Ο νέος Παναθηναϊκός (2015-16): Ο Τζόρτζεβιτς τ' αλλάζει όλα

Ο Παναθηναϊκός αλλάζει ή τουλάχιστον θέλει ν' αλλάξει. Δεδομένης της ιδιοσυγκρασίας της ιδιοκτησίας του "τριφυλλιού", η θέση του διεκδικητή στο εγχώριο πρωτάθλημα και της... τίμιας πλην φτωχής παρουσίας στην Ευρωλίγκα θα ήταν αδύνατο να καλύψουν τις υψηλές προσδοκίες.

Ο Παναθηναϊκός έμαθε να είναι πρώτος, καλόμαθε και τους τριγύρω του να είναι πρώτος, και γι' αυτό καθετί άλλο θεωρείται χαμένη χρονιά. Η πρόσληψη του Ντούσκο Ιβάνοβιτς αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος λανθασμένη, αφού -πέρα από την πρόκριση επί του Ολυμπιακού και την κατάκτηση του κυπέλλου- δεν υπηρέτησε τους σκοπούς της (ανάδειξη νέων σε συνδυασμό με καλό μπάσκετ) και μετά τον άνετο αποκλεισμό στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας από την ΤΣΣΚΑ και το 3-0 στους ελληνικούς τελικούς ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος όφειλε να εξελίξει το πρότζεκτ που ο ίδιος εκπόνησε θέτοντας παράλληλα τους όρους εφαρμογής του.

Το απόλυτο κουμάντο ο Τζόρτζεβιτς

Η εξέλιξη αυτή είχε ανάγκη από μεγαλύτερη επένδυση, η οποία θ' αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας στο άμεσο μέλλον. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς δεν την εγγυάται, δεν είναι ο προπονητής που θα διασφαλίσει ότι ο Παναθηναϊκός θα επανέλθει... αύριο στην κορυφή εντός ή εκτός συνόρων. Η επιλογή του όμως έγινε με συγκεκριμένα κριτήρια, ειδάλλως δεν θα είχε προκριθεί αρχικά η επιλογή του συμπατριώτη του Κοκόσκοφ, έχει δείξει δείγματα δουλειάς, είναι προσωπικότητα που θα επιβληθεί στα αποδυτήρια και έχει καταφέρει έως τώρα στην πορεία του να γίνεται ο κόουτς που οι παίκτες παίζουν και γι' αυτόν.

Με τον Τζόρτζεβιτς ο Παναθηναϊκός δεν θα γίνει πιο θεαματικός στην επίθεση. Θα θυμίζει περισσότερο τον Παναθηναϊκό του... Πεδουλάκη. Ο "Σάλε" θέλει το αποτέλεσμα και δεν τον νοιάζει ο δρόμος. Δουλεύει όπως δούλευε ως παίκτης: με ένστικτο όταν γεννιόνταν οι προϋποθέσεις, αλλά κυρίως με μυαλό. Η επιμονή στα ψηλά σχήματα και στο ελεγχόμενο μπάσκετ του πέντε εναντίον πέντε αποτυπώνει τη θέλησή του να έχει το χειρισμό της κατάστασης, να καθορίζει αυτός την επόμενη κίνηση, να μην ακολουθεί τους παίκτες του, αλλά αυτοί να τον ακολουθούν.

Ο δικός του Παναθηναϊκός θα είναι μια ομάδα που δεν θα τρομάζει μπροστά στον αντίπαλο, θα επιδιώκει να τον βάλει στο δικό της καλούπι και μέσα από την ομοιογένειά της να νικήσει με όποιον τρόπο βρει πιο προσιτό μέσα από το παιχνίδι. Έχει πάρει ιδέες από τους προκατόχους του, τόσα έμαθε ως παίκτης συνυπάρχοντας με Ίβκοβιτς και Ομπράντοβιτς.

Πρώτη και... μόνη επιλογή

Τότε στους "πλάβι" έπαιζε ο Βλάντε Ντίβας, ο Ζέλικο Ρέμπρατσα, ο σταρ των μεγάλων αγώνων, και ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς. Τώρα στον Παναθηναϊκό θα παίζει ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Το σημείο αναφοράς στη ρακέτα είναι απαραίτητο για την υλοποίηση του σχεδίου του και η διοίκηση του Παναθηναϊκού εξάντλησε τα περιθώρια για να φέρει τον Σέρβο ψηλό στην Αθήνα. Του έκανε δελεαστική προσφορά, τον περίμενε όσο χρειάστηκε, δεν τον πίεσε να πάρει γρήγορα την πιο κομβική απόφαση για το μέλλον του και με... σύμμαχο το ΝΒΑ, αφού δεν βρήκε αυτό που ήθελε, τον έκανε δικό του.

