Ρονάλντο ή Κριστιάνο Ρονάλντο;

Ρονάλντο ο Θέμης Καίσαρης

Στην αρχή της καριέρας του Πορτογάλου το επίθετό του ήταν “πρόβλημα”. Πως θα γινόταν μεγάλος απ’τη στιγμή που είχε το ίδιο επίθετο με το Φαινόμενο; Η φανέλα της Εθνικής το 2004 έγραφε C. Ronaldo, οι αναφορές σ’αυτόν γίνονταν με απαραίτητες διευκρινήσεις τύπου "ο Πορτογάλος Ρονάλντο". Μια δεκαετία μετά, ο Πορτογάλος είναι "ο Ρονάλντο" και ο Βραζιλιάνος έγινε "ο χοντρός".

Η σύγκριση δεν είναι εύκολη. Όχι μόνο γιατί μιλάμε για έναν παλαίμαχο και έναν παίκτη που έχει ολοκληρώσει την καριέρα του, αλλά και γιατί η καριέρα του Βραζιλιάνου στην ουσία καθορίστηκε από τους δύο τραυματισμούς του. Από τότε που διέλυσε δύο φορές το γόνατό του, φτιάχτηκε ένα παράλληλο σύμπαν. Σ’αυτό ο Ρονάλντο δεν τραυματίστηκε ποτέ και η φαντασία του καθενός μπορεί να οργιάσει όσον αφορά το τι θα πετύχαινε το Φαινόμενο.

Στις δύο σεζόν πριν χτυπήσει, ο Βραζιλιάνος είχε 81 γκολ σε 96 ματς με Μπαρτσελόνα-Ίντερ και είχε back-to-back ευρωπαϊκούς τίτλους, με το Κυπελλούχων και το UEFA. Επιδόσεις σκοραρίσματος πολύ κοντινές μ’αυτές που καταγράφουν τα τελευταία χρόνια ο Μέσι και ο Κριστιάνο, αλλά με μια διαφορά. Ο Ρονάλντο ήταν τότε 21-22 χρόνων.

Απ’την άλλη για τον Πορτογάλο όλα έχουν κυλήσει "φυσιολογικά". Έκανε πρώτα όνομα ως ταλέντο, μετά ήρθε η μεταγραφή-καταξίωση σε μεγάλη ομάδα κι ακολούθησε 2η μεταγραφή ρεκόρ και εκτόξευση του προσωπικού του brand name στην ποδοσφαιρική κορυφή.

Στο χορτάρι οι δυο τους τελικά δεν έχουν μεγάλες διαφορές. Λέω τελικά, γιατί ο Κριστιάνο ξεκίνησε ως παίκτης γραμμής, με τον Ρονάλντο να είναι μια ζωή ένας κλασικός σέντερ φορ, αλλά εδώ και αρκετές σεζόν ο Πορτογάλος είναι περισσότερο απ’οτιδήποτε άλλο ένας ελεύθερος επιθετικός. Στην ακμή τους, οι διαφορές είναι λίγες. Ταχύτητα με την μπάλα στα πόδια, τρόμος στις αντίπαλες άμυνες, φυσικά προσόντα “εκτός λογικής”, αψεγάδιαστα τελειώματα, γκολ με το τσουβάλι.

Δεν θα μάθουμε ποτέ τι θα πετύχαινε στην καριέρα του ο Βραζιλιάνος χωρίς τους τραυματισμούς. Ξέρουμε όμως πως πρωταγωνίστησε σε μία απ’τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές ιστορίες, όταν σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2002, σε ένα εκπληκτικό στόρι εξιλέωσης για τα όσα έγιναν στον τελικό του 1998 και όσα είχαν μεσολαβήσει. Οκτώ χρόνια μετά, με δύο φρικιαστικούς τραυματισμούς, χωρίς να είναι ο παίκτης του παρελθόντος, με το χειρότερο κούρεμα όλων των εποχών, πρώτος σκόρερ με οκτώ γκολ και Παγκόσμιος Πρωταθλητής.

Γι’αυτό το στόρι, διαλέγω τον Βραζιλιάνο, με τον κίνδυνο βέβαια να αλλάξω γνώμη αν ο Κριστιάνο μας επιφυλάσσει κάτι εξίσου κινηματογραφικό στα χρόνια που απομένουν στην καριέρα του. Στο φινάλε, μέχρι κι ο Μουρίνιο μίλησε για "τα χρόνια που προπονούσα τον Ρονάλντο, όχι αυτόν, τον αληθινό, τον Βραζιλιάνο".

