Ακτή: Που πρέπει να χτυπήσουμε, τι πρέπει να προσέξουμε

Αλίμονο αν πιστέψουμε πως θα είναι εύκολο να νικήσουμε την Ακτή, ενώ έχουμε μόλις μία νίκη σε οκτώ αγώνες σε Μουντιάλ. Αλίμονο, όμως, αν δεν κάνουμε ο,τι μπορούμε γι’αυτή τη νίκη, ειδικά απ’τη στιγμή που ο αντίπαλος δεν έχει μόνο αυτά που μας φοβίζουν, αλλά και αυτά που πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Πάμε να τα δούμε.

Ακραίοι μπακ

Η Ακτή έχει δύο πολύ επιθετικούς μπακ στα άκρα της άμυνας. Ο Μποκά αριστερά και ο Οριέρ δεξιά περνούν το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα ψηλά και βρίσκονται σχεδόν πάντα σε θέση εξτρέμ όταν η Ακτή βρίσκεται στην επίθεση και έχει την κατοχή.

Το πρώτο γράφημα δείχνει την Ακτή απ’τα αριστερά προς τα δεξιά στον αγώνα με την Ιαπωνία, με τον Μποκά (3) να έχει περάσει το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα πάνω απ’τη σέντρα, πιο ψηλά απ’τον Οριέρ (17). Στο δεύτερο γράφημα απ’τον αγώνα με την Κολομβία, με τη διάταξη να είναι απ’τα δεξιά προς τα αριστερά, ήταν η σειρά του Οριέρ (17) να παίξει πάρα πολύ ψηλά, με τον Μποκά (3) να είναι πιο χαμηλά.

Ταυτόχρονα, κανείς απ'τους δύο κόφτες, Ντιέ και Τιοτέ, δεν “πέφτει” μερικά μέτρα πιο πίσω ώστε να φτιάξει τριάδα με τους στόπερ και να απλωθούν στο γήπεδο. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι πολύ μεγάλοι κενοί χώροι στα άκρα. Στην ουσία όταν η Ακτή βρίσκεται στην επίθεση έχει πίσω ένα “τετράγωνο” παικτών. Μένουν οι δύο στόπερ και μπροστά τους οι δύο κόφτες, περίπου όπως στις δύο φωτογραφίες. Καμία κάλυψη στα άκρα, ακόμα και όταν ο Γιάγια Τουρέ κατεβαίνει χαμηλά για να πάρει την μπάλα.

Εκεί, στα κενά στα άκρα τους χτύπησε η Κολομβία, εκεί οφείλουμε να το κάνουμε και εμείς. Με γρήγορη μεταφορά μπάλας στο πλάι. Αν διάλεγα ένα γκολ που πρέπει να επαναλάβουμε, τότε αυτό θα ήταν του Σαμαρά με τη Γερμανία στο Euro: κλέψιμο στο κέντρο, γρήγορο άνοιγμα με άμεση πάσα στο πλάι, γύρισμα στην περιοχή, εκτέλεση από κοντά. Θα το έβαζαν οι Κολομβιανοί (απ’την απέναντι πλευρά), αν τελείωνε καλύτερα τη φάση ο Γκουτιέρες: ο Ζοκορά έχει βγει στο πλάι να καλύψει το κενό, ο Μπαμπά δεν προλαβαίνει να καλύψει στη μικρή περιοχή.

Σε σετ παιχνίδι νομίζω πως αξίζει να τεστάρουμε την πλευρά του Μποκά, που έχει κάτι από Χολέμπας: έχει ατομικά προσόντα, αλλά ακόμα και όταν η Ακτή περιμένει πίσω απ’την μπάλα μπορεί να έχει κακές τοποθετήσεις και να εκτεθεί με μπαλιές στην πλάτη του ή να χάσει το μαρκάρισμα όταν θα πρέπει να γίνει τρίτος στόπερ.

