Μια 11άδα "χαμένων" ποδοσφαιριστών (PHOTOS+VIDEOS)

Ουκ ολίγοι είναι οι ποδοσφαιριστές που ήρθαν ως "ονόματα" στη χώρα μας, αλλά δεν κατάφεραν να δικαιολογήσουν ούτε στο ελάχιστο το πλούσιο βιογραφικό τους κατά την παρουσία τους στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να φύγουν κακήν κακώς. Μετά την υπόθεση " χαμένοι ποδοσφαιριστές: μέρος 1ο", το Contra.gr συνεχίζει την... έρευνα με μια ακόμη 11άδα "χαμένων ποδοσφαιριστών" που πέρασαν και δεν ακούμπησαν.

Δείτε που βρίσκονται και τι κάνουν σήμερα, παίκτες όπως ο "Μαδριλένος" Φλάβιο Κονσεϊσάο, το "καγκουρό" Φέλιξ Μπόρχα και πολλοί άλλοι.

1. Φλάβιο Κονσεϊσάο

Το καλοκαίρι του 2005 μετά την αποχώρηση του Άγγελου Μπασινά για την Μαγιόρκα, η διοίκηση του "τριφυλλιού" έψαχνε τον αντικαταστάτη του στο χώρο της μεσαίας γραμμής και τελικά τον βρήκε στο πρόσωπο του Βραζιλιάνου σούπερ-σταρ, Φλάβιο Κονσεϊσάο. Ο κεντρικός μέσος είχε "όνομα", πλούσιο βιογραφικό και ήταν σε καλή ηλικία (31 ετών), κάνοντας κατευθείαν γκελ στους φιλάθλους της ομάδας.

Πριν έρθει στην Αθήνα, είχε αγωνιστεί σε Παλμέιρας, Ντεπορτίβο Λα Κορούνιο, Ρεάλ Μαδρίτης, Ντόρτμουντ και Γαλατασαράι. Αξίζει να σημειώσουμε πως κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Ρεάλ (2000-2004), κέρδισε σχεδόν τα πάντα! Δύο Champions League, τρία πρωταθλήματα Ισπανίας, ένα Διηπειρωτικό και ένα Eυρωπαϊκό Σούπερ Καπ, συμπληρώνοντας συνολικά σχεδόν 100 συμμετοχές με τη φανέλα της "βασίλισσας". Επίσης με την εθνική Βραζιλίας κέρδισε 2 Κόπα Αμέρικα, είχε 45 συμμετοχές και 4 γκολ.

Στον Παναθηναϊκό δεν κατάφερε να δείξει ούτε στο ελάχιστο τα όσα περίμεναν οι φίλαθλοι της ομάδας. Έμεινε μόλις έξι μήνες παίρνοντας τα 1.600.000 ευρώ του συμβολαίου του, έπαιξε σε 14 αγώνες πρωταθλήματος (1 γκολ κατά του ΟΦΗ) και άλλους 7 στην Ευρώπη.

Οι "πράσινοι" ήταν και η τελευταία ομάδα του Βραζιλιάνου που μετά κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Έκτοτε, ασχολήθηκε με γραφεία μάνατζερ παικτών ενώ ανέλαβε τη θέση του αθλητικού διευθυντή της Ρίο Μπράνκο της ομάδας που πρωτοξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο. Επίσης έγινε και επιχειρηματίας αγοράζοντας καταστήματα με ρούχα. Η μεγαλύτερη του κίνηση ωστόσο ήταν το 2008 η εξαγορά της Νόβα Οντένσα, μια ομάδα νέων με σκοπό την ανακάλυψη ταλαντούχων Βραζιλιάνων.

2. Φέλιξ Μπόρχα

Ο Ολυμπιακός έφερε το καλοκαίρι του 2006 στο Λιμάνι τον 23χρονο τότε διεθνή με τη φανέλα του Εκουαδόρ, Φέλιξ Μπόρχα. Ο νεαρός επιθετικός είχε καταφέρει να ξεχωρίσει για την ικανότητά του στο σκοράρισμα στη χώρα του με τη φανέλα της Νασιονάλ με την οποία πέτυχε 50 γκολ σε 129 συμμετοχές κι έτσι έγινε ο πρώτος παίκτης από τον Ισημερινό που υπέγραψε σε ελληνική ομάδα.

