Η οργή Καπετάνιου και η απόκρουση Σαργκάνη

"Το ντέρμπι των αιωνίων", η "μητέρα των μαχών", το ελληνικό "el clasico" είναι μόνο ορισμένοι από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούν τα μέσα για να αποδώσουν τη σημασία του παιχνιδιού Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού (και αντίστροφα) ενός αγώνα που ανεξαρτήτως βαθμολογικής σημασίας και κατάταξης, ανεξαρτήτως αγωνιστικής κατάστασης των δύο ομάδων και οριοθέτησης στόχων, ήταν και θα παραμείνει το παιχνίδι υψηλότερου ενδιαφέροντος στα αθλητικά δρώμενα της χώρας. Είναι πραγματικά αδιάφορο για τους οργανισμούς και των δύο συλλόγων εάν το παιχνίδι κρίνει τίτλο ή πρόκριση, εκείνο που μετράει είναι η νίκη και - στο ιδανικό σενάριο - η "ταπείνωση" του αντιπάλου.

Προσπερνώντας όλα τα κλισέ, μετά βεβαιότητας μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι ακόμη και όταν έχει ξεκάθαρο φαβορί, είναι ανοικτό και στα τρία αποτελέσματα. Ακόμη και εάν ο ένας από τους δύο αντιπάλους είναι στα σχοινιά, ακόμη και εάν όλος ο κόσμος ποντάρει στον πιο έτοιμο ή τον πιο φορμαρισμένο, το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός είναι η terra incognita του odd maker και το παιχνίδι που θα ανεβάσει την αδρεναλίνη στα ύψη. Μία από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις ντέρμπι που κρίθηκε αντιστρόφως ανάλογα από το αναμενόμενο, έλαβε χώρα το Μάρτιο του 1986. Είναι ένα παιχνίδι που παρακολούθησα δια ζώσης και αποτελεί μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου στα ποδοσφαιρικά 80’s.

Παναθηναϊκός για τον τίτλο

Η σεζόν 1985/86 ήταν μια από τις πλέον ηλεκτρισμένες σεζόν στην ιστορία του επαγγελματικού πρωταθλήματος, με το Γιώργο Βαρδινογιάννη να θεωρεί ασυγχώρητη την απώλεια του τίτλου από τον ΠΑΟΚ και να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του: απομακρύνει τον αρχιτέκτονα της επιτυχίας του ημιτελικού του Πρωταθλητριών, Γιάτσεκ Γμοχ και εκπλήσσοντας τους πάντες, επιλέγει για την τεχνική ηγεσία του τριφυλλιού το δίδυμο του "παππού" Κάζιμιρ Γκόρσκι και του άγνωστου Τσεχοσλοβάκου με τη βραχύβια θητεία στον ΟΦΗ, Πιέτρ Πάκερτ. Ο Βαρδινογιάννης σαρώνει και στην αγορά, "αρπάζει" βασικούς ποδοσφαιριστές από τους άμεσους ανταγωνιστές του και κάνει το μεγάλο κόλπο υπογράφοντας το Νίκο Σαργκάνη και το Νίκο Βαμβακούλα.

Με την ανακοίνωση των δύο ποδοσφαιριστών ο πόλεμος Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού και η κόντρα Βαρδινογιάννη-Νταϊφά έχει φθάσει στην κορύφωσή της, με τους πράσινους να προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν επί ης ουσίας μια δική τους "ηγεμονία" στα ποδοσφαιρικά πράγματα. Ο "Καπετάνιος" δεν μπορεί να δεχθεί ότι από το 1979 που η οικογένεια ανέλαβε και επίσημα τον Παναθηναϊκό, έχει κατακτηθεί μόνον ένα πρωτάθλημα και ο "αιώνιος αντίπαλος" έχει σαρώσει τους τίτλους. Παρά τη ράθυμη αρχή στο πρωτάθλημα και τον απρόσμενο αποκλεισμό στον πρώτο γύρο του UEFA, ο Παναθηναϊκός με τις διορθωτικές κινήσεις και του Ιανουαρίου (προστέθηκαν στο ήδη υπέροχο ρόστερ και οι Μπατσινίλας, Γεωργαμλής) είναι το ένα και μοναδικό φαβορί για τον τίτλο.

