O Γιάννης Μπουρούσης "απασφαλίζει" και μοιράζει τάπες

Ο Γιάννης Μπουρούσης, ένας από τους μεγαλύτερους σέντερ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, μιλά στο Contra.gr λίγες ημέρες πριν από το Final 4 της Μαδρίτης. Οι απαντήσεις του και οι τοποθετήσεις του ως συνήθως θα συζητηθούν. Το γνωρίζαμε και το γνώριζε εκ των προτέρων.

11 ΜΑΪ 2015

"Αν δεν έχεις εχθρούς, δεν έχεις χαρακτήρα". Ο Γιάννης Μπουρούσης δεν ήταν ποτέ ένας συμβατικός αθλητής και άνθρωπος. Οι απόψεις του πολλές φορές ενοχλούσαν, καθώς δεν δίσταζε να τα βάλει με τα κακώς κείμενα του ελληνικού μπάσκετ. Αποφάσισε να τραβήξει τον δικό του δρόμο, χωρίς να διαπραγματευτεί τα πιστεύω του. Ένας αυθεντικός χαρακτήρας, με πολλές αντιπάθειες και λίγες συμπάθειες, ο οποίος πορεύεται με τα καλά του και τα άσχημά του. Με τα λάθη και τις ιδιαιτερότητές του. Με τα πάθη του...

Ο σέντερ της Ρεάλ Μαδρίτης αποδεικνύει όλα τα παραπάνω στη συνέντευξη "ποταμό" που παραχώρησε στον Παντελή Βλαχόπουλο. Σχολιάζει το τέταρτο Final 4 της καριέρας του, αναφέρεται στα λάθη της ομάδας του τις δύο περασμένες χρονιές που της στέρησαν το τρόπαιο, χωρίς να φοβάται να κάνει την αυτοκριτική του. Παράλληλα, εκφράζει τον σεβασμό του για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον οποίο θεωρεί "νούμερο ένα" κίνδυνο για τους "μερένγκες", καθώς γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τον τρόπο να κατακτά την κορυφή της Ευρώπης.

Από τα λόγια του καταλαβαίνεις πως τα 4 χρόνια στο εξωτερικό τον έχουν ωριμάσει ως χαρακτήρα, τον έχουν βοηθήσει να κατασταλάξει και να συνειδητοποιήσει τα σφάλματα του παρελθόντος. Η εμπειρία που απέκτησε με το πέρασμα των ετών, του απέβαλε το άγχος, τον έμαθε να προετοιμάζεται κατάλληλα για τέτοιες μεγάλες διοργανώσεις και πλέον γνωρίζει τη συνταγή για το πως μπορεί ένας σύλλογος να φτάσει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Η ιστορία με τον Ολυμπιακό είναι εμφανές πως τον έχει επηρεάσει αρνητικά, καθώς, όπως αποκαλύπτει, δέθηκε με την ομάδα και είχε μεγάλο στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, η οποία όμως δεν ήρθε ποτέ.

Όταν η συζήτηση φτάνει στον Ντούσαν Ίβκοβιτς "ξεσπαθώνει" κατά του Σέρβου προπονητή για τη συμπεριφορά του, ενώ αντίθετα "βγάζει το καπέλο" στις προπονητικές ικανότητές του. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι η ευκολία με την οποία αναφέρεται σε τόσο σημαντικά και ενδιαφέροντα γεγονότα, χωρίς να προχωρά σε διπλωματικές απαντήσεις ή... ντρίμπλες.

Ομπράντοβιτς σημαίνει σεβασμός

- Γιάννη, φαντάζομαι το μυαλό σου είναι ήδη στο Final 4;

Κοίταξε να δεις. Εμείς παίξαμε το τελευταίο δύσκολο παιχνίδι κόντρα στην Ομπραντόριο, την οποία κερδίσαμε, ενώ με την ήττα της Μάλαγα "κλειδώσαμε" και μαθηματικά την πρώτη θέση. Οπότε ναι, θα πω την αλήθεια, ο στόχος μας και το μυαλό μας είναι στο Final 4. Έχουμε μεν ένα παιχνίδι με την Ανδόρα, αλλά είναι περισσότερο αγώνας προπόνησης.

- Αισθάνομαι ότι είναι η πρώτη φορά σε ένα Final 4 που η γηπεδούχος ομάδα, η οικοδέσποινα δεν είναι το απόλυτο φαβορί.

