Η χαρτοπετσέτα που έφερε τον Μέσι στην Μπαρτσελόνα

Τα υπόλοιπα παιδιά δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία στον Λιονέλ Μέσι, με το μακρύ μαλλί και τις φράντζες που έπεφταν στα μάτια του σαν κουρτίνες. Για εκείνα, ήταν ακόμα ένα παιδί που δοκιμαζόταν από την Μπαρτσελόνα.

Ο Μέσι άρχισε να αλλάζει πριν καν μπει στα αποδυτήρια. Βρήκε την δική του γωνιά, μακριά από τους υπόλοιπους 13χρονους, μεταξύ των οποίων ήταν και κάποιοι μελλοντικοί παγκόσμιοι πρωταθλητές όπως ο Ζεράρντ Πικέ και ο Σεσκ Φάμπρεγκας.

Ήταν ένα γλυκό απόγευμα και το ημερολόγιο έγραφε Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2000. Ο Μέσι είχε φτάσει στην Βαρκελώνη το μεσημέρι, μετά από ένα 24ωρο ταξίδι από την πατρίδα του, το Ροζάριο της Αργεντινής. Ήταν η πρώτη του φορά στην Ισπανία. Δεν είχε προλάβει ούτε καν για να αφήσει τις βαλίτσες του στο ξενοδοχείο. Οι οδηγίες της Μπαρτσελόνα έλεγαν πως έπρεπε να βρίσκεται στο γήπεδο για το δοκιμαστικό στις 18:00.

Ο Μέσι ήταν το τελευταίο από τα παιδιά που θα δοκιμάζονταν εκείνη τη μέρα και αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει ήταν το μέγεθός του. Ήταν μικροσκοπικός. Όταν μπήκε στο γήπεδο και άρχισε να τρέχει πλάι στον Πικέ, τον έφτανε με το ζόρι μέχρι την μέση.

"Όταν πρωτοείδαμε το Μέσι, ο οποίος ήταν τόσο μικρός και αδύνατος, το πρώτο πράγμα που μας ήρθε στο μυαλό ήταν ότι θα τον τρώγαμε", είπε ο Μαρκ Πεντράσα ο οποίος ήταν μέρος της μαγικής γενιάς του '87, μια χρυσής "σοδειάς" νέων της Μπαρτσελόνα που γεννήθηκαν το 1987. "Αλλά όταν ακούμπησε την μπάλα, καταλάβαμε ότι επρόκειτο για φαινόμενο. Ήταν αδύνατον να του την πάρεις".

Ο Μέσι είχε αρχίσει να μαγεύεται από την ιδέα της Μπαρτσελόνα, από τα μέσα των 90's, όταν έβλεπε τον Ρονάλντο να μαγεύει στο "Καμπ Νόου". Είχε ενθουσιαστεί με την ευκαιρία που του είχε δοθεί από τους "μπλαουγκράνα" και ήταν διατεθειμένος να κάνει τα πάντα για να την εκμεταλλευτεί.

Αυτή ήταν η αρχή μιας 17μηνης οδύσσειας.

(Ο Μέσι, ο δεύτερος από δεξιά στην μεσαία σειρά, με την ομάδα που έπαιζε στο Ροζάριο το 1994)

Ο Τζουζέπ Μαρία Μινγκέλα - ο ατζέντης που έφερε τον Ντιέγκο Μαραντόνα, τον Ρομάριο και τον Ριβάλντο στην Μπαρτσελόνα- είχε ακούσει για τον Μέσι στις αρχές του 2000.

Του είχαν δώσει μια βιντεοκασέτα με τα highlights του Μέσι εκείνο το Φλεβαρη. Highlights τα οποία συμπεριλήφθηκαν σε μεταγενέστερη διαφήμιση της Master Card.

"Από τότε έπαιζε με παρόμοιο τρόπο με αυτόν που παίζει σήμερα", είπε ο Μινγέλα στο Bleacher Report πριν μιμηθεί το "σφύριγμα" του φιδιού με το στόμα του και την κίνησή του με το χέρι του για να δείξει τον τρόπο που ο Μέσι ντριμπλάρει μια ομάδα αντίπαλων αμυντικών.

Αυτό το μικρό αγόρι αποτελούσε για καιρό θέμα συζήτησης των κατοίκων του Ροζάριο. Η εφημερίδα της πόλης δημοσίευσε αρκετά πολυσέλιδα προφίλ του. Στα εννιά του, τον έβαζαν στο κέντρο του γηπέδου, πριν τους αγώνες της Νιούελς Ολντ Μπόις και έκανε κόλπα με την μπάλα για ένα τέταρτο, ενώ οι εκστασιασμένοι φίλαθλοι του έριχναν κέρματα από θαυμασμό.

Παρόλα αυτά, ο Μινγκέλα δεν είχε πειστεί ακόμα. Ο Μέσι ήταν πολύ νέος, πολύ μικροκαμωμένος και έμενε πολύ μακριά από την Βαρκελώνη. Άρχισε να ασχολείται ακόμα περισσότερο μαζί του ακόμα περισσότερο, λόγω των επαφών του στην λατινική Αμερική, οι οποίες ήταν πολύ επίμονες σχετικά με το ταλέντο του Λιονέλ. Κι έτσι σύστησε αυτό το παιδί θαύμα από την Αργεντινή στον παλιό του φίλο, Κάρλες Ρέσακ, ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή τεχνικός διευθυντής της πρώτης ομάδας της Μπαρτσελόνα και άνθρωπος που έχαιρε της εμπιστοσύνης του προέδρου του συλλόγου.