Η δε αλτικότητά του, η ταχύτητα και η δεινότητα του, του έδωσαν το προσωνύμια "κόμπρα", "καγκουρό" και "σαΐτα". Τη χρονιά εκείνη μάλιστα ήταν και μέρος της αποστολής της εθνικής ομάδας του Εκουαδόρ για το Μουντιάλ της Γερμανίας (2006), ωστόσο αγωνίστηκε μόλις 45 λεπτά. Οι προσδοκίες των φιλάθλων του Ολυμπιακού ήταν μεγάλες για το νέο τους απόκτημα, όμως και ο ίδιος υποσχόταν πως "θα βάλει 25 γκολ".

Τελικά πέτυχε 6 σε 30 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις, ενώ το μόνο που μας κάνει να τον θυμόμαστε είναι οι… τούμπες του!

Ο Ολυμπιακός τον παραχώρησε δανεικό το 2008 στη γερμανική Μάιντς, με τους ιθύνοντες της ομάδας να τον αγοράζουν το επόμενο καλοκαίρι. Μετά τη Μάιντς, αγωνίστηκε στις Πουέμπλα, Πατσούκα, ξανά Πουέμπλα (δανεικός), Κίτο (δανεικός), ενώ φέτος παίζει ως δανεικός στην Σίβας των ΗΠΑ και διανύει το 31 έτος της ηλικίας του.

3. Πατρίσιο Καμπς

Το καλοκαίρι του 2000, ο ΠΑΟΚ απέκτησε από την Βελέζ Σάρσφιλντ τον Πατρίσιο Αλεχάντρο Καμπς έναντι του ποσού των 1,6 δις δραχμών (περίπου 4.600.000 ευρώ)! Ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός είχε καταφέρει με τις εμφανίσεις του στη Λατινική χώρα να τραβήξει αρκετά βλέμματα ευρωπαϊκών ομάδων. Είχε κερδίσει 4 πρωταθλήματα Αργεντινής, 1 Κόπα Λιμπερταδόρες, 1 Ρεκόπα Σουνταμερικάνα, 1 Σούπερ Κόπα Σουνταμερικάνα και ένα Κόπα Ιντεραμερικάνα, όλα με τη φανέλα της Βελέζ. Επίσης ήταν και 2 φορές διεθνής με τη φανέλα της Αργεντινής.

Οι οπαδοί του Δικεφάλου του Βορρά στο άκουσμα της μεταγραφής ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς και περίμεναν πως και πώς να δουν το νέο τους αστέρι εν δράσει. Μόλις 1μιση μήνα μετά τον ερχομό του στη Θεσσαλονίκη κατάφερε να τους τρελάνει ακόμα περισσότερο. Ο ΠΑΟΚ του Μπάγεβιτς κοντραριζόταν με την Ουντινέζε για το 2 γύρο του Κυπέλλου UEFA της σεζόν 2000-01 στην Τούμπα και είχε χάσει το πρώτο ματς με 1-0. Στο 65 λεπτό της αναμέτρησης ο Καμπς μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο και 8 λεπτά αργότερα βάζει το γκολ που στέλνει το ματς στην παράταση. Εκεί πετυχαίνει ένα ακόμα τέρμα γράφοντας το 2-0 (το 3-0 το έκανε ο Φρούσος στο 108’) στέλνοντας τον ΠΑΟΚ στην επόμενη φάση!

Αυτό ήταν και το μόνο ματς που θυμούνται οι οπαδοί της ομάδας από τον Αργεντινό. Μόλις 9 συμμετοχές στο πρωτάθλημα και επιστροφή στη Βελέζ την επόμενη χρονιά. Μετά αγωνίστηκε στην Τέκος, την Ολίμπια, ενώ έκλεισε την καριέρα του στην Κίλμες (2003).

Σήμερα στα 42 του χρόνια κάθεται στον πάγκο της εθνικής Κολομβίας, ως βοηθός του ομοσπονδιακού τεχνικού Χοσέ Πέκερμαν, ενώ βρέθηκε και στο Μουντιάλ της Βραζιλίας όπου η ομάδα του Χάμες Ροντρίγκες έκανε εκπληκτική πορεία.

4. Ροδόλφο Αρουαμπαρένα

Ο επί σειρά ετών αρχηγός της Βιγιαρεάλ, ήρθε το καλοκαίρι του 2007 στην ΑΕΚ του Ριβάλντο και του Λορένσο Σέρα Φερέρ. Η είδηση της μεταγραφής του 32χρονου τότε Αργεντινού μπακ έκανε το γύρο του κόσμου.

