Η διαιτησία του Δούρου

Ο μύθος της διαιτησίας του Δούρου

18 Απριλίου 2004. Ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο για την 26η αγωνιστική. Η ομάδα του Σουμ έχει δύο βαθμούς διαφορά απ’αυτήν του Αλέφαντου και στο ντέρμπι θα κριθεί εν πολλοίς ο τίτλος, με τέσσερις αγωνιστικές να απομένουν.

Ο Παναθηναϊκός προηγείται στο 7’ με πέναλτι του Μπασινά, ο Ολυμπιακός ισοφαρίζει στο 44’ με γκολ του Στολτίδη και ανατρέπει το σκορ στο 54’ με τον Τζόρτζεβιτς. Οι ερυθρόλευκοι κρατάνε το προβάδισμα ώσπου στο 71’ γίνεται η φάση που γράφει ιστορία.

Ο Κυργιάκος με τον Τζιοβάνι πέφτουν στην περιοχή του Παναθηναϊκό μετά από τραβήγματα και σπρωξίματα. Ο αμυντικός των γηπεδούχων χτυπάει δύο φορές στο πρόσωπο και στο σώμα τον Βραζιλιάνο, ο οποίος ανταποδίδει με κλωτσιά στο πόδι του Κυργιάκου. Ο Δούρος διακόπτει το ματς και αποβάλει μόνο τον Τζιοβάνι.

Με αριθμητικό πλεονέκτημα, ο Παναθηναϊκός κλείνει τον Ολυμπιακό στην περιοχή του και τελικά ισοφαρίζει στο 81’ με γκολ του Γκούμα. Το τελικό 2-2 διατηρεί τον Παναθηναϊκό πρωτοπόρο και τελικά πρωταθλητή, αφού τα γκολ του Ολισαντέμπε φέρνουν το 4Χ4 στις τελευταίες αγωνιστικές.

Η γιγάντωση του μύθου

Η φάση Κυργιάκου-Τζιοβάνι και η λανθασμένη απόφαση του Δούρου αποκτούν αμέσως τεράστιες διαστάσεις. Τα πρωτοσέλιδα του κόκκινου Τύπου του καταλογίζουν αλλοίωση του αποτελέσματος απ’την επόμενη κιόλας μέρα, ενώ ο Παναθηναϊκός με ανακοίνωση ισχυρίζεται πως κι αυτός έχει παράπονα απ’τον Δούρο.

Το θέμα αποκτά μυθικό στάτους απ’τον ίδιο τον Αλέφαντο που βάζει τα κλάματα σε ζωντανή εκπομπή στην τηλεόραση και αναρωτιέται " γιατί δεν βγαίνει ο Δούρος στο τηλέφωνο" και λέει πως ο διαιτητής είναι ένοχος και πως τον κατέστρεψε. Πολλά χρόνια αργότερα ο Ολυμπιακός κατακτά ένα ακόμα πρωτάθλημα στο νέο “Καραϊσκάκης” και ο εφοπλιστής Γουλανδρής πετάει απ’τη σουϊτα του μπλουζάκια που γράφουν τα πρωταθλήματα των ερυθρολεύκων και δίπλα στο 2004 με πράσινα γράμματα έχουν το "ΔΟΥΡΟΣ". Μέχρι και σήμερα οι φανατικοί οπαδοί του Ολυμπιακού έτσι αναφέρονται σ’εκείνη τη σεζόν, ως το “πρωτάθλημα του Δούρου”, υποστηρίζοντας σαφώς πως αυτός είναι ο αποκλειστικός υπέυθυνος για εκείνο το 2-2.

Έντεκα χρόνια μετά είδαμε ξανά όλον τον αγώνα, με την πολυτέλεια του να βλέπουμε τις φάσεις ξανά και ξανά και να εξετάζουμε τα πάντα όσον αφορά τη διαιτησία του Δούρου εκείνο το βράδυ. Θα δούμε όλες τις υπόλοιπες, ώστε να εξετάσουμε όσο καλύτερα το μύθο εκείνης της διαιτησίας του Δούρου. Γιατί μπορεί η φάση του 71’ να μην επιδέχεται αμφισβήτησης, αλλά δεν είναι η μοναδική για την οποία έχει κάνει σοβαρό λάθος ο Κορίνθιος διαιτητής.

