Παράγοντες: Το πραγματικό πρωτάθλημα

Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένα εντελώς ξεχωριστό ποδόσφαιρο. Ακριβώς λόγω του ελλείμματος ανταγωνιστικότητας, της έλλειψης πολλών λαοφιλών ομάδων, των ελάχιστων stars, έχει εξελιχθεί εδώ και πολλά χρόνια σε ένα "παραγοντικό" ποδόσφαιρο, αντικατοπτρίζοντας έτσι τρόπον τινά και το ίδιον της φυλής μας που είναι ο παραγοντισμός, η επίδειξη, η επιβολή ισχύος μέσα από μια ιδιότυπη συλλογικότητα που προσφέρει το γήπεδο, η ομάδα.

Φέτος είναι η πρώτη φορά στα «μνημονιακά» χρόνια του Πρωταθλήματος, που αχνοφαίνεται στο βάθος μια προσπάθεια αναβάθμισης της Λίγκας, μια προσπάθεια βελτίωσης του προϊόντος με την έλευση πολύ σημαντικών προσωπικοτήτων στην Ελλάδα, όπως ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ στον ΠΑΟΚ, ο Μίκαελ Εσιέν στον Παναθηναϊκό και ο Εστεμπάν Καμπιάσο στον Ολυμπιακό.

Παρόλα αυτά, λόγω των εξέχουσων προσωπικοτήτων που έχουμε την τύχη να διοικούν τις ελληνικές ομάδες, η σεζόν 2015/16 είναι και πάλι παραγοντική, παρά τις απουσίες που είναι τόσο ηχηρές όσο και οι νέες παρουσίες στην αξιολάτρευτη ελληνική Λίγκα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουμε τι θέλει και σε τι προσδοκά ο κάθε Πρόεδρος για την ομάδα του, ξεκινώντας από το Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Ολυμπιακό.

Ο Βαγγέλης

«Λοιπόν, ξεκινάμε με Χόπφνερ εντός, μετά πάμε στον Κέσγουικ και κλείνει ο πρώτος γύρος στο Μάμιτς» είπε ο Βρέντζος στο τηλέφωνο και ο Βαγγέλης Μαρινάκης συννέφιασε. Διότι η κλήρωση του ομίλου για το Champions League δεν είναι καλή και πολύ δύσκολα ο Ολυμπιακός μπορεί να στοχεύσει στην πρόκριση. Ο Βαγγέλης φέτος επένδυσε τα κέρδη του, άνοιξε το "Καραϊσκάκης" και στα μικρότερα βαλάντια, συσσώρευσε την αγάπη του κόσμου σε μια περίοδο όχι και τόσο ιδανική για τον ίδιο. Είναι πολλά τα ανοιχτά θέματα, ήρθε κι ένας ενοχλητικός ακόμα μετά τον Αλαφούζο στη Λίγκα και ο Ρώσος που δεν υπολόγιζε, έφερε το Μπερμπάτοφ.

Αφήνοντας για το δικαστικό ρεπορτάζ τα σοβαρά, ο Βαγγέλης αυτή τη σεζόν στοχεύει στο νταμπλ, σε μια καλή πορεία στο Europa League, στη μετατροπή του «τίγρη» σε γατάκι και στην πτώση τάσεως του ρεύματος κάθε φορά που έχει εκπομπή ο "Σαγώνιας" στον ΣΚΑΙ του «άλλου».

Ο Αλαφούζος

Ο «άλλος» είναι ο Γιάννης Αλαφούζος, που ακόμη δεν έχει κατακτήσει τη μέγιστη τιμή να αποκαλείται με το μικρό του όνομα και ο ακροατής να αντιλαμβάνεται αμέσως σε ποιόν αναφέρεσαι. Πρώτον διότι το όνομα είναι κοινό και δεύτερον διότι στο θυμικό των οπαδών του Παναθηναϊκού, το «Γιάννης» είναι συνώνυμο του μαμωνά. Ο Γιάννης Αλαφούζος ξεκίνησε με πολλά όνειρα τη φετινή σεζόν, έφερε τον Εσιέν στέλνοντας τους οπαδούς στο αεροδρόμιο (η μοναδική φορά που ο κόσμος έχει δει το Γκανέζο μέχρι σήμερα) και στόχευε στην πρόκριση στα play offs του Champions League.