Ολυμπιακός πολύ πίσω

Ο Ολυμπιακός του Αντώνη Γεωργιάδη από την άλλη, διανύει μια από τις χειρότερες σεζόν στην ιστορία του, εκτός Ευρώπης και βυθισμένος στην 8η θέση του βαθμολογικού πίνακα με 9 ήττες και πολλά προβλήματα τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Οι μεταγραφές του Σταύρου Νταϊφά δεν βγήκαν, ο αρχηγός της εθνικής Ουρουγουάης Χόρχε Μπάριος είναι ένας ουσιαστικός και χρήσιμος αλλά διόλου φαντεζί και κατάλληλος για το πλάνο του Γεωργιάδη ποδοσφαιριστής, ενώ ο έτερος πνεύμονας στα χαφ, Γιώργος Σεμερτζίδης μετά από μια δεκαετία στον Άρη, μοιάζει "άδειος" και δεν προσφέρει τα αναμενόμενα.

Οι έτερες μεταγραφές του Ολυμπιακού, οι νεαροί Αποστολάκης και Κασδοβασίλης από τον Παναιτωλικό και τη Δόξα Δράμας αντίστοιχα, είναι ακόμη άγουροι και δεν έχουν προλάβει να προσαρμοστούν ούτως ώστε να μπορεί ο Γεωργιάδης να στηριχθεί επάνω τους.

Συν τοις άλλοις, στον Ολυμπιακό υπάρχει μια ατέρμονη συζήτηση και "μουρμούρα" για τη μεγάλη "κλίκα" Μητρόπουλου και Αναστόπουλου, οι οποίοι ουσιαστικά καθορίζουν τις τύχες της ομάδας κατά τους οπαδούς, ενώ η μεγάλη μεταγραφή της προηγούμενης περιόδου, ο βιρτουόζος Γιουγκοσλάβος Μίλος Σέστιτς, υποφέρει από τραυματισμούς και δεν μπορεί να προσφέρει όλα εκείνα που του επιτρέπει το ταλέντο του. Για να μην τα πολυλογούμε, όπως υποδηλώνει και η μεγάλη διαφορά (12 βαθμοί με σύστημα 2-1-0) των δύο ομάδων, ο Ολυμπιακός προετοιμάζεται για το ντέρμπι χωρίς τυμπανοκρουσίες και "με τη μπάλα χαμηλά", στηριζόμενος στο ιδιαίτερο κίνητρο που αποκτούν οι ποδοσφαιριστές για ανάλογους αγώνες και στην αφ' υψηλού αντιμετώπιση του παιχνιδιού από πλευράς του "ισχυρού" Παναθηναϊκού.

Σημαντικές απουσίες, φουλ επίθεση

Ο Παναθηναϊκός πραγματικά είχε ένα ζηλευτό ρόστερ, με ποδοσφαιριστές απαράμιλλης ποιότητας όπως ο αρχηγός της εθνικής Γιουγκοσλαβίας Βέλιμιρ Ζάγετς, ο καταπληκτικός Δημήτρης Σαραβάκος, ο "φονιάς" Χρήστος Δημόπουλος, ο Χουάν Ρότσα, ο Βαγγέλης Βλάχος, ο Κώστας Αντωνίου, ο Κώστας Μαυρίδης και ασφαλώς οι νεοφερμένοι από τον Ολυμπιακό Βαμβακούλας και Σαργκάνης.

Ο Γκόρσκι στο μεταξύ έχει αποχωρήσει, αφήνοντας τον Πάκερτ μόνο στην τεχνική ηγεσία (με τις κακές γλώσσες να αναφέρουν ότι ακόμη και τον καταρτισμό της ενδεκάδας τον έκανε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης) και ο Παναθηναϊκός έχει την ευκαιρία να "τελειώσει" την υπόθεση τίτλος από την 24η αγωνιστική.

