Αντόνιο Βράνκοβιτς: "Wow, αυτός είναι ο πατέρας μου!"

Με όνομα βαρύ σαν ιστορία... Έτσι πορεύεται στη ζωή του ο νεαρός σέντερ, Αντόνιο Βράνκοβιτς, από τη στιγμή που είδε για πρώτη φορά το φως της ημέρας, στις 28 Οκτωβρίου 1996. Ως γιος του τεράστιου Στόγιαν Βράνκοβιτς, ο γεννημένος στη Φλόριδα των Ηνωμένων Πολιτειών Κροάτης ήξερε ότι πρέπει, αν ασχοληθεί με το μπάσκετ, να... αποτινάξει το βάρος του πατρικού ονόματος.

Πριν καν συμπληρώσει τα 20 χρόνια του, ο Αντόνιο δείχνει να τα καταφέρνει πολύ καλά. Ονειρικές σεζόν με το Pine Crest, επιλογή στη συνέχεια από το "θρυλικό" Duke του σπουδαίου δασκάλου του κολεγιακού basketball, Μάικ Σιζέφσκι. Ο πατέρας του παρακολουθεί διακριτικά, πολύ διακριτικά. Είναι εκεί αλλά ταυτόχρονα δεν είναι. Ο μικρός έχει το δικό του μπασκετικό στιλ, τη δική του προσωπικότητα, είναι ο Αντόνιο και όχι ο δεύτερος Στόγιαν. Τον εντοπίσαμε σ' ένα από τα λιγοστά διαλείμματά του μεταξύ μαθημάτων, προπονήσεων και αγώνων και... ιδού.

Θέλω ΝΒΑ, ανοιχτός για Ευρώπη

Είσαι πλέον μέλος ενός πολύ σημαντικού μπασκετικού πρότζεκτ στο κολέγιο του Ντιούκ. Ποιος είναι ο πρώτος στόχος σου, η πρώτη επιδίωξή σου;

Για μένα, ως πρωτοετής σ' αυτό το πρότζεκτ, κύρια επιδίωξή μου είναι να βελτιώνω το παιχνίδι μου κάθε μέρα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα γιατί κάνοντάς το, όλοι οι άλλοι μου στόχοι θα ακολουθήσουν στη συνέχεια. Ετσι και αλλιώς, αυτός είναι ο μόνος δρόμος προς την επιτυχία.

Πως είναι για έναν νέο παίκτη όπως εσύ να βρίσκεται κάτω από τις οδηγίες ενός θρύλου του μπάσκετ, όπως είναι ο Μάικ Σιζέφσκι;

Είναι τιμή! Ο κόουτς Κ είναι ένας από τους σπουδαιότερους προπονητές στην ιστορία του αθλήματος, αν όχι ο σπουδαιότερος και είμαι πραγματικά πολύ τυχερός που δουλεύω μαζί του. Το να βρίσκομαι δίπλα του και δίπλα στους συνεργάτες του είναι κάτι που με βελτιώνει ως παίκτη αλλά και ως άνθρωπο, είναι κάτι σαν μέντορας για μένα. Ζω με οτιδήποτε λέει και προσπαθώ να διορθώσω ότι νομίζει ότι χρειάζεται διόρθωση κάτι που θα βοηθήσει να γίνω στο μέλλον καλύτερος παίκτης σε σχέση με σήμερα.

Ενας από τους κύριους στόχους σου είναι να παίξεις μία μέρα στο ΝΒΑ, έτσι δεν είναι;

Φυσικά. Μα το σκέφτομαι από παιδί...Θέλω να έρθει η στιγμή και η μέρα που θα παίξω στο ΝΒΑ, στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου δηλαδή.

Θα σε ενδιέφερε μία ευκαιρία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ή είναι κάτι το οποίο δεν έχεις καν σκεφτεί;

Νομίζω ότι κάθε παίκτης πρέπει να είναι ανοιχτός σε μία τέτοια ευκαιρία αν δεν προκύψει η επιλογή του ΝΒΑ. Σε ότι αφορά εμένα, ξέρω ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι πολύ ανταγωνιστικό και αποτελεί ευκαιρία να κάνεις αυτό που αγαπάς και να έχεις και σπουδαίες οικονομικές απολαβές. Αρα, ναι, η Ευρώπη είναι μέσα στο πλαίσιο των στόχων μου, θα ήθελα να παίξω επαγγελματικά εκεί.