Στη Βιγιαρεάλ αγωνίστηκε μια 7ετία, φόρεσε τη φανέλα του συλλόγου σε 219 ματς πρωταθλήματος, ενώ ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Champions League τη σεζόν 2005-06. Ο Φερέρ τον έπεισε να υπογράψει στην Ένωση για 2+1 χρόνια, όμως οι εμφανίσεις του στην Ελλάδα δεν κατάφεραν να φανούν αντάξιες του βιογραφικού του, ούτε φυσικά δικαιολογούσαν το υψηλό του συμβόλαιο (800.000 ευρώ).

Μετά από 16 ματς πρωταθλήματος σε ένα χρόνο, το συμβόλαιό του λύθηκε (ενδιάμεσα είχε αποχωρήσει και ο Φερέρ) και επέστρεψε στην πατρίδα του και την Τίγκρε όπου έπαιξε για 2 χρόνια (2008-10). Τελευταίος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Ουνιβερσιδάδ Κατόλικα της Χιλής, κρεμώντας τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.

Σήμερα, συνεχίζει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο, αλλά σε ρόλο προπονητή. Πρώτη ομάδα που ανέλαβε ήταν η Τίγκρε, στη συνέχεια έγινε πρώτος προπονητής της Νασιονάλ Ουρουγουάης, ενώ σήμερα κάθεται στον πάγκο της Μπόκα Τζούνιορς στην Αργεντινή!

5. Αμπντεσλάμ Ουαντού

Την ίδια σεζόν που απέκτησαν τον Φέλιξ Μπόρχα, οι ''ερυθρόλευκοι" έκαναν δικό τους και τον κεντρικό αμυντικό της Ρεν, Αμπντεσλάμ Ουαντού. Είχε καλή ποδοσφαιρική ηλικία (28), είχε περάσει από ομάδες όπως η Νανσί, η Φούλαμ και η Ρεν, ύψος 1.91 και αρκετά γρήγορος στα πόδια. Ό,τι ακριβώς έψαχνε ο Ολυμπιακός για το κέντρο της άμυνάς του. Οι εμφανίσεις του στα πρώτα φιλικά ήταν εξαιρετικές, όμως όταν ήρθε το πρώτο ματς με την Βαλένθια για τους ομίλους του Champions League ήταν τραγικός. Ο Μοριέντες που μάρκαρε ο Ουαντού, έκανε χατ-τρικ, οι "νυχτερίδες" έφυγαν με το 2-4 από το "Καραϊσκάκης" και ήρθαν οι πρώτες αποδοκιμασίες.

Τελικά το χειμώνα της ίδιας σεζόν ζήτησε ο ίδιος να φύγει, μετά από μόλις 6 ματς πρωταθλήματος, λόγω της κακής του ψυχολογίας και ενός οικογενειακού προβλήματος και επέστρεψε στη Γαλλία και τη Βαλενσιέν. Ακολούθησαν η Νανσί, η Λεκουίγια (Κατάρ) και η Κατάρ. Να σημειώσουμε πως όταν έπαιζε στο Κατάρ είχε ισχυριστεί πως: "Όταν παίζεις εδώ δεν είσαι ελεύθερος. Ανήκεις σε κάποιον. Είσαι σκλάβος", με τις δηλώσεις του να κάνουν το γύρο του κόσμου.

Μετά από την άσχημη περιπέτειά του στο Κατάρ, ο Ουαντού επέστρεψε στη Γαλλία με τη Νανσί να του προσφέρει συμβόλαιο 6μηνης διάρκειας, αλλά με τον ίδιο να μην δέχεται τελικά να υπογράψει, καθώς η παραίτηση του προπονητή της ομάδας Ζαν Φερναντές ανέτρεψε την απόφασή του.

Related content

Σήμερα στα 35 του χρόνια χρόνια ασχολείται με τις φιλανθρωπίες. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος: "Το ποδόσφαιρο μου έδωσε πολλά και τώρα θέλω να ανταποδώσω όσο περισσότερα μπορώ". Επίσης περνάει χρόνο με τα 3 του παιδιά, ενώ επίσης παρακολουθεί και σεμινάρια για να πάρει προπονητικό δίπλωμα.

6. Ρόμπερτ Γιάρνι

Ο Κροάτης αριστερός μπακ-χαφ με το πλούσιο βιογραφικό υπέγραψε στον Παναθηναϊκό το 2002 σε ηλικία 34 ετών. Κανείς όμως δεν περίμενε ότι θα αποχωρούσε από την ομάδα, έχοντας παίξει μόλις σε 5 αγώνες!

