Το προφίλ του Λεάντρο Γκρέκο

Ήταν μία μαγική στιγμή. Σε ηλικία 19 ετών, ένας "θρύλος" της ομάδας που αγάπησε από μικρός, τον εμπιστεύθηκε για την αποστολή του αγώνα με την Μπρέσια. Ο Μπρούνο Κόντι, που είχε γίνει ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας προπονητών της σεζόν 2004-2005 που πέρασαν από την Τριγκόρια (Τσέζαρε Πραντέλι, Ρούντι Φέλερ, Έτζιο Σέλα, Λουίτζι Ντελ Νέρι) πήρε μαζί του στον πάγκο το νεαρό Λεάντρο Γκρέκο, που για πρώτη φορά έβλεπε από τόσο κοντά ένα παιχνίδι της πρώτης ομάδας της Ρόμα.

Το ντεμπούτο του άργησε λίγο ακόμα, ωστόσο αυτή η εμπειρία αποτελούσε τη μεγάλη δικαίωση των κόπων του Ρωμαίου μέσου. Γεννημένος στην ιταλική πρωτεύουσα, σε μία από τις πιο δημοφιλείς συνοικίες, το Σαν Μπαζίλιο, έμαθε μπάλα στο γήπεδο του Σαν Κλέτο και όταν αισθάνθηκε αρκετά δυνατός, χτύπησε την πόρτα των ακαδημιών των "τζιαλορόσι" σε ηλικία 10 ετών. Πέρασε από τα χέρια των Βάλτερ Καζαρόλι, Ρομπέρτο Ματιόλι και Αλμπέρτο ντε Ρόσι (πατέρας του νυν υπαρχηγού της Ρόμα, Ντανιέλε, και βετεράνος "τζιαλορόσο") και κατέληξε τον Απρίλιο 2005 να διεκδικεί θέση στο ρόστερ της αντρικής ομάδας.

Τα προβλήματα υγείας

Μέχρι εκείνη τη χαρμόσυνη άνοιξη, είχε προηγηθεί ο προσωπικός χειμώνας του Γκρέκο. Μέχρι τα τακουνάκια-ασίστ στο Φραντσέσκο Τότι σε φιλικό με τη Σπες Μεντάνα (7-0) και τα "μαγικά" απέναντι στην Τίβολι σε φιλικό προετοιμασίας με κλειστές πόρτες, είχαν προηγηθεί δύο πολύ δυσάρεστες εμπειρίες για το νεαρό Ρωμαίο.

Το 2004, μία κύστη που δεν διαγνώστηκε εγκαίρως και που δεν θεραπεύθηκε σωστά, εξελίχθηκε σε σηψαιμία. Ένας μήνας στο νοσοκομείο ώστε να αποφευχθεί ο ακρωτηριασμός και εξιτήριο. Λίγο καιρό αργότερα, η υποψία καρδιακής αρρυθμίας τον έθεσε ξανά εκτός αγωνιστικής δράσης, με συνέπεια να χάσει την ευκαιρία να συμπεριληφθεί στην αποστολή της εθνικής Ιταλίας κ-23 για ένα φιλικό με την Τυνησία, στη μοναδική δυνατότητα που είχε για να αγωνιστεί με το εθνόσημο στο στήθος.

Το ντεμπούτο και οι "μετακομίσεις"

Ο δανεισμός του στην Αστρέα της 4ης τη τάξει κατηγορίας του ιταλικού πρωταθλήματος τη σεζόν 2003-2004 προσέφερε την απαραίτητη αγωνιστική προϋπηρεσία. Μετά από 17 αγώνες και 1 γκολ, επέστρεψε στις ακαδημίες της Ρόμα, όπου πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος ακαδημιών (Primavera).

Λίγο πριν τη στέψη, είχε προηγηθεί το ντεμπούτο στη Serie A, όταν το Μάιο του 2005 ο Κόντι το χρησιμοποίησε ως αλλαγή στο "Ένιο Ταρντίνι" κόντρα στην Πάρμα. Πρώτη εμφάνιση ως βασικός στον ημιτελικό του Coppa Italia απέναντι στην Ουντινέζε (με παρουσία και στον επαναληπτικό) και κάπως έτσι αρχίζει η περιπέτειά του στο πέλαγος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Η σεζόν 2005-2006 κυμάνθηκε στα ίδια επίπεδα από άποψη των αριθμών και γι' αυτό η Ρόμα αποφάσισε να τον παραχωρήσει στη Βερόνα της Serie B, ώστε να πάρει κι άλλα παιχνίδια αυξημένου επίπεδου στα πόδια του. Οι Τζιαμπιέρο Βεντούρα και Μάσιμο Φικαντέντι τον εμπιστεύθηκαν και μετά από 2 σεζόν στον ιταλικό βορρά (η 2η εκ των οποίων στη Serie C1 και γεμάτη τραυματισμούς), επέστρεψε στην πρωτεύουσα. Τον Ιούλιο του 2008 πήγε ως δανεικός στην Πίζα, αλλά οι νέοι τραυματισμοί τον έστειλαν ξανά πίσω στην Τριγκόρια, μέχρι τον Ιανουάριο του 2009, όταν κατάφερε να αγωνιστεί με τους Τοσκανούς.

