Γκάρι Σπιντ: Η ψυχή της Ουαλίας

- Όταν αποκτήθηκε από τη Λιντς στα τέλη της δεκαετίας του '80 ως "μαθητευόμενος", εισέπραττε 25 λίρες την εβδομάδα. Το 1988, όταν και υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο σε ηλικία 19 ετών, "καρπώθηκε" αύξηση...σχεδόν 370% και πλέον λάμβανε το... εξωφρενικό ποσό των 90 λιρών την εβδομάδα.

- Το 1992 στέφθηκε πρωταθλητής με την εκπληκτική Λιντς των Ερίκ Καντονά, Ντέβιντ Μπάτι, Γκάρι Μακάλιστερ, Λι Τσάπμαν, Γκόρντον Στράχαν. Το καλοκαίρι εκείνης της σεζόν κατέκτησε και το σούπερ καπ και έκτοτε άρχισε η "κατάρα" των χαμένων τελικών, μία φορά στο λιγκ καπ το 1996 με τη Λιντς (από την Άστον Βίλα) και 2 σερί χρονιές στους τελικούς κυπέλλου με τη Νιούκαστλ (από Άρσεναλ το 1998 και από Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999).

- Πρωτοεμφανίστηκε με τη φανέλα της Ουαλίας το 1990 και τη φόρεσε συνολικά 85 φορές μέχρι το 2004, γεγονός που τον καθιστά 2ο σε συμμετοχές στη χώρα του, πίσω μόνο από τον τερματοφύλακα Νέβιλ Σάουθολ.

- Ήταν φίλος της Έβερτον από παιδί και στις 20 Νοεμβρίου του 1996, στην πρώτη σεζόν στα "ζαχαρωτά", δεν μπορούσε να αντέξει την ήττα στο "Άνφιλντ" από τη Λίβερπουλ μετά το τέρμα του Ρόμπι Φάουλερ στο πρώτο ημίχρονο. Ως εκ τούτου, στο 82ο λεπτό και μετά από φάουλ με σέντρα του Άντι Χίντσκλιφ, "πέταξε" πάνω από όλους τους "κόκκινους" αμυντικούς και με μία δυνατή κεφαλιά νίκησε τον Τζέιμς και ισοφάρισε 1-1 για την Έβερτον.

- Ο Σπιντ ήταν ένας ποδοσφαιριστής γεννημένος... προπονητής. Το έδειχνε τόσο με τη στάση του μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όσο και με τις ενέργειές του εκτός. Τον Μάιο του 2007 κι ενώ αγωνιζόταν στην Μπόλτον, έγινε μέλος του προπονητικού επιτελείου, μετά την αποχώρηση του Σαμ Άλαρνταϊς. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αποχώρησε από αυτήν τη θέση και κράτησε μόνο τη θέση του ποδοσφαιριστή. Οι φήμες αναφέρουν ότι ο Σάμι Λι ουσιαστικά τον απάλλαξε από αυτές τις υποχρεώσεις ώστε να αφοσιωθεί στην καριέρα του ως παίκτης, ενώ ο ίδιος ο Σπιντ γνωστοποίησε πως ήταν δική του επιλογή αυτή η εξέλιξη. Όπως και να έχει, είχε δηλώσει από το 2002 (τον καιρό που έπαιζε στη Νιούκαστλ υπό τον Μπόμπι Ρόμπσον και συμμετείχε και στο Champions League) πως θέλει να ακολουθήσει την προπονητική, υποστηρίζοντας πως θα ήθελε ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο στις "καρακάξες" και έπειτα να αναζητήσει νέο ρόλο στο άθλημα. Το πήρε περίπου μία δεκαετία, μέχρι να του ζητήσει η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ να γίνει πρώτος προπονητής.