Δεν τα κατάφερε και απομένει μόνο η εκθρόνιση του Βαγγέλη από την κορυφή της Λίγκας, στόχο που αποφάσισε να κυνηγήσει βασιζόμενος και στην πολύ καλή σχέση που διαθέτει με τους έτερους Ιζνογκούντ του πρωταθλήματος (ορισμένοι κάνουν λόγο και για συμμάχους), τον Ιβάν και τον Τίγρη.

Ο Ιβάν

Ο Σαββίδης είναι μια ιδιότυπη περίπτωση. Αμετροεπής και απρόβλεπτος, σοβιετικών καταβολών, αλλά λογοτιμητής. Ήρθε στον ΠΑΟΚ και σε μια αποστροφή του λόγου του ανέφερε ότι τα χρέη της ομάδας είναι και δικά του. Πράγματι τα πλήρωσε. Σε ένα από τα τρομερά γκαλά με τα κοκτέηλ γαρίδας στο Makedonia Palace δήλωσε ότι αφήνει χώρο για το τρόπαιο του Champions League και πρόκειται να φέρει πολύ σημαντικά ονόματα στον ΠΑΟΚ. Ένα από τα ονόματα που ανέφερε, ήταν του Βούλγαρου αρτίστα Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ. Τον έφερε.

Έχει πληρώσει πολλά λεφτά για τον ΠΑΟΚ ο Σαββίδης, στην αρχή αισθανόταν ότι τα μεγάλα παιδάκια δεν θέλουν να παίξουν μαζί του, τώρα μοιάζει να αναγκάζει τους πάντες να ασχοληθούν σοβαρά με την περίπτωσή του, αφού άφησε στην άκρη τις μεγαλοστομίες και πέρασε στις πράξεις έχοντας ως στόχο τη δημιουργία μιας πραγματικά καλής ομάδας και στο βάθος του μυαλού τους τίτλους. Η κίνηση με την υπογραφή του Μπερμπάτοφ του έδωσε και τον απαιτούμενο χρόνο για να τρέξει το project Άρνεσεν και οι συμμαχίες του επιτρέπουν να αισιοδοξεί ότι η παντοκρατορία του Βαγγέλη οδεύει προς τη δύση της.

Ο Τίγρης

Ένας φίλος από τα παλιά, ένας παράγοντας παλαιάς κοπής που από την εποχή που έβαζε μέσα το υδροφόρο στη Νίκαια για να καθυστερήσει την έναρξη του αγώνα, έχει αποδείξει ότι είναι κομμένος και ραμμένος για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μαζί με την ΑΕΚ επέστρεψε κι αυτός, πιο νουνεχής σε σχέση με το παρελθόν, αλλά ασυγκράτητος. «Κάποιοι φοράνε φουρό, είπανε μαμά στα 20» τα αποστάγματα σοφίας που έστειλαν τους Αεκτζήδες στον έβδομο ουρανό. Από το μετερίζι του φιλάθλου αυτή τη φορά και με μια μεγάλη και σοβαρή υπόσχεση για το γήπεδο της ομάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Δημήτρης Μελισσανίδης πρόσδωσε την ελπίδα στο καταστροφικό reset για το πρεστίζ του συλλόγου.

Είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Βαγγέλη, είναι το ίνδαλμα του Στηβ Κακέτση, είναι ο Πρόεδρος των τίτλων στο θυμικό του Αεκτζή. Τί δεν είναι; Ο παράγοντας που θα δαπανήσει εκατομμύρια ευρώ για να φέρει παικταράδες από το εξωτερικό που περίμεναν οι "κιτρινόμαυροι οπαδοί" και όχι τόσο σύγχρονων αντιλήψεων για το καινούριο ποδοσφαιρικό περιβάλλον. Ακόμη «ερχόμαστε».

