El Clasico Stories: Η αρπαγή ντι Στέφανο από τη Ρεάλ

- El Clasico Stories, μέρος 1: Η εκτέλεση του προέδρου της Μπαρτσελόνα, Τζουζέπ Σουνιόλ

- El Clasico Stories, μέρος 2: Τα κρατικά "δώρα" Κουμπάλα, Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα

- El Clasico Stories, μέρος 3: Η Ρεάλ του Φράνκο διαλύει 11-1 την Μπαρτσελόνα

- El Clasico Stories, μέρος 4: Η κλοπή του 6ου ευρωπαϊκού της Ρεάλ από την... Μπαρτσελόνα

Η αρχή της περιπέτειας

Ο Αλφρέδο ντι Στέφανο γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες στις 4 Ιουλίου του 1926 και η ποδοσφαιρική καριέρα του αρχίζει σε ηλικία 17 ετών, όταν καταφέρνει να ενταχθεί στην πρώτη ομάδα της Ρίβερ Πλέιτ. Οι "εκατομμυριούχοι" είχαν κυριαρχήσει στις αρχές του ’40, χάρη στην εκπληκτική ομάδα που είχαν εκείνη την εποχή και είχε αποκτήσει το προσωνύμιο "μηχανή", λόγω της πεντάδας των "αστέρων" της, Χουάν Κάρλος Μουνιός, Χοσέ Μανουέλ Μορένο, Αδόλφο Πεδερνέρα, Ανχελ Λαμπρούνα, Φέλιξ Λουστάου. Ο ντι Στέφανο με τις εκπληκτικές εμφανίσεις γρήγορα έγινε βασικό στέλεχος (μετά και από έναν ετήσιο δανεισμό στην Ουρακάν). Το 1947 αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 27 γκολ και σε ηλικία 21 ετών ανήκει πλέον στην εθνική Αργεντινής.

Το 1947 η Futbolistas Argentinos Agremiados, η Ένωση Αργεντινών Ποδοσφαιριστών, προχώρησε σε απεργιακές κινητοποιήσεις και το πρωτάθλημα διακόπτεται. Η στάση της Ένωσης είναι άτεγκτη και αποφασίζεται να μην αρχίσει ξανά η αγωνιστική δράση μέχρι τον Μάιο του 1949. Οι σχέσεις του ντι Στέφανο με τη Ρίβερ Πλέιτ καταρρέουν και αποφασίζει να φύγει για την Κολομβία και συγκεκριμένα τη Μιγιονάριος. Εκεί, μαζί με άλλους αστέρες της εποχής όπως ο Πεδερνέρα, ο Νέστορ Ρόσι και ο Ραούλ Πίνι, δημιουργούν ένα εξαιρετικό σύνολο που θα κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα και θα ονομαστεί "μπλε μπαλέτο". Οι συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργούσε η λίγκα στην Κολομβία, όμως, ήταν ιδιαίτερες…

Τα μέλη της DIMAYOR, της εγχώριας λίγκας, είχαν αποσχιστεί από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία και είχαν δημιουργήσει μία δική τους Ένωση, η οποία υπέγραφε ποδοσφαιριστές για πολύ υψηλά ποσά, από όλη την αμερικανική ήπειρο. Ενας εξ αυτών ήταν κι ο ντι Στέφανο. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία δεν αναγνώριζε τους συλλόγους που είχαν προσαρτηθεί στο "άρμα" της Ενωσης και οι υπόλοιποι σύλλογοι διαμαρτυρήθηκαν επίσημα για αθέμιτο ανταγωνισμό. Η ομοσπονδία απευθύνθηκε στην FIFA, η οποία δια μέσω του εκτελεστικού αντιπροσώπου της, Οτορίνο Μπαράσι, πέτυχε συμφωνία στο κογκρέσο της Νότιας Αμερικής στο Περού το 1951.

Οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές ήρθαν σε συμφωνία η οποία έμεινε γνωστή ως "El Pacto de Lima". Σύμφωνα με αυτήν, η FIFA θα αναγνώριζε τα δικαιώματα των συλλόγων ως προς τους παίκτες που απέκτησαν μέχρι τις 15 Οκτωβρίου, με προοπτική επέκτασης μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου. Εκτοτε, οι ποδοσφαιριστές θα έπρεπε να επιστρέψουν στις προηγούμενες ομάδες τους. Στην περίπτωση του ντι Στέφανο, θα ανήκε στη Μιγιονάριος μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 1954 και από 1η Ιανουαρίου θα επέστρεφε στη Ρίβερ Πλέιτ.

