Δέκα χρόνια Ευρωμπάσκετ, 11 ιστορίες

"’Γράψε κάτι για το Ζάγκρεμπ, γράψε και καμιά άγνωστη ιστορία, γράψε κάτι για τα Ευρωμπάσκετ"’. Προτίμησα, λοιπόν, να γράψω όχι μόνο για το 1989 και Ζάγκρεμπ, όπου η Εθνική Ελλάδας ελπίζει σαν τον δολοφόνο που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, να τα καταφέρει 26 χρόνια αργότερα στην Κροατία, αλλά θα γράψω και για ακόμη μερικές διοργανώσεις εκείνης της εποχής. Διάλεξα 11 μικρές ιστορίες, ενδεικτικές του κλίματος και των εποχών, που καλύπτουν τη δεκαετία 1981-1991. Μια δεκαετία που είχε από όλα. Δύο βαριές αποτυχίες (1981, 1983), δύο στιγμές δόξας (1987, 1989) και ένα άδοξο φινάλε το 1991 στην "αιώνια πόλη", τη Ρώμη.

Ο Γκάλης μποξέρ (Πράγα, 1981)

Η Εθνική με προπονητή τον Ιωαννίδη και μια αγωνιστική πεντάδα που έμοιαζε πολύ δυνατή πήγε στο Ευρωμπάσκετ με πολλές ελπίδες για μια μεγάλη διάκριση. Ο Ιωαννίδης, σαν… προφητεία για τα μελλούμενα, είχε παντρέψει στην ίδια πεντάδα στο προκριματικό Τσάλεντζ Ράουντ της Πόλης, τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και ένα τρίτο γκαρντ, τον Τάκη Κορωναίο. Το τρικ ήταν καλό για του χαμηλότερου επιπέδου προκριματικό τουρνουά, αλλά στην πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ η εθνική τράκαρε σε τοίχο. Οι γηπεδούχοι Τσέχοι παρουσίασαν μια πεντάδα με τριάρι 2,07μ. (Κρόπιλακ) και δύο ψηλούς πάνω από 2,10μ.

Σε μια από τις χειρότερες βραδιές της ζωής του, ο Γκάλης δεν... έβλεπε το καλάθι παρά μόνο τεντωμένα χέρια και η Εθνική γνώρισε μια μνημειώδη συντριβή. Από τα μικρόφωνα της ΕΡΤ, ο Φίλιππος Συρίγος τα... έχωσε άσχημα στον εθνικό σταρ μας για την επιμονή του σε ατομικές προσπάθειες και την επομένη επήλθε η καταστροφή. Αντίπαλοι μας ήταν οι Γάλλοι, σε ένα παιχνίδι κομβικής σημασίας για την είσοδο της Εθνικής στην οκτάδα. Ο Ιωαννίδης απαγόρευσε στη ρεσεψιόν να συνδέει τηλεφωνικές γραμμές στα δωμάτια των παικτών, σε μια προσπάθεια να τους κρατήσει απερίσπαστους, και η ομάδα μερικές ώρες πριν από το κρίσιμο ματς, μαζεύτηκε σε μια αίθουσα για να γίνει η ανάλυση του αντιπάλου. Κάποια στιγμή, ένας υπάλληλος της ρεσεψιόν μπήκε στην αίθουσα και είπε "’τηλέφωνο για τον κύριο Γκάλη για σοβαρό προσωπικό του ζήτημα". Ο Ιωαννίδης, που ήξερε ότι οι γονείς του Γκάλη αντιμετώπιζαν στην Αμερική κάποια προβλήματα υγείας, του έδωσε άδεια να μιλήσει, ο Γκάλης βγήκε από την αίθουσα και πληροφορήθηκε από τη μετέπειτα σύζυγό του ότι "ο σχολιαστής της ΕΡΤ έλεγε άσχημα πράγματα για σένα".