Ο Μπάκος και ο Καϋμενάκης

Αθόρυβα και με τις σωστές κινήσεις και συμμαχίες, οι ιδιοκτήτες του Αστέρα, ξαναέβαλαν την Πελοπόννησο στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ελλάδας. Επιλέγοντας το Γιώργο Μποροβήλο σαν ιδιότυπο CEO έχουν μετατρέψει τον Αστέρα σε top club εξασφαλίζοντας μόνιμα ευρωπαϊκό εισιτήριο, φέρνοντας στην ομάδα «ονοματάκια» από την αγορά της λατινικής Αμερικής, «ενοχλώντας» πολλές φορές τους παραδοσιακούς μεγάλους του ποδοσφαίρου μας.

Αν δεν υπήρχε ο «Σερίφης» το δίδυμο της Τρίπολης θα ήταν ο ορισμός των επενδυτών στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αφού και παίκτες ξεκίνησαν να πωλούν σε καλές τιμές και γήπεδο έχτισαν στον Αστέρα και καλό ποδόσφαιρο προσφέρει η ομάδα τους στο – λιγοστό είναι η αλήθεια – κοινό που ακολουθεί την ομάδα. Επένδυσαν και δρέπουν τους καρπούς, παραγοντικά θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι είναι και «ρυθμιστές» των καταστάσεων στη Λίγκα, διεκδικώντας το μερίδιο που τους αναλογεί.

Ο Σερίφης

Ο παλιός, ο «περίεργος», το μοναδικό φαινόμενο Χρήστος Πανόπουλος. Είναι ο άνθρωπος που συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν ιδανικό έναν μεγαλομέτοχο-ιδιοκτήτη-Πρόεδρο της ομάδας. Της οποιασδήποτε ομάδας. Η μοίρα θέλησε να διοικεί τη Skoda, δεν έχει όμως την παραμικρή σημασία, αφού θα μπορούσε να διοικήσει ακόμα και τον Ολυμπιακό. Από τις μνημειώδεις ανακοινώσεις με τις αναφορές στο ΝΒΑ, από την παρουσία του Πελέ στα εγκαίνια του αθλητικού κέντρου της Ξάνθης, από τη θρυλική δήλωση ότι μίλησε με το Γερούν Ντάισελμπλουμ για την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ, ο Πανόπουλος είναι ο άνθρωπός μας.

Είναι ο Σερίφης της Λίγκας, ο παράγοντας που ξέρει με ποιον θα συμμαχήσει πριν αλλάξουν τα κόζα, ο άνθρωπος που σέβονται όλοι στα συμβούλια και τις συσκέψεις. Ξέρει πολύ ποδόσφαιρο και ακόμα περισσότερο ελληνικό ποδόσφαιρο, διατηρεί την Ξάνθη στα επίπεδα που δεν θα μπορούσε κανείς άλλος και επιθυμεί και φέτος να ξεφύγει από τη λογική της mid table ομάδας, στοχεύοντας σε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.

Ο Χριστοβασίλης

Ο ΠΑΣ έχει κόσμο και ιστορία, είναι ένας από τους συλλόγους που πλήρωσαν πολύ ακριβά την επαγγελματοποίηση του ποδοσφαίρου το ’79, αλλά είναι ο ΠΑΣ και είναι πολύ κρίμα που δεν μπορεί να κεφαλαιοποιήσει τις πολύ καλές σεζόν του με μια παρουσία στο Europa League. Δεν είναι ευθύνη του Χριστοβασίλη αυτή, ούτε όταν ανέλαβε τα ηνία υποσχέθηκε ότι μπορεί να ξοδέψει πακτωλό χρημάτων για να ορθοποδήσει οικονομικά ο σύλλογος.

Από τις εποχές του Κολέμπα τα Γιάννινα είχαν προβλήματα, ο κόσμος της πόλης μάταια αναζητεί το δικό του Πανόπουλο, αλλά την ίδια περίοδο έχει την τύχη να θαυμάζει στους Ζωσιμάδες έναν Τσάβες, έναν Ντε Βινσέντι, μια ομάδα που δε φοβάται κανέναν, αλλά δυστυχώς δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες με το Γιώργο Χριστοβασίλη στο τιμόνι να κάνει την υπέρβαση. Από το 2008 που ανέλαβε τις τύχες της ομάδας διαδεχόμενος τον Αλέξη Κούγια, μέχρι και σήμερα, λύση στο πρόβλημα δεν έχει βρεθεί.