- Οι αριθμοί του "ζαλίζουν", αφού στη νίκη 4-0 της Μπόλτον επί της Γουέστ Χαμ τον Δεκέμβριο του 2006 έγινε ο πρώτος παίκτης που φτάνει τις 500 συμμετοχές στην Premier League, ρεκόρ που κράτησε μέχρι να τον ξεπεράσει ο Ντέιβιντ Τζέιμς. Έφτασε μέχρι τις 535 συμμετοχές στα "μεγάλα σαλόνια" με Λιντς, Έβερτον, Νιούκαστλ, Μπόλτον και σκόραρε 97 φορές στην κατηγορία, παρότι μέσος. Το 2007-2008, μάλιστα, έγινε ο πρώτος παίκτης που είχε σκοράρει σε όλες τις σεζόν της Premier League (που ιδρύθηκε το 1992), μέχρι να τον μιμηθεί ο συμπατριώτης του, Ράιαν Γκιγκς (που διατηρεί το ρεκόρ μέχρι σήμερα).

- Υπήρξε πάντα αρχηγική παρουσία, χωρίς να φοβάται την ανάληψη ευθυνών. Οι αποδείξεις πολλές. Ήταν ηγετικό μέλος της σπουδαίας Λιντς του 1992 παρότι 22 ετών, φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στην Έβερτον, παρότι κάθισε μόλις 2 χρόνια εκεί (1996-1998), έγινε αρχηγός της Ουαλίας παρότι κατά καιρούς συμπαίκτες του ήταν οι Ίαν Ρας, Μαρκ Χιουζ, Σάουθολ, Γκιγκς, Ρόμπι Σάβατζ και Ντιν Σόντερς. Δεν υπάρχει πιο τρανή απόδειξη, όμως, από την απόφαση να απευθυνθεί στην ομοσπονδία της πατρίδας του για να αναλάβει την εθνική ομάδα τον χειμώνα του 2010, παρότι ήταν πρώτος προπονητής μόλις για 4 μήνες.

- Η πορεία του στο Σέφιλντ ήταν περιπετειώδης. Άρχισε στις 24 Δεκεμβρίου του 2007 ως δανεικός από την Μπόλτον, με προοπτική μόνιμης μεταγραφής που ενεργοποιήθηκε το καλοκαίρι. Πρόλαβε να αγωνιστεί σε 38 παιχνίδια στην Championship, ωστόσο ένας τραυματισμός στην πλάτη τον Νοέμβριο τον έθεσε νοκ-άουτ. Παρά τις προσπάθειες, δεν επανήλθε ποτέ. Το ίδιο έτος ακούστηκαν φήμες πως θα διαδεχθεί τον Ρομπέρτο Μαρτίνεθ στη Σουόνσι, αφού άρχισε να κάνει μαθήματα προπονητικής. Στο τέλος του 2009-2010 ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την ενεργό δράση, όμως διατήρησε το δελτίο του και τον Αύγουστο του 2010 ήταν αναπληρωματικός σε ένα παιχνίδι λιγκ καπ κι ενώ είχε ενταχθεί ήδη στο προπονητικό επιτελείο της Γιουνάιτεντ. Μέχρι που στις 17 Αυγούστου απολύθηκε ο Κέβιν Μπλάκγουελ και τον αντικατέστησε ως πρώτος προπονητής, με άσχημα αποτελέσματα (ρεκόρ 6-3-9 και 15-24 γκολ).

- Το τέλος της εποχής Τζον Τόσακ στην εθνική Ουαλίας, βρήκε μία ομάδα τελείως αποδιοργανωμένη, δίχως πλάνο παιχνιδιού, να προσθέτει χρόνια από την τελευταία εμφάνισή της σε Μουντιάλ (19 Ιουνίου 1958) και Euro (1976). Στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA, δε, είχε υποχωρήσει στη θέση 117, ενώ αρκετοί ήταν οι παίκτες που είχαν ανακοινώσει την αποχώρησή τους υπό το προηγούμενο καθεστώς (Ράιαν Γκιγκς, Κρεγκ Μπέλαμι, Ντάνι Γκάμπιντον, Σάιμον Ντέιβις). Η ομοσπονδία έκρινε πως το πρόβλημα ήταν κυρίως ψυχολογικό και γι' αυτό επιχείρησε να πείσει τον Γκιγκς να αναλάβει ρόλο ομοσπονδιακού τεχνικού. Η προσπάθεια ήταν αποτυγχημένη εκ προοιμίου και γι' αυτό στράφηκαν σε άλλες επιλογές. Οι συνεντεύξεις με Κρις Κόουλμαν της ΑΕΛ, Τζον Χάρτσον, Μπράιαν Φλιν και Λαρς Λάγκερμπακ είχαν πραγματοποιηθεί, όταν ο Σπιντ έκανε γνωστό το ενδιαφέρον του για τη θέση. Αμέσως η ομοσπονδία απευθύνθηκε στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ για να ζητήσει άδεια να διαπραγματευτεί και όταν την πήρε, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους.