Το ατυχές της υπόθεσης ήταν ότι ο... φουρκισμένος Γκάλης (που είχε ξεκινήσει την αθλητική καριέρα του ως μποξέρ), γυρίζοντας στο δωμάτιο, είδε μπροστά του τον δημοσιογράφο της ΕΡΤ, Θόδωρο Κοτσώνη, που είχε μεταδώσει τους προκριματικούς αγώνες. Ο Γκάλης αυτόν ήξερε και αυτόν θεώρησε υπεύθυνο. Στο " καλημέρα" απάντησε με ένα κροσέ που σώριασε τον δημοσιογράφο στο έδαφος και έγινε... χαμός. Η Εθνική έχασε κάθε ίχνος συγκέντρωσης μετά από το επεισόδιο, έχασε και από τη Γαλλία και αποχαιρέτησε το όνειρο της μεγάλης διάκρισης, που ήταν μια θέση στην πρώτη οκτάδα. Αργότερα, μετά από καταγγελία του δημοσιογράφου, ο Γκάλης παραπέμφθηκε στην Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητας, όπου τιμωρήθηκε με έξι μήνες αποκλεισμό (η ποινή έπεσε αργότερα στην ολομέλεια της ΕΦΙ) όχι για το... ξύλο, αλλά γιατί στην ερώτηση "επάγγελμα" απάντησε "μπασκετμπολίστας" και θεωρήθηκε ως παραδοχή ότι ήταν κάτι απαγορευμένο για τον αθλητισμό της εποχής: Επαγγελματίας αθλητής και όχι ερασιτέχνης.

Η οργή του Πολίτη (Λιμόζ, 1983)

Τα χρόνια της δεκαετίας του ’80 ήταν ταραγμένα και επεισοδιακά! Τα γεγονότα της Πράγας ακολούθησαν δύο χρόνια αργότερα αντίστοιχες καταστάσεις στη Γαλλία. Η Εθνική πήγε πάλι με μεγάλες φιλοδοξίες στο τουρνουά, αλλά μετά από τη νίκη επί της αδύναμης Σουηδίας, οι ήττες άρχισαν να πέφτουν βροχή. Η ελληνική ομάδα είχε πέσει σε ένα λάκκο λεόντων, έναν όμιλο μεγαθηρίων από τον οποίο δεν μπορούσε να επιβιώσει με κανένα τρόπο.

Οι ήττες δημιούργησαν φοβερή ένταση μεταξύ του ομοσπονδιακού προπονητή Κώστα Πολίτη και των (λιγοστών) παρευρισκόμενων Ελλήνων δημοσιογράφων. Μετά από 2-3 γερούς καβγάδες, ο Πολίτης απαγόρευσε την πρόσβαση των δημοσιογράφων στο ξενοδοχείο με το αιτιολογικό ότι "μου κάνουν πόλεμο για να πάρει τη θέση μου ο Μουρούζης".

Οι σχέσεις του Πολίτη (με εξαίρεση τις μέρες κρασιού και χαράς στο Ευρωμπάσκετ του 1987) στην ουσία ποτέ δεν έφτιαξαν με τον Τύπο και το αποκορύφωμα της αντιπαράθεσης ήρθε στο προολυμπιακό του 1988, τελευταία διοργάνωση που κάθισε στον πάγκο της Εθνικής. Αλλά αυτό αφορά άλλο κομμάτι της ιστορίας.