Ο Γιατρός

Ο Χρήστος Δάρρας ήταν επί σειρά ετών ο γιατρός του Ολυμπιακού. Σήμερα είναι Πρόεδρος του Πανιωνίου, ο οποίος μετά την αποχώρηση Τσακίρη κάθε χρόνο είναι το νούμερο ένα φαβορί για υποβιβασμό και κάθε χρόνο αναγεννάται από τις στάχτες του. Πολλοί ισχυρίζονται με «βοήθεια», άλλοι επιμένουν ότι ο Πανιώνιος από τις εποχές Σταματελάτου αντιμετωπίζει τις ίδιες και τις ίδιες κατηγορίες. Ο Δάρρας είναι εκτός πλαισίου των υπολοίπων, σίγουρα δεν είναι Μπέος για να βρει το «λάθος» σε έναν νόμο και να εξυγιάνει τον Πανιώνιο και τον κατατρέχει το παρελθόν στον Ολυμπιακό.

Ο Πανιώνιος εξακολουθεί να χαρίζει στιγμές στο λίγο κόσμο που πηγαίνει στο γήπεδο, αλλά ήταν και παραμένει στην κόψη του ξυραφιού όσο τα οικονομικά προβλήματα δεν επιλύονται. Και τα προβλήματα αυτά δεν μπορεί να λύσει ο Δάρρας.

Ο Πλοίαρχος

Να ξεκινήσουμε από τα βασικά όπως λένε και οι Μυτιληνιοί: η ομάδα του νησιού είναι ο Αιολικός. Η Καλλονή είναι ένα καπρίτσιο του Νίκου Μιχαλάκη που όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο νησί, τοποθετούν «κοντά» στο Βαγγέλη Μαρινάκη. Θα πιεί τον καφέ του στη Hacienda στην παραλιακή στο Λιμάνι για το γούρι, θα εμπλακεί και φέτος σε σενάρια συγχώνευσης Αιολικού και Καλλονής (τα οποία είτε δεν ευσταθούν είτε θα σταματήσουν εν τη γενέσει τους) και θα προσπαθήσει να σώσει την ομάδα του μεγάλου οικισμού της Λέσβου από τον υποβιβασμό.

Πέραν τούτων λίγα πράγμα, αφού το brand είναι σχεδόν ανύπαρκτο, για εμπορικές δραστηριότητες ούτε λόγος και για κοινό ακόμα περισσότερο. Η επιτυχία της Καλλονής και του Πλοιάρχου, είναι ίσως η μεγαλύτερη ένδειξη ότι κάτι δεν πάει και τόσο καλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ένας Πρόεδρος – Μια Ομάδα

Ας αναρωτηθούμε όμως όλοι μαζί: εάν το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ήταν αυτό που είναι, θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να γνωρίσουμε – και να λατρέψουμε – το Γιάννη Κομπότη; Ποτέ άλλοτε ένας ιδιοκτήτης-Πρόεδρος-μεγαλομέτοχος-παράγοντας δεν συνέδεσε το όνομα του με την ύπαρξη μιας ομάδας επαρχιακής πόλης 20 χιλιάδων κατοίκων. Ο βαμβακοπαραγωγός με το πτυχίο φαρμακοποιού από την Ιταλία (για την εσάνς του γκλάμουρ) δεν είναι απλώς ο Πρόεδρος και μεγαλομέτοχος, είναι η ίδια η ομάδα. Ακολουθεί αυθεντικός διάλογος παραγόντων: «Κυριακή παίζω με Κομπότη» - «Τί ώρα;» - «Τρεις» - «Έχει τηλεοπτική κάλυψη;» - «Όχι» - «Άστο, μην κατέβεις Λιβαδειά, να γλυτώσεις και τα έξοδα».