Ρονάλντο ο Σταύρος Καραΐνδρος

Έκλεψα εκκλησία, το ομολογώ. Μου έφτασαν στα χέρια τα κείμενα όλων των συναδέλφων και έστησα το κείμενο. Δεν μου άλλαξε η γνώμη για αυτό που θα έγραφα, απλά είδα το αναμενόμενο. Η νέα γενιά διαλέγει Κριστιάνο, κι εμείς οι υπόλοιποι (τα... πουρά), το "Φαινόμενο". Σε αυτό υπάρχει η εξαίρεση της Μαρίνας Στρίγγα που όταν είπα για τα "πουρά" με κοίταξε περίεργα (23 ετών βλέπετε...). Παρακάτω θα διαβάσετε πολλά. Και πάνω διαβάσετε επίσης πολλά από τον Θέμη. Εγώ θα αρκεστώ σε αυτό:

και φυσικά σε αυτό:

Πάλι, τώρα που το ξαναβλέπω, θέλω να βάλω τα κλάματα (ξανά). ΟΛΟ το ποδόσφαιρο, σε αυτή την κραυγή του πόνου...

ΥΓ: Σε αυτά προσθέστε ότι είναι ένας από εμάς (τους χοντρούς) και στεκόμαστε δίπλα σε κάθε του προσπάθεια "από Δευτέρα". Για να μη βάλω στην κουβέντα ότι είναι και... τσαχπινογαργαλιάρης...

Ρονάλντο ο Γιάννης Ζωιτός

Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Ρονάλντο είναι ένας, δεν υπάρχει άλλος κανένας. Ούτε καν Ροναλντίνιο, ο... κούτσικος Ρονάλντο, πόσο μάλλον ένας τύπος που πήρε το όνομά του γιατί ο πατέρας του θαύμαζε τον Ρίγκαν! Fake Ρονάλντο δηλαδή, αφού κανονικά έπρεπε να τον φωνάζουν Κριστιάνο Ρόναλντ. Πέρα από τα του ονόματος, ο ένας είναι Βραζιλιάνος και ο άλλος Πορτογάλος. Δύο φορές fake. Ποδοσφαιρικά δεν είναι ανάγκη ν' αναφερθούμε γιατί τα όσα έκανε ήδη ο αυθεντικός του διλήμματος στα χρόνια της ποδοσφαιρικής ακμής του, ο μικρός από τη Μαδέιρα τα... λιγουρευόταν βλέποντάς τα στην τηλεόραση και τα κόπιαρε (με επιτυχία) πολύ αργότερα. Ακόμη και όλα όσα πέρασε στην καριέρα του (τραυματισμοί, θεωρίες συνωμοσίας) γιγαντώνουν το μύθο του. Αλήθεια ποιου εκ των δύο η προσωπική ιστορία -πιστεύετε ότι- θα γινόταν ταινία; Μην το πείτε όμως στον Κριστιάνο (έτσι μας τον είπαν, έτσι σαν το λέμε) γιατί ενδέχεται να βάλει τα κλάματα.

Ρονάλντο ο Νίκος Γιαννόπουλος

Στη σύγκριση του αυθεντικού με την απομίμηση, έστω και αν αυτή αποδεικνύεται στην πορεία του χρόνου καλύτερη από το πρωτότυπο, υποστηρίζουμε πάντα το πρώτο. Οκ, δεν έχουν μεγάλη σχέση στον τρόπο παιχνιδιού ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο με τον Πορτογάλο συνεπώνυμο αλλά από μόνη της η χρήση του ίδιου ονόματος γεννά συνειρμούς και παράγει συγκρίσεις. Ο αυθεντικός Ρονάλντο ήταν ένα θαύμα της φύσης. Συνδύασε έξοχα την κτηνώδη δύναμη με την απαράμιλλη ποδοσφαιρική τέχνη για να δημιουργηθεί το πιο πλήρες πακέτο σέντερ φορ που αντίκρισε ποτέ ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Η τρομερή πίεση όμως και το...στίψιμό του από τους χορηγούς τον κατέστησαν προβληματικό. Και οι τραυματισμοί το ίδιο.