Η ποδοσφαιρική παράσταση του ντι Στέφανο

Τον Μάρτιο του 1952, η Ρεάλ Μαδρίτης γιόρταζε τα 50 χρόνια ζωής και διοργάνωσε ένα μίνι τουρνουά στο γήπεδό της, το "Τσαμαρτίν", με τη συμμετοχή και της Μιγιονάριος. Στο πρώτο παιχνίδι των Κολομβιανών, κόντρα στη σουηδική Νόρσεπινγκ, ο ντι Στέφανο σκόραρε δις και η αναμέτρηση έληξε ισόπαλη 2-2. Το παιχνίδι παρακολούθησε ιδίοις όμμασι τόσο ο πρόεδρος της Ρεάλ, Σαντιάγο Μπερναμπέου, όσο και ο εκτελεστικός διευθυντής του συλλόγου, Ραϊμούντο Σαπόρτα. Με τη Ρεάλ να μετρά 19 χρόνια δίχως πρωτάθλημα, ένας παίκτης που έκανε τη διαφορά θα μπορούσε να πρωτοστατήσει στην "επανάσταση" που προετοίμαζαν οι δυο τους. Το εάν ο ντι Στέφανο ήταν ο εκλεκτός, αποδείχθηκε στο επόμενο ματς, με τη Μιγιονάριος να αντιμετωπίζει τους εορτάζοντες και να τους νικάει με 4-2. Ο ντι Στέφανο σκοράρει δις…

Για… κακή τύχη των Μαδριλένων, στις εξέδρες βρέθηκαν άνθρωποι αρκετών ομάδων. Μία εξ αυτών η Μπαρτσελόνα, η οποία εκείνη την εποχή βρισκόταν στο απόγειο με τον Λάσλο Κουμπάλα να την καθοδηγεί από επιτυχία σε επιτυχία, έχοντας κατακτήσει το κύπελλο το 1951 και αργότερα το νταμπλ το 1952. Η παλιά δόξα της, πρώην αρχισκάουτ και νυν γενικός γραμματέας, Πέπε Σαμιτιέρ, αντικρίζοντας από τις εξέδρες του "Τσαμαρτίν" τον βραχύσωμο Αργεντινό να "χορεύει" τις αντίπαλες άμυνες, αντιλήφθηκε αμέσως ότι ήταν ο ποδοσφαιριστής εκείνος που μαζί με τον Κουμπάλα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μία αυτοκρατορία.

Η Μιγιονάριος επέστρεψε στην Κολομβία, όπου κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1952, ωστόσο οι χαμηλές προσελεύσεις στα γήπεδα της χώρας καθιστούσε δύσκολη την εξόφληση των μισθών. Τα οικονομικά προβλήματα των συλλόγων άρχισαν να μεταφέρονται στις τσέπες των ποδοσφαιριστών και τα Χριστούγεννα του 1952, επ’ ευκαιρίας ενός ταξιδιού στη Χιλή, ο ντι Στέφανο αποφασίζει να μην επιστρέψει στην Μπογκοτά. Πηγαίνει στο Μπουένος Αϊρες, όπου εκφράζει την επιθυμία του να γυρίσει στη Ρίβερ Πλέιτ.

Η εξέγερση του ντι Στέφανο δημιούργησε μείζον θέμα στη Μιγιονάριος, αφού ο παίκτης είχε εισπράξει προκαταβολή του μισθού του, ύψους 4.000 δολαρίων. Ο σύλλογος ενημέρωσε την FIFA για την κατάσταση και η παγκόσμια ομοσπονδία με τη σειρά της ενημέρωσε τις κατά τόπους ποδοσφαιρικές ομοσπονδίας να μην εκδώσουν δελτίο στον ποδοσφαιριστή σε περίπτωση που κάποια ομάδα τον εντάξει στο δυναμικό της.