Αυτός είναι ο Γιάννης Κομπότης, ο άνθρωπος του οποίου η ομάδα δεν πεθαίνει ποτέ, ο Πρόεδρος των Προέδρων, η φιγούρα που προτιμούν να απεικονίσουν οι φωτογράφοι στην παρουσίαση του εκάστοτε μεταγραφικού αποκτήματος γιατί εκείνος είναι ο star, όλα περιστρέφονται γύρω απ’ αυτόν και ο Λεβαδειακός δεν θα υπήρχε χωρίς αυτόν. Στόχος του φέτος δεν είναι καν να σώσει την κατηγορία, αφού απέδειξε ότι ακόμα κι αν τερματίσει κάτω από τη γραμμή, δεν πέφτει ποτέ.

Ο Καναδός

Ο Ηρακλής μετά την εποχή Θεοδωρίδη, πέρασε από χίλια κύματα: Μυτιληναίος, Σπανουδάκης, Χούλης, Ρέμος, Μπέος, Τάκης, ορισμένοι μόνον από εκείνους που πέρασαν από την ηλεκτρική καρέκλα του Προέδρου της ομάδας. Ο Γηραιός πλήρωσε ακριβά τα λάθη και επί της ουσίας «αποκατέστησε» την αδικία συγχωνευόμενος με την ΑΕ Ποντίων Κατερίνης. Εν τέλει, βρέθηκε ο Σπύρος Παπαθανασάκης, ένας επιχειρηματίας από τον Καναδά, ο οποίος κάποτε απάντησε σχετικά με τις επαγγελματικές του δραστηριότητες ότι ούτε η μάνα του δεν μπορεί να καταλάβει τί δουλειά κάνει.

Ο Παπαθανασάκης ουσιαστικά κάνει διαχείριση στον Ηρακλή, έχει την ανοχή (αν όχι τη στήριξη) των οργανωμένων της ΑΘ10 και τώρα μαθαίνει το θαυμαστό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Προσπαθεί να φέρει και κάποιες overseas καινοτομίες στο εμπορικό τμήμα του γηραιού, με κορυφαίες στιγμές του τη μπλε μουστάρδα, τη μπλε μαρμελάδα, τη μπλε μερέντα και το ψωμί «Ηρακλής». Θα προσπαθήσει να σώσει νωρίς την κατηγορία από την οποία απουσίαζε χρόνια η ομάδα και κατόπιν θα ψάξει τους πόρους για κάτι καλύτερο.

Ο Καρυπίδης

Στην καρδιά κάθε φιλάθλου που παρακολουθεί το ελληνικό πρωτάθλημα, ιδιοκτήτης της Βέροιας θα είναι πάντα ο Αρβανιτίδης και προπονητής της ο Στέφανος Γαϊτάνος, η αλήθεια είναι όμως ότι ο Θόδωρος Καρυπίδης κάνει ότι μπορεί για να λησμονήσουμε τη θρυλική μορφή του Γιώργου Αρβανιτίδη της γνωστής αλυσίδας super market στη Βόρεια Ελλάδα. Ο νεαρός ιδιοκτήτης της Βέροιας που διαδέχθηκε τον παραλίγο Combotis 2.0 του ποδοσφαίρου μας, τελευταία εμφανίζεται ως επίδοξος σωτήρας του Άρη, ενώ ταυτόχρονα τρέχει ένα φιλόδοξο project στην ομάδα της Ημαθίας, επιλέγοντας το Ζήση Βρύζα ως Διευθυντή Ποδοσφαίρου και κάνοντας αξιόλογες μεταγραφικές κινήσεις για το status της ομάδας. Με λίγα λόγια και ο διάδοχος του Αρβανιτίδη (τον οποίο πολλοί τοποθετούν πολύ κοντά στον Ιβάν Σαββίδη) έχει όλα τα εχέγγυα για να μας απασχολήσει στο μέλλον ως γνήσιο προϊόν του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Θα ήταν κρίμα να αποχωρήσει και να χαθεί η ευκαιρία να διαπιστώσουμε που μπορεί να φτάσει η Βέροια που σχεδίασε ο Βρύζας, αλλά άγνωσται αι βουλαί του νεαρού επιχειρηματία. Δύσκολο να μιλήσει κανείς για στόχους με τον ιδιοκτήτη υπ’ ατμόν, αλλά ας πούμε ότι ο στόχος είναι το πρώτο μισό της βαθμολογίας.