Δεν συζητάμε ότι ο Ραντούλιτσα είναι πολλά επίπεδα πάνω από τον Μπατίστα. Ο Ουρουγουανός πάσχιζε, αλλά λόγω δυνατοτήτων και ταλέντου είχε συγκεκριμένο ταβάνι. Το δεξί χέρι ήταν μόνο για ν' αλλάζει ταχύτητες και συχνότητες στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου.

Ο διάδοχός του στο "5" είναι άλλο πράγμα. Βαρύ κορμί για να εξυπηρετήσει το προπονητικό σχέδιο, αλλά ταυτόχρονα όσο ταχύς χρειάζεται για ν' ανταποκριθεί αμυντικά σε σχήματα με κοντύτερους ψηλούς. Δεν θα μείνει στάσιμος μετά το σκριν, θα βγει στον γκαρντ για να καλύψει το σουτ και με τα μακριά χέρια του θα διακόψει την οπτική επαφή για την πάσα μετά το ρολάρισμα. Δεν είναι τέλειος, διαφορετικά δεν θα έπαιζε πέρυσι στην Κίνα ή θα τον παρακαλούσαν εφέτος στο ΝΒΑ, δεν είναι δηλαδή Πέκοβιτς για να έχουμε ένα συγκρίσιμο μέγεθος πράσινου παρελθόντος.

Τηρουμένων των αναλογιών όμως ήταν ο παίκτης που, εφόσον δεν "διολισθήσει" πνευματικά, θα εξελιχθεί στο σημαντικότερο κρίκο της αλυσίδας έχοντας τη δυνατότητα να παίξει ισορροπημένα στις δύο πλευρές του παρκέ.

Ο... άλλος Καλάθης θα δίνει τον τόνο

Σημαντικότερος κρίκος ίσως και από τον Νικ Καλάθη, τον παίκτη που χρίζεται ως ο νέος ηγέτης του "τριφυλλιού". Ο ομογενής γκαρντ μπορεί ν' αντιστρέψει τα δεδομένα σε οποιαδήποτε ομάδα. Ήταν περιζήτητος, αλλά ουσιαστικά από πέρυσι δέσμευσε το ευρωπαϊκό μέλλον του με τον Παναθηναϊκό. Ήταν δεδομένο πως αν διαβεί ξανά τον Ατλαντικό, θα είναι μόνο για τους κυπελλούχους Ελλάδας, ανεξάρτητα από το ενδιαφέρον έτερων ομάδων, ρωσικών ή τουρκικών, και των δελεαστικών αμοιβών που του προσφέρονταν - όχι ότι θα πάρει λίγα.

Ήταν μια μεγάλη "νίκη" της διοίκησης του τριφυλλιού, αγωνιστική και επικοινωνιακή, αφού έφερε έναν παίκτη που και με το ένδοξο παρελθόν έχει συνδεθεί και το μέλλον του "τριφυλλιού" μπορεί ν' αλλάξει. Έχει γραμμένο στο DNA του το ηγετικό στοιχείο, κυρίως όμως μπορεί να απλώσει και να ξεδιπλώσει το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Δεν είναι πολλοί οι "άσοι" εκείνοι που έχουν την ευχέρεια να συνδυάσουν την επιθετική άμυνα και τη καταλυτική συμμετοχή στην άλλη πλευρά με την ίδια τάξη. Θα βοηθήσει αναμφίβολα το γεγονός ότι γνωρίζει αρκετούς συμπαίκτες του, συνεργάζεται τυφλά με τον Διαμαντίδη και έχει βελτιώσει έως ένα σημείο το σουτ του, εκτελώντας κυρίως με περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Κυρίως του Καλάθη του λείπει να νιώσει όχι χρήσιμος αλλά απαραίτητος. Και στον Παναθηναϊκό κάθε άλλο παρά εφεδρικός του... Κόνλεϊ θα είναι. Πρώτο βιολί και... κοντραμπάσο μαζί, θα δίνει τον τόνο στην υπόλοιπη κομπανία.

Ο Διαμαντίδης, καλώς ή κακώς, θα οπισθοχωρεί σιγά-σιγά, και ο Παναθηναϊκός ψάχνει τον επόμενο, αφού η ζωή προχωράει.

