Τα καλύτερα "Νο 10" της εθνικής Βραζιλίας

Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως οι φανέλες και οι αριθμοί δεν παίζουν ποδόσφαιρο. Για τους Βραζιλιάνους όμως δεν ισχύει απολύτως αυτή η φράση. Υπάρχει ένα νούμερο το οποίο θεωρείται... ιερό, το οποίο μπορεί με τη "μαγεία" του να αλλάξει τα δεδομένα ενός αγώνα. Κι αυτό δεν αποτελεί υπερβολή. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει νούμερο στη φανέλα της " σελεσάο" (κι όχι μόνο) που να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από " 10". Αυτά τα δύο ψηφία έχουν γίνει συνώνυμα του θεάματος, των γκολ, του jogo bonito, της υπερηφάνειας, του σεβασμού και του πρεστίζ.

Σύμφωνα με τον ειδικό στα θέματα του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, Τζακ Λανγκ: "Ο αριθμός "10" συνήθως δηλώνει δύο πράγματα. Πρώτον το στοιχείο της φαντασίας, αυτός που φοράει αυτή τη φανέλα είναι ο παίκτης που μπορεί να κερδίσει ένα παιχνίδι -ή να το σώσει- με ένα άγγιγμα, με ένα φάουλ, με ένα σουτ. Αλλά επίσης, αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη να το φορέσει δεν κρίνεται πλέον με τα ίδια κριτήρια, δεν είναι σαν τους άλλους παίκτες. Υπάρχει μεγάλη ευθύνη καθώς οι τύχες της ομάδας του είναι συνδεδεμένες με την απόδοσή του".

Γιατί όμως το "10" και όχι κάποιο άλλο νούμερο; Πως φτιάχτηκε όλος αυτός ο μύθος γύρω από το συγκεκριμένο αριθμό; Πάμε να κάνουμε ένα φλας μπακ, έτσι ώστε να βρούμε κάποιες απαντήσεις.

Οι αριθμοί στις φανέλες

Οι αριθμοί εμφανίζονται για πρώτη φορά στην ιστορία του ποδοσφαίρου στις 25 Αυγούστου του 1928 σε ένα παιχνίδι μεταξύ Άρσεναλ και Τσέλσι. Ο λόγος ήταν κυρίως για να μπορεί ο διαιτητής να αναγνωρίσει εύκολα τους παίκτες. Από τότε μοιράζονταν στους βασικούς παίκτες που αγωνίζονταν στο γήπεδο, οι αριθμοί από το 1 μέχρι το 11, με τους αριθμούς των αναπληρωματικών αντίστοιχα να συνεχίζουν από το 12.

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 στην Ελβετία για πρώτη φορά οι παίκτες μπορούσαν να κρατήσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό για όλο το τουρνουά και να μην αλλάζουν παιχνίδι με παιχνίδι ανάλογα με τη θέση στην οποία αγωνίζονταν κάθε φορά. Βέβαια η αρίθμηση από το 1-11 για τους βασικούς παρέμεινε.

Η προέλευση του μαγικού "10"

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο 1958, όπου ξεκινά η ιστορία της φανέλας με το νούμερο "10". Η θρυλική αυτή φανέλα της "σελεσάο", άρχισε να αποκτά άλλο νόημα στο Μουντιάλ του 1958 στη Σουηδία, όπου η χώρα κατέκτησε το τρόπαιο. Η τύχη σε συνδυασμό με τις ικανότητες του νεαρού τότε Πελέ, άλλαξαν μια για πάντα τα δεδομένα.

Λίγες ημέρες πριν τη σέντρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Βραζιλίας έστειλε τη λίστα με τους παίκτες για το που θα έπαιρναν μέρος στη διοργάνωση, όμως είχε ξεχάσει να προσθέσει δίπλα στα ονόματα τους αριθμούς. Ένας Ουρουγουανός λοιπόν, στέλεχος της FIFA τους πρόσθεσε τυχαία! Και το γεγονός πως το όλο σκηνικό έγινε κατά τύχη, φανερώνουν και τα νούμερα με τα οποία αγωνίστηκαν οι παίκτες της ομάδας στο συγκεκριμένο τουρνουά.

Όπως για παράδειγμα, ο τερματοφύλακας της "σελεσάο", Ζιλμάρ, ο οποίος πήρε το "3". Έτσι ο συγκεκριμένος Ουρουγουανός χωρίς να ξέρει καν ποιος είναι ο 17χρονος τότε Πελέ, συμπλήρωσε κατά τύχη δίπλα από το όνομά του, τον αριθμό "10". Ο Πελέ αναδείχθηκε κορυφαίος νεαρός παίκτης του Μουντιάλ, πετυχαίνοντας έξι γκολ σε τέσσερις αγώνες και σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο. Αυτό ήταν. Η φανέλα με το "10" από τότε έγινε συνώνυμο του ονόματός του.