Η... δραπέτευση του Κοτλέμπα (Αθήνα, 1987)

Το πρώτο παιχνίδι στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας που έγινε αντιληπτό ότι η Εθνική ομάδα πήγαινε για μεγάλα πράγματα ήταν ο αγώνας της πρώτης φάσης κόντρα στη Σοβιετική Ένωση. Πέρα από κάθε προσδοκία, η ελληνική ομάδα κατάφερε σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ να κοντράρει στα ίσια τα ρωσικά θηρία και να χάσει οριακά στο τέλος. Η ήττα δεν κάθισε καθόλου καλά στους Έλληνες φιλάθλους, που τα έβαλαν με τον Τσέχο διαιτητή (και αργότερα πρόεδρο της τεχνικής επιτροπής της FIBA) Λιούμπομιρ Κοτλέμπα. Ο Τσέχος δεν μπόρεσε να φτάσει στα αποδυτήρια και φυγαδεύτηκε σε μια μικρή αίθουσα που υπήρχε κάτω από τη σκάλα που οδηγούσε στα επίσημα του ΣΕΦ, ένα γραφειάκι που χρησιμοποιούσε η επιτροπή ορισμού διαιτητών για τις συνεδριάσεις της. Οι άνθρωποι της FIBA πίστεψαν (άμαθοι γαρ από ελληνικές συνήθειες) ότι ένα τέταρτο ήταν αρκετό για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Η πρώτη προσπάθεια φυγάδευσης του Τσέχου στέφθηκε από παταγώδη... αποτυχία!

Το πλήθος που ήδη ήταν συγκεντρωμένο στους διαδρόμους του ΣΕΦ με το που είδε τον διαιτητή - κόκκινο πανί έκανε σαφείς τις προθέσεις του! Ο Κοτλέμπα ξανακρύφτηκε στο... πολιορκούμενο δωματιάκι και μάλιστα έπεσε η ιδέα να φυγαδευτεί με... σκάφος από την κοντινή μαρίνα, αφού η αστυνομία φοβόταν ακόμη και... ενέδρα στο αυτοκίνητο που θα τον μετέφερε. Επιλέχθηκε η μέθοδος της αναμονής. Περίμεναν όλοι στο καμαράκι, περίμενε όμως και ο κόσμος απ' έξω. Τελικά, αρκετή ώρα μετά από τη λήξη του αγώνα, η αστυνομία δημιούργησε μια ζώνη προστασίας για να περάσει ανάμεσα από το πλήθος που απάρτιζαν όχι μόνο φίλαθλοι, αλλά και παράγοντες ελληνικών ομάδων, ακόμη και ορισμένοι θερμόαιμοι δημοσιογράφοι. Ο Κοτλέμπα έφτασε σώος και αβλαβής στο αυτοκίνητό του και πολλά χρόνια αργότερα εξομολογήθηκε σε Έλληνα διαιτητή ότι "εκείνο το βράδυ, την ώρα που έφευγα από το γήπεδα, πίστευα ότι είχα αλλάξει όνομα. Όλοι με φώναζαν μαλάκα".

Το τέλειο γραφείο Τύπου (Αθήνα, 1987)

Το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας έφερε ακόμη μια πρωτιά, λιγότερο γνωστή από την αγωνιστική. Για πρώτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση που φιλοξενήθηκε στην Ελλάδα, υπήρχε πλήρες γραφείο Τύπου που λειτούργησε στα πρότυπα των διεθνών. Πολύτιμη αποδείχθηκε η εμπειρία όχι ενός μπασκετικού δημοσιογράφου, αλλά του κορυφαίου δημοσιογράφου του στίβου εκείνη την εποχή, Γιάννη Θεοδωρακόπουλου! Έχοντας τεράστια εμπειρία από μεγάλες διοργανώσεις στίβου που είχαν φιλοξενηθεί νωρίτερα στη χώρα μας, ο Θεοδωρακόπουλος (που αργότερα διατέλεσε και δήμαρχος Πεύκης) οργάνωσε όχι απλά ένα άψογο γραφείο Τύπου, αλλά ένα γραφείο Τύπου που στο τέλος της χρονιάς κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου όλων των αθλητικών διοργανώσεων παγκοσμίως από τον διεθνή σύνδεσμο αθλητικογράφων, την AIPS!