Όλα είναι έτοιμα, και το μεσημέρι της Κυριακής στο Μαρούσι, το Ολυμπιακό Στάδιο γεμίζει ασφυκτικά με οπαδούς και των δύο ομάδων - εννοείται χωρίς νεκρές ζώνες - κατά παράδοση εκείνων των χρόνων. Κόβονται 73.700 εισιτήρια, το δεύτερο μεγαλύτερο ρεκόρ μέχρι τότε, μετά τα 74.146 της προηγούμενης σεζόν.

Ο αλαζόνας Παναθηναϊκός ορμώμενος και από τη νίκη του πρώτου γύρου (1-2 με δύο γκολ του Δημήτρη Σαραβάκου) παρατάσσεται σούπερ επιθετικός, με δύο όμως σοβαρότατες ελλείψεις, τον "εγκέφαλο" στο χώρο του κέντρου Ζάετς και το συνδετικό κρίκο χαφ και επιθετικών, Χουάν Ραμόν Ρότσα. Παρ’ όλα αυτά, ο Τσεχοσλοβάκος σε μια επίδειξη δύναμης, δίνει φανέλα βασικού και στο Σαραβάκο και στο Μπατσινίλα και στο Βλάχο, αγωνιζόμενος επί της ουσίας με τρεις επιθετικούς.

Προβάδισμα με Βαΐτση

Ο Γεωργιάδης από την άλλη προσεγγίζει το παιχνίδι "κλασσικά" με το προσφιλές 4-4-2 και το Νίκο Αναστόπουλο και το νεαρό Γιώργο Βαΐτση στην επίθεση. Ο Ολυμπιακός μπαίνει στο ματς απρόσμενα ορμητικός, προϊδεάζοντας ουσιαστικά τα μελλούμενα: τρίτο λεπτό, επέλαση του Μπάριος από αριστερά, εναλλαγή της μπάλας από δύο φορές με τον Αναστόπουλο, το πλασέ του οποίου θα φύγει ελάχιστα άουτ από το οριζόντιο δοκάρι του Σαργκάνη. Ο Παναθηναϊκός αντιδρά σχεδόν άμεσα, χάνοντας πολύ μεγάλη ευκαιρία με τον Αρβανίτη να μπλοκάρει την εξ επαφής κεφαλιά του Δημόπουλου. Αυτή ήταν ουσιαστικά και η μοναδική αξιόλογη επίσκεψη του Παναθηναϊκού στα καρέ του Ολυμπιακού στο πρώτο μέρος.

Οι ερυθρόλευκοι είναι πραγματικά χειμαρρώδεις και παρά το γεγονός ότι ο διαιτητής Γεωργιάδης αρνείται καταφανέστατο πέναλτι στην ανατροπή του Σέστιτς από τον Ταράση, γίνονται το αδιαμφισβήτητο αφεντικό στο ματς χάνοντας τη μία ευκαιρία μετά την άλλη. Σημαντικότερη εκείνη του 22ου λεπτού, όταν ο Μίλος Σέστιτς θα "σκάψει" αριστοτεχνικά στον Αναστόπουλο, το βολ πλανέ του οποίου θα φύγει έξω.

Δέκα λεπτά αργότερα όμως, κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το σόλο του Αναστόπουλου και πάλι από αριστερά, ο οποίος αποφεύγοντας δύο αντιπάλους, την κατάλληλη στιγμή σεντράρει στο πρώτο δοκάρι όπου ο επερχόμενος Βαΐτσης αν και πιεζόμενος ασφυκτικά από τον Καρούλια, με φαλτσαριστή δύσκολη κεφαλιά θα ανοίξει το σκορ.

Το μεγάλο γκολ του Μητρόπουλου

Ο Πάκερτ βρίσκεται σε σύγχυση, σχεδόν ταυτόχρονα με την επίτευξη του γκολ του Βαΐτση, ρίχνει στο παιχνίδι τον "πύργο" Γρηγόρη Χαραλαμπίδη αλλάζοντας τα πλάνα του και παίζοντας σχεδόν αποκλειστικά με "καμινάδες". Τραγική επιλογή για έναν Παναθηναϊκό που χωρίς τον play maker στο τερέν, πελαγοδρομεί και μένει απλός θεατής στο ρεσιτάλ του Σέστιτς και του Μητρόπουλου.