Άρχισε λοιπόν να γίνεται παγκόσμια είδηση πως ένας 17χρονος με το "10" στην πλάτη κατάφερε να οδηγήσει την "σελεσάο" στην κούπα. Κάποιοι που δεν γνώριζαν τον Πελέ πριν από το Μουντιάλ του '58 έκαναν λόγο ακόμα και για "μαγικές" ιδιότητες του αριθμού. Για 13 ολόκληρα χρόνια ο Πελέ δεν το έβγαλε από πάνω του. Λίγοι έως ελάχιστοι είχαν τα απαραίτητα προσόντα για να το τιμήσουν με αντίστοιχο τρόπο. Για την ακρίβεια οκτώ ποδοσφαιριστές ανέλαβαν να φορέσουν τη φανέλα με το "10" σε κάποιο Μουντιάλ, χωρίς να μετράμε κάποιους που τη φόρεσαν μόλις για μερικά παιχνίδια μικρότερης σημασίας. Πάμε λοιπόν να δούμε αναλυτικά τι έκανε ο καθένας, ξεκινώντας το ταξίδι μας χρονικά.

Πελέ

Όπως είδαμε και προηγουμένως στην πριν Πελέ εποχή, το "10" δεν είχε την ίδια σημασία στον αγωνιστικό χώρο, δεν δήλωνε παρά μια ακόμη θέση μέσα στο γήπεδο. Έτσι για να βρούμε ποιοι ήταν οι προγενέστεροί του θα πρέπει να κοιτάξουμε τις θέσεις τους στο γήπεδο. Στο πρώτο Μουντιάλ που διοργανώθηκε το 1930 στην Ουρουγουάη στα περισσότερα ματς το φόρεσε ο Καρβάλιο Λέιτο, ενώ σε αυτά του 1934 και 1938 ο Λεονίντας ντα Σίλβα. Το 1950 στο "μαύρο" Μουντιάλ για τη Βραζιλία, το "10" το είχε στην πλάτη ο Ζάιρ Ρόσα Πίντο (τότε παίκτης της Παλμέιρας), ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα το φόρεσε ο Πίνγκα (Χοσέ Λάσαρο Ρόμπλες) πρώην παίκτης της Βάσκο ντα Γκάμα, για να φτάσουμε στο σημείο που άλλαξε τη ροή της ιστορίας.

Ένας 17χρονος στην κορυφή του κόσμου

Το καλοκαίρι του 1958, ο 17χρονος τότε Πελέ φτάνει στη Σουηδία με την αποστολή της Βραζιλίας για το Μουντιάλ, όντας ταλαιπωρημένος από ένα τραυματισμό στο γόνατο. Μάλιστα λίγο έλειψε να μην επιλεγεί ανάμεσα στους παίκτες που θα ταξίδευαν για την διοργάνωση, όμως μετά από επιμονή των συμπαικτών του, πήρε κανονικά μέρος. Το ντεμπούτο του στα Παγκόσμια Κύπελλα έγινε στο τρίτο παιχνίδι του πρώτου γύρου κόντρα στη Σοβιετική Ένωση, όπου έδωσε μια ασίστ. Σκόραρε το πρώτο του γκολ λίγες μέρες αργότερα, στο ματς κόντρα στην Ουαλία για τα προημιτελικά, το οποίο μάλιστα έκρινε και την αναμέτρηση, κάνοντας τον Πελέ τον νεαρότερο παίκτη που σκόραρε ποτέ σε τελική φάση Μουντιάλ, σε ηλικία 17 ετών και 239 ημερών. Στα ημιτελικά κόντρα στη Γαλλία, η Βραζιλία ήταν πίσω στο σκορ με 2-1 στο ημίχρονο, όμως χάρη σε ένα χατ-τρικ στο δεύτερο μισό ο Πελέ κατάφερε να γράψει και πάλι ιστορία και να δώσει την πρόκριση στην ομάδα του.

Στον μεγάλο τελικό ο νεαρός τότε Βραζιλιάνος με το νούμερο "10" στη φανέλα, πέτυχε δύο γκολ με τη Βραζιλία να συντρίβει με 5-2 την διοργανώτρια Σουηδία. Το πρώτο από τα δύο μάλιστα, στο οποίο πέρασε τη μπάλα πάνω από έναν αμυντικό πριν τη στείλει στο "παραθυράκι" της εστίας έχει ψηφιστεί ως ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του θεσμού. Μετά το τέλος του αγώνα, ο Πελέ λιποθύμησε στο γήπεδο, με ιατρικό τιμ της "σελεσάο" να τον συνεφέρνει άμεσα, πριν πνιγεί στις αγκαλιές των συμπαικτών του. Να σημειωθεί δε πως ολοκλήρωσε το τουρνουά με έξι γκολ σε τέσσερις εμφανίσεις.