Η... αυτοκτονική ανάμιξη της Μπαρτσελόνα

Στις αρχές του 1953 διαγνώστηκε πρόβλημα στους πνεύμονες του Κουμπάλα και οι γιατροί ήταν απαισιόδοξοι για την καριέρα του. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα, βλέποντας το εξαιρετικό σύνολο να χάνει τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη του, εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Η αντικατάστασή του έπρεπε να γίνει άμεσα και με ένα κατάλληλο πρόσωπο.

Το όνομα του ντι Στέφανο επανέρχεται στο προσκήνιο. Ο τότε πρόεδρος των Καταλανών, Ενρίκε Μαρτί, έδωσε εντολή στον Καταλανό δικηγόρο και ειδικό στο εμπορικό δίκαιο Ραμόν Τρίας Φάργας, να διαπραγματευτεί τη μεταγραφή με τη Ρίβερ Πλέιτ. Ο Φάργας γνώριζε καλά τη Νότια Αμερική, ως γιος γιατρού που εξορίστηκε εκεί μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Υπάρχουν πληροφορίες, μάλιστα, ότι ο πατέρας του ήταν μέτοχος της Μιγιονάριος εκείνη την περίοδο. Η συμφωνία με τους "εκατομμυριούχους" επετεύχθη τηλεφωνικά, με την Μπαρτσελόνα να πρέπει να καταβάλει 4.000.000 πεσέτες για να αποκτήσει τα δικαιώματα του ποδοσφαιριστή την 1η Ιανουαρίου του 1955. Ο Φάργας, μάλιστα, ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση της Μαδρίτης είχε τοποθετήσει κοριούς στο τηλέφωνο από το οποίο γίνονταν οι διαπραγματεύσεις, μαθαίνοντας με ακρίβεια όλες τις λεπτομέρειες. Οπως και να έχει, η Ρίβερ συμφώνησε, με την προϋπόθεση η Μπαρτσελόνα να έρθει σε συμφωνία και με τη Μιγιονάριος.

Σε αυτό το σημείο, ο Μαρτί δίνει εντολή στον Σαμιτιέρ να ταξιδέψει στην Κολομβία, ώστε να ολοκληρώσει τη μεταγραφή. Ο Σαμιτιέρ, ο οποίος σύμφωνα με τις φήμες της εποχής είχε ασπαστεί ανοιχτά δεξιές πεποιθήσεις και ανήκε στους Φρανκιστές, κάλεσε για να επιταχύνει τις διαπραγματεύσεις έναν Κολομβιανό φίλο του, με καταλανικές ρίζες, τον Τζουάν Μπουσκέτς. Ο Μπουσκέτς ανήκε στη διοίκηση της αντιπάλου της Μιγιονάριος, Σάντα Φε, και ουσιαστικά αποτέλεσε εμπόδιο στις διαπραγματεύσεις. Το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων πλούσιο, με τον Μπουσκέτς να φέρεται πως έδωσε τελεσίγραφο στους ανθρώπους της Μιγιονάριος να αποδεχθούν μία πολύ χαμηλή προσφορά. Μάλιστα ένα σενάριο θέλει τον Μπουσκέτς να έχει οργανώσει την "εξέγερση" του ντι Στέφανο, ως μέσο πίεσης ώστε η Μιγιονάριος να αποφασίσει να πουλήσει τον παίκτη στον πρώτο ενδιαφερόμενο.

Οι δύο πλευρές δεν τα βρήκαν, με τον Φάργας να κατηγορεί ευθέως αργότερα τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα. Σε δηλώσεις του σε διάφορα ΜΜΕ υποστήριζε ότι είχε την άδεια να "χτυπήσει" τον παίκτη σε οποιαδήποτε τιμή μέχρι τις 20.000 δολάρια, ωστόσο ο Μαρτί, όταν άρχισαν οι διαπραγματεύσεις, δέχθηκε να προσφέρει μόλις 10.000 δολάρια συν τα χρήματα που όφειλε ο παίκτης στην ομάδα. Η Μιγιονάριος, από την πλευρά της, ζητούσε 27.000 δολάρια για να παραχωρήσει τα δικαιώματα του παίκτη εκείνη την περίοδο.