Πάντως ο αρχηγός του "τριφυλλιού" έχει μια τεράστια ευκαιρία εφέτος. Και οφείλει να την αρπάξει. Να φτάσει -προς το τέλος της καριέρας του- έχοντας δίπλα του παίκτες που μπορούν να τον ακολουθήσουν σε ταχύτητα σκέψης (όχι ποδιών). Ο Καλάθης θα είναι ο παρτενέρ του, αλλά το υπόλοιπο ρόστερ, σε περιφέρεια και ρακέτα, δεν υστερεί σε ποιότητα, πράγμα που πέρυσι έβγαζε τον "3D" από τη γυάλα του και τον ανάγκαζε να βρίσκει σε τοίχο.

Έχει, σε μεγάλο βαθμό, αυτό που χρειάζεται για να προσφέρει τα ποιοτικά 15-20λεπτα που θα έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός. Και όχι να ξεζουμίζεται γιατί οι υπόλοιποι του ρόστερ αδυνατούν να επωμιστούν περισσότερες ευθύνες από εκείνες που έμαθαν να έχουν. Θα αποφορτιστεί από την πίεση, θα έχει να πασάρει δίπλα και μέσα στην μπάλα, θα μπορεί να λειτουργήσει ακόμη και σαν τριάρι, σε κοντά σχήματα, για να δώσει ξεκούραστο σουτ από τα φτερά ή να βρει τον ελεύθερο παίκτη, είτε τον λένε Φελντέιν -φερ' ειπείν- είτε Φώτση.

Οι έκτοι παίκτες

Οι δύο τελευταίοι θα είναι μέρος του δομημένου συνόλου. Θεωρητικά (και πριν απ' όσο θα δούμε στους αγώνες) αυτό είναι το μεγάλο κέρδος του νέου Παναθηναϊκού, αφού θα να παίρνει ποιοτικά πράγματα από διαφορετικούς μπασκετικούς χαρακτήρες ταυτόχρονα. Έχει δηλαδή δημιουργήσει ένα ρόστερ που δεν θ' αναλώνεται να ψάχνει τα βασικά, αλλά θα μπορεί να κάνει και τα σύνθετα. Εκτός από πρωταγωνιστές ο Παναθηναϊκός έχει και παίκτες για δεύτερους ρόλους που επιλέχθηκαν γιατί αυτό πρόσταζε το σχέδιο.

Ο Τζέιμς Φελντέιν, πιο σταθερός σουτέρ και σαφώς πιο έμπειρος από τον Σλότερ της... Γαλλίας, θα στέκεται δίπλα στους άλλους γκαρντ για να δίνει σκορ. Αυτό δηλαδή που ξέρει καλύτερα να κάνει ανεξάρτητα από το εάν σε ειδικές συνθήκες θα μπορεί να κατεβάζει την μπάλα.

Ο Σάσα Πάβλοβιτς θα είναι εκείνος που θα συνδέει το "2" και "3", σ' ένα σύνθετο ρόλο. Ερωτηματικό αποτελεί η κατάστασή του, το γεγονός όμως ότι δεν έρχεται να βγει μπροστά και να ηγηθεί, θα του επιτρέψει να δώσει ως εφεδρεία ωφελώντας και τον Γιάνκοβιτς ή και τον Παππά, όταν επιστρέψει υγιής.

Ο Όγκνιεν Κούζμιτς θα είναι ο χρηστικός ψηλός, περισσότερο αναλώσιμος από τον Ραντούλιτσα, ο οποίος όσο θα βρίσκεται στο παρκέ θα γίνεται κολόνα για την ολοκλήρωση συστημάτων. Γιατί είτε θα παίρνει την μπάλα για να εκτελέσει άμεσα και με πρόσωπο είτε θα σπάσει την μπάλα έξω, στοιχείο που διακρίνει το παιχνίδι του.

Ο παράγοντας Γκιστ

Αυτός που οφείλει ν' αποδείξει πρώτα στον εαυτό του και μετά στους υπόλοιπους ότι δικαίως του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία στο "τριφύλλι" είναι ο Τζέιμς Γκιστ. Το περυσινό οικοδόμημα δέχθηκε μια γερή κατραπακιά στα θεμέλια του, όταν ο Αμερικανός υπέπεσε στο ατόπημα της χρήσης ινδικής κάνναβης, με αποτέλεσμα να υποστεί ρωγμές και στο φινάλε να μην αντέξει τους ισχυρούς κραδασμούς πέφτοντας σαν χάρτινος πύργος. Ακόμη κι αν η ποινή δεν είχε μειωθεί, ο Γκιστ θα έμενε στον Παναθηναϊκό.