Ο ατυχής τραυματισμός

Στο επόμενο Μουντιάλ το 1962 στη Χιλή, όλοι περίμεναν να δουν εκείνο το νεαρό με το "10" που είχε κλέψει τις εντυπώσεις τέσσερα χρόνια νωρίτερα και σκόραρε παράλληλα κατά ριπάς στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα. Στο πρώτο ματς του τουρνουά καταφέρνει να δώσει μια ασίστ και να πετύχει ένα γκολ περνώντας τέσσερις αμυντικούς, βάζοντας πλώρη για... μεγάλα πράγματα. Ωστόσο η ατυχία του χτύπησε την πόρτα στο επόμενο παιχνίδι κόντρα στην Τσεχοσλοβακία, όπου τραυματίστηκε σε μια προσπάθειά του για μακρινό σουτ. Αυτός ο τραυματισμός τον κράτησε εκτός για το υπόλοιπο της διοργάνωσης, με τη θέση του στο γήπεδο να την αναλαμβάνει ο Αμαρίλντο, παίζοντας ως "10άρι", παρά το γεγονός πως φορούσε το "20". Παρόλα αυτά, η Βραζιλία έφτασε και πάλι στον τίτλο με τον Πελέ να σηκώνει το δεύτερό του Μουντιάλ.

Το σκληρό Μουντιάλ του '66

Ο Πελέ έφτασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 στην Αγγλία ως ο καλύτερος και πιο διάσημος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Η Βραζιλία έμοιαζε πλήρης με παίκτες όπως οι Γκαρίντσα, Ζιλμάρ, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, όμως δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες γνωρίζοντας τον αποκλεισμό στον πρώτο γύρο μετά από μόλις τρία παιχνίδια.

Στο πρώτο ματς της διοργάνωσης ο Πελέ κατάφερε να σκοράρει με απευθείας εκτέλεση φάουλ κόντρα στη Βουλγαρία και να γίνει ο πρώτος παίκτης που βρίσκει δίχτυα σε τρία διαδοχικά Μουντιάλ. Ωστόσο τα σκληρά μαρκαρίσματα που δέχθηκε από τους παίκτες της Βουλγαρίας, τον άφησαν εκτός από το επόμενο ματς λόγω τραυματισμού. Η Βραζιλία έχασε (3-1 από την Ουγγαρία) και ο Πελέ μπήκε εσπευσμένα στον τρίτο αγώνα κόντρα στην Πορτογαλία, αν και ακόμη ήταν τραυματίας. Οι Πορτογάλοι έχοντας ως παράδειγμα τους Βούλγαρους έπαιξαν σκληρή άμυνα πάνω στον Πελέ για να τον σταματήσουν. Το τελικό 3-1 υπέρ των Πορτογάλων άφησε εκτός συνέχειας τη "σελεσάο" με τον Πελέ τότε να δηλώνει πως δεν θα ξανά αγωνιστεί σε Μουντιάλ, μια απόφαση που στη συνέχεια ανακάλεσε.

Το καλύτερο φινάλε

Αν και αρχικά ο Πελέ αρνήθηκε να συμμετάσχει στην αποστολή της εθνικής Βραζιλίας στις αρχές του 1969, τελικά το δέχθηκε, κάνοντας ένα μεγάλο "δώρο" στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κοινό που είχε την ευκαιρία να τον θαυμάσει. Καλύτερος επίλογος για την καριέρα του Πελέ στα Παγκόσμια Κύπελλα δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Στη Μουντιάλ του 1970 στο Μεξικό η Βραζιλία είχε για πολλούς την καλύτερη ομάδα της ιστορίας της. Με ονόματα όπως οι Πελέ, Ριβελίνο, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο και Κάρλος Αλμπέρτο, μοναδικός στόχος για τη "σελεσάο" ήταν η κατάκτηση του τίτλου.

Μάλιστα η συγκεκριμένη ομάδα έχει μείνει στην ιστορία καθώς αγωνίζονταν ταυτόχρονα πέντε "10άρια" (Ζαϊρζίνιο, Πελέ, Ζέρσον, Τοστάο και Ριβελίνο), ωστόσο το θρυλικό "10" της φανέλας ανήκει μόνο στον Πελέ. Η επιθετική αυτή πεντάδα της Βραζιλίας προκαλούσε τρόμο σε κάθε αντίπαλο, καταφέρνοντας να φτάσει μέχρι τον τελικό, όπου βρήκε αντιμέτωπη την Ιταλία. Εκεί ο Πελέ άνοιξε το σκορ με κεφαλιά, ενώ στη συνέχεια μοίρασε δύο ασίστ σε μια εμφάνιση που έχει μείνει στην ιστορία. Η Βραζιλία επικράτησε με 3-1 με τον Πελέ να αποθεώνεται και να σηκώνει το τρίτο Μουντιάλ της καριέρας του. Ο άτυχος Ιταλός αμυντικός, Ταρσίτσιο Μπούρνιτς, που τον μάρκαρε κατά τη διάρκεια του αγώνα, σχολίασε πως: "Είπα στον εαυτό μου πριν το παιχνίδι πως είναι φτιαγμένος από δέρμα και κόκκαλα όπως όλοι μας, αλλά έκανα λάθος".