Όπως αναφέρει στο βιβλίο "Morbo" ο Άγγλος δημοσιογράφος Φιλ Μπολ, ο Φάργας άφησε υπόνοιες ότι ο Μαρτί λειτουργούσε για την κυβέρνηση, υπό τις εντολές (ή απειλές) να διατηρήσει το εχθρικό κλίμα στις διαπραγματεύσεις των δύο ομάδων, ώστε η μεταγραφή να μην ολοκληρωθεί ποτέ. Γι’ αυτόν τον λόγο έστειλε τον Σαμιτιέρ να "κλείσει" τον παίκτη, με τον δεύτερο σκόρερ στην ιστορία των "μπλαουγκράνα" να θεωρείται "διπλός πράκτορας" της εποχής. Η θεωρία συνομωσίας αναφέρει επειδή ακριβώς έπαιξε κομβικό ρόλο στο που θα καταλήξει ο Κουμπάλα πριν μερικά χρόνια και βλέποντας τι είχε πετύχει ο Ούγγρος ήθελε να "ισοφαρίσει" με το να αποτρέψει την απόκτηση και του ντι Στέφανο, στέλνοντάς τον τελικά στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Η κατάσταση είχε περιέλθει σε τέλμα και ο ντι Στέφανο αποφασίσει να κάνει τη δική του κίνηση. Στις 13 Μαΐου του 1953 παίρνει την οικογένειά του και πηγαίνει στη Βαρκελόνη. Εκεί δίνει τρία φιλικά παιχνίδια με τη φανέλα των Καταλανών. Σε ένα εξ αυτών, λίγο πριν την αρχή της σεζόν 1953-1954, στο πλευρό του Κουμπάλα ο οποίος είχε επανέλθει δριμύτερος ξεπερνώντας το πρόβλημα υγείας, οδηγεί τους "μπλαουγκράνα" στη νίκη 6-2 κόντρα στη Βάσκο ντα Γκάμα, δίνοντας μια γεύση για το τι θα ακολουθήσει.

Η Μπαρτσελόνα, ως νταμπλούχος Ισπανίας, προσκαλείται να συμμετάσχει στο "Pequena Copa del Mundo" στο Καράκας, ένα τουρνουά εν είδει διηπειρωτικού. Με την ευκαιρία του υπερατλαντικού ταξιδιού, ο Μαρτί θα διαπραγματευόταν εκ νέου τη μετακίνηση του ντι Στέφανο, συναντώντας τον πρόεδρο του συλλόγου, Αλφόνσο Σένιορς. Οι απαιτήσεις των Κολομβιανών δεν έπεσαν, με τον Μαρτί να κάνει την περιβόητη δήλωση πως "εάν η Μιγιονάριος δεν ρίξει τις απαιτήσεις της, η Μπαρτσελόνα είναι διατεθειμένη να κρατήσει τον παίκτη ένα χρόνο χωρίς να παίζει". Οι Καταλανοί ήταν έτοιμοι να εκδώσουν δελτίο στον ντι Στέφανο, ο οποίος βρισκόταν ήδη στη Βαρκελόνη, η FIFA ενέκρινε τη μεταγραφή χωρίς να γνωρίζει το παρασκήνιο των διαπραγματεύσεων με τη Μιγιονάριος, ωστόσο η ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, εμπόδισε την ολοκλήρωση της μετακίνησης.

Χωρίς να έχει γίνει γνωστό το με ποια στοιχεία η ισπανική ομοσπονδία αντιτέθηκε στη FIFA (εάν γνώριζε την κατάσταση με τη Μιγιονάριος ή υπήρχε άλλος λόγος), ο γραμματέας της, Αντρές Ραμίρεθ, υποστήριξε ότι για την ολοκλήρωση της μεταγραφής σε ισπανικό σύλλογο χρειαζόταν η συγκατάθεση τόσο της Ρίβερ Πλέιτ, όσο και της Μιγιονάριος.