Ολος ο πλανήτης πονούσε μαζί του όταν διαλύονταν τα πήλινα γόνατά του. Ο Πορτογάλος βγήκε από άλλο ποδοσφαιρικό ανέκδοτο. Δεν λύγισε από το πρόβλημα καρδιάς που αντιμετώπισε πολύ μικρός, κέρδισε την εμπιστοσύνη του Σερ Αλεξ και στην πιο ώριμη περίοδό του μετακόμισε στη Μαδρίτη για τη Ρεάλ για ένα βαπόρι ευρώ! Σχεδόν αψεγάδιαστος μέσα στο γήπεδο και με τρομερό επικοινωνιακό επιτελείο να τον υποστηρίζει έξω από αυτό. Ωρες-ώρες παραείναι τέλειος. Γι΄αυτό λοιπόν ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο θα είναι πάντα η προτίμησή μας σ' αυτήν την σύγκριση. Γιατί είναι γήινος και τώρα πια αρκετά χοντρός. Αμάν πια με τους αψεγάδιαστους!

Ρονάλντο ο Τόλης Χορτάτος

Συνηθίζω σε αυτές τις περιπτώσεις να επιλέγω τον παίκτη που θα ήθελα να δω με τη φανέλα της ομάδας μου. Ο Κριστιάνο κατάφερε να ανταποκριθεί με το παραπάνω στο όνομα Ρονάλντο. Ο Πορτογάλος στα πρώτα βήματα του έδειχνε ότι έχει τις ικανότητες να πρωταγωνιστήσει, όμως ποτέ δεν περίμενα ότι θα καταφέρει να φτάσει στο επίπεδο που στο άκουσμα του ονόματος Ρονάλντο, να έρχεται στο νου η δική του όψη και όχι αυτή του Βραζιλιάνου. Εν προκειμένω όμως και παρά τα όσα εξαιρετικά έχει πετύχει ο CR7, εγώ θα επέλεγα στην ομάδα μου το "Φαινόμενο". Δεν μπορώ να πω ξεκάθαρα αν θα το έκανα για αγωνιστικούς ή συναισθηματικούς λόγους, είναι γεγονός όμως ότι ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο στιγμάτισε, με την καλή έννοια, τα παιδικά μου χρόνια και στο μυαλό μου έχω ξεχωριστές ποδοσφαιρικές αναμνήσεις, τις οποίες δεν μου τις εχει προσφέρει ο Κριστιάνο. Ψηφίζω "δαγκωτο" Ρονάλντο το "Φαινόμενο".

Ρονάλντο ο Κώστας Μπράτσος

Ρε παιδιά, τα είπαμε στο Πελέ - Μαραντόνα, τα είπαμε στο εάν ο Μέσι είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Διαφορετικές εποχές ίσον διάτρητα συμπεράσματα. Τι επιμένετε; Μόνο και μόνο για να διαφημίσω το αφιέρωμα που είχα κάνει για το "Φαινόμενο" και βρίσκεται σε αυτό το link; ΟΚ, πάω πάσο τότε.

Παρ' όλα αυτά, έχει ενδιαφέρον να παίξουμε ένα παιχνίδι αριθμών, που δεν λένε πάντα την αλήθεια, αλλά δεν λένε πάντα ψέμματα. Ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο στην καριέρα του με τη Ρεάλ Μαδρίτης σημείωσε 105 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Ο Πορτογάλος Ρονάλντο στις τελευταίες δύο σεζόν σημείωσε 112. Ο Βραζιλιάνος σε όλη την καριέρα του (1993-2011) σημείωσε 414 γκολ. Ο Πορτογάλος (2002-2015) μετράει 499 γκολ. Ο Βραζιλιάνος δεν είχε σεζόν πάνω από 47 γκολ. Ο Πορτογάλος δεν έχει σεζόν κάτω από 51 τα τελευταία πέντε χρόνια. Η πλάστιγγα γέρνει αρκετά ή να προσθέσω κάτι ακόμα; Πχ. ότι ο Πορτογάλος έχει περισσότερα γκολ από παιχνίδια με τη Ρεάλ και μέσα σε 6,5 χρόνια ετοιμάζεται να γίνει ο πρώτος σκόρερ σε όλη την ιστορία της; Της Ρεάλ Μαδρίτης έτσι, όχι του Θρακικού Άνω Μητρουσίου...