Η αγωνιστική ωρίμανση

Το 2009-2010 βρήκε ξανά τον Γκρέκο να προπονείται με τη Ρόμα, αλλά να μη βρίσκει χώρο στις ενδεκάδες του Λουτσιάνο Σπαλέτι. Ακόμα κι όταν ο Κλαούντιο Ρανιέρι διαδέχθηκε τον επί 5 σεζόν προπονητή των Ρωμαίων, ο Γκρέκο δόθηκε ξανά δανεικός στα μέσα της σεζόν, στην Πιατσέντζα (Serie B) αυτήν τη φορά, όπου είχε μία γεμάτη... μισή σεζόν.

Σε ηλικία 24 ετών είχε έρθει η ώρα του. Ο Ρανιέρι άρχισε να το χρησιμοποιεί από τη 10η αγωνιστική, κυρίως στο αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής. Έκλεισε τη σεζόν με 19 αγώνες και 1 γκολ. Ο Λουίς Ενρίκε την περσινή σεζόν τον χρειάστηκε ακόμη περισσότερο, παρότι είχε στη διάθεσή του μία ντουζίνα ακριβοπληρωμένες μεταγραφές. Το Φεβρουάριο του 2012, μάλιστα, ανανέωσε το συμβόλαιό του με τους "τζιαλορόσι" για 3 χρόνια, με ετήσιες μικρές απολαβές που άγγιζαν τα 1.250.000 ευρώ.

Η αντικατάσταση του Ρανιέρι με τον Βιτσέντζο Μοντέλα έστειλε τον Γκρέκο στον πάγκο. Η κατάσταση έγινε ακόμα πιο δύσκολη το καλοκαίρι, με την έλευση του Ζντένεκ Ζέμαν. Ο ιδιόρρυθμος Τσέχος γνωστοποίησε πως ο Ιταλός μέσος είναι εκτός πλάνων του, με συνέπεια ο Γκρέκο για πρώτη φορά να αναζητήσει ο ίδιος νέο σταθμό στην καριέρα του. Και δεν χρειάστηκε να ψάξει πολύ, τουλάχιστον όχι πιο μακριά από αυτό που λέει η ταυτότητά του...

Ο ποδοσφαιριστής Γκρέκο

Με 135 εμφανίσεις σε 9 χρόνια καριέρας, η πλειοψηφία εκ των οποίων ως αλλαγή, και με πολύ λίγα 90λεπτα, ο Γκρέκο αποτελούσε για τη Ρόμα το υπόδειγμα αναπληρωματικού ποδοσφαιριστή, που χρησιμοποιείτο είτε για να "μπαλώσει" τρύπες λόγω τραυματισμών, είτε για να δώσει "ανάσες" και δυνατά 10λεπτα. Στις ομάδες που δόθηκε δανεικός, είχε σαφώς μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής και αυξημένες αρμοδιότητες, με αποκορύφωμα το 6μηνο στην Πιατσέντζα, με 22 συμμετοχές στη Serie B.

Αυτές ήταν που έπεισαν τους ιθύνοντες της Ρόμα να πάρουν πίσω τον παίκτη και να τον κρατήσουν οριστικά στο ρόστερ. Έναν παίκτη σχετικά ψηλό (1,83μ.), με καλό αριστερό πόδι, που μπορεί να παίξει και άμυνα και επίθεση στο χώρο του κέντρου, τόσο στον άξονα, όσο και πιο αριστερά. Δεν φημίζεται για την έφεση στο σκοράρισμα (5 γκολ καριέρας), αλλά αντί της εκτέλεσης, προτιμά τη δημιουργία προϋποθέσεων για γκολ από συμπαίκτες του.

Ο άνθρωπος Γκρέκο

Φιλήσυχος άνθρωπος, με πτυχίο λογιστή. Οικογενειάρχης παρά το νεαρόν της ηλικίας του, παντρεμένος με τη Φραντσέσκα και με ένα παιδί, τον Γκαμπριέλε. Το 2010, σε ένα παιχνίδι με την Παρί Σεν Ζερμέν στο "Παρκ ντε Πρενς", ο Γκρέκο σημείωσε το "παρθενικό" τέρμα του με τη Ρόμα, με την οικογένειά του να παρακολουθεί από τις εξέδρες. "Κοίτα τι ωραίο γκολ σημείωσε ο μπαμπάς", αναφώνησε η όμορφη Βερονέζα στον 2 ετών Ντανιέλε, βλέποντας τον Γκρέκο να αφιερώνει το τέρμα στον γιο τους.

Στενή είναι η σχέση του και με τον πατέρα Λουίτζι και τη μητέρα Σιμονέτα, με τον Γκρέκο να αποτελεί ένα από τα πιο αγαπητά παιδιά στην Τριγκόρια. Δεν είναι τυχαίο πως σε εκείνο το γκολ στο Παρίσι, ο πρώτος που έτρεξε να τον αγκαλιάσει ήταν ο αρχηγός Τότι, ούτε πως παρότι τα αποδυτήρια των "τζιαλορόσι" πολλές φορές χωρίζονται σε "στρατόπεδα", ο ίδιος ποτέ δεν έχει εμπλακεί σε τέτοιες καταστάσεις.