- Ο Σπιντ ανέλαβε τον Δεκέμβριο του 2010 και πρώτο μέλημά του ήταν η επιστροφή της "παλιάς γενιάς" που είχε απογοητευτεί επί Τόσακ. Κι αν στις περιπτώσεις Γκιγκς και Ντέιβις (προσωρινά στον δεύτερο) δεν είχε τύχη, τονίζοντας πως δεν τα παρατάει, ο Μπέλαμι έχει γίνει πλέον κάτι σαν βοηθός του εντός του "στρατοπέδου" των ποδοσφαιριστών. Και υπήρξε και συνέχεια στις τολμηρές αποφάσεις. Προσέλαβε τον πολύπειρο, αλλά αιρετικό Ολλανδό γυμναστή Ρέιμοντ Φερχέιχεν ως βοηθό του (με τον πρώην συνεργάτη των Γκους Χίντινκ και Ντικ Άντβοκαατ να τσακώνεται με την ομοσπονδία), έχρισε αρχηγό τον Άαρον Ράμσεϊ (παρότι εξέφραζε σε ιδιωτικές συζητήσεις την ανησυχία του για το πως θα αντιμετωπίσει αυτήν την απόφαση ο Αρσέν Βενγκέρ) και έδωσε εντολή στους διεθνείς να μάθουν τους στίχους του εθνικού ύμνου της χώρας ("Hen Wlad Fy Nhadau" ή "Η γη των πατέρων μας"), φυσικά στην ουαλική γλώσσα, υπό τη βοήθεια της Μις Ουαλία 2010, Κόρτνεϊ Χάμιλτον.

- Οι 10 αγώνες που πρόλαβε να καθίσει στον πάγκο της πατρίδας του ο Σπιντ απέφεραν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Παρέλαβε τη χώρα στη θέση 117 τον Δεκέμβριο του 2010 και με 5 νίκες και 5 ήττες μέσα σε λίγους μήνες την ανέβασε στην 50ή θέση. Εξάλλου, ένας από τους λόγους που εξομολογήθηκε πως επέλεξε να ασχοληθεί με την εθνική παρότι τόσο άπειρος ως προπονητής είναι η ικανότητα των παικτών, τονίζοντας ότι πρόκειται για καλύτερη "φουρνιά" από όλες τις προηγούμενες, παρότι εκείνες περιείχαν ονόματα όπως ο Ρας, ο Χιουζ και ο Γκιγκς. Το συμβόλαιό του που διαρκούσε μέχρι το Μουντιάλ του 2014, δε, προέβλεπε μόλις 200.000 λίρες ετησίως, πολύ λιγότερα από όσα έπαιρνε στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ ή από όσα παίρνουν άλλοι ομοσπονδιακοί τεχνικοί (παρότι υπήρχε ένα τεράστιο μπόνους πρόκρισης στη διοργάνωση της Βραζιλίας).

Η καρτέλα

1988-1996 Λιντς 248 (39 γκολ)

1996-1998 Έβερτον 58 (15)

1998-2004 Νιούκαστλ 213 (29)

2004-2008 Μπόλτον 121 (14)

2008-2010 Σέφιλντ Γιουνάιτεντ 37 (6)

1990-2004 Εθνική Ουαλίας 85 (7)

Τίτλοι

1989-1990 Πρωταθλητής 2ης κατηγορίας

1991-1992 Πρωταθλητής 1ης κατηγορίας