Χωρίς Ζοκορά

Αν επαναλάβουν αυτήν την τακτική συμπεριφορά, μας δείχνουν που πρέπει να τους χτυπήσουμε. Όμως, θα έχουμε κι άλλον έναν σύμμαχο: την απουσία του Ζοκορά, που συμπλήρωσε κάρτες. Ο 33χρονος χρησιμοποιείται απ'την Εθνική του όπως ο Μασεράνο στην Μπαρτσελόνα: έκανε καριέρα ως κόφτης, αλλά στην Ακτή τον χρησιμοποιούν ως στόπερ, προφανώς για την ταχύτητά του, απαραίτητη για την κάλυψη των κενών στα άκρα.

Ταχύτητα που είναι διπλά απαραίτητη, γιατί ο Μπαμπά, ο δεύτερος στόπερ, είναι αργός, βαρύς και άτεχνος. Ο Ζοκορά είναι αυτός που τρέχει να καλύψει στο χώρο και η απουσία του θα είναι μεγάλη, αφού στη θέση του θα παίξει ο Κόλο Τουρέ. Εξίσου αργός, βαρύς και άτεχνος με τον Μπαμπά. Χωρίς τον Ζοκορά και με τον Κόλο Τουρέ στη θέση του, η Ακτή μπορεί να κερδίζει κάτι σε ύψος, αλλά χάνει σε ταχύτητα και δεν θα έχει τον παίκτη που βγάζει την ομάδα μπροστά από χαμηλά.

Ο Ζοκορά το έκανε και αυτό, την ώρα που ο Μπαμπά ήταν κίνδυνος-θάνατος με την μπάλα στα πόδια, έτοιμος για γκέλα ανά πάσα στιγμή. Ακριβώς το ίδιο είναι και ο Κόλο Τουρέ και η παρουσία του σημαίνει πως η Ακτή θα έχει δύο βαριά κορμιά να καλύπτουν τα κενά και δύο άτεχνους παίκτες με την μπάλα στα πόδια, που αξίζει να πιεστούν.

Τιοτέ, Ντιέ και Γιάγια

Το δίδυμο στον άξονα των Τιοτέ-Ντιέ είναι πολύ σκληρό, αλλά όχι πολύ επικίνδυνο με την μπάλα. Δεν είναι και οι πιο εύκολοι αντίπαλοι για να πας να τους περάσεις, αλλά όχι και οι πιο απειλητικοί όταν η Ακτή έχει την κατοχή. Ο Ντιέ είναι συνήθως αυτός που θα πέσει στον παίκτη που έχει την μπάλα για να κλέψει και ο Τιοτέ αυτός που θα πατήσει πιο ψηλά στο γήπεδο όταν η Ακτή επιτίθεται. Δεν έχουμε λόγο να πάμε πάνω τους και να ρισκάρουμε απώλεια της κατοχής. Είπαμε, η μπάλα πρέπει να βγει γρήγορα στο πλάι: ακόμα και κόντρα να μη βγάλουμε, εκεί θα κάνουμε πιο ασφαλή κατοχή, για να πάρουμε μια ανάσα και να ανεβούμε οργανωμένα στο γήπεδο.

Οι Τιοτέ-Ντιέ αναγκάζουν τον Τουρέ να κατεβαίνει συχνά χαμηλά, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη και να βγάλει την ομάδα μπροστά. Έτσι, περνάει λιγότερο χρόνο εκεί που είναι πραγματικά επικίνδυνος, δηλαδή στην επίθεση, εκεί που μπορεί να δημιουργήσει για τους υπόλοιπους και να απειλήσει. Χαμηλά μπορούμε να τον αφήσουμε να κάνει τις απλές πάσες, αλλά δεν πρέπει ποτέ να του δώσουμε χώρο και χρόνο κοντά στην περιοχή. Κόντρα στην Κολομβία δεν έπαιξε πολύ ψηλά και απ’τις πέντε πετυχημένες ντρίμπλες του, οι τέσσερις ήταν κάτω απ’τη σέντρα.

