Βραζιλία-Γερμανία 1-7: Η δολοφονία του Κένεντι

Ο Θέμης Καίσαρης γράφει για το ανεξήγητο 7-1 της Γερμανίας επί της Βραζιλίας, ένα σκορ που θα συζητάμε για χρόνια.

09 ΙΟΥΛ 2014

“Πως να εξηγήσεις το ανεξήγητο”, μονολόγησε ο Σέζαρ μετά το τέλος του αγώνα. “Κάποια στιγμή μας ήταν δύσκολο να πιστέψουμε ότι κερδίζουμε 5-0”, παραδέχθηκε ο Κρόος. “Δηλαδή, κάθε πότε κερδίζεις έναν ημιτελικό με 7-1”, αναρωτήθηκε ο Γερμανός.

Σύμφωνα με κάποια στατιστική ανάλυση που πήρε το μάτι μου στο twitter, η απάντηση στην ερώτηση του Κρόος είναι μία στις 4.500 φορές. Αυτές ήταν οι πιθανότητες να βάλει η Γερμανία επτά γκολ στον ημιτελικό κόντρα στη Βραζιλία. Υποθέτω πως τώρα που το διαβάζετε και φέρνετε στο μυαλό σας τον αγώνα θα σκέφτεστε “ναι, αλλά στο χορτάρι δεν φάνηκε τόσο δύσκολο, θα μπορούσαν και περισσότερα”.

Δεν χρειαζόμαστε τη στατιστική για να μας αποτυπώσει τη σπανιότητα της βραδιάς που ζήσαμε μπροστά στις τηλεοράσεις. Δεν αρκούν τα βίντεο και τα gifs όλου του κόσμου για να αποτυπωθεί το σοκ και ο πόνος των Βραζιλιάνων. Και οι επόμενες γενιές μόνο χάρις στην εικόνα θα μας πιστέψουν. Θα δέχονται πως κάποτε έγινε το Βραζιλία-Γερμανία 1-7. Αλλά όταν τους λέμε πως έγινε εύκολα, θα μας κοιτάνε με δυσπιστία. Θα χρειαζόμαστε τη βοήθεια του βίντεο.

"Στιγμή Κένεντι"

Το 7-1 της Γερμανίας νομίζω πως είναι από χθες μια “στιγμή Κένεντι” στη μυθολογία του ποδοσφαίρου. Βασικά ήταν ήδη στο 5-0, ήταν ήδη στο 3-0, στο 4-0. Οι Αμερικάνοι πέρασαν δεκαετίες ρωτώντας ο ένας τον άλλον “ που ήσουν και τι έκανες όταν δολοφονήθηκε ο Κένεντι”. Τα χρόνια θα περάσουν και οι ποδοσφαιρόφιλοι (και μη) θα ρωτάμε ο ένας τον άλλον “που είδες αυτόν τον αγώνα, πως έμαθες το σκορ αν δεν το είδες live, πως ένιωσες, τι έλεγες, τι έγραψες στο twitter, τι διάβασες, με τι γέλασες και με τι τσαντίστηκες”. Και εκεί, στο twitter, έγινε ρεκόρ. Με 35.6 εκατομμύρια tweets, το Βραζιλία-Γερμανία έγινε το πιο πολυσυζητημένο αθλητικό γεγονός στην ιστορία του twitter.

Να κοιτάξουμε στο χορτάρι να πούμε τι; Συζητούσαμε από πριν πως η μεγάλη απουσία δεν είναι αυτή του Νεϊμάρ, αλλά του Τιάγκο Σίλβα. Το ζήτημα για τη Βραζιλία δεν ήταν πως θα επιτεθεί χωρίς το αστέρι, αλλά το πως θα αμυνθεί χωρίς τον ηγέτη.

Όσο κι αν το τραβήξεις, δεν αρκεί για να πεις πως η απουσία του Τιάγκο Σίλβα φταίει για όλα. Για τα θεμέλια του προβαδίσματος, ναι, μπορεί. Ο Νταβίντ Λουϊζ χάνει τον Μίλερ στο 1-0 και του προσφέρει ίσως το πιο εύκολο σημαντικό γκολ της ζωής του. Στο 2-0 η συμπεριφορά της άμυνας της Βραζιλίας στο κόψιμο του Μίλερ από δεξιά προς την περιοχή είναι απαράδεκτη. Δεν αρκούν όλα αυτά για το 7-1.