Κι όμως, ακόμα και στη μάχη των αριθμών, το "Φαινόμενο" αναδεικνύεται νικητής χάρη σε μία πολύ απλή μαθηματική πράξη. Στην καριέρα του έχει μέσο όρο 0,67 γκολ ανά αγώνα, ενώ ο Πορτογάλος έχει 0,66! Το ερώτημα που γεννάται, προφανές: από τη στιγμή που ο Κριστιάνο χάνει τη μάχη σε αυτόν τον τομέα, του σκοραρίσματος, τότε πώς θα ανταγωνιστεί στον τομέα της καριέρας με την εθνική ομάδα, στον τομέα του πηγαίου ταλέντου, στον τομέα των ψυχικών χαρισμάτων, στον τομέα του ποδοσφαιρικού αποτυπώματος που αφήνει η καριέρα του;

Εάν δεν έπεφτε στην εποχή του Λιονέλ Μέσι και κατακτούσε περισσότερους τίτλους έστω και διασυλλογικά, θα του το έδινα. Διότι εάν εξετάσουμε αποστασιοποιημένα την πορεία του Βραζιλιάνου, θα δούμε μία καριέρα χωρίς κάτι τρομερό στις ομάδες που αγωνίστηκε με εξαίρεση την εξωγήινη σεζόν στην Μπαρτσελόνα (αλήθεια, θυμόμαστε όλοι ότι στις δύο από τις πέντε χρονιές στη Ρεάλ ήταν παγκίτης;)

Υπάρχουν, όμως, το Μουντιάλ του 2002, υπάρχει αυτό του 1998, όπου μέχρι τη σέντρα του τελικού ήταν 10 φορές καλύτερος σε απόδοση στο τουρνουά από τον Ζινεντίν Ζιντάν, υπάρχουν και αυτά τα δύο Κόπα Αμέρικα. Όσες εξωγήινες σεζόν κι αν κάνει ο Πορτογάλος σε διασυλλογικό επίπεδο, του λείπουν οι τίτλοι που θα καλύψουν τη διαφορά.

Ρονάλντο ο Σταύρος Γεωργακόπουλος

Μπορεί ο Κριστιάνο Ρονάλντο να αγγίζει την τελειότητα, ωστόσο, στο δικό μου μυαλό κι ακόμη περισσότερο στην καρδιά, ο άλλος Ρονάλντο, το φαινόμενο, βρίσκεται σε περίοπτη θέση. Ο Βραζιλιάνος πέρα από εκπληκτικός ποδοσφαιριστής, ήταν γήινος. Ο μοναδικός Έλληνας ποδοσφαιριστής που είχε παίξει μαζί του, ο Γρηγόρης Γεωργάτος, όταν βρέθηκαν παρέα στο ρόστερ της Ίντερ του Μοράτι και του Λίπι, μου είχε εξομολογηθεί κάποτε στο περιθώριο μιας συνέντευξης:

"Μετά την πρώτη μου προπόνηση με τους “νερατζούρι” πήγα να ξεκουραστώ στο αθλητικό της κέντρο και με έστειλαν στο ίδιο δωμάτιο με τον Ρονάλντο. Και μόνο στην ιδέα ότι θα τον δω από κοντά με είχε φάει η περιέργεια. Μπήκα στο δωμάτιο και τον είδα αραχτό σε ένα κρεβάτι να διαβάζει περιοδικά για αυτοκίνητα. Αυτή ήταν η μία από τις δύο μεγάλες του αδυναμίες. Η άλλη ήταν οι γυναίκες… Φοβερό παιδί, πολύ απλός, χαβαλές, ευχάριστος, χωρίς ίχνος τουπέ. Σε κέρδιζε από την πρώτη στιγμή. Όσο για το γήπεδο χρειαζόταν απλά να του δώσεις σωστά τη μπάλα στο χώρο. Όλα τα υπόλοιπα τα γνώριζε καλύτερα εκείνος…".