Θεωρώ ότι θα είναι καλό για εμάς. Γιατί τα προηγούμενα δύο χρόνια που η ομάδα πήγε στο Final 4, όλοι έλεγαν πως είμαστε το φαβορί. Το λέγανε με βάση την εικόνα που είχαμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς, καθώς είχαμε πραγματοποιήσει μία εκπληκτική σεζόν μέχρι το Final 4. Για εμένα η χρονιά ήταν ονειρική. Ο τρόπος παιχνιδιού, το κλίμα στην ομάδα, ο κόσμος. Μέχρι τη στιγμή που τελείωσε ο τελικός όλα ήταν τέλεια. Στην ουσία όμως μας έμεινε η πικρή γεύση της ήττας στον τελικό. Τα έχουμε ξαναπεί. Θέλει λίγο τύχη, θέλει μεγαλύτερη συγκέντρωση, πρέπει να είσαι πιο δυνατός για να κατακτήσεις την Ευρωλίγκα. Πιστεύω πως αυτοί οι δύο χαμένοι τελικοί θα είναι το έξτρα κίνητρο ώστε να αποφύγουμε τα λάθη και να φτάσουμε στην κορυφή.

- Αυτός ο ημιτελικός κόντρα στην Φενέρμπαχτσε είναι πολύ μεγάλος για έναν λόγο. Λένε, υπάρχουν στη Ρεάλ, Μπουρούσης, Ρούντι, Σέρχιο, Γιούλ, όλοι οι παικταράδες, η ομάδα παίζει μέσα στην έδρα της, αλλά έχουν αντίπαλο όχι την Φενέρ, αλλά τον Ομπράντοβις. Εσύ που τον έχεις αντιμετωπίσει τόσες φορές, τον γνωρίζεις, ξέρεις τις τεχνικές του, όντως θεωρείς πως είναι ο "νούμερο ένα" κίνδυνος για τη Ρεάλ;

Πρώτα απ’ όλα ο κύριος Ομπράντοβιτς έχει τον σεβασμό μου. "Respect" που λέμε. Έχει πάει σε τόσα Final 4, έχει κατακτήσει τα περισσότερα, η ομάδα του δίκαια βρίσκεται στο Final 4. Αρχικά είχε κάποια στραβοπατήματα, αλλά στη συνέχεια έπαιξε εκπληκτικό μπάσκετ στο Top16. Πήρε τις νίκες που έπρεπε να πάρει και δίκαια έφτασε στο Final 4. Το μόνο μειονέκτημα είναι η έλλειψη εμπειρίας, καθώς μόνο ο Ζήσης έχει αγωνιστεί σε Final 4. Επομένως, λίγο η απειρία, λίγο το άγχος σε σύγκριση με εμάς, μπορεί να αποτελέσει μειονέκτημα. Από την άλλη όμως, είναι ο Ομπράντοβιτς στον πάγκο που ξέρει πώς να προετοιμάσει τους παίκτες, να τους ηρεμήσει ώστε να βγάλουν αυτά που κάνουν στην προπόνηση. Θα είναι πάντως ένα δύσκολο παιχνίδι.

Οι βολές, το άγχος και η γιαγιά

- Σε ένα Final 4 ο παίκτης καθορίζει το παιχνίδι και όχι ο προπονητής. Δηλαδή, αν ο παίκτης δεν παίξει εκείνη την ημέρα, ότι κι αν κάνει ο Ομπράντοβιτς απ’ έξω, ότι και να κάνει ο Λάσο, δεν μπορούν να αλλάξουν το παιχνίδι.

Συμφωνώ μαζί σου. Για μένα ο προπονητής είναι μέχρι την προηγούμενη ημέρα. Άντε μέχρι την τελευταία συνάντηση πριν βγούμε από τα αποδυτήρια για τον αγώνα. Από εκεί και πέρα είναι ο παίκτης. Έτσι είναι και έτσι πρέπει να είναι. Ο προπονητής δεν θα σου πει πώς να σουτάρεις. Ο κάθε παίκτης πρέπει από μόνος του να ασχοληθεί. Να είναι έτοιμος και ψυχολογικά. Περισσότερο υπάρχει η αγωνία να βοηθήσεις την ομάδα να επιτύχει τον σκοπό της. Δεν υπάρχει άγχος, είμαστε πλέον έμπειροι παίκτες. Δεν υπάρχει άγχος, το ακούω που το λένε κι άλλοι. Στα 31 μου έχω πάει σε τρία Final 4 και αυτό είναι το τέταρτο. Δεν θα υπάρχει άγχος.

- Δεν έχεις άγχος;

Όχι, δεν έχω άγχος.

- Εγώ θα τρελαινόμουν... (σ.σ. γέλια).

Εσύ δεν έχεις την εμπειρία. Δεν έχω άγχος. Έχω την αγωνία να ξεκινήσει το παιχνίδι. Να φτάσει το τζάμπολ. Αυτή είναι η αγωνία μου. Τώρα βέβαια, αν κρίνονται όλα στο τελευταίο δευτερόλεπτο ή λεπτό και είναι το ματς στον πόντο, υπάρχει το άγχος.