Ο Μέσι κέντρισε το ενδιαφέρον του Ρέσακ. Ο Ρέσακ βλέποντας τον Μέσι σε βίντεο νόμιζε ότι ήταν 18-19 χρονών, όσο ήταν και ο Πεπ Γκουαρντιόλα όταν ο Μινγκέλα είχε γίνει ατζέντης του. Όταν ο Μινγκέλα του είπε ότι ο Μέσι ήταν μόλις 13, έμεινε άναυδος. "Τρελάθηκες"; του φώναξε. Τελικά όμως, συμφώνησε να τον δοκιμάσει για μερικές εβδομάδες στην Βαρκελώνη.

Ο Μινγκέλα έκλεισε εισιτήρια για τον Μέσι και τον πατέρα του, Χόρχε, τον Σεπτέμβρη του 2000 και τους πήγε σε ένα ξενοδοχείο στην "Placa d' Espanya" στη Βαρκελώνη. Η πρώτη προπόνηση πήγε πολύ καλά. Ο μικρός εντυπωσίασε, αμέσως, τους προπονητές της ομάδας νέων.

(Ο Μέσι εκτελεί ένα κόρνερ ανήμερα των όγδοων γενεθλίων του)

Ο "Ταρζάν" Μιγκέλι, που αποτελούσε την καρδιά της άμυνας της Μπαρτσελόνα για 15 χρόνια, παρομοίαζε τον Μέσι με τον παλιό του συμπαίκτη, τον Μαραντόνα, αίσθηση την οποία συμμεριζόταν και ο Τσάβι Λόρενς, έτερος προπονητής των ακαδημιών.

"Έβλεπες την μπάλα να κολλάει στο πόδι του Μέσι λες και είχε μαγνήτη", δήλωσε ο Λόρενς στο Bleach Report. "Ήταν πολύ γρήγορος, αλλά έτρεχε με το κεφάλι κάτω. Έμοιαζε αδύνατο να γνωρίζει πού πήγαινε, άλλα όπως και ο Μαραντόνα, είχε πανοραμική όραση. Γυρνούσε αμέσως το κεφάλι και μπορούσε να προβλέψει το παιχνίδι".

"Ωστόσο υπήρχαν και οι πιο συγκρατημένοι. "Κάποιοι έλεγαν πως έκανε πολλές ντρίμπλες και ότι ήταν πολύ μικρόσωμος. Άλλοι έλεγαν πως επρόκειτο για παίκτη επιτραπέζιου ποδοσφαίρου", δήλωσε ο Ρέσακ. "Δεν υπήρχε ομοφωνία".

Κανείς από τους προπονητές, συμπεριλαμβανομένου του Χοακίμ Ρίφε, τον επικεφαλής των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα, δεν διατίθετο να ποντάρει πάνω σε ένα παιδί από μια άλλη ήπειρο. Δεν είχε γίνει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Δεν μπορούσε κανείς να εγγυηθεί ότι ένα παιδί αυτής της ηλικίας, θα τα κατάφερνε εξίσου καλά στο μέλλον. Έτσι, περίμεναν τον Ρέσακ να βγάλει την ετυμηγορία.

Ο Ρέσακ, όμως, βρισκόταν στους Αγώνες του Σίδνεϊ, όπου παρακολουθούσε την Ισπανία του Κάρλες Πουγιόλ και του Τσάβι Ερνάντες να χάνει το χρυσό μετάλλιο από το Καμερούν του Ετό.

Όσο πλησίαζε ο Σεπτέμβρης του 2000, η οικογένεια Μέσι άρχισε να αγχώνεται. Αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τα εισιτήρια της επιστροφής στην Αργεντινή. Τελικά, ο Ρέσακ επέστρεψε από την Αυστραλία και κανόνισε μια τελική δοκιμή στις 2 Οκτώβρη του 2000.

Ο Μέσι τοποθετήθηκε σε ένα γκρουπ παιδιών δύο χρόνια μεγαλύτερα του για να δουν πώς μπορούσε να αντεπεξέλθει. Στο γήπεδο εμφανίστηκαν οι Ρίφε, Μιγκέλι και ο Ροντόλφο Μπορέλ, ο οποίος είναι σήμερα ο παγκόσμιος τεχνικός διευθυντής της Μάντσεστερ Σίτι. Λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει η προπόνηση, ο Ρέσακ δεν είχε πάει ακόμα στο γήπεδο. Εντελώς ξαφνικά εμφανίστηκε στο γήπεδο 3 του προπονητικού κέντρου.

"Όταν έφτασα στο γήπεδο, ο διαιτητής σφύριξε την έναρξη του αγώνα. Περπάτησα γύρω από το γήπεδο μιλώντας σε ένα φίλο. Σταμάτησα πίσω από το τέρμα, παρακολούθησα λίγο το παιχνίδι και όταν έφτασα στον πάγκο του προπονητή", είπα: "Βάλ' τον να υπογράψει. Είναι εκτός συναγωνισμού. Είναι απίστευτος".