Από τότε κατάλαβα πολλά. Και δε νομίζω ότι ο νάρκισσος Κριστιάνο όσο ταλαντούχος κι αν είναι, όσα γκολ κι αν πετύχει μπορεί να γίνει στον δικό μου ποδοσφαιρικό πλανήτη πιο συμπαθής από τον Βραζιλιάνο αστέρα. Κι ας έχει βάλει πλέον τα κιλάκια του. Είπαμε ο Ρονάλντο είναι γήινος. Ένας από μας. Άσχετα αν η μοίρα τον προίκισε με ατελείωτο ταλέντο, τόσο πολύ που τα γόνατά του δεν μπόρεσαν να το αντέξουν και δεν είχε τη διάρκεια που ήθελε κι εκείνος, αλλά κι όλοι όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο…

Ρονάλντο ο Άκης Γεωργίου

Original Ρονάλντο για πολλούς λόγους. Βέβαια μιλάμε για κονταροχτύπημα γιατί η επιλογή απέναντι στο φαινόμενο και στο… φυσικό φαινόμενο δεν είναι η ευκολότερη δυνατή. Σε ότι έχει να κάνει με τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο, πρόκειται για τον ορισμό του υπερηχητικού σέντερ φορ που ο καθένας κάπου, κάπως, κάποτε ονειρεύτηκε το πώς θα ήταν η ζωή αν έπαιζε στην ομάδα του. Από την άλλη ο Πορτογάλος Ρονάλντο, μεγαλώνει ποδοσφαιρικά στην εποχή που τα κοντέρ τερματίζονται πιο εύκολα σε σχέση με πριν. Τόσο ο ίδιος όσο και ο Μέσι έχουν τερματίσει αρκετά από αυτά, αφού οι αριθμοί τους απλά δεν υπάρχουν.

Όσον αφορά το δίλημμα, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του χοντρούλη -πια- Ρονάλντο για πολλούς -άσχετους μεταξύ τους- λόγους. Λίγο η βιντεοκασέτα του που πήρα πριν το Μουντιάλ του ’98 και που παραδόξως για τα δεδομένα μου διασώζεται μέχρι σήμερα, λίγο το πρωτοσέλιδο της Marca με τον ίδιο απελπισμένο και τα χέρια στη μέση να σιχτιρίζει από το 2-2 της ΑΕΚ στο Μπερναμπέου, όλα παίζουν το ρόλο τους. Αλλά κυρίως γιατί είναι θέμα αρχών: Είμαστε πάντα με εκείνον που έχει έστω και μία σοβαρή κατάρα στη ζωή του (το μυστήριο βράδυ της παραμονής του Τελικού με τη Γαλλία), όχι με το κατεστημένο των σαμπουάν, των κοιλιακών και της Ρεάλ.

Ρονάλντο ο Αντώνης Τσακαλέας

Για αρχή. Ο ένας είναι ο Ρονάλντο και ο άλλος ο Κριστιάνο. Δεν τον λέω ποτέ "Κριστιάνο Ρονάλντο". Το "Ρονάλντο" είναι ΠΟΠ. Στο μυαλό μου, ο Κριστιάνο είναι η ποσότητα και ο Ρονάλντο η ποιότητα. Όχι πως ο Ρονάλντο δεν πέτυχε λίγα γκολ σε ποσότητα. Ούτε πως ο Κριστιάνο δεν πέτυχε (μέχρι τώρα) γκολ ποιοτικά. Απλά ο Ρονάλντο τη χάιδευε. Της μιλούσε. Μια άλλη μεγάλη διαφορά έχει να κάνει με τα καλοκαίρια των παικτών.

Μέχρι τώρα, τα καλοκαίρια θυμάμαι τον Κριστιάνο να λιάζεται σε θαλαμηγούς, ενώ ο Ρονάλντο έχει δυο παγκόσμια κύπελλα. Σε αυτό δεν "ευθύνονται" τόσο οι δυο ποδοσφαιριστές όσο η καταγωγή τους... Κάτι ακόμα, που εύχομαι να μη χρειαστεί να το "αποδείξει" ο Κριστιάνο. Έχω δει τον Ρονάλντο να πονάει. Έχω δει φάση στην οποία πόνεσα με τον τραυματισμό του.

Η επιστροφή του μετά από τραυματισμούς, τον "μεγαλώνει" στα μάτια μου. Και επέστρεψε στο επίπεδο που βρισκόταν, δεν επέστρεψε απλά να παίξει μπάλα. "Ανεβοκατέβηκε" τη κορυφή. Όσον αφορά τη πορεία τους στην Ρεάλ Μαδρίτης, που με "καίει", έχουν και οι δυο από ένα πρωτάθλημα. Ο Ρονάλντο σε τέσσερα χρόνια, ο Κριστιάνο σε έξι χρόνια. Δέκα χρόνια, δυο πρωταθλήματα. Το τίποτα δηλαδή. Ας επιστρέψω στην ουσία όμως διότι θα ασχοληθώ με την Ρεάλ και θα ξεφύγω. Η ουσία είναι πως ο Ρονάλντο είχε ένα ανεξάντλητο ρεπερτόριο όσον αφορά το τρόπο με τον οποίο θα έφτανε η ώρα να εκτελέσει. Φαντασία. Μυαλό.