Το πέναλτι του Βάλλα

Ξεκινάμε απ’το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού. Ο Παπαδόπουλος παίρνει την μπάλα απ’τον Κωνσταντινίδη στην περιοχή. Αποφεύγει τον Στολτίδη και τον Βάλλα και ο τελευταίος τον ανατρέπει. Όχι με το χέρι, όπως λέει αρχικά ο Γιάννης Καραλής που ήταν στην περιγραφή, αλλά με το πόδι, όπως φαίνεται καθαρά στο επόμενο ριπλέι.

Επέμβαση που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Ο Παναθηναϊκός διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός πως ο Δούρος δεν έδειξε κίτρινη στον Βάλλα, αλλά η αλήθεια είναι πως το μαρκάρισμα δεν είναι τέτοιο που να δικαιολογεί κίτρινη. Τέλος, ο Δούρος δεν βγάζει κάρτα σε κανέναν απ’όσους διαπληκτίστηκαν μετά τον καταλογισμό του πέναλτι

Οι “κίτρινες” του Γεωργάτου

Ο Γεωργάτος τα είχε βρει σκούρα με τον Σεϊταρίδη, που ήταν σε εκπληκτική κατάσταση, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Μόλις στο 2ο λεπτό, ο Γιούρκας πετάει την μπάλα μπροστά, προσπερνάει τον Γεωργάτο, ο οποίος τον τραβάει από πίσω απ’τη φανέλα. Ο Δούρος του κάνει απλή παρατήρηση. Στο 17’ συμβαίνει σχεδόν η ίδια φάση. Ο Γεωργάτος μάλιστα κατευθύνεται προς τον Δούρο, αλλά διαπιστώνει πως δεν έχει σφυρίξει για να του βγάλει κάρτα, αλλά για να γίνει αλλαγή. Στο 34’ ο Σεϊταρίδης επιχειρεί το ίδιο κόλπο, όμως ο Γεωργάτος σταματά την πορεία της μπάλας. Στο ριπλέι φαίνεται πως χρησιμοποίησε το χέρι του, κάτι που διέλαθε της προσοχής του Δούρου και κυρίως του επόπτη, που ήταν αρμόδιος για να υποδείξει την παράβαση.

Η κλωτσιά του Καστίγιο

Στο 15’ ο Μπασινάς κερδίζει την κατοχή απ’τον Τζιοβάνι στο χώρο του κέντρου. Ο Καστίγιο εφορμά και τον κλωτσάει με δύναμη στο γόνατο. Όχι στην προσπάθειά του να βάλει κόντρα, αφού ο Μπασινάς διώχνει με το δεξί και ο Καστίγιο τον κλωτσάει στο πόδι στήριξης, το αριστερό. Ο Δούρος του δείχνει κίτρινη κάρτα.

Το γκολ του Στολτίδη

Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος απ’την είσοδο του Χούτου στο 17’ και πίεζε τον Παναθηναϊκό. Στο 44’ εκτελεί φάουλ από δεξιά, ο Στολτίδης παίρνει την κεφαλιά, ο Χαλκιάς αποκρούει αλλά μπερδεύεται και ο Μόρις έρχεται να απομακρύνει. Οι παίκτες του Ολυμπιακού πανηγυρίζουν και ο επόπτης Γαλανός τρέχει προς στη σέντρα, με τον Δούρο να επικυρώνει το γκολ. Όσα ριπλέι κι αν δει κανείς, είναι αδύνατον να είναι σίγουρος για το αν ολόκληρη η μπάλα πέρασε ολόκληρη τη γραμμή πριν διώξει ο Μόρις.

Το πλεονέκτημα στον Ολισαντέμπε

Μετά την αποβολή του Τζιοβάνι και πριν το γκολ του Γκούμα, έχουμε κι άλλη μια φάση. Ο Κωνσταντίνου κερδίζει κεφαλιά παρά το μαρκάρισμα του Ανατολάκη και ο Ολισαντέμπε βγαίνει τετ-α-τετ με τον Γιάννου. Η φάση δεν υπάρχει, ο Δούρος έχει σφυρίξει αμέσως χωρίς να αφήσει τη φάση ώστε να κρίνει αν πρέπει να χρησιμοποιήσει το πλεονέκτημα.