Ο "ψηλός" είναι και εκείνος που στο δεύτερο ημίχρονο θα βάλει τη σφραγίδα του στο ματς, πετυχαίνοντας ένα από τα πιο εμβληματικά γκολ στην ιστορία των ντέρμπι. Ο Μητρόπουλος θα πάρει τη μπάλα στο ημικύκλιο του κέντρου, θα την πετάξει μπροστά και με το χαρακτηριστικό διασκελισμό του θα φθάσει μόνος απέναντι στο Σαργκάνη, τον οποίο πλασάρει υποδειγματικά παρ’ ότι πιεζόμενος από το Μαυρίδη για το 0-2.

Ντελίριο στις κερκίδες του ΟΑΚΑ, ο Τάσος πανηγυρίζει έξαλλα και 7 λεπτά αργότερα, σεληνιασμένος πασάρει στον Αναστόπουλο για το 0-3 το οποίο θα αποφευχθεί αποκλειστικά και μόνο λόγω του "φάντομ" Σαργκάνη. Κάπου εκεί ο Παναθηναϊκός δείχνει να συνέρχεται από το λήθαργο και αφήνει ψήγματα ελπίδας στους οπαδούς του, αντιδρώντας με πιο ορθολογικό τρόπο. Ο Ολυμπιακός αμύνεται σωστά και η πίεση δεν αποφέρει καρπούς μέχρι το 80’ όταν μετά από εκτέλεση κόρνερ του Δημόπουλου και άστοχη έξοδο του Αρβανίτη, η μπάλα καταλήγει στο Γρηγόρη Χαραλαμπίδη που με κοντινό σουτ μειώνει σε 1-2. Αυτό ήταν.

Ο χαμός και οι μεγάλες αποκρούσεις

Το παιχνίδι αποκτά άγρια ομορφιά, γίνεται rodeo τακτικά και το τελευταίο δεκάλεπτο αποτελεί ένα από τα πιο έντονα δεκάλεπτα στην ιστορία των αιώνιων ντέρμπι. Ο Παναθηναϊκός αφήνει τεράστιους χώρους στο κέντρο και στην άμυνα και ο Ολυμπιακός παρά τη συνήθη πρακτική δεν κλείνεται και δεν φροντίζει απλώς να περάσει ο χρόνος για να λήξει το παιχνίδι. Ο εγωισμός του Ολυμπιακού και η λυσσασμένη διάθεση για "αποδείξεις" σε μια χαμένη χρονιά, γλυτώνει τον Παναθηναϊκό από μια βαρύτατη ήττα, αφού οι ερυθρόλευκοι χάνουν τη μια ευκαιρία μετά την άλλη στο τελευταίο δεκάλεπτο. Κύριος εκφραστής των επιθέσεων ο Νίκος Αναστόπουλος, με κορυφαία φάση την κεφαλιά "ψαράκι" στο 85’ όταν ο Νίκος Σαργκάνης πραγματοποιεί μια απόκρουση ανάλογη του Γκόρντον Μπάνκς στην κεφαλιά του Πελέ στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1970.

Ο Σαργκάνης εκτινάσσεται στη δεξιά του γωνία και πραγματικά υπερβαίνει εαυτόν για να "βγάλει" τη δυνατή κεφαλιά του Αναστό, ο οποίος δεν μπορεί να πιστέψει ότι σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι που "σώνει τη χρονιά" για τον Ολυμπιακό, δεν έχει σκοράρει. Ο Ολυμπιακός χάνει ακόμη 3 ευκαιρίες πριν μπούμε στις καθυστερήσεις όπου θα γίνει η μεγαλύτερη (διπλή) φάση στο παιχνίδι. Όλος ο Παναθηναϊκός είναι μπροστά και πιέζει για την ισοφάριση, το γήπεδο είναι στο πόδι και με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί. Σέντρα του Ταράση και ως εκ θαύματος, ο Δημόπουλος βρίσκεται μόνος στη μικρή περιοχή απέναντι στον Αρβανίτη. Στην πρώτη προσπάθεια ο "φονιάς" πιάνει αέρα, η μπάλα όμως παίρνει φάλτσα και ουσιαστικά στρώνεται ιδανικά μπροστά του για να την προωθήσει με προβολή στα δίχτυα.