"’Τι ώρα παίζουμε στον... τελικό;"’ (Ζάγκρεμπ, 1989)

Είχα την σπάνια τύχη στην καριέρα μου να ακολουθήσω την Εθνική ομάδα το 1989 ως απεσταλμένος του ΠΣΑΤ. Γεγονός που σήμαινε ότι είχα το επίσημο δικαίωμα όχι μόνο να μένω στο ίδιο ξενοδοχείο και στον ίδιο όροφο με τους διεθνείς αλλά να παρακολουθώ όλες τις προπονήσεις και να μετακινούμαι ως μέλος της αποστολής, παρέα με την ομάδα. Στο πούλμαν, οι θέσεις ήταν δεδομένες και δεν άλλαζαν. Οπότε σε μένα δόθηκε μια από τις πρώτες θέσεις πίσω από τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου που καθόταν στην πρώτη. Φυσικά, οι θέσεις δεν άλλαζαν για το... γούρι.

Στις μπροστινές θέσεις του πούλμαν κάθονταν προπονητές, συνοδοί, γιατροί, με δύο εξαιρέσεις. Ο Γκάλης και ο Γιαννάκης πάντοτε κάθονταν στις μπροστινές θέσεις. Ο Γκάλης στην 5η σειρά αριστερά και ο Γιαννάκης στην 6η διαγώνια πίσω του, στη δεξιά πλευρά. Ήταν κοινό μυστικό ότι οι δύο τους δεν είχαν καλές σχέσεις. Δεν ήταν τσακωμένοι ποτέ, αλλά και δεν είχαν πολλά πάρε-δώσε πέρα από τα απαραίτητα. Παραμονές του ημιτελικού με τη Σοβιετική Ένωση έγινα μάρτυρας μιας ιστορικής σκηνής. Ο Γιαννάκης μπήκε από τους τελευταίους στο πούλμαν που θα πήγαινε την ομάδα για προπόνηση. "Τι ώρα παίζουμε αύριο;", ρώτησε αόριστα. "9 αύριο και 9 την Κυριακή στον τελικό, Πάνο", του απάντησε ο Γκάλης με τη βαριά προφορά του. Δεν είπαν κάτι άλλο, απλά κοιτάχτηκαν και κάθισαν στις θέσεις τους. Όσοι είμαστε κοντά και ακούσαμε την απάντηση, ξέραμε ότι την επόμενη θα κερδίζαμε. Δεν ξέραμε το πώς, αλλά ξέραμε ότι όλα τα σημάδια ήταν με την ομάδα.

Ο Κύριλλος και η... παρενόχληση (Ζάγκρεμπ 1989)

Φυσικά, για να κερδίσουμε στο Ζάγκρεμπ δεν αρκούσε η προφητεία του Γκάλη στον Γιαννάκη. Χρειαζόταν και λίγο... βοήθεια που την έδωσαν οι Έλληνες δημοσιογράφοι με μια διακριτική... παρενόχληση στον 12χρονο γιο του Γκομέλσκι. Ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε. Στον πάγκο των Ρώσων είχε γίνει μια μεγάλη αλλαγή. Ο Γκομέλσκι είχε αποχωρήσει και είχε... ορίσει διάδοχό του τον Βλάντας Γκαράστας. Καλός κύριος ο Γκαράστας, αλλά στον πάγκο τον έπιανε ο ύπνος. Και ο Γκομέλσκι που παρακολουθούσε τους αγώνες από τα δημοσιογραφικά συνήθιζε να... υπαγορεύει τη θέλησή του με χαρτάκια που έστελνε στον πάγκο. Το ρόλο του "ταχυδρομικού περιστεριού" έπαιζε ο μικρός γιος του, ο Κύριλλος. Η υπόθεση βέβαια είχε γίνει βούκινο τις προηγούμενες μέρες και αποτελούσε κάτι σαν ανέκδοτο στα δημοσιογραφικά.