Ξεκίνησε την καριέρα του στην Χάιντουκ Σπλιτ της Κροατίας, στην οποία έμεινε μια 5ετία πριν κυνηγήσει την τύχη του στο εξωτερικό και την Ιταλία με τη φανέλα της Μπάρι. Μετά ακολούθησε η Τορίνο, ενώ το 1994 ήρθε η μεταγραφή στη Γιουβέντους. Εκεί δεν κατάφερε να στεριώσει κι έτσι πήρε το δρόμο προς την Ισπανία και την Μπέτις, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε σε 98 ματς και πέτυχε 19 τέρματα (1995-98).

Η εξαιρετική του παρουσία στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998 του δίνει μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης (27 συμ./1 γκολ) και έπειτα αγωνίζεται στην Λας Πάλμας πριν έρθει στον Παναθηναϊκό. Μια σύγκρουση όμως με τον Μιχάλη Κωσταντίνου (κατά λάθος) στον αγώνα με την Πόρτο στη β΄ φάση των ομίλων του Champions League 2001/02, είχε ως αποτέλεσμα ο Κροάτης να χτυπήσει σοβαρά στο κεφάλι του και κάπου εκεί να τελειώσει άδοξα η καριέρα του στο "τριφύλλι".

Έπειτα, ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο σάλας στη χώρα του από το 2002 μέχρι το 2007, παίζοντας μάλιστα και στο Παγκόσμιο Κύπελλο Σάλας το 2003 με την εθνική Κροατίας. Παράλληλα, έκανε σεμινάρια προπονητικής και τον Αύγουστο του 2007 κάθισε στον πάγκο της Χάιντουκ ως βοηθός του τότε προπονητή, Κρέσιτς.

Ωστόσο δύο μήνες μετά την παραίτηση του Κρέσιτς, ανέλαβε ως πρώτος προπονητής. Το 2010 ανέλαβε την Ίστρα 1961 από την οποία παραιτήθηκε λίγο αργότερα. Το 2012 ανέλαβε προπονητής της ομάδας Κ19 της Χάιντουκ, ενώ το Δεκέμβριο του 2013 προσλήφθηκε από την Σαράγεβο, όμως απολύθηκε τον Απρίλιο του 2014. Επίσης έχει στην κατοχή του εταιρία αθλητικών ειδών με το όνομα... "Γιάρνι".

7. Ρασίντ Γιεκινί

Ο Ρασίντ Γιεκινί αποτελεί την ιδιαίτερη περίπτωση αυτής της λίστας καθώς ο Νιγηριανός άφησε την τελευταία του πνοή στις 4 Μαΐου 2012, με την είδηση του θανάτου του να κάνει το γύρο του κόσμου.

Ο "ταύρος της Καντούνα" ή το "λιοντάρι της Αφρικής" ήρθε στον Πειραιά για χάρη του Ολυμπιακού το καλοκαίρι του 1994, μετά το Μουντιάλ των ΗΠΑ. Εκεί ο Γιεκινί έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Νιγηρίας που πετύχαινε γκολ σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, στο 3-0 επί της Βουλγαρίας.

Η Ευρώπη τον γνώρισε την τετραετία 1990-94 από την παρουσία του στη Βιτόρια Σετούμπαλ με την οποία σκόραρε 90 γκολ σε 108 αγώνες!

Η διοίκηση του Σωκράτη Κόκκαλη έκανε την υπέρβαση το συγκεκριμένο καλοκαίρι φέρνοντας ένα από τα πιο "καυτά" ονόματα της εποχής, με τους φίλους του Ολυμπιακού να ξεσπούν σε πανηγυρισμούς στο άκουσμα της μεταγραφής. Ωστόσο, ο Νιγηριανός κατάφερε να αγωνιστεί μόλις σε… 6(!) ματς με την ερυθρόλευκη φανέλα σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, πετυχαίνοντας 3 γκολ (με Εδεσσαϊκό, Ιωνικό και την ΕΑΡ στο Κύπελλο).