Αυτό τον κάνει να ξεχωρίζει από τον Κριστιάνο. Ίσως αδόκιμο, ίσως υπερβολικό αλλά για μένα ο Ρονάλντο είχε τη δύναμη του μυαλού και ο Κριστιάνο έχει τη δύναμη του σώματος. Και κάτι ακόμα όσον αφορά τους δυο. Δεν ένιωσα ποτέ ο Ρονάλντο να δίνει σημασία στην εξωτερική του εμφάνιση. Και μόνο που έπαιξε σε παγκόσμιο κύπελλο με εκείνο το τρίγωνο στο κεφάλι, φτάνει. Αν πεις στον Κριστιάνο να κάνει για μια φορά στη ζωή του αυτό το κούρεμα ή να σταματήσει το ποδόσφαιρο, θα επιλέξει το δεύτερο. Καλός, χρυσός ο Κριστιάνο, πάμε παικταρά μου για τον ενδέκατο, πάρε φέτος και τη Λα Λίγκα διότι 8 πρωταθλήματα σε 25 χρόνια είναι ντροπή για τη Ρεάλ, αλλά αυτά τα χαϊδέματα στο πόδι του όταν σουτάρει, αυτό το "βγάζω τη φανέλα να δείτε τη σωματάρα μου" με απωθούν. Ψηφίζω Ρονάλντο για τη ποδοσφαιρική του φαντασία, για τη πτώση και την άνοδο μετά από τραυματισμό, για τα καλοκαίρια που τον πέρασαν στην αιωνιότητα.

Κριστιάνο Ρονάλντο ο Γιάννης Μπαϊρακτάρης

H αλήθεια είναι πως η σύγκριση είναι πολύ δύσκολη. Πρώτον γιατί ο ένας έχει τελειώσει την καριέρα του, ενώ ο άλλος συνεχίζει και δεύτερον γιατί το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πάρα πολύ την τελευταία 20ετία. Για κάποιους πιο ρομαντικούς δεν υφίσταται καν ερώτημα. Προσωπικά από μικρός θαύμαζα το Ρονάλντο. Ο παίκτης αυτός το 'χε. Είχε το χάρισμα, το ταλέντο. Ταχύτητα, τελειώματα, ντρίμπλα, όλα στον υπέρτατο βαθμό. Ο κάθε φίλαθλος ήθελε να δει τον Ρονάλντο να αγωνίζεται όταν βρισκόταν στο πικ της καριέρας του. Ωστόσο αυτό το "πικ" έγινε πολύ νωρίς. Στα 21 του έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του από άποψη σκοραρίσματος με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Δυστυχώς οι τραυματισμοί του στα γόνατα του στέρησαν το δικαίωμα να φτάσει στα ίδια νούμερα στην -συνήθως- πιο παραγωγική ηλικία των ποδοσφαιριστών που είναι στα 26-29. Αν είχε συνεχίσει έτσι η σύγκριση μπορεί να ήταν π.χ. Μαραντόνα ή Ρονάλντο. Όχι ότι δεν έκανε σπουδαία πράγματα. Κατέκτησε 2 Μουντιάλ, πρωταθλήματα, πέτυχε συνολικά 414 τέρματα στην καριέρα του, που όμως άρχισε να παίρνει την κατιούσα από τα 29 του.