- Αυτό που λένε μερικοί προπονητές, δεν ξέρω αν το ενστερνίζεσαι, ότι η βολή είναι το πιο δύσκολο σουτ για έναν μπασκετμπολίστα, ισχύει;

Για μένα, έτυχε να εκτελέσω τις δύο βολές στο Final 4 πέρυσι. Εντάξει, από τη στιγμή που δεν το πήραμε δεν μετράει, αλλά ήταν οι πιο δύσκολες βολές που έχω σουτάρει μέχρι τώρα στην καριέρα μου. Όταν πήγα να σουτάρω σκεφτόμουν τι είχα κάνει στην προπόνηση. Δηλαδή είπα στον εαυτό μου: "Στήσου και κάν’ το όπως το κάνεις στην προπόνηση. Μην σκέφτεσαι τίποτα άλλο". Κι αυτό έκανα και μπήκαν οι βολές. Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο.

- Εγώ θα σκεφτόμουν 15 πράγματα.

Άλλες στιγμές, μπορεί να σκέφτομαι ότι με βλέπει η μάνα μου, η γυναίκα μου, το παιδί μου ή η γιαγιά μου. Κυρίως, όταν ήμουν πιο μικρός.

Χάρηκα που πήρε την Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός το 2009

"Δεν μπήκε, αλλά τουλάχιστον πήρε ο Παναθηναϊκός την Ευρωλίγκα". Μία ατάκα, που βάσει των ελληνικών δεδομένων, προκαλεί έκπληξη. Ο Μπουρούσης σχολιάζει το χαμένο καλάθι στο Φάιναλ Φορ του Βερολίνου το 2009, στον αγώνα του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό, το οποίο κόστισε στους "ερυθρόλευκους" τη συμμετοχή στον τελικό. Ο διευθυντής του Contra.gr τον ρωτά αν πραγματικά χάρηκε που μία ελληνική ομάδα και δη ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το τρόπαιο, ειδικά αν συνυπολογίσει κανείς την έχθρα των δύο ομάδων και ο Έλληνας σέντερ χωρίς να το πολυσκεφτεί απαντά καταφατικά. Μάλιστα, απορεί που η απάντησή του προκαλεί εντύπωση.

"Πρέπει να σταματήσει αυτός ο οπαδισμός, αυτή η κακία". Ο 31χρονος άσος ενοχλείται από την μισαλλοδοξία των Ελλήνων οπαδών. Το αρνητικό κλίμα στην Ελλάδα τον απωθεί. Τον αναγκάζει να ψάχνει τρόπους ώστε να μείνει μακριά από το ελληνικό πρωτάθλημα, καθώς δεν θέλει να επιστρέψει σε μία αρρωστημένη κατάσταση.

Όσον αφορά στο καλάθι, θεωρεί πως ο τρόπος που σούταρε ήταν ο ενδεδειγμένος, ενώ τονίζει πως με τα "αν" δεν γράφεται ιστορία.

- Γιάννη, επειδή είπες για τα Final 4. Εγώ θυμάμαι πολύ έντονα αυτό με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό το 2009. Και λέω: "Όλοι πέσαμε και φάγαμε τον Γιαννάκη. Και κρίνεται ένας προπονητής για δύο φάσεις. Πώς μπορεί να κρίνεται ένας προπονητής έτσι;

Δυστυχώς έτσι κρινόμαστε. Στην Ελλάδα ο προπονητής είναι πάντα ο φταίχτης. Λάθος είναι αυτό. Και βέβαια θέλει ο προπονητής να μπει το δικό μου σουτ και το αντίστοιχο λέι απ του Θοδωρή και του κάθε παίκτη. Όπως είπε ο Πρίντεζης που τον είδα σε μία εκπομπή: "Όλοι λέτε για το πεταχτάρι, αλλά αν το έχανα θα λέγατε πως σούταρε έτσι αυτός". Εγώ τότε δεν ήξερα το πεταχτάρι, αν το ήξερα μπορεί να έμπαινε (σ.σ. γέλια). Δυστυχώς είναι οι στιγμές. Κι είναι αλήθεια αυτό που λένε οι παλαιότεροι πως ο αθλητισμός έχει λίγες χαρές και πολλές λύπες.

- Αυτό το σουτ το έχεις ξαναδεί στη ζωή σου;

Προχθές πάλι έτυχε να το δω.

