Euro 2004: Σήκωσε το τιμημένο...
Το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αρχίζει να νιώθει τα προβλήματα της υπερβολικής έκθεσης στο κοινό. Οι παίκτες φτάνουν στα όριά τους, καθώς πολλοί από αυτούς καλούνται να τελειώσουν μία σεζόν εννέα μηνών με 60 και 70 παιχνίδια στα πόδια τους. Οι απουσίες από τα μεγάλα τουρνουά γίνονται όλο και περισσότερες. Η ανησυχία είναι έκδηλη αλλά οι 15 καλύτερες ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου συγκεντρώνονται στα γήπεδα της Πορτογαλίας για το 12ο στέμμα. Ένα στέμμα που έμελε να γίνει ελληνικό.
Από τη φάση των ομίλων κιόλας, οι εκπλήξεις δεν αργούν να κάνουν την εμφάνισή τους. Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία δεν καταφέρνουν καν να φτάσουν στα νοκ άουτ παιχνίδια. Η Αγγλία αποκλείεται από την Πορτογαλία στα προημιτελικά, όπως και η Ολλανδία στα ημιτελικά. Γαλλία και Τσεχία (η μοναδική ομάδα που έφτασε στους "4" με νίκες και μόνο) πέφτουν θύματα της αρμάδας του Οτο Ρεχάγκελ, με συνέπεια, για πρώτη φορά στην ιστορία το εναρκτήριο ματς της διοργάνωσης να είναι και εκείνο του τελικού.
Οι περισσότεροι, η κοινή λογική αν θέλετε, υποστηρίζουν πως η γηπεδούχος Πορτογαλία είχε πέσει θύμα έκπληξης απέναντι στην Ελλάδα μία φορά και δεν θα ήταν δυνατόν να μην αρπάξει την ευκαιρία για την κατάκτηση του τροπαίου. Να όμως που με ομοψυχία, ταλέντο και θέληση, όλα γίνονται. Οι Ελληνες διεθνείς επωφελούνται και από το ότι προέρχονται από μισογεμάτες χρονιές, με συνέπεια η δίψα να είναι μεγάλη. Όταν δε ο Αγγελος Χαριστέας σκοράρει με κεφαλιά μετά από κόρνερ του Αγγελου Μπασινά, το ελληνικό όνειρο παίρνει σάρκα και οστά. Το 1-0 μένει μέχρι τέλους και όσοι μπορείτε να διαβάσετε αυτές τις γραμμές, θα θυμάστε το είχε γίνει στην Ημετέρα. Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης...
Ο τελικός:
04/07/2004
Λισσαβώνα, Λουζ (62.865 θεατές)
Ελλάδα – Πορτογαλία 1-0
Σκόρερ: 57’ Χαριστέας
Ελλάδα: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Καψής, Δέλλας, Ζαγοράκης, Μπασινάς, Κατσουράνης, Γιαννακόπουλος (76’ Βενετίδης), Βρύζας (81’ Παπαδόπουλος), Χαριστέας.
Πορτογαλία: Ρικάρντο, Ανδράδε, Κοστίνια (60’ Ρούι Κόστα), Φίγκο, Παουλέτα (74’ Γκόμεζ), Μιγέλ (43’ Φερέιρα), Βαλέντε, Καρβάλιο, Ρονάλντο, Μανίσε, Ντέκο.
Το αστέρι: Θοδωρής Ζαγοράκης
Πρώτος σκόρερ: Μπάρος (Τσεχία) 5
Γίνεται ένας άνθρωπος που έχει κατακτήσει μόλις ένα εγχώριο Κύπελλο στην καριέρα του να ψηφίζεται ως ο καλύτερος παίκτης ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος; Όταν μιλάμε για τον Θοδωρή Ζαγοράκη, γίνεται. Ο, τότε 33χρονος μέσος) είναι το πιο έμπειρο στοιχείο της ελληνικής ομάδας. Αδιαμφισβήτητος αρχηγός, ανήκει σε εκείνους που θέλουν να διασκεδάσουν τη συμμετοχή και από εκεί και πέρα ό,τι βγει. Το πρώτο ματς απέναντι στην Πορτογαλία τον βρίσκει σε εξαιρετική κατάσταση, να "καταπίνει" χιλιόμετρα και αντιπάλους. Για να κάνει λάθος θα έπρεπε να συμβούν τα... απίθανα και κάπως έτσι ολοκληρώνει το τουρνουά. Ηγέτης, εμβληματικός και κορυφαίος. Το βράδυ της 4ης Ιουλίου γίνεται ο πρώτος Ελληνας στην ιστορία του ποδοσφαίρου που σηκώνει το Ανρί Ντελονέ στον ουρανό της Λισσαβώνας.
