών ομάδων του κόσμου εκείνη την εποχή. Μόλις στο 7ο λεπτό η Ουγγαρία είχε πάρει προβάδισμα δύο τερμάτων και αυτό ανάγκασε τους Βραζιλιάνους να παίξουν πιο πιεστικά και να αυξήσουν την ένταση των μαρκαρισμάτων. Το παιχνίδι άρχισε να ξεφεύγει και στο 18' ένα από τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα είχε ως αποτέλεσμα κερδισμένο πέναλτι για τη "σελεσάο" και τη μείωση του σκορ. Μεταξύ των συνεχών διακοπών για φάουλ, σημειώθηκαν δύο τέρματα, ένα για κάθε ομάδα, μέχρι να αρχίσει η πραγματική μάχη. Ο Μπόζικ, απηυδισμένος από τη βιαιότητα των μαρκαρισμάτων προς το μέρος του, γρονθοκόπησε τον Νίλτον Σάντος, ο οποίος απάντησε με τον ίδιο τρόπο. Αμφότεροι αποβλήθηκαν, το παιχνίδι συνεχίστηκε με την ίδια ένταση, ενώ ο Ντιντί είχε δοκάρι, σε μία από τις λίγες ευκαιρίες για ισοφάριση. Οσο κυλούσε ο χρόνος, τα πνεύματα οξύνονταν ακόμα περισσότερο.

Ο Τζάλμα Σάντος πήρε στο κυνήγι τον Τσίμπορ, ενώ λίγο αργότερα (κι ενώ η Ουγγαρία είχε κάνει το 4-2), ο Ουμπέρτο Τότσι κλότσησε τον Λόραντ και παρακαλούσε γονατιστός να μην τον αποβάλλει ο Αγγλος διαιτητής Αρθουρ Ελις. Προς το τέλος του παιχνιδιού, ο Πινιέιρο τραυματίστηκε από ένα σπασμένο μπουκάλι (τραύμα μήκους επτά εκατοστών), που οι Βραζιλιάνοι ισχυρίστηκαν ότι το πέταξε ο Πούσκας, ο οποίος παρακολουθούσε το ματς από τον πάγκο, αφού ήταν τραυματίας. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, το πιο πιθανό είναι το μπουκάλι να το πέταξε ένας θεατής. Με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, οι παίκτες, το τεχνικό επιτελείο, οι αναπληρωματικοί και όλη η αποστολή της Βραζιλίας εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο προκαλώντας χάος και χρειάστηκε η συμβολή της ελβετικής αστυνομίας για να αποτραπούν τα χειρότερα. Ακολούθησαν ανάλογες σκηνές στη φυσούνα, όπου οι Βραζιλιάνοι έσπασαν τα φώτα και στη συνέχεια κυνήγησαν τους Ούγγρους μέχρι τα αποδυτήριά τους. Χρησιμοποίησαν μάλιστα σπασμένα μπουκάλια, γροθιές και παπούτσια ως όπλα, μέσα στο σκοτάδι. Ο απολογισμός ήταν τουλάχιστον ένας Ούγγρος παίκτης λιπόθυμος και ο τεχνικός της ομάδας (εικάζεται ότι δέχθηκε παπούτσι από τον ομόλογό του της Βραζιλίας Ζεζέ Μορέιρα) να αποκομίζειτέσσερα... ράμματα.

Το αστέρι

Το 1940, στο ντεμπούτο του με την εθνική Γερμανίας έκανε χατ τρικ κόντρα στη Ρουμανία. Τέσσερα χρόνια αργότερα ήταν αιχμάλωτος πολέμου στον Μαρμαρά, όπου έπαιζε ποδόσφαιρο με Ούγγρους και Σλοβάκους φύλακες. Οταν οι Σοβιετικοί κατέλαβαν ολόκληρη τη Γερμανία, τον έστειλαν σε ένα γκούλαγκ, όπου το προσδόκιμο ζωής από την άφιξη κι έπειτα δεν ξεπερνούσε τα πέντε χρόνια.