- Τώρα δηλαδή;

Θεωρώ πως το έκανα σωστά. Ήταν το πιο σωστό την στιγμή που πήρα την μπάλα. Αλλά όχι για να βγάλω τις ευθύνες από πάνω μου. Αν ο Γκριρ, που για μένα ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, σούταρε το τρίποντο ή αν έκανε ένα δευτερόλεπτο πιο γρήγορα την πάσα θα είχα έτοιμο καλάθι. Αλλά δεν υπάρχει "αν". Τώρα είναι ωραίο να βλέπεις το βίντεο και να κάνεις την ανάλυση. Δεν μπήκε, αλλά τουλάχιστον πήρε ο Παναθηναϊκός την Ευρωλίγκα. Το πήρε μία ελληνική ομάδα τουλάχιστον.

- Χάρηκες;

Γιατί να μην χαρώ; Και τώρα με βλέπει κόσμος και μου λέει: "χαίρεσαι που πάει ο Ολυμπιακός στη Μαδρίτη;". Γιατί να μην χαρώ; Δεν είμαι κακός άνθρωπος με την έννοια να κρατήσω κακία επειδή έφυγα από τον Ολυμπιακό. Πρέπει να σταματήσει αυτός ο οπαδισμός, αυτή η κακία. Και βέβαια χαίρομαι. Ελληνική ομάδα είναι. Χαίρομαι γιατί κλείνω 10 χρόνια εφέτος στην Εθνική. Γιατί πάμε; Για τα λεφτά; Όχι, πάμε γιατί χαιρόμαστε. Γιατί αγωνιζόμαστε για τη χώρα μας, η οποία μας ανέδειξε όταν ήμασταν μικροί. Εγώ το αισθάνομαι σαν υποχρέωση. Μακάρι να έρθουν κι άλλα παιδιά στη δική μου θέση και να βοηθήσουν την ομάδα. Κι εγώ να πάω σπίτι μου.

- Χαίρομαι που το λες αυτό, γιατί πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που έχουμε μία ομάδα στο Final 4 και δεν το αντιμετωπίζουμε ως Ελλάδα.

Άμα πήγαινε μία ελληνική ομάδα στον τελικό του Champions League θα χαιρόντουσαν;

- Το λέω με πόνο ψυχής, αλλά πιστεύω πως μεγάλος αριθμός οπαδών όχι.

Όμως, οι οπαδοί είναι και στην κοινωνία μας. Εγώ δεν το παίζω φιλόσοφος. Απλά ζω 4 χρόνια στο εξωτερικό κι έχω δει διαφορετικά πράγματα. Χαίρομαι που είμαι στο εξωτερικό.

- Δεν φεύγεις από εκεί με τίποτα, ε;

Κάποια στιγμή θα φύγουμε από τη Μαδρίτη. Αλλά θα πάμε αλλού. Μακριά από την Ελλάδα όμως. Η χώρα μας είναι η πιο όμορφη. Αλλά υπάρχει θέμα στη νοοτροπία. Με όλα αυτά που περνάει ο κόσμος έχει δημιουργηθεί μία μιζέρια. Είναι ό,τι χειρότερο. Υπάρχει αρνητικό κλίμα παντού. Από το πώς παρκάρεις μέχρι το πώς περπατάς στον δρόμο. Εχθές πήγα στο Κέντρο να πάρω κάτι. Πετάχτηκε ο άλλος μέσα από το αυτοκίνητο, που είχε το παιδί του, τη γυναίκα του και με έβριζε. Δεν σου λέω ψέματα. Μία φορά νομίζεις πως με έχουν βρίσει;

- Τι σου έλεγε;

"Ρε Μπουρούση…". Έχει γίνει πριν μερικές ημέρες ένα επεισόδιο που όλοι το είδαμε στο Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός και με βλέπεις βρε οπαδέ, βρε κάφρε και φέρεσαι έτσι; Μετά τι να πεις; Εγώ ευτυχώς είμαι στο εξωτερικό. Για τις δέκα ημέρες που έρχομαι στην Ελλάδα δεν με απασχολεί.

Είχα τη δυνατότητα να πάω στον ΠΑΟ, αλλά επέλεξα να μείνω στον Ολυμπιακό

Ο Μπουρούσης γνώρισε τον αθλητικό πολιτισμό στην Ισπανία και την Ιταλία και μπορεί πλέον να μας κρίνει από απόσταση. Κρίνει το "πανηγύρι των ζουρλών" όπως το χαρακτήρισε κάποτε ο Γιάννης Φιλίππου, χωρίς να είναι μέρος του, παρασυρμένος απ' αυτό. Εξαπολύει τα βέλη του προς τους οπαδούς των ελληνικών ομάδων λόγω της άσχημης νοοτροπίας τους, ενώ τους κατηγορεί πως λαμβάνουν άνωθεν εντολές για τον τρόπο που θα συμπεριφερθούν προς τον εκάστοτε αθλητή.