Μετά από 10 λεπτά Ρέσακ έφυγε. Είχε ήδη δει αυτά που ήθελε.

Την επομένη, ο μπαμπάς και ο γιος Μέσι πέταξαν πίσω στην Αργεντινή. Δεν έγινε, όμως, κανένα τηλεφώνημα. Οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα αμφιταλαντεύονταν. Δεν υπήρχε ανάλογη ποδοσφαιρική περίπτωση στο παρελθόν, παρόλο που η Μίλαν το ίδιο καλοκαίρι αποκτούσε τον 12χρονο Λεάντρο Ντεπέτρις της Νιούελς Ολντ Μπόις.

"Όλος ο κόσμος είχε αμφιβολίες για την περίπτωσή του", ανέφερε ο Μινγκέλα για τον Μέσι. "Η βασική αιτία αμφιβολιών ήταν το περιορισμένο του μέγεθος. Είχε μοναδικές ικανότητες, αλλά όλοι θεωρούσαν πως δεν θα άντεχε τα τάκλιν των αντιπάλων του".

Ο Μέσι εκείνη την περίοδο έκανε θεραπεία με ορμόνες για να αντιμετωπίσει το θέμα που είχε με την ανάπτυξή του, αποτέλεσμα της πρώτης επίσκεψής του στο ενδοκρινολογικό ιατρείο του Ντιέγκο Σβάρτσταϊν στο Ροζάριο, στις 31 Ιανουαρίου του 1997. Ο γιατρός θυμάται την ημερομηνία, γιατί από τη μία, τότε είναι τα γενέθλιά του και από την άλλη είναι οπαδός της Νιούελς Ολντ Μπόις.

"Ένας άνθρωπος από την ομάδα μου είχε πει πως είχαν ένα παιδί που έπαιζε φανταστικό ποδόσφαιρο, αλλά ήταν πάρα πολύ μικροσκοπικό, οπότε ήθελαν να τσεκάρω το κατά πόσο μπορούσα να βοηθήσω στην ανάπτυξη του", δήλωσε ο γιατρός.

Ο Μέσι ήταν 9 ετών και είχε ύψος μόλις 1.27 εκ., 10 εκατοστά λιγότερα από το μέσο όρο ύψους ενός αγοριού της ηλικίας του. Ο Σβάρτσταϊν του έκανε κάποιες εξετάσεις και διαπίστωσε πως ήταν μικροκαμωμένος, λόγω έλλειψης αυξητικής ορμόνης. Δεν ήταν γενετικό το πρόβλημα και αυτό ήταν πολύ σημαντικό. Αν ήταν γενετικό το ζήτημα, τότε η φαρμακευτική αγωγή δεν θα μπορούσε να επηρεάσει το ύψος του όταν θα ενηλικιωνόταν.

(Ο Μέσι στην αγκαλιά των αδελφών του Ροντρίγκο και Ματίας στο Μπουένος Άιρες, το 1991. Θα ακολουθήσουν τον αδερφό του στην Βαρκελώνη, σε μια περίοδο που θα αποτελέσει σημαντικό τεστ για την οικογένεια Μέσι)

"Η περίπτωση του ήταν μία στις 20.000. Δεν είναι τόσο συχνή, αλλά όχι και τόσο σπάνια", δήλωσε ο Σβάρτσταϊν.

Δόθηκαν στον Μέσι ενέσεις με ορμόνες για να κάνει κάθε μέρα. Θα έπρεπε να τις κάνει ο ίδιος ο Μέσι στο πόδι του με ένα "στιλό", κάτι αρκετά ακραίο για ένα παιδί μόλις 9 ετών. Ο Σβάρτσταϊν επέμενε ότι οι ενέσεις θα τον πονούσαν λιγότερο κι από το τσίμπημα ενός κουνουπιού. Έτσι, ο Μέσι κουβαλούσε πολλές φορές το "φαρμακείο" του σε σχολικές εκδρομές και επισκέψεις σε φιλικά σπίτια. Μερικές φορές δεν μπορούσε να προπονηθεί μετά την ένεση από τον πόνο.

Κάθε άλλο παρά φτηνή ήταν η θεραπεία. Κόστιζε περίπου 1.000 ευρώ τον μήνα και αρχικά καλύπτονταν από την ασφάλεια του πατέρα του. Εξαιτίας, όμως, της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή το 1999 το κράτος σταμάτησε αυτή την παροχή στην οικογένεια Μέσι. Έτσι, η Νιούελς Ολντ Μπόις υποσχέθηκε να καλύψει η ίδια το κόστος των ενέσεων.

Κάπου εκεί ξεκίνησε μια δύσκολη και προσβλητική περίοδος για τον Χόρχε Μέσι, ο οποίος θα έπρεπε να πηγαίνει και να παίρνει τα χρήματα από την ομάδα. Ο Σέρχιο Ομάρ Αλμιρόν, αθλητικός διευθυντής της Νιούελς και μέλος της εθνικής ομάδας της Αργεντινής του 1986 που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο, ακύρωνε πολλές φορές το ραντεβού με τον πατέρα του Μέσι την τελευταία στιγμή, ενώ άλλες φορές του έδινε 40 πέσος για μια ένεση που κόστιζε τουλάχιστον 1.000, όπως αναφέρεται στο βιβλίο "Μέσι" του Γκιγιέμ Μπαλάγκ.