Ο εκπρόσωπος της Κρήτης

Ο Πλατανιάς είναι ίσως η πιο «οικογενειακή» ΠΑΕ της Λίγκας. Η ομάδα του χωριού του Βαγγέλη Μαρινάκη, από το Στέλιο Βουρεξάκη πέρασε στο Μανόλη Μαθιουλάκη, αμφότεροι απόγονοι παλαιών Πρέδρων του συλλόγου του θερέτρου των Χανίων. Οι απαιτήσεις σε ένα χωριό 750 κατοίκων δεν μπορούν να είναι πολλές αν και εφέτος το βάρος είναι μεγαλύτερο για τον Πλατανιά και το Μαθιουλάκη, επειδή απέμεινε ως μοναδικός εκπρόσωπος του κρητικού ποδοσφαίρου στη Λίγκα.

Η ομάδα με σήμα το...κόκκινο τριφύλι είναι αδύνατον για τους περισσότερους να αποσχιστεί από την «ομπρέλα» του Βαγγέλη Μαρινάκη, θεωρείται σχεδόν αυτονόητο ότι οι σχέσεις είναι άριστες, παρόλο που στο πλαίσιο της φετινής μόδας των «ελεύθερων με option δανεισμού» αποκτήθηκε ο Ντίνας από τον Παναθηναϊκό. Στόχος του Μαθιουλάκη δεν είναι άλλος από την πολύ δύσκολη παραμονή στην κατηγορία και γι’ αυτό επέλεξε και τον κρητικού παραστήματος και μορφής Γιώργο Παράσχο για τον πάγκο, γνωστό στους ποδοσφαιρικούς κύκλους και ως Οτσαλάν.

Ο Τζελέπης

Δύσκολη η ζωή όταν είσαι Πρόεδρος του Πανθρακικού. Εκτός από τον αγωνιστικό χώρο στο γήπεδο της Κομοτηνής που κρίνεται ακατάλληλος όταν η Πυθία μασουλάει τα φύλλα δάφνης και χρησμοδοτεί, υπάρχει πολύ κοντά ο αιώνιος αντίπαλος του πολύ δυνατού Σερίφη. Ο Δημήτρης Τζελέπης είναι ένας ακόμη διαχειριστής στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο άνθρωπος που διαδέχτηκε το Θοδωρή Σαββάκη (ιδιοκτήτη του Πανθρακικού) και έφτασε μέχρι να γίνει Αντιπρόεδρος της Λίγκας.

Δεν είναι και λίγο πράγμα για έναν άνθρωπο που είναι σχετικά φρέσκος στο χώρο του ποδοσφαίρου και ηγείται μιας ομάδας που κάθε σεζόν παλεύει για τη σωτηρία με πενιχρά μέσα. Στόχος αν μη τι άλλο η παραμονή, αλλά οι απώλειες σε έμψυχο δυναμικό ήταν πολλές και ήδη από τις δύο πρώτες αγωνιστικές είναι σαφές ότι θα κοστίσουν στην ομάδα της Θράκης.

Ο μετριοπαθής

Όταν έχεις ζήσει επί σειρά ετών στη Σουηδία, είναι αδύνατον να μείνεις ανεπηρέαστος από τη σκανδιναβική mentalitè και να μην είσαι ένας άνθρωπος πράος, μειλίχιος και χαμηλών τόνων. Ο Φώτης Κωστούλας είναι ένας από τους ανθρώπους που χρειάζεται το ελληνικό επαρχιακό ποδόσφαιρο. Με την κρίση και το όζον περιβάλλον, έφτασε προ λίγων ετών στο παρά ένα της αποχώρησής του από τα κοινά του Παναιτωλικού, αλλά εν τέλει αναθεώρησε και με ένα σεβαστό cost cutting εξακολούθησε να ηγείται της ομάδας της ιδιαίτερης πατρίδας του. Στο Αγρίνιο άπαντες αναγνωρίζουν την προσφορά του, ακούς πάντοτε περισσότερα καλά λόγια και η ομάδα υπό το management του βγάζει μια σχετική υγεία.