Τώρα που θα μπει άμεσα σε αγωνιστικούς ρυθμούς, καλείται πρώτα να αυτοπροστατευτεί και μαζί να προστατεύσει όσους τον εμπιστεύτηκαν. Είναι ένα κομμάτι που παίζοντας δίπλα στον Ραντούλιτσα θα χρειάζεται να λειτουργεί σαν ασπίδα. Η έκρηξή του, η πλαστικότητα κινήσεων, η σωστή κατανομή δυνάμεων και η δυνατότητά του να κινείται σε κενούς χώρους έλειψαν από το "τριφύλλι" και φάνηκε. Αμυντικά συστήματα είχαν στηθεί πάνω του, ενώ και στην επίθεση ήταν πάντα οπλισμένος. Όλο αυτό ανάγκασε τον Φώτση να παίζει 30+ λεπτά, τώρα εξασφαλίζεται τουλάχιστον η ισομέρεια.

Η μοναδική παράμετρος που δεν μπορεί να εκτιμηθεί στην παρούσα φάση είναι ο χρόνος και η πρόοδος των νέων.

Η διοίκηση των "πρασίνων" έχει ποντάρει πολύ στο νεανικό ελληνικό στοιχείο. Ο Χαραλαμπόπουλος από παιδί γίνεται άνδρας, ο Μποχωρίδης, ο Λούντζης και ο Κόνιαρης αναζητούν χρόνο στο ροτέισον της περιφέρειας και ο Παπαγιάννης την εμπιστοσύνη που δεν του έδειξε πέρυσι ο Ιβάνοβιτς. Ο Τζόρτζεβιτς ακολούθησε την πεπατημένη Ίβκοβιτς στην εθνική Σερβίας, στηρίχθηκε σε παιδιά με φιλοδοξίες και πέτυχε, θα έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που θα εντάξει τους νέους του "τριφυλλιού" στο πλάνο για εκπλήρωση των στόχων. Ο πρώτος και ο τελευταίος συγκεντρώνουν τις περισσότερες πιθανότητες να έχουν συγκεκριμένη χρησιμότητα και μπορούν να ανταπεξέλθουν, οι υπόλοιποι θα παλέψουν για τα λεπτά συμμετοχής.

Πιθανοί συνδυασμοί

Δεδομένων όλων των παραπάνω και της πληρότητας των επιλογών στο ρόστερ, ο Τζόρτζεβιτς θα μπορεί να χρησιμοποιεί διάφορα σχήματα αποτελούμενα από διαφορετικά πρόσωπα κάθε φορά. Όπως...

Σχήμα 1

Σχήμα 2

Σχήμα 3

Σχήμα 4

Σχήμα 5

Το αν καθένα εξ αυτών θα αποδώσει στο μέγιστο και θα φέρει τα επιθυμητά, για τους στόχους που έχουν τεθεί, αποτελέσματα, καθρέπτης θα είναι το παρκέ. Ο Τζόρτζεβιτς θα πάρει σίγουρα την πίστωση χρόνου που θα χρειαστεί για να παρουσιάσει το έργο του τελειοποιημένο, από τη στιγμή μάλιστα που χάνει την προετοιμασία, ταυτόχρονα όμως η πίεση της επιτυχίας θα είναι μεγαλύτερη εξαιτίας της επένδυσης που έγινε και των προσδοκιών από μια γεμάτη ομάδα. Ο κόσμος θα στηρίξει περιμένοντας καλύτερο αποτέλεσμα από πέρυσι.

Το ρόστερ όπως έχει διαμορφωθεί: Διαμαντίδης (αρχηγός), Καλάθης, Μποχωρίδης, Λούντζης, Κόνιαρης, Φελντέιν, Παππάς, Καλαϊτζάκης, Πάβλοβιτς, Γιάνκοβιτς, Χαραλαμπόπουλος, Φώτσης Γκιστ, Ραντούλιτσα, Κούζμιτς, Παπαγιάννης

Έφυγαν: Νέλσον, Σλότερ, Μπλουμς, Μαυροκεφαλίδης, Μπατίστα, Διαμαντάκος, Μόργκαν, Κούπερ

Διαβάστε ακόμη:

Οι λόγοι της επιλογής Ραντούλιτσα: Πού υπερτερεί του Λάσμε

Σάσα Πάβλοβιτς: Ο παίκτης που νίκησε την… ανωνυμία!

Οι… πλάβι του ΟΑΚΑ