Από την άλλη ποιος μπορεί να παραβλέψει τα στατιστικά και τους εξωπραγματικούς αριθμούς του Κριστιάνο Ρονάλντο; Μπορεί να υστερεί στην ντρίμπλα σε σχέση με τον... συνονόματό του όμως επέλεξε να αφοσιωθεί στο τελείωμα των φάσεων και το πως θα σκοράρει σε κάθε ματς, με οποιοδήποτε τρόπο. Και το έχει καταφέρει δουλεύοντας σκληρά. Έχει ήδη γίνει θρύλος στη Ρεάλ Μαδρίτης στα 30 του, ενώ κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το ταβάνι του. Έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ και έχει κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο, όμως σε εθνικό υστερεί. Εντάξει εδώ που τα λέμε άλλο η Βραζιλία της δεκαετίας 1994-2004 κι άλλο η Πορτογαλία. Τα γκολ του προς το παρόν είναι 499 και το κοντέρ συνεχίζει να μετράει. Και να σκεφτεί κανείς πως ξεκίνησε σαν πλάγιος χαφ, έγινε εξτρέμ, ενώ μπορεί να αγωνιστεί σαν πρώτος ή δεύτερος επιθετικός. Είναι πλήρης σε όλους τους τομείς, άλμα, ταχύτητα, ντρίμπλα, τελειώματα, δύναμη. Έχει γερό "σκαρί" καθώς δεν έχει περάσει ούτε έναν σοβαρό τραυματισμό που να τον αφήσει για καιρό εκτός, ενώ αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση στις προπονήσεις. Για τους ρομαντικούς-νοσταλγικούς λοιπόν Ρονάλντο. Για αυτούς που ψάχνουν το τέλειο, το αψεγάδιαστο, τότε Κριστιάνο Ρονάλντο.

Κριστιάνο Ρονάλντο ο Ηλίας Καλλονάς

Ο αυθεντικός Ρονάλντο είχε ένα ξεχωριστό ταλέντο, το οποίο "ξεδίπλωσε" στο χορτάρι με τα γνωστά, σε όλους, αποτελέσματα. Βέβαια, στάθηκε άτυχος αφού οι συχνοί τραυματισμοί έβαλαν φρένο στην ξέφρενη πορεία του. Όμως, αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη αφορά την εξωγηπεδική ζωή του, η οποία δεν αποτέλεσε... πρότυπο. Όπως θα έλεγε κι ο Γιάννης Αναστασίου, αδίκησε τον εαυτό του, αφού σίγουρα θα μπορούσε να αφήσει μεγαλύτερο στίγμα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Αντίθετα, ο Κριστιάνο δεν είχε κάποιο σπάνιο ταλέντο. Είχε όμως μεγαλύτερη θέληση κι αποφασιστικότητα να υπερκαλύψει τις -όποιες- αδυναμίες του, μέσα από σκληρή δουλειά. Έτσι, κατάφερε να γίνει ένας ποδοσφαιριστής που οι φίλαθλοι αποδέχονται και... παραδέχονται, ανεξάρτητα από τις συζητήσεις περί αλαζονικής συμπεριφοράς. Μπορεί το "φαινόμενο" να έχει μία ξεχωριστή θέση στις ποδοσφαιρικές αναμνήσεις μου, αλλά στη σύγκριση των δύο θα επιλέξω τον "δουλευταρά" Ρονάλντο.

Ρονάλντο ο Γιώργος Μυλωνάς

Στην προσωπική μου λίστα με τους πιο αχώνευτους αθλητές ο Κριστιάνο Ρονάλντο βρίσκεται μια θέση κάτω από την κορυφή και τον Ρούντι Φερνάντεθ που έχει στρογγυλοκαθίσει εκεί. Αν ήμουν προπονητής, μου έλειπε ένας παίκτης για να συμπληρώσω την 11άδα και είχα να διαλέξω μεταξύ Κριστιάνο, Νεμπεγλέρα και Ζαΐμι, τον Πορτογάλο θα τον άφηνα σίγουρα στον πάγκο. Παίκτες που κοιτάνε πρώτα τα ατομικά τους ρεκόρ, την πάρτη τους και μετά το σύνολο δεν έχουν καμία θέση στην ομάδα μου (λέμε τώρα). Από την άλλη πλευρά έχουμε τον Ρονάλντο, ο οποίος πέρα από τα άπειρα αθλητικά του προσόντα που θα απαριθμήσουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι, έχει καταφέρει να επιστρέψει από 2-3 σοβαρότατους τραυματισμούς και να παίξει μπάλα ξανά σε υψηλό επίπεδο. Ο άνθρωπος είναι αγωνιστής και ένας από τους μεγαλύτερους επιθετικούς που έχει βγάλει ποτέ το ποδόσφαιρο. Είναι αμαρτία και μόνο που ο Πορτογάλος έχει το ίδιο όνομα με αυτόν.

Ρονάλντο η Μαρίνα Στρίγγα

Ρονάλντο VS Ρονάλντο. Πρόκειται για δύο ποδοσφαιριστές σημεία αναφοράς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ωστόσο μου είναι τρομερά δύσκολο να τους βάλω στην ίδια ζυγαριά, αφού αγωνίστηκαν σε διαφορετικές εποχές και κάτω από τελείως διαφορετικές συνθήκες. Το έχουμε πει ξανά, το ξέρω, αλλά δυστυχώς είναι η αλήθεια.