Αυτό ήταν και το τελευταίο Μουντιάλ στην τεράστια καριέρα του Πελέ με την εθνική Βραζιλίας. Ο καλύτερος παίκτης του κόσμου κατά πολλούς έδειξε κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης διοργάνωσης πως πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο. Έδωσε στη φανέλα με το "10" τέτοιο ηθικό βάρος που ήταν πολύ δύσκολο να σηκώσουν οι μεταγενέστεροι, κάποιοι κρίνονται επιτυχημένοι, κάποιοι όχι, αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να τον φτάσει.

Ριβελίνο

Αυτός που κρίθηκε ως ο καταλληλότερος για να διαδεχθεί τον Πελέ φορώντας το "10" της Βραζιλίας ήταν ο πρώην συμπαίκτης του, Ριβελίνο. Οι δυο τους είχαν κατάφερε να φτάσουν στην κορυφή του κόσμου το 1970, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις. Εκεί ο Ριβελίνο φορούσε το "11" αν και η φυσική του θέση ήταν αυτή του "10αριού".

Η μετάβαση στην μετά Πελέ εποχή ήταν εξ αρχής δύσκολη για μια ομάδα που είχε συνδέσει το παιχνίδι της με τον μεγάλο σταρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Ο Ριβελίνο που κλήθηκε να φορέσει το "10" ανέλαβε το ρόλο του ηγέτη, ωστόσο δεν κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στη διάκριση. Το ποδόσφαιρο που έπαιξε η Βραζιλία στο Μουντιάλ του 1974 δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό της προηγούμενης τετραετίας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως τα δύο πρώτα της ματς με Γιουγκοσλαβία και Σκωτία, ήρθαν 0-0! Ο Ριβελίνο πέτυχε τρία γκολ στα επόμενα παιχνίδια, όμως το μόνο που κατάφερε η Βραζιλία ήταν να τερματίσει στην τέταρτη θέση (έχασε στο μικρό τελικό με 1-0 από την Πολωνία).

Τέσσερα χρόνια αργότερα στο Μουντιάλ της Αργεντινής, ο 32χρονος τότε Ριβελίνο εμφανίζεται ξανά με το "10" στην πλάτη και ένα ολόκληρο έθνος περιμένει να δει πολλά από αυτόν, όπως και από τον 25χρονο τότε Ζίκο, που είχε αρχίσει να εντυπωσιάζει με τις εμφανίσεις του. Η Βραζιλία όμως και πάλι δεν κάνει καλό ξεκίνημα. Ο Ριβελίνο δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη του παρελθόντος, ενώ παράλληλα τραυματίζεται και προλαβαίνει να αγωνιστεί μόλις σε 3 παιχνίδια χωρίς να βρει δίχτυα. Καταφέρνει μάλιστα να πραγματοποιήσει και αρνητικό ρεκόρ μιας και μέχρι τότε κανένας παίκτης που φόρεσε το "10" της "σελεσάο" σε Μουντιάλ δεν είχε μείνει χωρίς έστω ένα γκολ. Η Βραζιλία τερματίζει τελικά στην 3η θέση της διοργάνωσης νικώντας την Ιταλία με 2-1 στο μικρό τελικό, με τον Ζίκο να αναλαμβάνει το ρόλο του ηγέτη και να δείχνει πως έχει τα φόντα να γίνει ο νέος κάτοχος της θρυλικής φανέλας με το "10".

Ζίκο

Έτσι κι έγινε. Το Μουντιάλ του 1978 ήταν το τελευταίο του Ριβελίνο με τη Βραζιλία κι έτσι η φανέλα με το "10" πέρασε στα χέρια του καλύτερου Βραζιλιάνου παίκτη της εποχής, του Ζίκο. Τα όσα έκανε μάλιστα στη Φλαμένγκο φορώντας τη συγκεκριμένη φανέλα, δεν άφηναν κι άλλη επιλογή. Μέχρι και τραγούδι είχε γραφτεί για τα κατορθώματά του στο βραζιλιάνικο σύλλογο, με τίτλο "Η φανέλα με το 10".

Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, ο Ζίκο φορώντας το "10" ηγείται της τρομερής τότε Βραζιλίας, η οποία απαρτιζόταν από παίκτες όπως οι Φαλκάο, Σόκρατες, Σερέσο και Ζούνιορ. Για πρώτη φορά μετά την απόσυρση του Πελέ, η "σελεσάο" άρχισε να θυμίζει την ομάδα που λάτρεψε ο φίλαθλος κόσμος. Με το Ζίκο να σκοράρει τρία γκολ στα τρία πρώτα παιχνίδια, η ομάδα προκρίνεται στην επόμενη φάση όπου μπαίνει στον ίδιο όμιλο με Ιταλία και Αργεντινή. Αν και κόντρα στους μισητούς Αργεντίνους, οι Βραζιλιάνοι κάνουν περίπατο με 3-1 με τον Ζίκο να ανοίγει το σκορ, στο επόμενο ματς με τους Ιταλούς χάνουν 3-2 και γνωρίζουν τον αποκλεισμό. Ίσως μια από τις καλύτερες ομάδες που κατέβασε η "σελεσάο", αλλά δεν κατάφερε να πανηγυρίσει το τρόπαιο.

Από το 1986 και για περίπου 12 χρόνια, αρχίζει μια αγωνιστική πτώση των "10αριών" της Βραζιλίας. Ο Ζίκο αν και τραυματίας έσφιξε τα δόντια και έδωσε το παρών στα γήπεδα του Μεξικό στο Μουντιάλ του 1986 με το "10" στην πλάτη. Δεν κατάφερε όμως να φανεί ιδιαίτερα στα ματς που αγωνίστηκε με το ρόλο του ηγέτη να τον αναλαμβάνει ο Σόκρατες. Παρόλα αυτά, η Βραζιλία έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό από τη Γαλλία στη διαδικασία των πέναλτι (1-1 κανονική διάρκεια). Ο Ζίκο είχε την ευκαιρία να "καθαρίσει" το ματς κατά τη διάρκεια του 90λέπτου, όμως δεν ήταν εύστοχος σε πέναλτι που κέρδισε η ομάδα του.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση για έναν παίκτη της κλάσης του Ζίκο, είναι πως κατά τη διάρκεια της καριέρας του στην εθνική ομάδα δεν κατάφερε να σηκώσει την κούπα του Μουντιάλ. Με τα χρόνια λοιπόν να έχουν περάσει, δεν έμενε παρά να παραδώσει τη φανέλα με τον αριθμό "10" σε κάποιον νεότερο που θα μπορούσε να σηκώσει στους ώμους του τα όνειρα μιας ολόκληρης χώρας για διάκριση.

Σίλας

Η επιλογή του Πάουλο Σίλας ντο Πράδο Περέιρα, κατά κόσμον Σίλας για να φορέσει τη φανέλα με το "10" μετά τον Ζϊκο, μόνο ατυχής μπορεί να χαρακτηριστεί. Είναι ίσως κι από τους παίκτες που λίγοι θα θυμούνται πως υπήρξε "10άρι" της "σελεσάο". Στο Μουντιάλ του 1990 στην Ιταλία και ανάμεσα σε παίκτες όπως οι Βάλντο, Ρομάριο, Καρέκα, Μπεμπέτο και Μαζίνιο, προτιμήθηκε να φορέσει το "10" στην ουσία ένας αναπληρωματικός, ο οποίος παράλληλα έγινε και ο δεύτερος νεαρότερος που τη φόρεσε μετά τον Πελέ.

Ο Σίλας πήρε χρόνο συμμετοχής σε τρεις από τους τέσσερις αγώνες που έδωσε η Βραζιλία στη συγκεκριμένη διοργάνωση, χάνοντας γρήγορα τη θέση του από τον Βάλντο που τότε ανήκε στην Μπενφίκα. Απογοητευτικό το τουρνουά για τη "σελεσάο", η οποία έφτασε μόνο μέχρι τη φάση των "16" όπου αποκλείστηκε από την μισητή Αργεντινή. Μάλιστα, η χώρα σημείωσε δεύτερο αρνητικό ρεκόρ όσον αφορά τη φανέλα με τον αριθμό "10" μιας και για δεύτερο συνεχόμενο Μουντιάλ, παίκτης που την φοράει δεν καταφέρνει να σκοράρει. Ο Σίλας μετά το αποτυχημένο παγκόσμιο κύπελλο του 1990 όχι μόνο δεν ξαναφόρεσε τη φανέλα της Βραζιλίας, αλλά δεν την ξαναεκπροσώπησε σε τελική φάση Μουντιάλ, παρότι ήταν ακόμη αρκετά νεαρός.