Η άλλη πλευρά

Υπάρχει και η πλευρά των Γερμανών, που χειρίστηκαν άψογα το ματς. Το σενάριο που θα μας έδινε έναν ανταγωνιστικό τελικό ήταν αυτό της proactive Γερμανίας να έχει κατοχή και πρωτοβουλία και της Βραζιλίας να οχυρώνεται χαμηλά για να αμυνθεί με σκληράδα και να ψάξει το γκολ με καμία αντεπίθεση, κανένα στημένο, κτλ.

Όταν στην αρχή του ματς η Βραζιλία είχε την μπάλα πίσω απ’τη σέντρα και η Γερμανία την περίμενε λίγο πάνω απ’τη γραμμή, φάνηκε πως πάμε σ’ένα σενάριο που δύσκολα θα ευνοήσει τους γηπεδούχους. Τεράστια δυσκολία να περάσουν την μπάλα μπροστά, διέξοδος σε μακρινές μπαλιές, κίνδυνος κάθε φορά που η Γερμανία έκλεβε την μπάλα στο κέντρο, αλλά και άγνοια του κινδύνου με τη Βραζιλία να δείχνει διάθεση να ανέβει, να πάει επιθετικά στις μονομαχίες.

Κι όταν ένα στημένο και μια κίνηση χωρίς μπάλα (σήμα κατατεθέν της Γερμανίας) έφεραν το 0-2, η ομάδα του Λεβ πήρε την απόφαση που προκάλεσε το αδύνατο. Τα τρία γκολ σε 179 δευτερόλεπτα, τα τέσσερα σε έξι λεπτά. Άλλοι στη θέση των Γερμανών θα έπεφταν αρκετά μέτρα πίσω. Οι Γερμανοί μύρισαν αίμα και πίεσαν ψηλά. Κατάρρευση, πανωλεθρία, κυριαρχία, σοκ και δέος. Ο,τι κι αν γράψεις, ταιριάζει σ’αυτά που έκανε η Γερμανία μετά το 2-0 και σ’αυτά που δεν έκανε η Βραζιλία μετά το ιστορικό γκολ του Κλόζε.

Football bloody hell

Όπως κάθε “απίστευτο”, το 7-1 δεν μπορεί να αποδοθεί ούτε μόνο στην κατάρρευση και τα αυτοκτονικά λάθη του ηττημένου, ούτε μόνο στην υπεροχή και στο σχέδιο του νικητή. Χρειάζονται όλα ταυτόχρονα, και πάνω απ’αυτά χρειάζεται να παρέμβει η ίδια η χαοτική φύση του ποδοσφαίρου. Βραζιλία-Γερμανία 1-7 σε ημιτελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου, μέσα στη Βραζιλία. Όχι “κάποτε”, αλλά το 2014. Football bloody hell, που είπε κι ο Φέργκιουσον πριν από 15 χρόνια.

Θα το συζητάμε για χρόνια. Αλλά δεν χρειάζεται να περάσει τόσος χρόνος για να επανέλθουμε στον ιστορικό ημιτελικό. Θα το κάνουμε, με πιο καθαρό μυαλό, τις επόμενες μέρες, για να δούμε κι άλλες πτυχές του 7-1, που δεν αφορούν τόσο το σοκ του αποτελέσματος και της εικόνας, αλλά τις συζητήσεις που μπορούμε να κάνουμε για Βραζιλία και Γερμανία.

Άλλωστε, ο,τι κι αν γίνει στο Ολλανδία-Αργεντινή ή στον τελικό, είναι αδύνατο να ξεπεράσει σε μοναδικότητα το χθεσινό ημιτελικό, σωστά; Και εννοείται πως το “αδύνατο” γράφεται ακριβώς για να προκαλέσουμε την Μπάλα να μας σοκάρει και να μας μαγέψει ξανά.