Τον Κύριλλο -αν θυμάμαι καλά- είχε βαφτίσει "ταχυδρομικό περιστέρι" ο Μάριο Αρτσέρι, αρχισυντάκτης σήμερα στην ιταλική " Corriere dello Sport". Στον ημιτελικό, ρίχνοντας ένα πανύψηλο σχήμα στο παρκέ, οι Ρώσοι είχαν πάρει το πάνω χέρι από νωρίς. Η Εθνική μας έμοιαζε ανήμπορη να αντιμετωπίσει μια πεντάδα όπου ο Βολκόφ των 2,08μ. έπαιζε σε θέση "3". Μέχρι που κάποια στιγμή ο Γκαράστας αποφάσισε να κάνει το μοιραίο λάθος. Άλλαξε ένα ψηλό, έστειλε τον Βολκόφ στο "4" και έβαλε κοντό σχήμα στο παρκέ. Το ματς άλλαξε μορφή αμέσως και η Εθνική Ελλάδας άρχισε να μειώνει. Στην εξέδρα του Τύπου, ο Γκομέλσκι έγραψε κάτι σε ένα χαρτί και έστειλε τον γιο - courrier προς τον πάγκο. Μόνο που άργησε πολύ να φτάσει. Κατεβαίνοντας τον διάδρομο που οδηγούσε στον αγωνιστικό χώρο, τον σταματούσαν σε κάθε βήμα Έλληνες δημοσιογράφοι και του έπιαναν την... κουβέντα. Ο ανυποψίαστος μικρός απαντούσε και έκανε τη διαδρομή των 10-15 μέτρων σε ένα δεκάλεπτο! Η εντολή του Γκομέλσκι έφτασε πολύ αργά στον πάγκο, οι Ρώσοι είχαν εκνευριστεί και το ματς έγινε ντέρμπι.

Η μπίλια στο "4" (Ζάγκρεμπ 1989)

Η Εθνική, όπως και οι άλλες αποστολές, έμενε στο πολυτελές "Intercontinental". Το πλέον δημοφιλές μέρος του ξενοδοχείου ήταν στον τελευταίο όροφο: Εκεί στεγαζόταν το καζίνο! Μέρος που επισκέφθηκαν όλοι ανεξαιρέτως το βράδυ μετά από τον ημιτελικό με το Ζάγκρεμπ αφού ο Κιουμουρτζόγλου είχε δώσει άδεια στους παίκτες για να χαλαρώσουν μετά από το ντέρμπι με τη Σοβιετική Ένωση, παρότι ακολουθούσε τελικός. Όλοι ανεξαιρέτως; Αδικώ τον Γιαννάκη που προτίμησε το δωμάτιό του ή κάποια άλλη βόλτα. Την ίδια λογική είχε πάντοτε και ο Γκάλης, που όμως εκείνο το βράδυ έκανε την έκπληξη. Εμφανίσθηκε στο καζίνο, έβγαλε ένα μάτσο δολάρια από την τσέπη του και χωρίς να πει λέξη τα ακούμπησε στο τραπέζι της ρουλέτας. Τα πόνταρε όλα σε ένα αριθμό: Στο 4, το νούμερο που φορούσε στην Εθνική. Ακόμη και η μπίλια της ρουλέτας υποκλίθηκε στον κορυφαίο όλων των εποχών. "Κάθισε" στο 4, ο Γκάλης πήρε 35 φορές τα λεφτά που είχε ποντάρει, τα έβαλε στην τσέπη του, έκανε λίγο πλάκα με τους παρευρισκόμενους Έλληνες και πήγε για... ύπνο.