Ραΐ

Μετά την αποτυχημένη ανάθεση της φανέλας με το "10" στον Σίλας, οι Βραζιλιάνοι δεν είχαν περιθώριο νέου λάθους. Ο διάδοχος έπρεπε να ήταν αυτός που θα κατάφερνε να επαναφέρει τη χώρα στις επιτυχίες. Ο μικρός αδερφός του Σόκρατες, Ραΐ, που είχε εντυπωσιάσει εκείνη την περίοδο με τις εμφανίσεις του στην Παρί σεν Ζερμέν έδειχνε ιδανική επιλογή.

Μαζί με το "10" ο Ραΐ φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού της "σελεσάο" στο Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ. Ξεκίνησε βασικός στα τρία πρώτα ματς των ομίλων σκοράροντας μάλιστα με πέναλτι στην πρεμιέρα κόντρα στη Ρωσία (2-0), αλλά η αλήθεια είναι πως δεν εντυπωσίασε με την απόδοσή του, χάνοντας στη συνέχεια τη θέση του στην αρχική ενδεκάδα. Ο τότε τεχνικός της ομάδας, Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, έδωσε το περιβραχιόνιο στον Κάρλος Ντούνγκα και κράτησε τον Ραΐ στον πάγκο στα υπόλοιπα ματς της διοργάνωσης.

Στη φάση των "16" κόντρα στις ΗΠΑ (νίκη με 1-0) δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό, ενώ στα προημιτελικά κόντρα στην Ολλανδία (νίκη με 3-2) έπαιξε μόλις 9 λεπτά, μπαίνοντας ως αλλαγή στη θέση του Μαζίνιο. Στον ημιτελικό ενάντια στη Σουηδία αγωνίστηκε για ένα ημίχρονο, ενώ στον τελικό όπου η ομάδα του κατέκτησε την κούπα στα πέναλτι κόντρα στην Ιταλία δεν αγωνίστηκε καθόλου.

Ριβάλντο

Μετά από αρκετό καιρό αναζήτησης του κατάλληλου παίκτη, ο Ριβάλντο που τότε αποτελούσε το "10άρι" της Μπαρτσελόνα κλήθηκε να αναλάβει τον αντίστοιχο ρόλο στην εθνική Βραζιλίας, φορώντας τη "βαριά φανέλα". Με στοιχεία όπως η διορατικότητα, η λεπτότητα στο παιχνίδι του και η δυνατότητά του να μπορεί να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα, ο Ριβάλντο παρέλαβε τη φανέλα με το "10" με στόχο να ανεβάσει τις... μετοχές της.

Στο Μουντιάλ του 1998 στη Γαλλία σκόραρε τρία γκολ σε επτά αγώνες, όντας βασικός και αναντικατάστατος. Στον τελικό κόντρα στη Γαλλία όμως απογοήτευσε με την απόδοσή του, με την ομάδα του να χάνει με 3-0 και να μην μπορεί να διατηρήσει τα σκήπτρα της πρωταθλήτριας κόσμου. Όπως προείπαμε το "10" φέρνει και διαφορετική κριτική από τα ΜΜΕ και τον κόσμο κι έτσι ο Ριβάλντο τα επόμενα χρόνια άκουσε πολλά. Όμως κατάφερε να δώσει τις απαντήσεις του στο Μουντιάλ του 2002 στην Κορέα και στην Ιαπωνία.

Εκεί σχηματίζοντας μια επιθετική τριάδα μαζί με τους Ρονάλντο και Ροναλντίνιο γνωστή ως "τα τρία Ρ", έφτασαν μέχρι την κορυφή του κόσμου. Ο Ριβάλντο θύμισε και πάλι το "10" που είχαν στο μυαλό τους οι απανταχού φίλαθλοι της "σελεσάο". Συνολικά μέτρησε 5 γκολ σε επτά αγώνες, ενώ παράλληλα είχε συμμετοχή και στα δύο γκολ της Βραζιλίας στον τελικό κόντρα στη Γερμανία. Αυτό ήταν και το τελευταίο Μουντιάλ του "Ρίμπο" με τη "σελεσάο", ο οποίος άφησε τη φανέλα με το "10" μετά από μια άκρως επιτυχημένη πορεία. Αξίζει να σημειωθεί πως μετά τον Πελέ, μπορεί να θεωρηθεί ως ο δεύτερος πιο επιτυχημένος βάση τίτλων, συμμετοχών και γκολ σε Μουντιάλ φορώντας το "10" στην πλάτη.