Η παράτυπη εμπλοκή της Ρεάλ Μαδρίτης

Την ώρα που ο παίκτης βρισκόταν στη Βαρκελόνη και η Μπαρτσελόνα βρισκόταν σε συζητήσεις με την ισπανική ομοσπονδία, η Ρεάλ Μαδρίτης αποφάσισε να δράσει. Ο αντιπρόεδρος των Μαδριλένων, Αλβαρο Μπουσταμάντε, έστειλε στη Μπογκοτά τον Σαπόρτα με τις 27.000 δολάρια που απαιτούσε η Μιγιονάριος για να παραχωρήσει τον ποδοσφαιριστή. Οι Κολομβιανοί έδωσαν τα χέρια, ωστόσο η συμφωνία θα μπορούσε κάλλιστα να ακυρωθεί από κάποιον επίσημο φορέα, αφού σύμφωνα με το άρθρο 3 της "συμφωνίας της Λίμα", οι σύλλογοι που είχαν τα δικαιώματα των παικτών μέχρι το τέλος του 1954 δεν είχαν δικαίωμα να διαπραγματευτούν ή να παραχωρήσουν τον παίκτη σε άλλη ομάδα, εάν πρώτα δεν ενημερωνόταν η αρχική ομάδα του παίκτη και η ομοσπονδία στην οποία ανήκε.

Ως εκ τούτου, για να αποφύγει επιπλοκές, ο Σαπόρτα ταξίδεψε άμεσα και στην Αργεντινή. Εχοντας εξασφαλίσει τα δικαιώματα του παίκτη με την ομάδα που θα τον είχε στις τάξεις της μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 1954, επιζητούσε συμφωνία με αυτήν στην οποία θα ανήκε από την 1η Ιανουαρίου του 1955. Οι συζητήσεις αποδείχθηκαν άκαρπες, αφού η Μπαρτσελόνα είχε ήδη καταβάλλει 2.000.000 πεσέτες από τα 4.000.000 που είχαν συμφωνήσει ως αποζημίωση για τη μεταγραφή του ντι Στέφανο. Αυτό, όμως, που διασφάλισε ο Σαπόρτα, αποδείχθηκε εξίσου σημαντικό. Ήταν η εγγύηση των "εκατομμυριούχων" ότι δεν θα επενέβαιναν στη διεκδίκηση του παίκτη από τους δύο ισπανικούς συλλόγους.

Μία εβδομάδα αργότερα ο Σαπόρτα ταξίδεψε στη Βαρκελόνη για να συναντήσει τον ντι Στέφανο. Αφού τον ενημέρωσε πως είχε έρθει σε συμφωνία με τη Μιγιονάριος, του κατέβαλε ορισμένα χρήματα ως μισθό, μιας και θα ήταν παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου του 1954. Σύμφωνα με τον θρύλο, τον ντι Στέφανο τον είχε συναντήσει νωρίτερα ο ίδιος ο Μπερναμπέου, με τον Αργεντινό να είναι απογοητευμένος από την αγωνιστική απραξία τόσων μηνών και τη σύζυγό του να ανησυχεί για την έλλειψη χρημάτων. Ο μισθός του Σαπόρτα "κέρδισε" ψυχολογικά τον ντι Στέφανο, ωστόσο η Μιγιονάριος είχε καταγγείλει τις εξελίξεις στη FIFA και αυτή με τη σειρά της είχε διατάξει την ισπανική ομοσπονδία να δώσει τη λύση και στη συνέχεια να εκδώσει δελτίο στον Αργεντινό.

Η "σολομώντεια" λύση και ο "περίεργος" νόμος

Ο Μαρτί βλέποντας τον παίκτη να χάνεται μέσα από τα χέρια της Μπαρτσελόνα εκνευρίζεται και επιχειρεί να μεταβιβάσει τα δικαιώματα που είχε αποκτήσει από τη Ρίβερ Πλέιτ στη Γιουβέντους. Η "γηραιά κυρία" απορρίπτει την προσφορά, αφού δεν ήθελε να εμπλακεί σε μία τόσο περίεργη υπόθεση. Ως εναλλακτική λύση, ο Μαρτί επικοινωνεί ξανά με τους ανθρώπους της Ρίβερ Πλέιτ και ζητά την ακύρωση της συμφωνίας, με τους Αργεντινούς να επιστρέφουν τα χρήματα που είχε προκαταβάλει η Μπαρτσελόνα. Σύμφωνα με ένα σενάριο, ο τρόπος με τον οποίο ζήτησε πίσω τα χρήματα ο πρόεδρος των Καταλανών, ήταν αρκετά άσχημος. Η Ρίβερ αρνήθηκε και πλέον η λύση θα δινόταν στα δικαστήρια.