Η οξυθυμία είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του, επομένως δεν προκαλεί εντύπωση η αποκάλυψη πως αναζήτησε και βρήκε οπαδό που του έβρισε την οικογένεια. Επιπλέον, εκφράζει την λύπη και τον αποτροπιασμό του για τις ύβρεις που δέχονται διαρκώς οι αθλητές, οι οποίοι όπως τονίζει δεν είναι δυνατόν να ακούν συνεχώς τα σχολιανά τους.

Σε ερώτηση για το αν θα επέστρεφε στην Ελλάδα και κατ' επέκταση στον Παναθηναϊκό, αποκαλύπτει πως έχει στόχο να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στο εξωτερικό, αν και η απάντησή του για την ΑΕΚ δείχνει μία νοσταλγία για το παρελθόν...

- Θα αγωνιζόσουν στον Παναθηναϊκό;

Το έχω ξαναπεί. Αν θέλουν το πιστεύουν, αν δεν θέλουν δεν το πιστεύουν. Είχα τη δυνατότητα μία φορά να πάω στον Παναθηναϊκό, αλλά επέλεξα να μείνω στον Ολυμπιακό. Αυτή είναι η αλήθεια. Ψέματα δεν θα πω. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το πω τώρα. Όπως σου είπα και πριν, επιλογή μου είναι να μείνω στο εξωτερικό. Ο Παναθηναϊκός, με τα στραβά και με τα κακά, είναι από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Από εκεί και πέρα, όσο μπορώ και αντέχω να παίζω μπάσκετ θέλω να μείνω στο εξωτερικό. Δεν θέλω να γυρίσω να παίξω στην Ελλάδα.

- Όμως, από την απάντησή σου καταλαβαίνω, επειδή είσαι επαγγελματίας και όχι οπαδός, πως θα πήγαινες στον Παναθηναϊκό αν γινόταν μία καλή πρόταση και επιθυμούσες να γυρίσεις στην Ελλάδα.

Και στην ΑΕΚ θα ήθελα να πάω, αλλά θα συνδυάσουν εμένα με τον πεθερό μου. Είναι οικογένειά μου πλέον, δεν με ενδιαφέρει τι έχει γίνει στο παρελθόν και δεν με νοιάζει. Εγώ κοιτάω από τη στιγμή που γίναμε οικογένεια και ύστερα.

- Πιστεύεις δηλαδή πως οι ΑΕΚτζήδες θα διαμαρτυρηθούν λόγω του Μάκη Ψωμιάδη;

Εσύ τι πιστεύεις; Εγώ το έχω διαβάσει κιόλας. Ξέρω πως με θέλει η ΑΕΚ, αλλά… Αν μου έλεγες για Ελλάδα θα σου έλεγα πως προτιμώ Αναγέννηση Καρδίτσας (σ.σ. γέλια).

- Τα επεισόδια που έγιναν στο Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός πως τα είδες; Μίλησες με τον Βασίλη (σ.σ. Σπανούλη);

Ναι μίλησα. Είμαι απογοητευμένος. Σαν γεγονός με θλίβει, όπως και τα πράγματα που ειπώθηκαν.

Σκόπευα να κάνω χειρότερο από τις 10 ημέρες, αλλά με βοήθησε η Παναγιά

- Θεωρείς πως η κίνηση του Σπανούλη ήταν προκλητική;

Τώρα θέλεις να με κάνεις να με βρίζουν πάλι οι Παναθηναϊκοί… Έχω κάνει κι εγώ μία κίνηση, αυτή με τα δάκτυλα και τις 10 ημέρες. Βρέθηκε τις προάλλες ένας φίλος του Παναθηναϊκού στο αεροδρόμιο και με ρώτησε: "Ρε Μπουρούση γιατί το έκανες;". Του απάντησα πως είμαι τυχερός που έκανα αυτό, γιατί εκείνη την στιγμή, στην ένταση, στην στεναχώρια που είχα χάσει, σκόπευα να κάνω κάτι χειρότερο. Και με βοήθησε η Παναγία να μην κάνω το χειρότερο. Την κλασσική χειρονομία. Άρα μου βγήκε. Ήταν θέμα αντανάκλασης δευτερολέπτων το δέκα ημέρες. Καμία σχέση. Εκείνη τη στιγμή πιστεύεις πως θυμόμουν ότι είχαμε αγώνα πρωταθλήματος σε 10 ημέρες; Ούτε καν. Απλά βγήκε έτσι. Από εκεί και πέρα δεν μετανιώνω. Θα μετάνιωνα βέβαια αν έκανα την άλλη χειρονομία. Γιατί θα με έβλεπαν μικρά παιδάκια.