Ο αγαπημένος Χακίμ Ολάζουον και ο πολύ διαφορετικός Στόγιαν

Εχεις πει ότι ο αγαπημένος σου παίκτης όλων των εποχών είναι ο Χακίμ Ολάζουον. Τι ξεχώρισες σ' αυτόν;

Πολύ απλά είναι ένας από τους καλύτερους που έπαιξε ποτέ μπάσκετ στο πολύ υψηλό επίπεδο. Συνδύαζε πιστεύω τα εξαιρετικά αθλητικά του προσόντα με τις μπασκετικές του δυνατότητες και έτσι ήταν πολύ δύσκολο να τον μαρκάρει κανείς. Ηταν επίσης μία πραγματική δύναμη στην άμυνα. Είναι πολύ δύσκολο να βρεις έναν all around ψηλό στο σημερινό μπάσκετ, γι' αυτό και είναι ο αγαπημένος μου παίκτης.

Σε αγώνας σου στο high school (Pine Crest) πέτυχες 55 πόντους. Πως τα κατάφερες, είναι μάλλον ασυνήθιστο για ψηλό παίκτη όπως εσύ...

Το παιχνίδι εκείνο εξελίχθηκε πιο δύσκολα από ότι θα περιμέναμε και έτσι έμεινα για πολλή ώρα στο παρκέ. Οι συμπαίκτες μου με "τάιζαν" διαρκώς. Είναι μία από τις μέρες που ξέρεις ότι δεν πρόκειται να αστοχήσεις σχεδόν ποτέ, ότι όλα θα πάνε μέσα. Ο αγώνας εκείνος ήταν μία εκπληκτική εμπειρία για μένα, κάτι στο οποίο θα επιστρέφω πάντα τα επόμενα χρόνια.

Παίζεις στην ίδια θέση με τον πατέρα σου. Εχεις δανειστεί κινήσεις από το δικό του στιλ παιχνιδιού;

Ο πατέρας μου πάντα λέει πόσο διαφορετικοί είμαστε σαν παίκτες συγκρίνοντας τις δυνατότητές μας στο επιθετικό και στο αμυντικό κομμάτι. Η αλήθεια είναι ότι πολύ λίγοι παίκτες είχαν την αμυντική αντίληψη και τα προσόντα που είχε ο πατέρας μου. Από την άλλη πλευρά πάντα μου λέει ότι ποτέ δεν είχε τις δικές μου δυνατότητες στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Ακόμα και τώρα, ο πατέρας μου μπορεί και μου δίνει πολλές συμβουλές για το πως πρέπει να βελτιώσω την επιθετική συμπεριφορά μου στο παιχνίδι από τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει. Είναι τελειομανής γι' αυτό και επιμένει πολύ σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την τεχνική, αλλά και τις βασικές αρχές του μπάσκετ έτσι ώστε να βελτιώσω περαιτέρω τις κινήσεις μου.

Αρα έχει δίκιο όταν λέει ότι "ο Αντόνιο δεν έχει καμία σχέση με τον Στόγιαν μπασκετικά;"

Απόλυτα πιστεύω. Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς ήταν ένας ειδικός της άμυνας, σχεδόν τέλειος σ' αυτό το κομμάτι, ειδικά κάτω από το καλάθι. Εγώ είμαι ένας περισσότερο επιθετικός παίκτης, πιο...φιλικός για την μπάλα από ότι ήταν εκείνος. Επίσης νομίζω ότι σωματικά είμαι πιο "μεγάλος" από ότι ο πατέρας μου. Αυτή είναι μία ακόμη διαφορά μας.

Ερωτευμένος με τον Παναθηναϊκό

Προφανώς έχεις δει κάποια στιγμή το περίφημο κόψιμο του πατέρα σου στο τελικό του Παρισιού το 1996, το οποίο μάλιστα έλαβε χώρα λίγους μήνες πριν γεννηθείς. Τι έχεις να πεις γι' αυτήν την ενέργεια;

Είναι μία εκπληκτική ενέργεια. Ενας παίκτης τόσο ψηλός όσο είναι ο πατέρας μου να τρέξει τόσο γρήγορα, να περάσει πάνω από συμπαίκτη του και στη συνέχεια να κόψει την μπάλα για να χαρίσει στην ομάδα του ένα τόσο σημαντικό τίτλο...Τι να πω...Αξιομνημόνευτο για πάντα! Δίχως αμφιβολία μία από τις καλύτερες φάσεις στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι θαυμάσιο να την βλέπω και να λέω "wow, αυτός είναι ο πατέρας μου!"

