Ο μύθος της ομάδας του Ρότσα που δεν ήταν του Όσιμ

Το Contra.gr έχει δημιουργήσει μία ανατρεπτική στήλη με τίτλο Mythbusters. Στόχος είναι να καταρριφθούν μύθοι με στοιχεία. Μύθοι που έχουν δημιουργηθεί είτε σκόπιμα είτε από άγνοια και από την πολλή επανάληψη για πολλούς σήμερα φαντάζουν ως πραγματικότητα.

Όταν ο Θέμης έκανε πρεμιέρα στο Mythbusters σπάζοντας το μύθο που ήθελε τον Ζήκο ως καλύτερο του τελικού του Champions League με την Πόρτο ζήλεψα. Πλέον βρίσκομαι στο Contra.gr και ήρθε η κατάλληλη στιγμή να αποκατασταθεί η αλήθεια για την μεγάλη ομάδα που δημιούργησε ο Ρότσα. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η επιτυχία της ομάδας του Ρότσα άνηκε στον Όσιμ. Κάτι το οποίο απέχει πολύ από την πραγματικότητα και θα φροντίσω μέσα από το κείμενο να γίνει αντιληπτό στους νεότερους και να φέρω εικόνες σε όσους είχαν ζήσει εκείνη την εποχή.

Πώς δημιουργήθηκε ο μύθος

Οι νεότεροι μπορεί να μην το γνωρίζουν, αλλά το ρεύμα του αντιΒαρδινογιαννισμού ήταν έντονο από τα τέλη της δεκαετίας του '80. Ο Όσιμ είχε χτίσει το όνομα του στο Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990 που είχε φτάσει με την ενιαία τότε Γιουγκοσλαβία στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης τον έφερε το καλοκαίρι του 1992 στον Παναθηναϊκό ως αντίβαρο του Μπάγεβιτς και ήθελε να τον στηρίξει. Αποδείχθηκε δύσκολη προσωπικότητα τόσο για τους παίκτες του Παναθηναϊκού όσο και για τον ίδιο τον ιδιοκτήτη του συλλόγου. Ό Όσιμ είναι ίσως ο μοναδικός προπονητής που έγινε αρεστός μετά από αποτυχίες της ομάδας του και δηλώσεις που την υπονόμευαν. Κέρδισε την εκτίμηση δημοσιογράφων αλλά και φίλων του Παναθηναϊκού που τον έβλεπαν άφοβα να κάνει κριτική στον ιδιοκτήτη του συλλόγου. Η αλήθεια όμως ήταν πως η κριτική του Όσιμ και οι μειωτικές δηλώσεις του για το ρόστερ ήταν εντελώς αδικαιολόγητες.

Το ρόστερ που το παρομοίωσε με Mini Coοper

Τον ενάμιση χρόνο που δούλεψε ο Όσιμ στον Παναθηναϊκό τού είχε δώσει ένα εκπληκτικό ρόστερ. Το πιο γεμάτο που είχε ποτέ προπονητής στη χώρα. Είχε στην διάθεση του τους, Βάντσικ, Αποστολάκη, Καπουράνη, Καλιτζάκη, Μαυρίδη, Ουζουνίδη, Κολιτσιδάκη, Χριστοδούλου, Γεωργιάδη Σ, Γεωργιάδη Χ, Καραγεωργίου, Μαραγκο, Κουρμπανά, Σαραβάκο, Μπορέλι, Φρατζέσκο, Δώνη, Βαζέχα, Νιόπλια.

Είχε ακυρώσει τον Σαραβάκο. Δήλωνε συχνά "το ποδόσφαιρο δεν είναι χάντμπολ, να τον βάζω όταν κάνω επίθεση και να τον βγάζω, όταν παίζω άμυνα". Δεν υπολόγιζε καθόλου τον Μπορέλι. Ζητούσε επίμονα από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη να εξευτελίσει την επένδυση του και να τον κάνει ανταλλαγή με τον δεξιό μπακ του Ηρακλή Έρακ. Έπαιζε μετά από ένα σημείο μόνιμα με τρεις στόπερ και στις υπόλοιπες θέσεις στα χαφ χρησιμοποιούσε αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές, αφήνοντας εκτός αρχικής σύνθεσης τους Μπορέλι, Φρατζέσκο, Δώνη, Σαραβάκο.