Στο άκουσμα του ονόματος "Ρονάλντο" ο πρώτος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Κριστιάνο, μάλλον επειδή είναι και αυτός που έχω ζήσει περισσότερο. Όμως για κάποιο λόγο δεν μπορώ να τον βγάλω νικητή σε καμία σύγκριση. Ούτε όταν το όνομα του βρίσκεται δίπλα σε αυτό του Μέσι, ούτε τώρα στη σύγκριση με το... πρωτότυπο.

Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν είναι αμφότεροι κορυφαίοι παίκτες και ότι δεν έχουν προσφέρει πολλά στις ομάδες που αγωνίστηκαν αλλά και στις εθνικές τους. Όμως για μένα ο Βραζιλιάνος είναι ανώτερος του Πορτογάλου γιατί πολύ απλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πως μπορεί να είχε εξελιχθεί η καριέρα του εάν δεν είχε την "κατάρα" των τραυματισμών στα γόνατα. Κι όμως παρά το γεγονός πως ταλαιπωρήθηκε πολύ και ίσως άλλοι στη θέση του να είχαν σταματήσει το ποδόσφαιρο εκείνος συνέχισε. Σα να μην είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά.

Και αν κανείς ρίξει μια ματιά στους τίτλους που κατέκτησε στην καριέρα του θα δει μεταξύ άλλων δύο Παγκόσμια Κύπελλα και δύο Copa America με τη Βραζιλία. Και κατέκτησε και τον πρώτο τίτλο του στα 17. Αν αυτά από μόνα τους δεν τον καθιστούν "φαινόμενο" τότε τι; Όσο για τον Κριστιάνο, έχουμε ακόμη να δούμε πολλά...

Κριστιάνο Ρονάλντο ο Μάνος Ανδρουλάκης

Επιλογή που βασίζεται αποκλειστικά στο... ρίσκο. Όταν ο Ρονάλντο άρχισε να γίνεται γνωστός με τη φανέλα της Αϊντχόφεν και της Μπαρτσελόνα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που πίστευαν ότι θα εξελιχθεί στον κορυφαίο επιθετικό όλων των εποχών. Αλίμονο... Ο Βραζιλιάνος επιθετικός στάθηκε πολύ άτυχος στην καριέρα του, καθώς ταλαιπωρήθηκε από δύο σοβαρούς τραυματισμούς: στις 21 Νοεμβρίου 1999 υπέστη ρήξη τένοντα στο δεξί γόνατο και στις 12 Απριλίου 2000, έξι μόλις λεπτά μετά από την επιστροφή του στη δράση, έπαθε ακριβώς το ίδιο! Οι σοβαροί τραυματισμοί και η κρίση άγχους πριν από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998 με την Γαλλία δεν τον εμπόδισαν να αγωνιστεί εκ νέου σε υψηλό επίπεδο μέχρι το 2005. Τη σεζόν 2005-06 έβαλε αρκετά γκολ, αλλά οι συμμετοχές με την Ρεάλ Μαδρίτης είχαν αρχίσει να μειώνονται.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρακτικά ο Ρονάλντο έπαιξε σε τοπ επίπεδο μέχρι βαριά-βαριά τα 30 του. Όσο δηλαδή είναι τώρα ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Αν η σύγκριση αφορούσε τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα των δύο σπουδαίων ποδοσφαιριστών, η απάντηση θα ήταν "Φαινόμενο". Φαινομενικά, όμως, ο CR7 θα τον ξεπεράσει γιατί χρόνο με το χρόνο γίνεται καλύτερος.

Ας μιλήσουν οι αριθμοί: τη σεζόν 2011-12 έβαλε 60 γκολ σε 55 ματς, την επόμενη περίοδο 55 γκολ σε ισάριθμα ματς, τη σεζόν 2013-14 σημείωσε 51 γκολ σε 47 ματς και πέρυσι κατέρριψε το ρεκόρ παραγωγικότητας με 61 γκολ σε 54 αγώνες! Το παρόν λέει Ρονάλντο, το μέλλον Κριστιάνο.

NIKHTHΣ: Ο Ρονάλντο, ο αυθεντικός. Ο Βραζιλιάνος. Δώρο από εμάς για τα γενέθλιά του...