Ο Χόρχε Μέσι ενοχλημένος από την στάση του Αλμιρόν πήγε τον Λιονέλ στο Μπουένος Άιρες για να δοκιμαστεί από την Ρίβερ Πλέιτ. Η δοκιμή δεν πήγε καλά, αλλά κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Μινγκέλα και η Μπαρτσελόνα. Αν ο Μέσι πήγαινε στην Μπαρτσελόνα θα έβρισκε λύση για την πανάκριβη φαρμακευτική αγωγή του, αλλά από την άλλη η Μπαρτσελόνα θα επωμιζόταν έξοδα τα οποία με το πέρασμα του χρόνου ίσως να αυξάνονταν.

Τα ταξίδια του Μέσι μεταξύ Ευρώπης και λατινικής Αμερικής προκαλούσαν πονοκεφάλους σε όσους διαχειρίζονταν το κόστος τους. Γιατί, με βάση τους κανονισμούς της FIFA, έπρεπε να τον συνοδεύει η οικογένειά του. Έπρεπε, επίσης, να βρεθεί δουλειά για τον πατέρα του. Τα έξοδα θα έτρωγαν πολύ από το μπάτζετ της ακαδημίας το οποίο έφτανε τα 13.000.000 ευρώ το 2000.

Ο πατέρας του Μέσι δεν ήθελε ο γιος του να ζει στην Μασία, την περίφημη ακαδημία των "μπλαουγκράνα", που είχε δημιουργηθεί στη θέση μιας πετρόχτιστης φάρμας πλάι στο "Καμπ Νόου".

"Είπε πως χρειαζόταν να μένει με την οικογένειά του", δήλωσε ο Τζουάν Γκασπάρ, πρόεδρος της Μπαρτσελόνα το 2000. "Δεν ήταν το ίδιο εύκολο να μείνει στη Μασία ένα 13χρονο παιδί που είχε μεγαλώσει στην Αργεντινή με ένα παιδί που έμενε μόλις 100 χιλιόμετρα από την Βαρκελώνη. Ήταν λογικό να χρειάζεται την οικογένειά του".

Το διαμέρισμα θα το πλήρωνε η Μπαρτσελόνα, κάτι που δεν έμοιαζε λογικό. "Είχαμε την Μασία για να στεγάζουμε τα αγόρια, οπότε έπρεπε να αρνηθούμε. Αλλά ο Κάρλες Ρέσακ, ο οποίος έχει τρομερό μάτι στο να εντοπίζει ταλέντο παικτών, μου είπε: "Πρόεδρε, δεν μπορούμε να χάσουμε αυτό τον παίκτη. Πρέπει να κάνουμε μια εξαίρεση. Βλέπω πράγματα όταν έχει την μπάλα στα πόδια του που δεν τα έχω δει ποτέ ξανά".

Οι εβδομάδες στο Ροζάριο περνούσαν εξαιρετικά αργά. Μέχρι και τον Δεκέμβρη του 2000, δεν είχε ακόμα παρθεί η οριστική απόφαση από την Μπαρτσελόνα και η οικογένεια Μέσι ζήτησε να πάρει μια τελική απάντηση. Ο Ρούμπεν Οράσιο Γκαγκιόλι, επιχειρηματίας από το Ροζάριο που ζούσε στην Βαρκελώνη από τα τέλη των 70's, εκπροσωπούσε τον παίκτη. Έκανε δύο επαφές με τους γονείς του στο Ροζάριο.

"Οι συνάδελφοι μου στην Αργεντινή, μου είπαν να μιλήσω στην Μπαρτσελόνα, γιατί δεν πρόκειται να περιμένουν άλλο και θέλουν να εξετάσουν τις υπόλοιπες επιλογές τους", είπε ο Γκαγκιόλι στο Bleach Report.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε καταθέσει πρόταση η Μίλαν, ενώ η Ρεάλ με την Ατλέτικο Μαδρίτης έλεγχαν την υπόθεση από πολύ κοντά.

Νωρίς το απόγευμα της 14ης Δεκεμβρίου του 2000, ο Γκαγκιόλι συναντήθηκε με τον Ρεσάκ στο "Pompeya Tennis Club" στους πρόποδες του Μονζουίκ, του βουνού που έχει θέα την Βαρκελώνη κι όλη τη Μεσόγειο.

Συμφώνησαν. Ο Ρεσάκ είπε στον σερβιτόρο να φέρει χαρτί και στυλό. Το στυλό ήρθε, αλλά όσον αφορά το χαρτί έπρεπε να αυτοσχεδιάσει, χρησιμοποιώντας μια χαρτοπετσέτα.

Σήμερα η συγκεκριμένη χαρτοπετσέτα βρίσκεται σε ένα χρηματοκιβώτιο σε μια τράπεζα. Η οικογένεια του Μέσι δεν την έχει δει ποτέ. Είχε λάθη στα σημεία στίξης, έλειπαν κάποια ονόματα και επίθετα, αλλά ήταν αρκετή για να καλμάρει την οικογένεια Μέσι.