Ξέρεις ότι για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού το όνομα Στόγιαν Βρανκοβιτς σημαίνει πάρα πολλά. Θα ήθελες να φορέσεις κάποια μέρα τη φανέλα αυτής της ομάδας την οποία τίμησε ο πατέρας σου;

Ερωτεύτηκα τον Παναθηναϊκό και τους οπαδούς του στο Final Four του 2007 όταν ταξίδεψα στην Αθήνα μαζί με τον πατέρα μου. Θα ήταν πραγματικά μεγάλη τιμή να συνεχίσω το θρύλο του στην ομάδα και ακόμη περισσότερο να δημιουργήσω το δικό μου. Ο Παναθηναϊκός είναι θρυλικό κλαμπ, ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Πραγματικά ποιος δεν θα ήθελε να παίξει σ' αυτήν την ομάδα;

Κατά κάποιο τρόπο ο Ντράζεν Πέτροβιτς είναι...νονός σου. Αυτός ήθελε να πάρει ο γιος του Στόγιαν Βράνκοβιτς το όνομα Αντόνιο, μας το είπε πρόσφατα στο Ζάγκρεμπ η Μπιζέρκα Πέτροβιτς. Νιώθεις μία παραπάνω ευθύνη γι' αυτό;

Δεν θα το έλεγα, αλλά αυτό που σίγουρα θα ήθελα ήταν να τον συναντήσω. Δεν θα γίνει ποτέ. Ξέρεις, έχω ακούσει τόσα πολλά για τον Ντράζεν...Ξέρω επίσης πόσο δυνατή ήταν η φιλία του πατέρα μου μαζί του. Θα ήθελα πολύ να τον συναντήσω, να του μιλήσω αλλά... η μοίρα είχε άλλα σχέδια.

Ακούστε τον και ραδιοφωνικά σε συνέντευξη που έδωσε σε αμερικανικό ΜΜΕ τον Ιανούαριο

Θα ήθελες να παίξεις για την Εθνική ομάδα της Κροατίας ή θα κρατήσεις και θα πορευτείς με την αμερικάνικη υπηκοότητα;

Εχω και τα δύο διαβατήρια άρα εκ των πραγμάτων είμαι και Αμερικανός και Κροάτης. Με την Εθνική ομάδα της Κροατίας έπαιξα πριν κάποια χρόνια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα παίδων και ήταν πραγματικά μία πολύ όμορφη εμπειρία για μένα. Σίγουρα θα ήθελα να επαναλάβω κάτι τέτοιο και στο μέλλον.

Αλήθεια, έχεις προσαρμοστεί στον αμερικανικό τρόπο ζωής ή σου λείπει ακόμα η Κροατία;

Στην αρχή η προσαρμογή μου δεν ήταν εύκολη αλλά πλέον νιώθω πλήρως ενταγμένος στην αμερικάνικη κοινωνία. Η πρώτη μου χρονιά στο Λύκειο ήταν και η πλέον δύσκολη γιατί ακόμα μου έλειπε πολύ η Κροατία και ότι είχε σχέση μ' αυτή. Οσο περνούσαν τα χρόνια όμως, η ζωή γινόταν ολοένα και πιο εύκολη για μένα, τώρα νιώθω σαν να είμαι μία ζωή εδώ. Μου λείπει ακόμα βέβαια η Κροατία, έζησα εκεί 12 χρόνια, μεγάλωσα εκεί. Εχω εξαιρετικές αναμνήσεις και νιώθω πραγματικά θαυμάσια όταν την επισκέπτομαι.

Τελευταία ερώτηση: Ποιος νομίζεις ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο αυτή τη στιγμή;

Θα ήθελα να πω ο Λεμπρόν ή ο Κόμπε γιατί μ' αυτούς τους δύο μεγάλωσα αλλά αυτό δεν θα ήταν δίκαιο. Πολύ απλά γιατί ο καλύτερος είναι ο Στέφεν Κάρι.

Ξέρετε ότι...

* Πέτυχε 55 πόντους στο παιχνίδι του Pine Crest με το Taravella. Είχε 24/48 σουτ και 7/9 βολές. Σ' αυτό το παιχνίδι έσπασε και το απόλυτο ρεκόρ σκοραρίσματος του σχολείου που κατείχε ο Μπράντον Νάιτ!

* Ηταν στην... κοιλιά της μητέρας του στο final-four του 1996 με τον...μπαμπά Στόγιαν να αγωνιά να κάνει επιτέλους γιο.

* Η τελευταία του χρονιά στο Λύκειο ήταν... διαστημική με 27,5 πόντους, 16,1 ριμπάουντ και 5 μπλοκ ανά ματς.

* Ως πρωτοετής βρίσκεται ακόμα σε περίοδο προσαρμογής στο Duke. Μέχρι στιγμής μετρά 0.8 πόντους και 1,4 ριμπάουντ σε σχεδόν 3 λεπτά συμμετοχής ανά ματς.

* Εχει ύψος 2.14μ, είναι δηλαδή κατά τρεις πόντους κοντύτερος του πατέρα του.

Μ' αυτό το video το Ντιούκ υποδέχθηκε στις τάξεις του τον Αντόνιο Βράνκοβιτς:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Συνέντευξη Σ. Βράνκοβιτς στο Contra.gr: Ηταν λάθος που έφυγα από τον Παναθηναϊκό