Τα διάφορα "πέναλτι"

Καθόλη τη διάρκεια του αγώνα παίκτες και των δύο ομάδων ζήτησαν πέναλτι. Στο 4’ ο Τζιοβάνι κερδίζει κεφαλιά, ο Καστίγιο μονομαχεί με τον Κωνσταντινίδη και πέφτει στην περιοχή. Στο ριπλέι ο Κωνσταντινίδης φαίνεται να τον κρατάει στιγμιαία και ο Καστίγιο να πέφτει αμέσως μετά. Στο 14’ ο Τζόρτζεβιτς πατάει περιοχή, ο Μπασινάς είναι δίπλα του και ο Τζόλε πέφτει στο άγγιγμα του Μπασινά στο χέρι του. Στο 40’ ο Κωνστανίνου πέφτει μετά από τράβηγμα του Ανατολάκη. Στο ριπλέι φαίνεται πως και οι δύο τραβάνε τη φανέλα του αντιπάλου απ’την αρχή της φάσης. Στο 65’ ο Μινχ διεκδικεί μακρινή μπαλιά και πέφτει στην περιοχή, χωρίς την παραμικρή εμπλοκή του Γεωργάτου. Τέλος, στο 79’ ο Κυργιάκος πέφτει από μαρκάρισμα του Βάλλα και στο ριπλέι φαίνεται πως ο Σαπάνης έχει κάνει φάουλ στον Γιάννου και ο Κυργιάκος έχει πέσει θεαματικά.

Η αποβολή του Τζιοβάνι

Πάμε και στην πιο διάσημη φάση. Ο Ολυμπιακός έχει επίθεση με τον Γεωργάτο που έχει έρθει δεξιά. Την ώρα που αυτός σεντράρει, ο Τζιοβάνι μονομαχεί με τον Κυργιάκο στην περιοχή. Ο Έλληνας στόπερ τον κρατάει απ’τη φανέλα, ενώ ο Βραζιλιάνος βάζει τον πήχη του στο λαιμό του αντιπάλου του. Πέφτουν στο έδαφος και ο Κυργιάκος χτυπάει δύο φορές με το αριστερό, μία στο πρόσωπο και μία στο σώμα. Την ώρα που ο Κυργιάκος απομακρύνεται, ο Τζιοβάνι τον κλωτσάει με το αριστερό στη γάμπα.

Ο Δούρος προφανώς έχει δει μόνο το δεύτερο κομμάτι της φάσης και αποβάλει μόνο τον Τζιοβάνι, απόφαση 100% λανθασμένη.

Η εξέταση των στοιχείων

Δεν εξετάζουμε το αν ο Δούρος έπραξε σωστά στη φάση Κυργιάκου-Τζιοβάνι, γιατί αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Πέρα απ’αυτήν όμως, είναι σαφές πως ο Δούρος έχει κάνει και άλλα λάθη, με αρκετά εξ αυτών εις βάρος του Παναθηναϊκού.

Οι φάσεις με τον Γεωργάτο τον εκθέτουν. Ένας διαιτητής μπορεί να αφήσει το πρώτο τράβηγμα να περάσει χωρίς κίτρινη κάρτα, όμως η ατιμώρητη επανάληψη της ίδιας παράβασης μέσα σε 15 λεπτά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Την τρίτη φάση για κάρτα, το χέρι του Γεωργάτου δεν θα του το χρεώσουμε, γιατί είναι φάση του επόπτη και όχι εύκολα αντιληπτή. Ο Δούρος θα έπρεπε να έχει κιτρινίσει τον Γεωργάτο, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως σώνει και ντε ο Ολυμπιακός θα έμενε με δέκα: κανείς δεν ξέρει αν παίκτης που έχει κίτρινη θα τραβούσε για δεύτερη φορά. Οι μηδέν κίτρινες όμως συνιστούν “προστασία” του Γεωργάτου και σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν διαιτητή που πήγε στη Λεωφόρο για να κοντράρει τον Ολυμπιακό.

Κραυγαλέα είναι η περίπτωση του Καστίγιο. Δεν είναι κάτι που ο Δούρος δεν είδε, αφού έδωσε το φάουλ στον Μπασινά και έβγαλε κίτρινη στον Καστίγιο. Όπως και να δεις τη φάση δεν γίνεται να καταλήξεις σε διαφορετικό συμπέρασμα. Δεν είναι τάκλινγκ να δούμε το αν σηκώθηκε το πόδι ή αν είναι με τα δύο. Είναι εν ψυχρώ κλωτσιά, μακριά απ’την μπάλα, που τιμωρείται μόνο με κόκκινη και όχι με κίτρινη. Πειθαρχικός έλεγχος “προστασίας”.