- Αυτό συμβαίνει επειδή είσαι πάνω στην ένταση;

Ναι. Να σε ρωτήσω κάτι, όλοι αυτοί που είναι οπαδοί δεν δουλεύουν κάπου; Ο κόσμος δεν με ξέρει. Είμαι χαβαλές. Είμαι ανοιχτός να μιλήσω με φιλάθλους, αρκεί να μην μου κάνεις τσαμπουκά, με την έννοια να μην με βρίσεις. Με βρίζεις συνέχεια στο γήπεδο. Ε, μην με βρίζεις κι όταν με βλέπεις έξω. Έχω πάει λοιπόν σε γραφείο και συναντάω ένα φίλαθλο. Του λέω: "τι ομάδα είσαι;", μου λέει: "Παναθηναϊκός". Του λέω να δουλέψει και κάθομαι από πάνω του και τον βρίζω. Τον έβριζα επίτηδες και μας κοιτούσε ο κόσμος και απορούσε. Του λέω: "πως αισθάνεσαι;". Μην ακούμε αυτά που λένε, πως είμαστε επαγγελματίες και πληρωνόμαστε αδρά. Δεν πληρωνόμαστε για να ακούμε τα σχολιανά μας. Πέρυσι έπαιξα κόντρα στον Ολυμπιακό και μου έβριζαν τη γυναίκα και το παιδί μου. Έψαξα και βρήκα ποιος με έβριζε, επειδή ήμουν 5 χρόνια στην ομάδα και τον πήρα τηλέφωνο. Παρακάλια και συγγνώμες. Του λέω όμως την επόμενη φορά δεν θα έχει παρακάλια και συγγνώμη. Δεν το λέω απειλητικά, αλλά όχι τη μάνα και το παιδί ρε φίλε. Και μπροστά στα μούτρα μου.

- Γιατί γίνεται αυτό;

Είναι θέμα καφρίλας. Βλέπουμε τον Μπορούση ή τον Σπανούλη ή τον Διαμαντίδη και βρίζουμε. Μου είχε πει ένας οπαδός: "δεν βρίζουμε εσένα, αλλά τη φανέλα". Αφού βρίζεις τη φανέλα τουλάχιστον να μην μας βρίζεις έξω. Βρίσε στο γήπεδο.

- Επειδή το ανέφερες, μπορείς να φτάσεις στα άκρα για τη γυναίκα και το παιδί σου;

Πιστεύω κάθε πατέρας μπορεί να φτάσει.

- Η γνώμη σου για τη μάχη του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ;

Είναι πάλι ένα μεγάλο παιχνίδι. Έχουνε ξαναπαίξει. Για να δούμε η ιστορία τι θα αποφασίσει. Δικαίως ο Ολυμπιακός είναι στο Final 4. Για μένα είναι το φαβορί.

- Γιατί;

Γιατί απέκλεισε την Μπαρτσελόνα με μειονέκτημα έδρας, η οποία ήταν ένα από τα φαβορί για να βρεθεί στο Final 4 στην αρχή της χρονιάς. Γιατί έχει κερδίσει από τα τελευταία τρία Final 4 τα δύο και θεωρώ πως δεν θα έρθει στη Μαδρίτη για να δούμε τι θα γίνει. Αποδείχθηκε πως είναι το φαβορί.

O Σπανούλης είναι σκύλος

- Γιάννη, επειδή έχεις παίξει πολλές φορές με τον Βασίλη Σπανούλη, υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν πως είναι πλέον ο κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη.

Δικαίως. Με λίγα λόγια είναι σκύλος.

- Τον Διαμαντίδη πως τον βλέπεις;

Εντάξει, ο Διαμαντίδης έχει τον σεβασμό μου. Στην Ελλάδα μπορεί να του ασκείται κριτική, αλλά έχει προσφέρει πολλά. Σ’ εμάς ασκείται καθημερινά κριτική.

- Αν ρωτήσεις έναν απλό φίλαθλο του Ολυμπιακού θα σου πει πως σέντερ σαν τον Μπουρούση έχουν καιρό να δουν στην ομάδα.

Οι συνδεσμίτες δεν μ’ αγαπάνε γιατί παίρνουν εντολή από αλλού. Μην το λες όμως, γιατί η ομάδα μ’ αυτούς τους παίκτες πήρε δύο Ευρωλίγκες.

Η Εθνική ομάδα και η Dream Team

Το κεφάλαιο "Εθνικής Ελλάδος" είναι ιδιαίτερο και πολύ σημαντικό για τον Μπουρούση. Έχοντας ξεκινήσει από τις μικρές εθνικές ομάδες αναγνωρίζει την τεράστια βοήθεια που του έχει προσφέρει η συμμετοχή του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα για να πραγματοποιήσει τη συγκεκριμένη σπουδαία καριέρα.

Γι' αυτό το λόγο άλλωστε είναι κι ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι σε όσους χρειάζονται παρακάλια, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, για να πειστούν να αγωνιστούν με τα "κυανόλευκα". Ο ίδιος το θεωρεί ως υποχρέωση του, από τη στιγμή που η ομάδα τον χρειάζεται. Μάλιστα, γίνεται φανερό από τα λεγόμενά του πως θέλει να φτιάξει την υστεροφημία του.