Η FIFA είχε ορίσει διαμεσολαβητή τον Αρμάντο Μουνιόθ Καλέρο, πρώην πρόεδρο της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, ο οποίος είχε παίξει ρόλο και στην απόκτηση του Κουμπάλα από την Μπαρτσελόνα. Ο Καλέρο, μετά από σχετικές συσκέψεις, κατέληξε σε μία "σολομώντεια" λύση: ο ντι Στέφανο θα αγωνιζόταν σε κάθε ομάδα εκ περιτροπής. Τις σεζόν 1953-1954 και 1955-1956 θα φορούσε τη φανέλα της Ρεάλ και τις σεζόν 1954-1955 και 1956-1957 αυτήν της Μπαρτσελόνα. Μετά την πάροδο των τεσσάρων ετών, οι δύο ομάδες όφειλαν να συμφωνήσουν για το που θα κατέληγε ο παίκτης στη συνέχεια.

Οι δύο πρόεδροι υπέγραψαν αρχικά την απόφαση, ωστόσο στο "στρατόπεδο" της Μπαρτσελόνα προέκυψαν μεγάλες αντιδράσεις. Ο κόσμος ξεσηκώθηκε, αφού έβλεπε πως η Ρεάλ Μαδρίτης "άρπαζε" έναν τόσο σπουδαίο παίκτη. Η Μπαρτσελόνα είχε εξασφαλίσει τα δικαιώματά του από την 1η Ιανουαρίου του 1955 κι εντεύθεν και κατέβαλε προσπάθειες να αποκτήσει τη δυνατότητα να τον χρησιμοποιήσει και νωρίτερα. Η Ρεάλ ενέταξε τον παίκτη στο δυναμικό της μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 1955, ωστόσο αδυνατούσε να εξασφαλίσει την έκδοση του δελτίου του. Με την επέμβαση της FIFA και της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, ο παίκτης θα έπαιζε την πρώτη χρονιά στην Ισπανία για λογαριασμό της Ρεάλ Μαδρίτης και θεωρούταν απίθανο να δεχθεί τη νέα σεζόν να μετακινηθεί για την Μπαρτσελόνα και να πράττει το ίδιο κάθε χρόνο. Ακόμα και οι ιθύνοντες του συλλόγου, παρότι ο Μαρτί είχε υπογράψει τη συμφωνία, ήταν απαισιόδοξοι για το κατά πόσο ένας παίκτης με τόσο ισχυρό ταμπεραμέντο, που το είχε επιδείξει εμπράκτως με τις διάφορες ενέργειές του όλα αυτά τα χρόνια, θα αποδεχόταν στα 27 χρόνια του να γίνει "μπαλάκι" στις ορέξεις δύο ομάδων.

Σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο μετά την απόφαση που πάρθηκε για την κατάληξη του ντι Στέφανο, η Εθνική Επιτροπή Αθλητισμού της Ισπανίας ανακοίνωσε έναν νέο αθλητικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο οι σύλλογοι απαγορευόταν να αποκτήσουν αλλοδαπούς ποδοσφαιριστές. Ο νόμος ανακοινώθηκε στις 24 Αυγούστου του 1953, ωστόσο υπήρχε ένα "παραθυράκι", το οποίο αφορούσε τις μεταγραφές εκείνες των οποίων οι διαπραγματεύσεις είχαν αρχίσει μέχρι τις 22 Αυγούστου.

Η μετακίνηση του ντι Στέφανο δεν τέθηκε εν κινδύνω, ωστόσο το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση είχε σταλεί. Το "παραθυράκι" μπορεί να επέτρεπε τις μετακινήσεις του Ολλανδού Φάας Βίλκες στη Βαλένθια, του Χιλιανού Αντρές Πριέτο στην Εσπανιόλ και του Γάλλου Κάρλος Ντικάς στη Βαγιαδολίδ, ωστόσο εάν δεν επέκειτο η μετακίνηση του ντι Στέφανο στη Ρεάλ Μαδρίτης, δεν θα υπήρχε.