"Όσον περνούσαν οι μέρες, ο Χόρχε αγχωνόταν όλα και περισσότερο", δήλωσε ο Γκαγκιόλι. "Ήθελε ένα χαρτί, μια υπόσχεση ότι θα αποκτούσαν τον Λίο. Η χαρτοπετσέτα τους ηρέμησε. Αν αυτή η χαρτοπετσέτα δεν είχε υπογραφεί, ο Μέσι δεν θα ήταν αυτή τη στιγμή στην Μπαρτσελόνα. Θα είχαμε πάει σε άλλη ομάδα".

Ο Ρέσακ περιέγραψε την κατάσταση στον Τζουάν Λακουέβα, τον διευθυντή της ακαδημίας της Μπαρτσελόνα, ούτως ώστε να δώσει "σάρκα και οστά" στο κείμενο της χαρτοπετσέτας. Στις 8 Ιανουαρίου του 2001, ο Λακουέβα δείπνησε με τον Ρίφε για να φτιάξουν τις λεπτομέρειες του συμβολαίου του Μέσι.

Το κείμενο της χαρτοπετσέτας: "Στην Βαρκελώνη στις 14 Δεκεμβρίου του 2000 παρόντος του Μινγκέλα και του Οράσιο, ο Κάρλες Ρέσακ, τεχνικός διευθυντής της Μπαρτσελόνα, δεσμεύεται να υπογράψει τον Λιονέλ Μέσι, παρά κάποιες απόψεις που στηρίζουν το αντίθετο, αρκεί να τηρηθούν όσα είχαν προηγουμένως συμφωνηθεί".

Ο παίκτης θα έπαιρνε 581.000 δολάρια το χρόνο αν κατάφερνε να βρεθεί στην πρώτη ομάδα, ενώ θα έπαιρνε έξτρα χρήματα για τα δικαιώματα προβολής της εικόνας του. Αυτό ήταν κάτι καινούργιο για έναν τόσο νεαρό παίκτη. Ο συγκεκριμένος όσος στο συμβόλαιο ήταν εμπνευσμένος από τη διαπραγμάτευση του συμβολαίου του Ινιέστα που γινόταν εκείνη την περίοδο.

Επίσης, η Μπαρτσελόνα θα κάλυπτε το κόστος της θεραπείας του Μέσι, θα πλήρωνε το νοίκι του διαμερίσματος της οικογένειας και θα έδινε ένα μισθό περίπου 40.000 ευρώ τον χρόνο στον Χόρχε Μέσι για να δουλεύει στην "Barna Posters", μια εταιρείας ασφαλείας που ανήκε στην Μπαρτσελόνα.

Η μόνη λεπτομέρεια που έμενε να ξεκαθαριστεί ήταν αυτό το "παρά κάποιες απόψεις που στηρίζουν το αντίθετο" που αναγραφόταν στην χαρτοπετσέτα. Κάπου εκεί ξέσπασε ο χαμός.

Το 2000 η Μπαρτσελόνα ήταν στα χειρότερά της. Η ομάδα δεν πήγαινε καλά στο πρωτάθλημα και η απόκτηση του Φίγκο από την Ρεάλ εκείνο το καλοκαίρι, είχε προκαλέσει κλυδωνισμούς στο σύλλογο. Θα ακολουθούσε μια τετραετής περίοδος χωρίς τίτλους για την ομάδα της Καταλονίας. Στη "γωνία" καραδοκούσε ο Χουάν Λαπόρτα, ο οποίος έμελλε να πάρει τα ηνία του συλλόγου το 2003.

"Ο σύλλογος ήταν έτοιμος να εκραγεί", δήλωσε ο Αντόν Παρέρα που ήταν γενικός διευθυντής της περίοδο Γκασπάρ (2000-03). "Τα μέλη δεν έβλεπαν με καλό μάτι τον Γκασπάρ. Ήταν πολιτικά αδύναμος. Αντιμετώπιζε προβλήματα σε κάθε τμήμα του συλλόγου".

"Για παράδειγμα υπήρχαν καταγγελίες διαφθοράς στις μεταγραφές του Μαρκ Όφερμαρς και του Εμανουέλ Πετί. Τα πάντα ήταν άνω κάτω και επικρατούσε νευρικότητα, γιατί η πρώτη ομάδα δεν κέρδιζε".

Η Μπαρτσελόνα ανήκει στα μέλη της, τα οποία είναι δημοκρατικά εκλεγμένα και οι διευθυντές ασκούν τα καθήκοντά τους, κάνοντας τα καπρίτσια του εκλογικού σώματος. Τους νοιάζει μόνο το "εδώ" και το "τώρα".

"Η μόνη έννοια των διευθυντών είναι να κερδίζει τώρα", δήλωσε ο Μινγκέλα στο Bleach Report. "Αν δεν κερδίσουν για ένα-δυο χρόνια, φεύγουν. Συνεπώς, δεν έχουν ποτέ το μέλλον στο μυαλό τους".