Η Μαρινέλλα στο πούλμαν (Ζάγκρεμπ, 1989)

Σε όλη την πορεία της Εθνικής για την κατάκτηση της 2ης θέσης στο Ζάγκρεμπ υπήρχε στο πλευρό της ομάδας μια αφανής, αλλά πολύ επώνυμη παρουσία. Η τραγουδίστρια Μαρινέλλα που ήταν όχι μόνο... σεσημασμένη μπασκετόφιλη, με πολλές παρουσίες σε μεγάλα παιχνίδια του Άρη στο "Αλεξάνδρειο", αλλά και καλή φίλη των περισσότερων παικτών, όπως και του αντιπροέδρου της ομοσπονδίας και γιατρού της ομάδας, Κώστα Παρίση. Μάλιστα, σε δύο περιπτώσεις, η Μαρινέλλα μπήκε στο πούλμαν της ομάδας και τη συνόδεψε. Η πρώτη ήταν στον τελικό της διοργάνωσης, όπου γενικά επικρατούσε κλίμα ευφορίας με δεδομένη την κατάκτηση του μεταλλίου αλλά και δεδομένη την... απαγορευτική -λόγω Γιουγκοσλαβίας- κατάκτηση της πρώτης θέσης. Η δεύτερη φορά ήταν όταν η αποστολή την επόμενη μέρα αναχωρούσε με προορισμό το αεροδρόμιο για το ταξίδι της επιστροφής. Ο μόνιμος κομμωτής της Μαρινέλλας, ο Δημητράκης, είχε εξελιχθεί σε περίπου... μασκότ της ομάδας και ήταν μακράν η πιο δημοφιλής παρουσία στη γαλαρία του πούλμαν, όπου η τριπλέτα Φασσούλα-Φάνη-Φιλίππου έκανε θραύση!

Η χλιδή των Ρωμαίων και ο Πάσπαλι (Ρώμη, 1991)

Το Ευρωμπάσκετ του 1991 θέλουμε να το ξεχάσουμε για πολλούς λόγους, αλλά θα το θυμόμαστε σίγουρα για έναν! Η Εθνική χωρίς τον Φάνη Χριστοδούλου, που έμεινε στην Αθήνα τραυματίας, στο τελευταίο διεθνές τουρνουά του Γκάλη και χτυπημένη (όπως και 16 χρόνια αργότερα στην Ισπανία) από τις... συνδικαλιστικές τάσεις των διεθνών, τερμάτισε μόλις 5η. Αλλά την ίδια ώρα, σε μια από τις πιο σύντομες χρονικά διοργανώσεις που κράτησε λιγότερο από δύο εβδομάδες, οι Έλληνες διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι βίωναν μια διοργάνωση απόλυτης χλιδής. Τη διοργάνωση είχε αναλάβει στην πραγματικότητα όχι η ιταλική ομοσπονδία μπάσκετ, αλλά το "Gruppo Ferruzzi", ένας όμιλος επιχειρήσεων του Ιταλού μαικήνα που περιλάμβανε τράπεζες, την εφημερίδα " Il Messaggero" αλλά και την ομάδα μπάσκετ της Ρόμα! Ο Φερούτσι, που εκείνα τα χρόνια είχε τινάξει την μπάνκα στον αέρα με μεταγραφές Αμερικάνων παικτών εκατομμυρίων δολαρίων, πρόσφερε μια ανεπανάληπτη φιλοξενία στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους και παράγοντες. Στους κήπους που περιβάλλουν το γήπεδο που φιλοξένησε τους αγώνες, το "Παλέουρ", υπήρχαν σε μόνιμη βάση μπουφέδες για δωρεάν φαγητό και φυσικά τα τραπέζια έγιναν στέκια.