Το "φωτογραφικό" στην προκειμένη περίπτωση "παράθυρο" ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το "ποτήρι" για τους Καταλανούς. Το απόγευμα της 22ας Σεπτεμβρίου του 1953, ο Μαρτί παραιτήθηκε από την προεδρία της Μπαρτσελόνα, εξαιτίας της πίεσης που του ασκήθηκε από τον κόσμο για τα λάθη που διέπραξε στην υπόθεση ντι Στέφανο. Λίγες ώρες αργότερα, η Ρεάλ Μαδρίτης κατέθεσε τα δικαιολογητικά για την έκδοση δελτίου.

Η παραίτηση της Μπαρτσελόνα

Το ντεμπούτο του ντι Στέφανο με τη Ρεάλ Μαδρίτης πραγματοποιήθηκε κόντρα στη Νανσί. Η Ρεάλ ηττήθηκε 4-2, με τον Αργεντινό να σημειώνει ένα τέρμα, αλλά μετά από 9 μήνες αποχής από το ποδόσφαιρο, να παρουσιάζεται υπέρβαρος και χωρίς αντοχή. Ακόμα κι έτσι, η Ρεάλ κατάφερε να βρίσκεται δύο βαθμούς πάνω από τους Καταλανούς μέχρι την 5η αγωνιστική, δύο παιχνίδια πριν το el clasico.

Στις 14 Οκτωβρίου, η διοικούσα επιτροπή που ανέλαβε μετά την παραίτηση του Μαρτί, ανακοινώνει στη Ρεάλ την απόφασή της να εγκαταλείψει τη διεκδίκηση του παίκτη και να μην εκμεταλλευτεί την απόφαση να τον χρησιμοποιήσει για δύο σεζόν. Οι εμφανίσεις, εξάλλου, του ντι Στέφανο σε αυτά τα πρώτα ματς δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό και σε συνδυασμό με την άσχημη φυσική κατάσταση, ο Ούγγρος τεχνικός των "μπλαουγκράνα", Φέρντιναντ Ντάουτσικ, δεν είχε ενθουσιαστεί. Εξάλλου, ο Κουμπάλα βρισκόταν και πάλι σε πλήρη φόρμα, ενώ υπήρχε η φήμη πως ο Κουμπάλα είχε διαμηνύσει στον ντι Στέφανο στα φιλικά που έπαιξαν μαζί πως εκείνος θα είναι το αδιαμφισβήτητο νούμερο 1 στην ομάδα (κάτι που έκανε ο ντι Στέφανο λίγα χρόνια αργότερα με τον Φέρεντς Πούσκας). Ένα ακόμα σενάριο που κυκλοφορεί σχετικά με την απόφαση των Καταλανών να αποσυρθούν από την υπόθεση ήταν οι αμφιβολίες που είχαν για τον χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή.

Φυσικά όλα αυτά αφορούν τη θεωρία. Στην πράξη, ο αναβρασμός τόσο για το πώς χειρίστηκε η ομάδα το ζήτημα, όσο και για τη συμβολή "τρίτων" ώστε ο παίκτης να μην καταλήξει στην Μπαρτσελόνα ήταν μεγάλος. Ως επίσημη δικαιολογία, η διοικούσα επιτροπή προέβαλε το μέγεθος του συλλόγου και πως δεν ήταν δυνατό να μοιραστεί έναν παίκτη με άλλη ομάδα.

Στις 25 Οκτωβρίου, λίγο πριν την έναρξη του el clasico στο "Τσαμαρτίν", οι δύο ομάδες υπογράφουν τα σχετικά έγγραφα της μεταγραφής. Η Ρεάλ Μαδρίτης αποκτούσε ολοκληρωτικά τα δικαιώματα του ντι Στέφανο και θα κατέβαλε στους Καταλανούς 4.400.000 πεσέτες, στις οποίες περιλαμβάνεται το ποσό που είχαν δώσει ως προκαταβολή στη Ρίβερ Πλέιτ. Λίγες ώρες αργότερα, οι δύο πρωτοπόροι του πίνακα της βαθμολογίας με 10 βαθμούς διασταύρωσαν για μία ακόμα φορά τα "ξίφη" τους, μόνο που τώρα σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο. Ο ντι Στέφανο ανοίγει και κλείνει το σκορ στο θριαμβευτικό 5-0 της Ρεάλ.