Εκείνη την περίοδο δεν υπήρχε κανένας λόγους για τους αγχωμένους ιθύνοντες της ομάδας να ασχοληθούν με τον Μέσι. Ο Γκασπάρ έπρεπε να βρει εκείνους τους παίκτες που θα αποκαθήλωναν την Ρεάλ και δεν είχαν καμία όρεξη να ασχοληθεί με ένα ένα καχεκτικό 13χρονο αγόρι από την άλλη άκρη του πλανήτη.

Έπρεπε να βρεθεί μια λύση για την περίπτωση Μέσι. Ο Λιονέλ με την οικογένειά του προσγειώθηκαν στην Βαρκελώνη στις 15 Φλεβάρη του 2001 και γέμισαν τις βαλίτσες τους με γράμματα υποσχέσεων από τον Ρέσακ και τον Λακουέβα. Παρόλα αυτά, δεν είχε υπογραφεί ακόμα συμβόλαιο.

Τα σύννεφα της καταιγίδας πλησίαζαν και κανείς δεν έδειχνε ικανός/διατεθειμένος να τη σταματήσει. Ακόμα και ο μελλοντικός πρόεδρος του συλλόγου, Λαπόρτα, ο οποίος στήριξε την αυτοκρατορία του στην ποδοσφαιρική μεγαλοφυΐα του Μέσι, έλεγε εκείνη την περίοδο πως ήταν ντροπή να υπογράψει ένα τόσο νεαρό παίκτη.

Ο Παρέρα, ο οποίος έπαιζε σημαντικό ρόλο στο κλαμπ για περίπου 25 χρόνια, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή το 1976, συγκάλεσε μια συνάντηση των μεγάλων κεφαλιών του συλλόγου με θέμα τον Μέσι. Έπρεπε να αποφασιστεί το αν θα υπέγραφαν ή όχι τον μικρό. Η συνάντηση ήταν γεμάτη ένταση.

Η πλειοψηφία θεωρούσε τρέλα να αποκτηθεί ο Λιονέλ. Τα λεφτά ήταν πάρα πολλά, ήταν πάρα πολύ νέος και είχε χαρακτηριστικά παίκτη "futsal". Επίσης, υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα που δεν εξαρτώταν από τους ανθρώπους του καταλανικού συλλόγου. "Τι θα συνέβαινε αν δεν απέδιδε καρπούς η ορμονική θεραπεία; Τι έτρεχε με την Νιούελς Ολντ Μπόις; Ποιο ποσοστό του παίκτη τους ανήκε; Υπήρχε η φήμη ότι θα έπρεπε να πληρώσουν περίπου 12.000 ευρώ τους Αργεντίνους.

Τον Γενάρη του 2001, η Νιούελς Ολντ Μπόις ήθελε να εγγράψει τον Μέσι στην αργεντίνικη ποδοσφαιρική ομοσπονδία. Στην Αργεντινή, ένας παίκτης δεν ήταν υποχρεωμένος να εγγραφεί μέχρι τα 13-14 του. Είχε αγωνιστεί με τη φανέλα της Νιούελς τον χειμώνα. Αν εγγραφόταν στην Ομοσπονδία ως παίκτης της Νιούελς, η Μπαρτσελόνα θα έπρεπε να πληρώσει για να τον αποκτήσει.

"Είχε γίνει μεγάλη κουβέντα για το κατά πόσο θα υπήρχε δικαστική διαμάχη με την Νιούελς σε ενδεχόμενη απόκτηση του Μέσι", δήλωσε ο Παρέρα. "Δεν είχε γίνει σαφές αν είχε τα κατάλληλα έγγραφα για να αγωνιστεί στην Μπαρτσελόνα. Δεν μπορώ να μιλήσω για σήμερα, αλλά την εποχή μου (1976-2003) τα έγγραφα που έρχονταν από λατινική Αμερική τις περισσότερες φορές ήταν ύποπτα".

Είχε έρθει η ώρα για την FIFA να αποφανθεί. Εν τω μεταξύ, ο Μέσι δεν μπορούσε να αγωνιστεί με την φανέλα της Μπαρτσελόνα ακόμα και αν υπέγραφε συμβόλαιο. "Ήταν πολύπλοκο", συμπλήρωσε ο Παρέρα. "Η αλήθεια είναι ότι το κλαμπ αποφάσισε να μην τον αποκτήσει, αλλά ο Τζουάν Λακουέβα επέμενε τόσο πολύ να αποκτηθεί ο μικρός, που προκάλεσε αναταραχή".

(Οι νέοι της Μπαρτσελόνα το 2002. Στην μπροστινή σειρά δεύτερος από αριστερά είναι ο Μέσι. Τρίτος στην πίσω σειρά ο Φάμπρεγκας, ενώ ο πιο ψηλός στην ίδια σειρά είναι ο Πικέ)

Ο Λακουέβα ήταν αμετάπειστος. Ήθελε οπωσδήποτε να αποκτηθεί ο Μέσι. "Δεν έχετε ιδέα από ποδόσφαιρο", έλεγε "και η ιστορία θα σας κρίνει". Ο Μινγκέλα απειλούσε πως θα πήγαινε τον Μέσι σε άλλη ομάδα αν δεν του έδινε συμβόλαιο η Μπαρτσελόνα.