Ο Παναιτωλικός τη φετινή χρονιά παρουσιάζεται λιγότερο ανταγωνιστικός, αλλά είναι ακόμη αρχή και η αλλαγή προπονητή με την αντικατάσταση του Μάκη Χάβου από τον Πόντες, θέλει χρόνο. Στόχος του Κωστούλα είναι το πρώτο μισό της βαθμολογίας, οι εκτιμήσεις όμως λένε ότι θα παλέψει για τη σωτηρία.

Ο Σπανός

Ο Γιώργος Σπανός είχε μια δύσκολη χρονιά πέρσι. Όχι εν σχέσει με την ομάδα του, τον Ατρόμητο, αλλά για προσωπικές του υποθέσεις. Αντιθέτως, στο Περιστέρι η ομάδα πήγε πάρα πολύ καλά, κατόρθωσε να βγει στα play offs και να διεκδικήσει την είσοδό της στους ομίλους του Europa League. Ο Γιώργος Σπανός είναι μια «παλιά καραβάνα» στο χώρο του ποδοσφαίρου, ένας άνθρωπος που πήρε το μικρόβιο από τον πατέρα του και λογίζεται εκ των έμπειρων στο λόμπι των ιδιοκτητών που ταυτόχρονα διατηρούν και άμεση σχέση με τη διοίκηση της ομάδας τους.

Οι δραστηριότητές του γνωστές, τα παράπονά του από το κοινό του Ατρομήτου (κοινό από το μεγαλύτερο Δήμο της χώρας) επίσης γνωστά, αλλά και πάλι η ποδοσφαιρική του γνώση και η εμπειρία του στο ποδόσφαιρο εξασφαλίζουν την πορεία του Ατρομήτου μακριά από εκοπλήξεις του παρελθόντος και αναπάντεχους υποβιβασμούς. Ο Σπανός είναι πασπαρτού, παρουσιάζεται αναλόγως τον κρίνοντα, σαν συμπαθών τον έναν ή τον άλλον δυνάστη του ποδοσφαίρου, ουδέποτε όμως έχει δώσει τα δικαιώματα για να μετατραπούν οι υποψίες σε πεπεοιθήσεις. Ο Ατρόμητός του θα παλέψει για την πεντάδα, δύσκολα όμως θα κατορθώσει να ξεπεράσει τους ανταγωνιστές του.

Οι τρεις μεγάλοι απόντες

Η λίγκα είναι φτωχότερη χωρίς τα τουίντ σακάκια, τα ιταλικά loafers και τα κασμιρένια πουλόβερ του Κώστα Πηλαδάκη. Ο άνθρωπος που έσωσε τη ζωή του έτερου μεγάλου απόντα, Αλέξη Κούγια, δεν μπορεί να απουσιάζει από τα ΔΣ της Λίγκας τα οποία επισκεπτόταν πάντοτε φορώντας τα αγαπημένα του RayBan για να καλύψει τους μαύρους κύκλους από το ξενύχτι στο Ρέμο. Μαζί με τον Πηλαδάκη, μας λείπει πάρα πολύ η Λάρισα, η ομάδα που έκανε ολόκληρη τη φίλαθλη Ελλάδα να τη συμπαθήσει και να την ανακηρύξει σε μοναδικό ελληνικό ποδοσφαιρικό φαινόμενο τη δεκαετία του ’80.

Ο Πηλαδάκης άνηκε στη νουβέλ βαγκ των παραγόντων, των εκσυγχρονιστών και αναμορφωτών του «προϊόντος», τελικά όμως το έργο του στην ΑΕΛ δεν ήταν το ιδανικό με αποκορύφωμα τις παλινωδίες με το AEL FC ARENA. Σήμερα λέγεται ότι δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στη Νότιο Αφρική, πολύ συχνά όμως τον συναντά κανείς στη Γλυφάδα και εκεί που τραγουδά ο Αντώνης Ρέμος.