Ο Θεός του ποδοσφαίρου είναι εκεί και η προβολή του Δημόπουλου βρίσκει στο σώμα του πεσμένου Αρβανίτη και την απομακρύνει όπως όπως η άμυνα του Ολυμπιακού. Εκείνη όμως καταλήγει όσο ιδανικότερα θα μπορούσε να φανταστεί ο Δημήτρης Σαραβάκος γκελάροντας ελαφρά μπροστά στο θαυματουργό δεξί του πόδι. Ο "μικρός" θα κάνει το αγαπημένο του "σκροπ" (τρόπο με τον οποίο σκόραρε πολλά σημαντικά γκολ στην καριέρα του) με τη μπάλα να κατευθύνεται με ταχύτητα στο "γάμα" της εστίας του Ολυμπιακού. Το βέβαιο γκολ θα αποσοβήσει ο ιπτάμενος Χρήστος Αρβανίτης, στην απόκρουση της καριέρας του σε ντέρμπι. Αποκαμωμένος από την υπερπροσπάθεια και εκλιπαρώντας για λίγο χρόνο για αποφόρτιση πίεσης της ομάδας του, ο Αρβανίτης μένει στο έδαφος για να πάρει ανάσα.

Επακόλουθα

Το γήπεδο κοχλάζει, η ένταση είναι απίστευτη και όταν ο διαιτητής Γεωργιάδης σφυρίζει (στο "βολέ" όπως συνηθιζόταν τότε) ο θόρυβος είναι απίστευτος. Πανηγυρισμοί για τους οπαδούς του Ολυμπιακού, ανάθεμα για εκείνους του Παναθηναϊκού με το Γιώργο Βαρδινογιάννη να "βγάζει καπνούς" στα επίσημα. Το τρίτο ημίχρονο του αγώνα είναι λιγότερο πλούσιο απ’ ότι θα ανέμενε κανείς, με εξαίρεση την εν θερμώ δήλωση του "Καπετάνιου" ότι θα πέσουν κεφάλια! Άπαντες περιμένουν να πληρώσει ο Πάκερτ το μάρμαρο, οι συνεργάτες όμως του Γιώργου, τον πείθουν να μην ταράξει τις ισορροπίες στην ομάδα, που είναι μόνη πρώτη και επί της ουσίας δεν απειλείται από κανέναν διώκτη της.

Ο Βαρδινογιάννης πραγματικά δεν αλλάζει τον προπονητή, κρατά όμως στο πίσω μέρος του μυαλού του την εντός έδρας ήττα από τον παραπαίοντα Ολυμπιακό και παρά το θριαμβευτικό κλείσιμο της σεζόν με το νταμπλ και το ιστορικό 4-0 στον τελικό Κυπέλλου εναντίον των ερυθρολεύκων, απολύει τον Πιέτρ Πάκερτ και αλλάζει πολλά πρόσωπα στην ομάδα εν όψει της επόμενης σεζόν.

Ο Ολυμπιακός από την άλλη, έχει να θυμάται από το 1985/86 μόνον αυτό το "διπλό" στο ΟΑΚΑ, αφού τερματίζει ασθμαίνοντας πίσω από Παναθηναϊκό, ΟΦΗ, ΑΕΚ και Ηρακλή, ισόβαθμος του θαυμάσιου Πανιωνίου. Θα επανέλθει στο προσκήνιο την αμέσως επόμενη σεζόν, κατακτώντας ένα από τα πιο "περίεργα" πρωταθλήματα στην ιστορία της Α’ Εθνικής κατηγορίας, αυτό της απεργίας του ΠΣΑΠ και της ανάδειξης του οικονομικού προβλήματος της ιδιόμορφης τότε "λίγκας". Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία…

Τα καλύτερα του Contra.gr:

Σταύρος Γεωργακόπουλος: Της αμύνης τα παιδιά

Δημήτρης Κριτής: Πλάνα, περιφρούρηση και πριμ

Ντάνουτ Λούπου: Από ρουμανικό λαχείο στις φυλακές Κορυδαλλού (PHOTOS+VIDEOS)