Απειλή

Μπορεί να περιγράψαμε πως οι ακραίοι μπακ αφήνουν πίσω τους κενά που δεν καλύπτονται, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η συμπεριφορά τους δεν δημιουργεί προβλήματα, ειδικά αυτή του Οριέρ στα δεξιά. Απ’τα πόδια του βγήκαν οι δύο σέντρες που έφεραν τα δυο γκολ της ανατροπής με την Ιαπωνία, ενώ κόντρα στην Κολομβία είχε 5/6 ντρίμπλες πολύ ψηλά στο γήπεδο, κοντά και μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Το μυαλό πάει αυτομάτως στον Χολέμπας, στις βοήθειες που θα πρέπει να έχει, αλλά και στη δική του ατομική απόδοση και τακτική συμπεριφορά στο γήπεδο.

Ο Γκραντέλ που παίζει στο ένα άκρο της επίθεσης δεν έχει δώσει πολλά μέχρι τώρα και δεν θα μου κάνει έκπληξη αν στη θέση του ξεκινήσει ο Καλού. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο για τον Ζερβινιό. Αναγεννήθηκε στη Ρόμα και φαίνεται στο Μουντιάλ. Νικητήριο γκολ με το κεφάλι με την Ιαπωνία, 4/6 ντρίμπλες και γκολ με εκπληκτικό σόλο με την Κολομβία. Αλλάζει διαρκώς πλευρές, πονοκέφαλος.

Σέντερ φορ

Ο Μπονί μπορεί να σκόραρε στην πρώτη του χρονιά στην Πρέμιερ Λιγκ με τη Σουόνσι, αλλά στη Βραζιλία δεν πατάει καλά. Ναι, ισοφάρισε κόντρα στην Ιαπωνία, αλλά γενικώς δεν απειλεί. Ελάχιστες επαφές με την μπάλα, δεν τον έχουν νοιώσει οι αντίπαλοι μέσα στην περιοχή, εκεί που μπορεί να κάνει γκολ την κάθε επαφή. Κόντρα στην Κολομβία είχε μόλις μία προσπάθεια για γκολ και δέχθηκε μόλις οκτώ πάσες απ’τους συμπαίκτες του.

Θα είναι καλό να εμφανιστεί ο ίδιος Μπονί κόντρα στην Ελλάδα, αλλά υπάρχει φυσικά και ο Ντρογκμπά. Κόντρα στην Ιαπωνία οι δυο τους έπαιξαν μαζί, η περιοχή γέμισε και οι Ιάπωνες πανικοβλήθηκαν. Κόντρα στην Κολομβία ο Ντρογκμπά μπήκε στη θέση του Μπονί και η παρουσία του και μόνο ήταν αρκετή για να δώσει στην Ακτή διαστήματα πίεσης.

Πλάνο

Υποθέτω πως θα θέλετε να κλείσουμε με σκέψεις για την ενδεκάδα μας, αλλά στα μάτια μου η κουβέντα για το πλάνο είναι πιο σημαντική απ’τα πρόσωπα, προηγείται. Δεν έχει νόημα να επαναλάβουμε πράγματα που έχουμε πει και συζητούσαμε και πριν απ’τους προηγούμενους αγώνες: το φόβο για τη συμπεριφορά του Χολέμπας, την αναγκαιότητα του Καραγκούνη και του Σαμαρά στην κορυφή της επίθεσης. Το τελευταίο, έστω και αργά, είναι κάτι που δοκιμάζει ο Σάντος.

Αυτός είναι ο προπονητής, αυτός ξέρει καλύτερα απ’όλους, αυτός δουλεύει στις προπονήσεις, αυτός θα πρέπει να βρει τους παίκτες και το σχήμα που θα αντιμετωπίσει και ταυτόχρονα θα εκμεταλλευτεί όλα τα παραπάνω. Εμείς απλώς σημειώσαμε τα “πρέπει” και τα “δεν πρέπει” που προκύπτουν απ’τη ματιά που ρίξαμε στην Ακτή.

Τίποτα δεν θα είναι εύκολο, αλλά τουλάχιστον έχουμε αντίπαλο με αναγνωρίσιμες αδυναμίες.