Ο Γιεκινί δεν εγκλιματίστηκε ποτέ στη χώρα μας και αποχώρησε λίγους μήνες μετά τον ερχομό του. Έπειτα αγωνίστηκε στη Σπόρτινγκ Χιχόν, στη Ζυρίχη, ΚΑ Μπίζερτιν (Τυνησία), Αλ Σαμπάμπ (Σαουδική Αραβία), Άφρικα Σπορτ Νασιονάλ (Ακτή Ελεφαντοστού), ενώ τέλος επέστρεψε στην πατρίδα του και αγωνίστηκε στις Μπριτζ Μπόις και Γκέιτγουεϊ Γιουνάιτεντ.

Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2005 σε ηλικία 42 ετών και εργάστηκε για κάποια χρόνια ως μάνατζερ ποδοσφαιριστών, μέχρι το 2012 όταν και πέθανε. Να σημειωθεί τέλος ότι ο Γιεκινί παραμένει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής του ομάδας, έχοντας πετύχει 37 γκολ σε 58 παιχνίδια.

8. Καρλ Χάιντς Πφλίπσεν

Ο Γερμανός υπέγραψε στον Παναθηναϊκό μετά τον υποβιβασμό της Γκλάντμπαχ το 1999. Είχε περάσει μια 10ετία στη γερμανική ομάδα, κατακτώντας και το κύπελλο Γερμανίας το 1995. Ήταν επίσης διεθνής με την Γερμανία έχοντας μια συμμετοχή σε παιχνίδι κόντρα στις ΗΠΑ το 1993, μπαίνοντας ως αλλαγή στη θέση του Γιούργκεν Κλίνσμαν!

Μεσοεπιθετικός με καλή τεχνική, ήρθε στους "πράσινους" σε καλή ποδοσφαιρικά ηλικία, 28 ετών κι αμέσως πήρε τη φανέλα με το "10"… σπίτι του! Το ταλέντο του ήταν εμφανές από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια του στην ομάδα. Έδεσε με το σύνολο του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα, ωστόσο το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς έπαθε ρήξη χιαστών σε ματς με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια στο ΟΑΚΑ για το Champions League. Η πρώτη επέμβαση στη χώρα του δεν πήγε καλά και χρειάστηκε διορθωτική. Παρά το γεγονός ότι η δεύτερη ήταν επιτυχημένη, έμεινε εκτός για 8 μήνες χάνοντας το υπόλοιπο της σεζόν. Στον πάγκο έπειτα έκατσε ο Άγγελος Αναστασιάδης, ο οποίος δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον Πφλίπσεν.

Τελικά αποχώρησε από το "τριφύλλι" έχοντας αγωνιστεί μόλις σε 19 ματς (8 γκολ) και επέστρεψε στη Γερμανία για να παίξει στην Αλεμάνια Άαχεν. Εκεί έμεινε για 3 χρόνια, ενώ το 2004 αγωνίστηκε για μία σεζόν στη Μόναχο 1860 όπου και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Έπειτα πήρε την άδεια προπονητή και ανέλαβε τη δεύτερη ομάδα της Ροτ Βάις Έσεν το 2008, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.

Σήμερα στα 43 του χρόνια εργάζεται ως ατζέντης και σύμβουλος ποδοσφαιριστών, ενώ ασχολείται και με τις φιλανθρωπίες.

9. Φερούζεμ

Η ΑΕΚ απέκτησε το 2000 τον μέσο της Παλμέιρας, Ροντρίγο Λασέρδα Ράμος, γνωστό ως Φερούζεμ. Οι προσδοκίες από τον 19χρονο τότε Βραζιλιάνο ήταν μεγάλες καθώς ήταν ο αρχηγός της εθνικής Ελπίδων της χώρας του εκείνο το διάστημα.

Τα δύο χρόνια που έμεινε στην Αθήνα όμως δεν δικαιολόγησαν σε καμία περίπτωση τις συστάσεις του. Ήταν επιρρεπής σε λάθη, ωστόσο στέφθηκε Κυπελλούχος το 2002 (2-1 κόντρα στον Ολυμπιακό). Συνολικά με τους "κιτρινόμαυρους" αγωνίστηκε σε 46 αγώνες, αλλά οι πιο πολλοί θα θυμούνται τις οικονομικές διαμάχες του με το σύλλογο (έφτασε μέχρι τη FIFA), παρά τις εμφανίσεις του εντός αγωνιστικού χώρου.