Στο τέλος ο Λακουέβα, ο οποίος πέθανε το 2014, θριάμβευσε. "Αν δεν επέμενε τόσο πολύ ο Λακουέβα, δεν θα είχαμε αποκτήσει τον Μέσι", δήλωσε ο Παρέρα. "Είναι ο πραγματικός πατέρας του Μέσι στην Βαρκελώνη και κανείς δεν του το αναγνώρισε".

Και έτσι ο Γκασπάρ έδωσε το "ΟΚ" στον ξάδερφο του, Φρανσίσκο Κλόζα και αντιπρόεδρο της ομάδας κατά τη διάρκεια της θητείας του, να προσφέρει συμβόλαιο στον Μέσι. Ο Γκασπάρ θεωρεί πως αυτό ήταν το σημαντικότερο βήμα για την απόκτηση του Μέσι και όχι το κείμενο της χαρτοπετσέτας.

"Δεν είμαι δικηγόρος, αλά πιστεύω πως αν ο Μέσι άλλαζε γνώμη και δεν ήθελε να υπογράψει στην Μπαρτσελόνα και πηγαίναμε στο δικαστήριο, θα ήταν πολύ δύσκολο να πείσουμε τους δικαστές να αναγκάσουν ένα 13χρονο αγόρι να αγωνιστεί με τα χρώματα της Μπαρτσελόνα, επειδή οι εκπρόσωποί του είχαν υπογράψει μια χαρτοπετσέτα. Αυτή είναι μια ωραία ιστορία, αλλά ο άνθρωπος που στην ουσία απέσπασε την υπογραφή του Μέσι ήταν ο Φρανσίσκο Κλόζα.

Δεν είχαν λυθεί ακόμα όλα τα προβλήματα. Όσο η οικογένεια του Μέσι περίμενε για κάμποσες εβδομάδες το συμβόλαιο, παραμένοντας στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, η Μπαρτσελόνα δεν πλήρωσε για τη θεραπεία του Μέσι. Ανεπίτρεπτη συμπεριφορά. Έτσι αναγκάστηκε ο Λακουέβα να πληρώσει από την τσέπη του τις πρώτες δόσεις των ορμονών, κάτι που το κόστισε περίπου 2.000 ευρώ.

Την 1η Μαρτίου του 2001 ο Λακουέβα συναντήθηκε σε ένα εστιατόριο με τον Μέσι για να υπογράψει ο μικρός το συμβόλαιό του. Υπέγραψαν οι δικηγόροι των δύο πλευρών, αλλά και ο Κλόζα. Για να γίνει πιο επίσημο χρειαζόταν να υπογράψει και ένας δεύτερος αντιπρόεδρος του συλλόγου. Η δεύτερη υπογραφή ανατέθηκε στον Χουάν Ιγκνάσιο Μπρουγκέρας, σε έναν εκ των αμφισβητών του Μέσι.

Ο Μέσι αντιδρώντας σε όλα αυτά που είχαν συμβεί αρνήθηκε να υπογράψει και το έσκισε. Παρόλα αυτά, η ομάδα τήρησε τη συμφωνία, αν και τα προβλήματα δεν τελείωσαν(ούτε) εδώ.

(Ο Μέσι με τον Φάμπρεγκας το 2005)

Η καταλανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου την 1η Μαρτίου του 2001 παρείχε στον Μέσι μια προσωρινή άδεια. Θα είχε το δικαίωμα να αγωνιστεί στο καταλανικό πρωτάθλημα και στα φιλικά, αλλά όχι στις εθνικές διοργανώσεις της Ισπανίας. Αίτια του προβλήματος ήταν η Νιούελς, η οποία καθυστερούσε να στείλει τα απαραίτητα έγγραφα για την ολοκλήρωση της μεταγραφής του ποδοσφαιριστή.

Λίγες εβδομάδες μετά και συγκεκριμένα στο δεύτερο επίσημο ματς του Μέσι με την Μπαρτσελόνα, ο μικρός έπαθε κάταγμα στο πόδι. Στην επιστροφή του από τον τραυματισμό, αντιμετώπισε νέο πρόβλημα, αυτή τη φορά με τους αστραγάλους του. Όπως και να έχει, τα κόκαλα και οι μύες θεραπεύονται, άλλα είναι τα μεγάλα προβλήματα. Ένα τέτοιο ήταν η κατάσταση στο σπίτι του. Η οικογένεια του το έβρισκε πολύ δύσκολο να συνηθίσει τη ζωή στην Μεσόγειο.

Ο Ματίας, ο μεγαλύτερος αδελφός του Μέσι, έλιωνε για την κοπέλα του στην Αργεντινή. Η Μαρία-Σολ, μικρότερη αδερφή του, αντιμετώπιζε θέματα ρατσισμού στο σχολείο, όπως οι περισσότεροι που πάνε από την λατινική Αμερική στην Ισπανία. Επίσης, δεν μπορούσε να συνηθίσει τα καταλανικά, τα οποία μοιάζουν περισσότερο με γαλλικά παρά με ισπανικά και παίζουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στα δημόσια σχολεία της Καταλονίας.