Ενας Ούγγρος φύλακας τον αναγνώρισε και είπε στους Σοβιετικούς ότι ήταν Αυστριακός και όχι Γερμανός, με συνέπεια να του χαρίσουν τη ζωή. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο Βάλτερ να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο, να γίνει ξανά ηγέτης της Καϊζερσλάουτερν μαζί με τον μικρό αδερφό του Οτμαρ, και το 1954 έγινε αυτός που στενοχώρησε τον άνθρωπο που του έσωσε τη ζωή, οδηγώντας τη Δυτική Γερμανία στη νίκη με 3-2 επί της Ουγγαρίας. Ο εμβληματικός αρχηγός των "πάντσερ" ήταν το δεξί χέρι του Χέρμπεργκερ στην ομάδα και παίζοντας ως προωθημένος, πίσω από τον αδερφό του, αποτελούσε τον "εγκέφαλο" όλων των επιθετικών ενεργειών της ενδεκάδας. Η βροχόπτωση πριν τον τελικό χαρακτηρίστηκε ως "ο καιρός του Φριτς Βάλτερ", επειδή λόγω της ελονοσίας που πέρασε επιστρέφοντας από το γκούλαγκ, ο οργανισμός του δεν μπορούσε να αντέξει στη ζέστη. Τα τρία γκολ και ηγετικές εμφανίσεις στο τουρνουά έκλεψαν τη δόξα από τον σκόρερ των δύο τερμάτων στον τελικό, Ραν, και τον καθιέρωσαν ως τη φυσιογνωμία της Δυτικής Γερμανίας.

Ο πρώτος σκόρερ

Ο Σάντορ Κότσις αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 11 γκολ αποκτώντας το προσωνύμιο "χρυσό κεφάλι", επειδή η πλειονότητα των τερμάτων επετεύχθη καθ' αυτόν τον τρόπο. Ο αριθμός ήταν ρεκόρ, ξεπερνώντας αυτό του Βραζιλιάνου Αντεμίρ στο προηγούμενο Μουντιάλ με 9. Αντεξε, πάντως, μόλις τέσσερα χρόνια, αφού τον ξεπέρασε το 1958 ο Γάλλος Ζιστ Φοντέν με 13, ο μοναδικός που το έχει καταφέρει μέχρι σήμερα. Ο Κότσις σημείωσε δύο χατ τρικ κόντρα σε Νότια Κορέα (9-0) και Δυτική Γερμανία (8-3) και σημείωσε από δύο τέρματα (όλα με κεφαλιές) στους δύο πρόωρους τελικούς των Μαγυάρων κόντρα σε Βραζιλία (4-2) και Ουρουγουάη (4-2, αμφότερα στην παράταση).

Η απογοήτευση

Η Ουρουγουάη συμμετείχε στο τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της, έχοντας κατακτήσει τα δύο προηγούμενα στα οποία έδωσε το "παρών" (το 1930 στην έδρα της και το 1950 μέσα στη Βραζιλία). Η κάτοχος του τροπαίου "Ζιλ Ριμέ" αποτελούσε ένα από τα φαβορί για το τρόπαιο. Προχώρησε στην τελική φάση δίχως να δώσει προκριματικά (ως κάτοχος) και έκανε περίπατο στον όμιλο με 9-0 γκολ σε δύο παιχνίδια κόντρα σε Τσεχοσλοβακία και Σκοτία. Ακολούθησε η εξίσου άνετη επικράτηση επί της Αγγλίας με 4-2 και τα ημιτελικά, όπου αντιμετώπισε την πρώτη πραγματική πρόκληση, την Ουγγαρία.

Η "τσελέστε" τα έχασε, έμεινε πίσω στο σκορ με 2-0 από τα τέρματα των Τσίμπορ και Χιντεγκούτι και όδευε προς τον αποκλεισμό με την πρώτη της ήττα σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Χουάν Χόμπεργκ με δύο γκολ στο τελευταίο τέταρτο έστειλε το ματς στην παράταση, όπου οι παίκτες του Χουάν Λόπεζ χρησιμοποίησαν θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να φτάσουν στη νίκη. Παρότι οι Ούγγροι είχαν ήδη χάσει τον Πούσκας από αντιαθλητικό μαρκάρισμα και προέρχονταν από την περίφημη "μάχη της Βέρνης", οι Ουρουγουανοί δεν δίστασαν να εφαρμόσουν πολύ σκληρό παιχνίδι, στα όρια του αντιαθλητικού. Ο Κότσις δεν πτοήθηκε και με δύο κεφαλιές διαμόρφωσε το τελικό 4-2, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους της περίφημης Ουρουγουάης. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από το επόμενο παιχνίδι, τον μικρό τελικό, όπου η Ουρουγουάη ηττήθηκε με 3-1 από την Αυστρία και η μέχρι πρότινος αήττητη "τσελέστε", μέσα σε τέσσερις μέρες είχε χάσει ήδη δύο ματς.