Λείπει πάνω απ’όλα ο Άρης ως οντότητα από τη Λίγκα, αλλά δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει, ότι μια μεγάλη απώλεια για όλους μας είναι ο Λάμπρος Σκόρδας, ο οδοντίατρος της καρδιάς μας, ο άνθρωπος που τα έβαλε με τον Πουρουπουπού live στην Αθλητική Κυριακή και ενέπνευσε χιλιάδες κόσμου σε θανατηφόρες ατάκες και παραλληλισμούς σχετικά με το εάν είναι η όχι το μοντέλο για τις «Χαμηλές Πτήσεις» του Αρκά. Ο Σκόρδας μας χάρισε μοναδικές στιγμές ως ηγέτης του Super3 Άρη, λάνσαρε την παρουσία του Προέδρου στο πέταλο, έφτασε με τον Άρη στην ευρωπαϊκή αναγνώριση και έδωσε άλλο νόημα στις συνεδριάσεις της Λίγκας και στις κόντρες με το Βασίλη Γκαγκάτση στην ΕΠΟ.

Ο Σκόρδας πλήρωσε τη μεγαλομανία του συλλόγου, τις κακές επιλογές και τις καραβιές ποδοσφαιριστών στο Χαριλάου, με αποτέλεσμα σήμερα να αντιμετωπίζει πρόβλημα από την ενασχόλησή του με το σύλλογο, εμείς όμως κρατάμε τα θετικά.

Last but not least, ο Δικηγόρος όλων των Ελλήνων. Ο παλιός ποδοσφαιριστής του Άρη Πετρουπόλεως (ο ίδιος προτιμά να αναφέρει το άτυχο πέρασμά του από τον Ηρακλή) έχει περάσει από ουκ ολίγες ΠΑΕ, με συνέπεια να είναι ανώφελο να συνδεθεί μόνο με μία ομάδα. Ερωτευμένος με το ποδόσφαιρο, γεννημένος για χολιγουντιανές παραστάσεις και εκπληκτικές παρεμβάσεις σε κάθε λογής εκπομπή και όχι μόνο στο σαγώνια, μυθική φιγούρα στις συνεδριάσεις της Λίγκας.

Ο Αλέξης Κούγιας είναι το αλατοπίπερο του πρωταθλήματος παραγόντων, ο νομικός που θα σε πείσει για το δίκαιο και των δύο αντιδίκων αναλόγως με το συμφέρον του, ο άνθρωπος που θα ρίξει το φως σε κάθε πτυχή της αθλητικής ζωής του τόπου. Άριστος επαγγελματίας, εξακολουθεί να αγορεύει στις αίθουσες δικαστηρίων όλης της Επικράτειας και επί του παρόντος ηγείται της ιστορικής Λάρισας, την οποία και φιλοδοξεί κάποια στιγμή να την ανεβάσει στη μεγάλη κατηγορία.

Το χέρι στο βαρέλι με τη φέτα

Σίγουρα λείπουν πολλοί ακόμη, ακόμη πιο βέβαιο είναι ότι δεν πλησιάζουμε ούτε κατά διάνοια αλλοτινές εποχές, όταν ας πούμε μεγαλομέτοχος της Δόξας Δράμας ήταν ο Κώστας Τσιτσόπουλος, ο άνθρωπος που όπως είχε γράψει κάποτε ο «Αποδυτηριάκιας» στο οπισθόφυλλο του Φιλάθλου, έβαζε το χέρι μέχρι τον αγκώνα στο βαρέλι με τη φέτα και μετά ίσιωνε τη φράντζα στο σταχτί μαλλί.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όλες αυτές οι φιγούρες, άλλες cult, άλλες συμπαθείς, άλλες αδιάφορες, συνθέτουν το μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου και μάλιστα είναι και ένας από τους λόγους που το αγαπήσαμε. Μπορεί να μην διαθέτουμε πρωτάθλημα υψηλού επιπέδου, διαθέτουμε όμως παράγοντες υψηλότατου επιπέδου που ποτέ δεν μας άφηναν να πλήξουμε, ακόμη και τα χρόνια που δεν υπήρχε internet και η εικόνα από τα ξένα πρωταθλήματα ήταν ένα τρίλεπτο στην Αθλητική Κυριακή ή το αγγλικό ποδόσφαιρο του Σαββάτου στην ΕΡΤ2. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία...

Φάκελοι Contra.gr

Ολυμπιακός: Από θέση ισχύος

Παναθηναϊκός: Όταν τελείωσε η ανοχή

ΠΑΟΚ: Αλλάζει την ιστορία του