Ο Παντελής Βλαχόπουλος τον ρωτάει για την απόφαση του να απορρίψει την πρόταση τον Σαν Αντόνιο Σπερς και η απάντησή του μπορεί να ξαφνιάζει, αλλά αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό την κοσμοθεωρία του. "Γιατί ήθελα να πάρω το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό", αποκρίνεται. Μία φράση που μπορεί να αποτυπώσει μία ολόκληρη καριέρα. Ενός αθλητή που δεν τα παρατάει ποτέ αν δεν φτάσει στον στόχο του. Αλλά ακόμα και να μην φτάσει εκεί που επιθυμεί, ξέρει πως προσπάθησε με όλες του τις δυνάμεις.

- Όσον αφορά στην Εθνική. Πέρυσι μου είχες πει ότι δεν ήξερες αν θα ξανακατέβεις.

Ναι. Γιατί είναι λίγος ο χρόνος της ξεκούρασης. Μόλις δύο εβδομάδες. Είμαι και 31 ετών. Παίζω από το 2005, 10 χρόνια.

- Μία ζωή, ε;

Στην ουσία μία ζωή. Είναι τα καλύτερα χρόνια. Αλλά στο είπα και προηγουμένως, η Εθνική είναι υποχρέωσή μας, γιατί μας έχει προσφέρει πολλά.

- Θα παίξεις λοιπόν;

Ε, ναι. Θα πάω. Μπορεί πέρυσι να σου έλεγα πως το σκεφτόμουν, αλλά τώρα που τελειώνει η σεζόν μόνο στην σκέψη πως δεν πάω στο Καρπενήσι να κάνω την προετοιμασία και να τρέξω τα βουνά, δεν ξέρω, κάτι παθαίνω. Μ’ αρέσει.

- Είσαι ένας αθλητής, επειδή τα λες "έξω από τα δόντια", που έχεις πολλές αντιπάθειες. Αυτό είναι κάτι που εκτιμά ο κόσμος. Ότι πηγαίνεις στην Εθνική.

Επειδή είμαστε παράξενος λαός, άλλοι λένε πως ο Μπουρούσης πάει στην Εθνική, λόγω του Ολυμπιακού, για να δείξει πως είναι καλός. Δεν πηγαίνω στην Εθνική γι’ αυτό το λόγο. Πάω επειδή το γουστάρω. Γιατί δεν θέλω να πάρω ένα μετάλλιο και να φύγω με ψηλά το κεφάλι; Ή να πάω στην Ολυμπιακούς Αγώνες του χρόνου; Γιατί να μην θέλω;

- Εγώ θα σου πω κάτι άλλο. Μπουρούσης, Σπανούλης, Αντετοκούνμπο, Καλάθης, Παπανικολάου, Κουφός, Πρίντεζης, Σλούκας, Μάντζαρης, Ζήσης. Για μένα, είναι η πληρέστερη ομάδα όλων των εποχών.

Η ομάδα του 2005 ήταν τρομερή. Άσχετα που ήμουν εγώ μικρός και ο Βασιλόπουλος ή ο Σπανούλης. Έκανε σπουδαίες επιτυχίες.

- Κι αυτή όμως είναι εκπληκτική ομάδα.

Είμαστε άτυχοι. Είναι όπως στο Final 4 που πας ως καλύτερη ομάδα και δεν το παίρνεις.

Τα παρακάλια κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουν στην εθνική ομάδα

- Για τον Κουφό τι πιστεύεις; Θα έρθει εφέτος;

Ο Κουφός στο τέλος όλο μας τα χαλάει. Εγώ θέλω να έρθει.

- Σ’ ενοχλεί αυτό;

Μ’ ενοχλεί κι ας έλεγαν τα ίδια και για εμένα. Εγώ θέλω να έρθει, αλλά τα παρακάλια κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουν.

- Κάνε μου ένα σχόλιο γι’ αυτούς τους παίκτες.