Εκεί, ένα μεσημέρι στους παρευρισκόμενους δημοσιογράφους, ο Γιάννης Ιωαννίδης χρησιμοποιώντας πιάτα και ποτήρια που παρίσταναν τους παίκτες ανέλυσε τα συστήματα της τέλειας ομάδας του τουρνουά, της τελευταίας ενιαίας Γιουγκοσλαβίας που κέρδισε το χρυσό. Με τα περιορισμένα αγγλικά του, ο "ξανθός" δημιούργησε κύματα γέλιου όταν εξηγούσε πόσο πολύτιμοι ήταν οι γκαρντ της ομάδας... Ζντόκ (ο Ζντοβτς) και… Σκρετένοβιτς ( Σρετένοβιτς). Τις ίδιες μέρες, πάντως, μακριά από αδιάκριτα μάτια συναντούσε τον Ζάρκο Πάσπαλι και στην ουσία έκλεισε τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό επί ιταλικού εδάφους. Βέβαια, επιστρέφοντας στην Ελλάδα υπαναχώρησε, έκλεισε συμφωνία με τον Αμερικάνο πλέι μέικερ Ροντ Στρίκλαντ και τον... σταμάτησε στο αεροδρόμιο της Ουάσινγκτον με τα εισιτήρια -για Ελλάδα στο χέρι- για να κλείσει τελικά τον Πάσπαλι!

Το... τελειότερο γραφείο Τύπου (Ρώμη, 1991)

Οι Ιταλοί δεν αποδείχθηκαν απλά αξεπέραστοι οικοδεσπότες διοργανώνοντας το καλύτερο Ευρωμπάσκετ της ιστορίας αλλά ξεπέρασαν και το τέλειο γραφείο Τύπου της Αθήνας, τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Για πρώτη φορά στο κέντρο Τύπου εμφανίσθηκαν κομπιούτερ και όχι μόνο. Όταν αρχίσαμε το ψάξιμο με τις λιγοστές γνώσεις μας για το... κουτί που είχαμε μπροστά μας, ανακαλύψαμε ότι οι υπολογιστές είχαν φορτωμένα όλα τα αρχεία της FIBA με όλους τους αγώνες και τις συνθέσεις των πανευρωπαϊκών πρωταθλημάτων! Ανεκτίμητος θησαυρός. Προσωπικά, πέρασα περισσότερο χρόνο τυπώνοντας ατελείωτες σελίδες χαρτιού με τους αγώνες των Ευρωμπάσκετ και οι φιλότιμοι Ιταλοί, μετά από τις πρώτες επικλήσεις μου "paper, please", φρόντιζαν να έχουν εκτυπωτές γεμάτους με χαρτί. Το μέγεθος της ζημιάς το αντιλήφθηκα αργότερα στο αεροδρόμιο της Ρώμης, όταν πλήρωσα ένα μάλλον τσουχτερό ποσό για το υπέρβαρο, αφού οι εκτυπώσεις έπιαναν από μόνες τους μια ολόκληρη βαλίτσα. Ακόμη, όμως, βρίσκονται αρχειοθετημένες στο ειδικό κομμάτι του αρχείου μου για τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Τα... σκόρδα στο σακάκι (Ρώμη, 1991)

Είναι γνωστό ότι στο μπάσκετ εδώ και πολλά χρόνια κατοικοεδρεύουν οι περισσότερο προληπτικοί άνθρωποι του ελληνικού αθλητισμού. Ο προπονητής της Εθνικής, Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου, παρότι δεν το ομολογούσε, ήταν "πρύτανης" στο θέμα. Σε εκείνη τη διοργάνωση την πλήρωσε ο γιατρός της ομάδας, που ήταν καινούργιος και όχι... δοκιμασμένος στα γούρια. Ανυποψίαστος σε όλο το τουρνουά, απορούσε γιατί έβρισκε συνέχεια σκόρδα στην τσέπη του σακακιού του, όταν το άφηνε για λίγο στα αποδυτήρια. Γενικώς, πάντως, σκόρδα για το "μάτι" υπήρχαν παντού στα ελληνικά αποδυτήρια, τοποθετημένα σε στρατηγικά -και αθέατα- σημεία. Μόνο που εκείνη η Εθνική ήταν ήδη χτυπημένη από το... κακό μάτι.

Διαβάστε ακόμη

Οι 10 θρυλικές μορφές των Ευρωμπάσκετ

VIDEOS: Δέκα κορυφαία καλάθια του Νίκου Γκάλη σε Ευρωμπάσκετ