Μετά την ΑΕΚ γύρισε στη Βραζιλία και την Ατλέτικο Μινέιρο, όπου η καριέρα του έδειξε να παίρνει και πάλι ανοδική πορεία, παίρνοντας μεταγραφή στην γαλλική Αζαξιό. Ακολούθησε η Στρασμπούργ (δανεικός), ενώ το 2008 μετακόμισε στην Ιαπωνία και την Γιούμπιλο Ιβάτα. Ένα χρόνο μετά ξαναγύρισε στη Στρασμπούργ, μετά έπαιξε στη Σιόν και τη Λωζάνη. Σήμερα είναι 33 ετών και αγωνίζεται από το 2013 στην βραζιλιάνικη Κρισιούμα.

10. Φέλιξ Αμποάγκουε

Το "ζαρκάδι της Άλ Αχλί" όπως ήταν το προσωνύμιό του Φέλιξ Αμποάγκουε, ήρθε στον Ολυμπιακό το 1998 έπειτα από το Κύπελλο Κυπελλούχων της Αραβίας, όπου τον είχε παρακολουθήσει ο Τάσος Μητρόπουλος. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έδωσε περίπου 1 δις δραχμές για να φέρει τον Γκανέζο επιθετικό στην Αθήνα δημοσιεύματα της Αφρικής έγραφαν πως ο "νέος Γεμπόα πάει Ελλάδα".

Οι προσδοκίες των ερυθρόλευκων φιλάθλων μετά από όλα αυτά προφανώς ήταν αυξημένες, όμως από το πρώτο κιόλας μας ο Αμποάγκουε προκάλεσε προβληματισμό. Αγωνίστηκε συνολικά σε μόλις 11 ματς πρωταθλήματος (μόνο ένα 90λεπτο) και πέτυχε μονάχα ένα γκολ κόντρα στον Εθνικό. Να σημειώσουμε πως αγωνίστηκε και 22 λεπτά (!) στο Champions League ενάντια στην Ανόρθωση.

Πάντως, στέφθηκε νταμπλούχος, πριν φύγει κακήν κακώς για να γίνει… γυρολόγος! Αγωνίστηκε σε Μαλδίβες, Ινδία, Ομάν, Βιετνάμ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ και Κατάρ, ενώ όπως είχε ο ίδιος δηλώσει: “Μου αρέσει να γυρνάω τον κόσμο και να μαζεύω εμπειρίες”.

Το 2009 κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στην Μουμπάι της Ινδίας και σήμερα στα 38 του χρόνια είναι βοηθός προπονητή της Λίμπερτι Προφέσιοναλς της Γκάνας.

11. Λουτσιάν Σανμαρτεάν

Ο Ρουμάνος βιρτουόζος μεσοεπιθετικός αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό το 2003 από τη Ρουμάνικη Γκλόρια και ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ στο τέλος εκείνης της περιόδου. Από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση με τη φανέλα του "τριφυλλιoύ" (γκολ σε φιλικό με την Βίλεμ) όλοι κατάλαβαν ότι αυτός ο παίκτης μπορεί να κάνει πολύ μεγάλη καριέρα στο σύλλογο.

Η πρώτη του σεζόν ήταν ιδανική, 27 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις, 2 γκολ και από τους βασικούς συντελεστές προς το νταμπλ το 2003-04. Η επόμενη όμως σεζόν θα τα άλλαζε όλα. Τα προβλήματα στα γόνατα, αλλά και τα προσωπικά θέματα που είχε τον άφησαν να αγωνιστεί μόλις σε 7 αγώνες όλη τη χρονιά. Ενώ όσο περνούσε ο καιρός η κατάσταση χειροτέρευε. Ο τσακωμός του με τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι στην ουσία τον "τελείωσε" από τον σύλλογο.

Το 2007 πήρε μεταγραφή για την Ουτρέχτη, όμως δεν έπιασε λόγω τραυματισμών και επέστρεψε στην ομάδα που έφτιαξε όνομα στη Ρουμανία, τη Γκλόρια το 2009. Ένα χρόνο αργότερα, αγωνίστηκε στη Βασλούι όπου θύμισε τον παλιό καλό Σανμαρτεάν, καταφέρνοντας σε 4 χρόνια να συμμετάσχει σε 121 αγώνες πρωταθλήματος με την απόδοσή του να είναι σχεδόν πάντα εξαιρετική. Φέτος σε ηλικία 34 χρονών πια βρίσκεται στο ρόστερ της Στεάουα Βουκουρεστίου.

Διαβάστε ακόμη:

Μια 11άδα χαμένων ποδοσφαιριστών: Μέρος 1ο (PHOTOS+VIDEOS)