Το γκολ του Στολτίδη (που στην ουσία είναι αυτογκόλ Χαλκιά) αφενός δεν είναι απόφαση του Δούρου και αφετέρου κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για την ορθότητα ή όχι της απόφασης. Σε κάθε περίπτωση, η κατακύρωση του γκολ δεν είναι ένδειξη διαιτητικής τριάδας που “πήγε στη Λεωφόρο για να παίξει έδρα”. Ο επόπτης είδε γκολ και δεν δίστασε να το μετρήσει.

Τέλος, η φάση του πλεονεκτήματος είναι σημαντική, αλλά είναι και στιγμιαία απόφαση. Είναι λάθος, αλλά δεν μπορείς με σιγουριά να καταλογίσεις δόλο στον Δούρο, πως σώνει και ντε κατάλαβε τι συμβαίνει και στέρησε απ'τον Παναθηναϊκό ένα τετ-α-τετ.

Δύο κραυγαλέα λάθη

Στο τέλος της κουβέντας μπορούμε να κάνουμε το εξής. Να βγάλουμε τις φάσεις που “είναι στην κρίση του καθενός”, δηλαδή τα “πέναλτι” που ζήτησαν και οι δύο ομάδες, το αν οι κίτρινες στον Γεωργάτο θα έφερναν αποβολή, το πλεονέκτημα στο τέλος του αγώνα.

Μένουν δύο πεντακάθαρες φάσεις. Η κλωτσιά του Καστίγιο και το ξύλο μεταξύ Κυργιάκου-Τζιοβάνι. Για το τελευταίο ο Ολυμπιακός δικαιούται αιωνίως να λέει πως το λάθος του Δούρου να μη δει όλη τη φάση έφερε ένα αριθμητικό πλεονέκτημα που ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε για να φτάσει στο 2-2. Ο ίδιος ο διαιτητής άλλωστε σε συνέντευξη του στο ΦΩΣ είχε παραδεχθεί πως η φάση είναι πέναλτι και δύο αποβολές. Με σωστή διαχείριση της φάσης ο Ολυμπιακός δικαιούται να πιστεύει πως θα έφευγε νικητής με ο,τι αυτό συνεπάγεται.

Όμως, για τη φάση του Καστίγιο ο Παναθηναϊκός δικαιούται να λέει πως ο Δούρος είδε καθαρά τι συνέβη, αλλά φοβήθηκε να αφήσει τον Ολυμπιακό με δέκα. Μ'αυτόν τον τρόπο (που δύσκολα δικαιολογείται) στέρησε απ’τους πράσινους το δικαίωμα να παίξουν για 75’με παίκτη παραπάνω και το σκορ στο 1-0.

Ο μύθος είναι αληθινός και ψεύτικος

Αν ο Δούρος απέβαλε τον Κυργιάκο και έδινε πέναλτι (όπως ο ίδιος δήλωσε πως θα έκανε αν έβλεπε τη φάση) τότε ο Ολυμπιακός θα νικούσε. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι σίγουρο πως ο Παναθηναϊκός θα μιλούσε πολύ πιο έντονα για εχθρική διαιτησία ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και πέρα απ'τα ψιλά (κίτρινες, γκολ Στολτίδη, πέναλτι που ζητάει ο Κωνσταντίνου, πλεονέκτημα) θα είχε απόλυτο δίκιο να λέει πως ο Δούρος κράτησε τον Ολυμπιακό με έντεκα παίκτες στο 14'.

Ο Δούρος δεν είδε τη φάση κι έτσι η ιστορία έγραψε πως η μη αποβολή του Κυργιάκου “έσφαξε” τον Ολυμπιακό, σ’ένα ματς που ο Δούρος δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο με τη συνολική του στάση στον αγώνα. Εκτός απ’αυτή τη φάση, που φυσικό ήταν να “σκεπάσει” τα πάντα. Ο μύθος που συνοδεύει τον Δούρο για τη συγκεκριμένη φάση είναι αληθινός. Για τη συνολική παρουσία του στον αγώνα, είναι μάλλον ψεύτικος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Γιατί ο Ρεχάγκελ ΔΕΝ αδίκησε τον Ζήκο το 2004

Ο μύθος της ομάδας του Ρότσα που δεν ήταν του Όσιμ