Ροναλντίνιο

Έχοντας κατακτήσει το Μουντιάλ του 2002, ενώ παράλληλα είχε καταφέρει να κατακτήσει την "Χρυσή Μπάλα" του 2004, ο Ροναλντίνιο θεωρήθηκε ως ο ιδανικότερος για να φορέσει τη φανέλα με τον αριθμό "10" στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006. Ο πρώην σούπερ σταρ της Μπαρτσελόνα είχε όλα τα στοιχεία που απαιτούνταν για το συγκεκριμένο ρόλο, μιας και μπορούσε να προσφέρει θέαμα, καθώς και ουσία και γκολ. Συμμετέχοντας σε μια Βραζιλία μαζί με παίκτες όπως οι Ρονάλντο, Κακά και Αντριάνο, οι προσδοκίες ήταν ψηλές.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν κατάφερε να τις επιβεβαιώσει ούτε η "σελεσάο", ούτε ο Ροναλντίνιο. Ο Βραζιλιάνος πραγματοποίησε απογοητευτικές εμφανίσεις μένοντας πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό. Η Βραζιλία αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τη Γαλλία (1-0) με τον Ροναλντίνιο να τελειώνει τη διοργάνωση με 5 συμμετοχές και κανένα γκολ. Αποδεικνύεται "λίγος" για να σηκώσει το βάρος της φανέλας μετά τον Ριβάλντο. Η κριτική για το πρόσωπό του μετά τη διοργάνωση ήταν μεγάλη, με οπαδούς μάλιστα να βανδαλίζουν μέχρι και το άγαλμα του που είχε στηθεί στην πόλη Τσαπεκό της Βραζιλίας. Κάπου εκεί είναι και το τέλος της καριέρας του "Ρόνι" με το "10" στην πλάτη, το οποίο άρχισε να ψάχνει νέο κάτοχο...

Κακά

O Ρικάρντο Ίζεκσον ντος Σάντος Λέιτε, γνωστός ως Κακά έγινε ο νέος κάτοχος της φανέλας μετά τον Ροναλντίνιο. Πρώτη φορά το φόρεσε στο Confederations Cup του 2009, όπου πραγματοποίησε εκπληκτικές εμφανίσεις, οδηγώντας τη Βραζιλία μέχρι την κατάκτηση της κούπας. Παράλληλα, παρέλαβε και τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη της διοργάνωσης, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις ενόψει του Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής το 2010.

Εκεί όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο ίδιος Κακά. Από το πρώτο ματς κόντρα στη Βόρεια Κορέα φάνηκε πως η κατάστασή του δεν ήταν καλή. Γι' αυτό άλλωστε έγινε και αλλαγή στο 78ο λεπτό του αγώνα. Στο δεύτερο ματς των ομίλων κόντρα στην Ακτή Ελεφαντοστού αποβλήθηκε με δεύτερη κίτρινη κάρτα για αγκωνιά στον Καντέρ Κεϊτά κι έτσι έχασε το τελευταίο παιχνίδι της πρώτης φάσης. Η Βραζιλία απογοήτευσε για ένα ακόμα Μουντιάλ, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό από την Ολλανδία με 2-1.

Ο Κακά δεν κατάφερε να σημειώσει ούτε ένα γκολ στα τέσσερα παιχνίδια που αγωνίστηκε, ωστόσο μοίρασε τρεις ασίστ. Δείγμα της κακής εικόνας του στα παιχνίδια της διοργάνωσης είναι και το γεγονός ότι δεν ολοκλήρωσε ούτε ένα ματς από τα όσα αγωνίστηκε, βγαίνοντας αλλαγή και στα τέσσερα. Για δεύτερο συνεχόμενο Μουντιάλ ο παίκτης που φορά το "10" δεν κατάφερε να σκοράρει, ισοφαρίζοντας το αρνητικό ρεκόρ της οκταετίας των Ζίκο-Σίλας, ενώ να σημειωθεί πως ο Κακά για περίπου ένα χρόνο δεν ξανακλήθηκε στην εθνική ομάδα.

Νεϊμάρ

Λίγο πριν την έναρξη του Confederations Cup τον Ιούνιο του 2013, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Βραζιλίας πρότεινε στον Νεϊμάρ να αγωνιστεί με τη φανέλα με το νούμερο "10". Για τον τότε τεχνικό της "σελεσάο", Λ ουίς Φελίπε Σκολάρι και τους συνεργάτες του, ήταν αναγκαίο να φοράει τη συγκεκριμένη φανέλα το αστέρι της ομάδας, αυτός που ξεχώριζε, αυτός που λάτρευε ο κόσμος.

Κι έτσι... εξαιτίας του Πελέ, ο Νεϊμάρ αγωνίστηκε με το "10". Αν και πάντα ο αγαπημένος του αριθμός ήταν το "11" (αυτό φόραγε στη Σάντος, αυτό φοράει και στη Μπαρτσελόνα), ο Βραζιλιάνος δέχθηκε την πρόκληση και κατάφερε μάλιστα να πετύχει 4 γκολ και να κατακτήσει το τρόπαιο, ανεβάζοντας και πάλι τις μετοχές της ομάδας του. Στο Μουντιάλ του 2014, έγινε ο νεαρότερος παίκτης που φόρεσε τη "θρυλική" φανέλα μετά τον Πελέ. Ο Νεϊμάρ φόρεσε το "10" σε ηλικία 22 ετών, ενώ ο Πελέ το είχε κάνει στα 17. Να σημειωθεί μάλιστα πως ο μέσος όρος ηλικίας όσων την φόρεσαν για πρώτη φορά ήταν τα 27 χρόνια!