Ας ξεκινήσουμε από τον Σπανούλη και τον Ζήση. Για μένα είναι αναντικατάστατοι. Ο Ζήσης έχει την εμπειρία, είναι καλός παίκτης, πρέπει να είναι από το ’98 στις Εθνικές ομάδες. Δεν ξέρω κι εγώ πόσα καλοκαίρια συνεχόμενα παίζει στην Εθνική ομάδα. Respect. O Σπανούλης είναι αρχηγός. Και πέρυσι αν τον είχαμε θα πηγαίναμε καλύτερα. Μας έλειψε. Ελπίζουμε να ξεκουράστηκε και να επιστρέψει. Αν και με τόσα ματς το χρόνο δεν ξεκουράζεσαι ποτέ. Με τον Παπανικολάου έχουμε τηλεφωνική επικοινωνία, έδειξε ότι μπορεί να παίξει στο NBA, άσχετα αν είναι έτσι το σύστημα στη Λίγκα που πήραν τους άλλους δύο παίκτες (σ.σ. Τζος Σμιθ και Κόρεϊ Μπρούερ) και πάνε για πρωτάθλημα. Κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να τα παρατήσει, πρέπει να μείνει εκεί. Θα είναι λάθος να επιστρέψει στην Ευρώπη. Ας καθίσει άλλο ένα χρόνο. Δεν έχει να χάσει κάτι.

Η Ρεάλ μου έδινε 6 εκ. Κι έμεινα στον Ολυμπιακό γιατί ήμουν κολλημένος

- Εσύ το μετάνιωσες που δεν πήγες στο NBA;

Εγώ το έχω ξαναπεί. Αν δεν είχα τη γυναίκα και το παιδί μου, θα έλεγα πως έκανα λάθος που δεν πήγα. Αλλά η ζωή τα έφερε έτσι που έχω την οικογένειά μου και δεν με πειράζει. Βέβαια, εμένα τότε είχαν έρθει άνθρωποι των Σπερς στο Βερολίνο και μου πρόσφεραν άμεσα κλειστό 3ετές συμβόλαιο με 1.000.000 ευρώ ετήσιες αποδοχές. Η Ρεάλ Μαδρίτης μου έδινε 6.000.000 ευρώ. Κι έμεινα στον Ολυμπιακό γιατί ήμουν κολλημένος.

- Γιατί ήσουν κολλημένος;

Γιατί ήθελα να πάρω το πρωτάθλημα. Γιατί είχα δεθεί με την ομάδα και με τον κόσμο. Όσον αφορά τους Αγγελόπουλος, εγώ ειλικρινά τους αγαπούσα και τους σεβόμουν. Αλλά μονός καυγάς δεν γίνεται. Μην λέμε πάλι τα ίδια. Από μία λέξη δεν δείχνεις αν τους σέβεσαι 10%, 30% ή 50%. Ξέρουν οι ίδιοι αν τους σέβομαι.

Δεν θέλω να τον βλέπω τον Ίβκοβιτς

Η κουβέντα φτάνει στη σχέση του με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Και είναι απόλυτος. Έχει συνδυάσει στο μυαλό του πρόσωπα και καταστάσεις και έχει βγάλει τα συμπεράσματά του. Γνωρίζει ποιος είναι ο κύριος υπαίτιος της απόφασης για αποχώρησή του από τους "ερυθρόλευκους".

Παρά το γεγονός πως θα μπορούσε εύκολα να "πετάξει λάσπη στον ανεμιστήρα", ο Μπουρούσης κάνει κάτι που τον τιμά ιδιαίτερα. Διαχωρίζει τον προπονητή Ίβκοβιτς από τον άνθρωπο Ίβκοβιτς. Δεν "τσουβαλιάζει" τον Σέρβο. Παραθέτει τα γεγονότα και καταθέτει την άποψή του, η οποία είναι αιχμηρή.

- Με τον Ίβκοβιτς τι συνέβη;

Στην ουσία αυτός ήταν που έγινε όλη η ιστορία.

- Γιατί σου φέρθηκε έτσι;

Ίσως επειδή δεν δέχθηκα τη συγγνώμη του Κρστιτς. Ίσως επειδή μετά στο ξενοδοχείο με φώναξε να μου ζητήσει συγγνώμη ο Κρστιτς και του είπα "όχι". Ίσως είναι το "παιδί" του και ζορίστηκε.

- Άρα λες ότι στο "κράτησε" εκείνη τη φορά με τη Σερβία;

Τώρα, μεταξύ σοβαρού κι αστείου το λέω αυτό. Αλλά ειλικρινά δεν έκανα κάτι. Πρόσφατα το συζήτησα με τον Ροντρίγκες και τον Ρέγες στη Ρεάλ και με ρώτησαν γιατί δεν χαιρετάω τον Ίβκοβιτς. Τους είπα πως απλά δεν θέλω να τον βλέπω, αν και τον έχω δει 15 φορές από τότε. Δεν τον κρίνω ως προπονητή, προς Θεού, δεν είμαι κάποιος για να τον κρίνω, αλλά σαν άνθρωπο δεν θέλω να τον βλέπω γιατί με έβγαλε εκτός ομάδας για ένα μήνα. Παρακαλούσα τη διοίκηση να κληθώ σε απολογία και δεν με κάλεσαν ποτέ. Αντιθέτως μου είπαν: "μην το συνεχίζεις, γιατί θα έχεις πρόβλημα".