Η οικογένεια χωρίστηκε και οι μισοί επέστρεψαν στην Αργεντινή το καλοκαίρι του 2001. Μετά από τις διακοπές του Μέσι και του πατέρα του στην Αργεντινή, επέστρεψαν στην Βαρκελώνη και ο Λιονέλ ανέλαβε δράση.

"Φάνηκε πως η αγάπη του Μέσι για το ποδόσφαιρο ξεπερνάει τα πάντα", δήλωσε ο Λόρενς. "Ήθελε να παίζει ποδόσφαιρο, περισσότερο από ότι ήθελε να βρίσκεται με την οικογένειά του. Απαρνήθηκε τα πάντα και έδειξε το απίστευτο θάρρος του".

Ένα νέο τεστάρισμα στις αντοχές του εμφανίστηκε τον Αύγουστο του 2001. Ο Μέσι είχε επιστρέψει υγιής από την Αργεντινή, αλλά δεν μπορούσε να αγωνιστεί στα επίσημα παιχνίδια της Μπαρτσελόνα στις ισπανικές διοργανώσεις, λόγω των εγγράφων που δεν είχαν ακόμα σταλεί από την Νιούελς. Η υπόθεση είχε αρχίσει να βαλτώνει στους διαδρόμους της FIFA.

Το 2001 νέος γενικός διευθυντής της Μπαρτσελόνα έγινε ο Χαβιέρ Πέρες Φαργκέλ. Σοκαρίστηκε όταν έμαθε πως ο σύλλογος ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει 600.000 ευρώ τη σεζόν για τον Μέσι, αν και του επιτρεπόταν να αγωνιστεί μόνο σε μερικά παιχνίδια της ομάδας. Αποφάσισε να σκληρύνει τη στάση της ομάδας απέναντι στο Αργεντινό, ρίχνοντας τον μισθό τους στις 120.000 ευρώ ανά σεζόν.

Οι δύο πλευρές κάθισαν ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εν τω μεταξύ, η Ρεάλ Μαδρίτης καραδοκούσε σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις δεν είχαν αίσιο τέλος. Ο Χόρχε Βαλντάνο, αθλητικός διευθυντής των Μαδριλένων, ήταν διατεθειμένος να πληρώσει πάνω από 120.000 ευρώ το χρόνο για να φέρει τον Μέσι στη Μαδρίτη.

Οι διαπραγματεύσεις οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Οι εκπρόσωποι του Μέσι δεν ήταν διατεθειμένοι να δεχτούν μείωση αποδοχών και οι εκπρόσωποι της Μπαρτσελόνα ήταν εκνευρισμένοι.

"Ποιος νομίζει ότι είναι; Ο Μαραντόνα; Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε μαζί του και να γυρίσει στην Αργεντινή", είπε ένα από τους διευθυντές του συλλόγου. "Θα πάμε μάλλον στην Μαδρίτη", αποκρίθηκε ένας εκ των εκπροσώπων του Μέσι. Τελικά και οι δύο πλευρές υπαναχώρησαν και βρέθηκε η χρυσή τομή.

Ο Χορχέ Μέσι θα λάμβανε πλέον 3.900 ευρώ το μήνα για τη δουλειά του. Ο γιος του θα έπαιρνε αναλογικά ποσά με βάση τις εμφανίσεις του, τα αποτελέσματα της ομάδας και το επίπεδο στο οποίο αγωνιζόταν. Επιπλέον μπόνους θα του δινόταν σε περίπτωση που κατάφερνε να αγωνιστεί στην δεύτερη ομάδα της Μπαρτσελόνα. Η συμφωνία αυτή ολοκληρώθηκε στις 5 Δεκέμβρη του 2001.

Ένα μόνο πράγμα δεν είχε διευθετηθεί ακόμη. Το δικαίωμα του Μέσι να αγωνίζεται σε ισπανικές διοργανώσεις. Τελικά, στις 15 Φλεβάρη του 2002, δύο χρόνο μετά την παραλαβή της βιντεοκασέτας του Μέσι από τον Μινγκέλα, η FIFA έβγαλε την απόφασή της προς όφελος των "μπλαουγκράνα".

Μία κορνιζαρισμένη φωτοτυπία της κάρτας διαπίστευσης του Μέσι, μαζί με ένα αντίγραφο της περιβόητης χαρτοπετσέτας, κρέμονται στο γραφείο του Μινγκέλα.

Στις 17 Φλεβάρη του 2002, ο Μέσι έκανε το ντεμπούτο του στις ισπανικές διοργανώσεις απέναντι στην "Esplugues de Llobregat". Μπήκε ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο και πέτυχε 3 γκολ. Μπορεί να είχε βασανιστεί πολύ για να φτάσει σε αυτό το σημείο, αλλά η ιστορία απέδειξε ότι όλα τα προβλήματα που προαναφέρθηκαν ήταν απλά κάποια "ορθογραφικά" λάθη στο χρυσό βιβλίο που γράφει εδώ και χρόνια ο Λιονέλ Μέσι στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

* Πηγή: Bleacher Report

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Μέσι-Ρονάλντο: Μύθοι τέλος

Το έκανε κι αυτό: Πέναλτι με πάσα αλά Κρόιφ ο Μέσι!