Η πρώτη σεζόν στους "μερέγκες" αποδείχθηκε και η πιο παραγωγική της καριέρας του, με 27 γκολ σε 29 εμφανίσεις. Η Ρεάλ κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 21 χρόνια. Τη νέα σεζόν συνέτριψε ξανά με 5-1 την Μπαρτσελόνα και κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα, που της επέτρεψε να συμμετάσχει στο "παρθενικό" Κύπελλο Πρωταθλητριών. Η συνέχεια των 8 πρωταθλημάτων συνολικά, 2 Κόπα Λατίνα, 5 Κυπέλλων Πρωταθλητριών και 1 Διηπειρωτικού γνωστή για τον σπουδαιότερο ποδοσφαιριστή στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης...

Η "επιτροπή των 17"

Μία από τις αιτίες που από πλευράς Μπαρτσελόνα θεωρούν ότι ο ντι Στέφανο κατέληξε στη Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν η περιβόητη "επιτροπή των 17". Η εν λόγω επιτροπή (η οποία αποτελείτο από μέλη της ισπανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας) φημολογείται ότι συστήθηκε έκτακτα για να αποφασίσει για το ζήτημα του Αργεντινού μετά την παρέμβαση της FIFA και ήταν αυτή που απεφάνθη ο παίκτης να ανήκει ταυτόχρονα και στις δύο ομάδες.

Σύμφωνα με ιστορικούς της Μπαρτσελόνα, η εν λόγω επιτροπή συνετέθη από 1 άτομο που προερχόταν από την Μπαρτσελόνα, 2 από την Ατλέτικο Μαδρίτης, 2 από πρώην προέδρους της ομοσπονδίας και 12 άτομα που σχετίζονται με τη Ρεάλ Μαδρίτης, μεταξύ των οποίων διευθυντές, ιδρυτικό μέλος, γιος ιδρυτή, πρώην πρόεδρος, πρώην ποδοσφαιριστής και άλλοι.

Έρευνες έδειξαν ότι η λίστα των 17 ατόμων που κατέγραψε ο Τζάουμε Σομπρεκές στο βιβλίο του "Historia del FC Barcelona" είναι ανακριβής. Συγκεκριμένα, κάποια άτομα δεν υπάρχουν, άλλα ήταν νεκρά την ημερομηνία της σύσκεψης, άλλα είχαν διαφορετική ιδιότητα, άλλα είχαν διαφορετικά ονόματα. Εξάλλου, δεν βρέθηκαν ποτέ πρακτικά στο αρμόδιο τμήμα της ομοσπονδίας που κρατά αρχείο για τις έκτακτες επιτροπές που έχουν συστηθεί κατά καιρούς.

Το συμβούλιο της ομοσπονδίας που συσκέφθηκε υπό την προεδρία του Σάντσο Ντάβιλα και υπό την επίβλεψη του Καλέρο ήταν δεκαμελές και γνωστή σύνδεση με τη Ρεάλ Μαδρίτης υπάρχει για δύο μέλη του.

Οι... συμπαίκτες Κουμπάλα-ντι Στέφανο

Οι Λάσλο Κουμπάλα και Αλφρέδο ντι Στέφανο συνυπήρξαν διασυλλογικά τελικά στην ίδια ομάδα για μία σεζόν, το 1964-1965 στο γνωστό "νεκροταφείο ελεφάντων" της εποχής, την Εσπανιόλ. Μακροβιότερη ήταν η συνύπαρξή τους στην εθνική Ισπανίας, από το 1957 μέχρι το 1961, με τον Πούσκας να κάνει το ντεμπούτο του στους "ρόχας" το 1962, όταν είχαν αποσυρθεί και οι δύο. Στις 25 Ιουνίου του 1961, ο ντι Στέφανο και ο Πούσκας κλήθηκαν από τον Κουμπάλα να συμμετάσχουν με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα στο αποχαιρετιστήριο φιλικό του με τη Ρεμς. Οι δύο "αστέρες" της Ρεάλ δεν του αρνήθηκαν και για μία και μοναδική φορά, οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του ’50 αγωνίστηκαν στην ίδια ομάδα, μία εμφάνιση που παρήγαγε και την περίφημη φωτογραφία.