Ένα ολόκληρο έθνος ζούσε για τη στιγμή που η χώρα τους θα κατάφερνε να σηκώσει το έκτο Μουντιάλ και η διοργάνωση του 2014 που γινόταν εντός έδρας έμοιαζε ιδανική ευκαιρία. Με μια Βραζιλία... "ευρωπαϊκή" με πολύ καλή άμυνα (Λουίς-Σίλβα) και έναν... "μπαρουτοκαπνισμένο" Νεϊμάρ ήταν ικανή για όλα. Συμπληρώνοντας 50 συμμετοχές με τη φανέλα της "σελεσάο" στο ματς της πρεμιέρας κόντρα στην Κροατία, "Νέι" σκόραρε δις ανατρέποντας το 1-0 με το οποίο είχε προηγηθεί από νωρίς η Κροατία. Στο δεύτερο ματς κόντρα στο Μεξικό (0-0) είχε πολλές ευκαιρίες για γκολ, όμως έπεσε πάνω σε έναν εξαιρετικό Οτσόα. Ωστόσο στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων ενάντια στο Καμερούν πέτυχε άλλα δύο τέρματα, δίνοντας την πρόκριση και την πρωτιά στην ομάδα του.

Όσο η διοργάνωση προχωρούσε, τόσο μεγάλωναν οι προσδοκίες των φιλάθλων της Βραζιλίας που έβλεπαν τον Νεϊμάρ να τιμά όσο λίγοι τη φανέλα με το "10". Στη φάση των "16" με αντίπαλο την σκληροτράχηλη Χιλή, ο αγώνας κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Εκεί το "10" της "σελεσάο" ανέλαβε το τελευταίο χτύπημα και ευστοχώντας από την άσπρη βούλα, χάρισε την πρόκριση στα προημιτελικά. Στο φινάλε του αγώνα κόντρα στην Κολομβία για τα προημιτελικά όμως σημειώθηκε η φάση που σημάδεψε τη διοργάνωση. Ο Νεϊμάρ σε μια διεκδίκηση της μπάλας με τον Σούνιγα δέχθηκε ένα χτύπημα στην πλάτη, με τον ίδιο να τραυματίζεται σοβαρά και να χάνει το υπόλοιπο Μουντιάλ. Η Βραζιλία προκρίθηκε 2-1 στα ημιτελικά, όμως όλο το έθνος βυθίστηκε στο κλάμα για την απώλεια του μεγάλου της αστεριού. Ακόμη και ουρές σχηματίστηκαν έξω από το νοσοκομείο που διακομίστηκε ο Βραζιλιάνος το συγκεκριμένο βράδυ.

Χωρίς τον Νεϊμάρ η "σελεσάο" δεν ήταν η ίδια, κάτι που αποδεικνύει την επιρροή του στην ομάδα, αλλά και την καταλληλότητά του να φέρει το θρυλικό "10" στην πλάτη. Στον ημιτελικό η Βραζιλία γνώρισε την πιο οδυνηρή ήττα στην ιστορία της, δεχόμενη επτά γκολ από τη Γερμανία και αποχαιρέτησε τη διοργάνωση με σκυμμένο κεφάλι, όμως άφησε υποσχέσεις για το μέλλον. Το σίγουρο είναι πως η ιστορία θα μπορούσε να γραφτεί διαφορετικά εάν ο Νεϊμάρ δεν τραυματιζόταν στον ημιτελικό. Παραμένει βέβαιο ωστόσο πως εάν ο Βραζιλιάνος συνεχίσει σε αυτό το ρυθμό θα μπορέσει να γράψει ιστορία με το "10" στην πλάτη και γιατί όχι να βρεθεί δίπλα στο θρόνο που έχει στρογγυλοκαθίσει ο Πελέ.

Σημείωση: Υπάρχουν πολλοί παίκτες που φόρεσαν τη φανέλα με το νούμερο "10" της Βραζιλίας σε διοργανώσεις Κόπα Αμέρικα ή άλλες μικρότερης σημασίας όπως οι Άλεξ, Ρομπίνιο, Ντιέγκο, Γκάνσο, Όσκαρ κ.α., όμως το κριτήριο επιλογής τους δεν μπορεί να είναι το ίδιο και γι' αυτό και δεν συμπεριλαμβάνονται στη συγκεκριμένη λίστα.