Είναι περίεργο για κάποιον που δεν τα έχει ζήσει, αλλά ο Ίβιτσα Όσιμ ήταν ο μοναδικός προπονητής που αποθεωνόταν μετά τις αποτυχίες της ομάδας του. Είχε ένα τρόπο να μειώνει το σύλλογο, τους δικούς του παίκτες και να γίνεται συμπαθής από τους ουδέτερους, από τους αντίΠαναθηναϊκούς, από τους οπαδούς άλλων ομάδων, αλλά και από τους φίλους του Παναθηναϊκού που αγαπούσαν να μισούν τον Βαρδινογιάννη.

Καλύτερα που χάσαμε από τον Ολυμπιακό

Δηλώσεις όπως αυτή που θα δείτε στο τέλος του βίντεο, μετά την ήττα στο "Γ.Καραϊσκάκης", από έναν Ολυμπιακό με πολύ κατώτερο ρόστερ έγιναν αποδεκτές με θέρμη.

Προσέξτε, μετά την ήττα στο "Καραϊσκάκης" από τον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός με ένα από τα πιο πλούσια ρόστερ στην ιστορία του μένει από νωρίς πολύ πίσω στο πρωτάθλημα και ο προπονητής του αποθεώνεται επειδή δηλώνει πως "καλύτερα που χάσαμε για να είναι ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα".

Στην ίδια συνέντευξη (δεν υπάρχει στο βίντεο), δικαιολογούσε τον εαυτό του, παρομοιάζοντας την ομάδα του με Mini Coοper και τον Ολυμπιακό με Mercedes. Θυμάμαι πως απορούσα για το πώς ανέχεται ο Γιώργος Βαρδινογιάννης να του μειώνει ένας άνθρωπός τόσο πολύ το υλικό του. Δεν πήρα ποτέ απάντηση. Το μείωνε τόσο στις δηλώσεις του όσο και με τις επιλογές παικτών που έκανε. Έχει ρίξει κέρμα για ποιος εκ των Κουρμπανά-Γιώτσα θα κάτσουν στον πάγκο. Και ποιος εκ των Κουρμπανά-Καραγεωργίου θα πάρει το νούμερο 10 σ' ένα ρόστερ που υπήρχαν οι Μπορέλι και Φρατζεσκος. Για την ιστορία και τις δύο φορές στο κορώνα γράμματα είχε κερδίσει ο Κουρμπανάς.

Εκείνη την εποχή οι καλές απογευματινές πολιτικές εφημερίδες είχαν πολλές αθλητικές σελίδες. Οι μεγάλοι αθλητικοί συντάκτες αρθρογραφούσαν στις πίσω σελίδες των πολιτικών εφημερίδων και η τελευταία τότε, ήταν κάτι σαν το εξώφυλλο. Είχα σκίσει μία πολιτική εφημερίδα, όταν μετά την ήττα με 2-1 του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη, ο τίτλος της ήταν "Το' πε ο ΌΣΙΜ".

Μετά από άθλια εμφάνιση που είχε οδηγήσει στην ήττα, ο Όσιμ -όπως συνήθιζε- πούλησε τρέλα στην συνέντευξη Τύπου και δήλωσε πως "είδα τους ποδοσφαιριστές μου την Παρασκευή στην προπόνηση και τους είπα πως θα χάσουμε". Λες και ο Όσιμ δεν ήταν ο άμεσος υπεύθυνος για την ποιότητα των προπονήσεων. Παρόλα αυτά ο τίτλος ήταν αποθεωτικός. Το φύλλο που έπεσε στα χέρια μου το έσκισα επί τόπου.

Όπως την αποθέωση είχε γνωρίσει την ίδια σεζόν όταν τον απαθανάτισαν οι φωτογράφοι μετά την εντός έδρας ήττα 2-1 από την ΑΕΚ να περιμένει τους αντίπαλους ποδοσφαιριστές για να τους συγχαρεί. Ό Όσιμ με ένα εκπληκτικό ροστερ δεν είχε πάρει ούτε ένα ντέρμπι για το πρωτάθλημα και οι δημοσιογράφοι τον αποθέωναν.

Εκείνη την εποχή ήταν δεδομένο πως όποιος διαδεχθεί τον Όσιμ θα θριαμβεύσει, αφού το ρόστερ που υπήρχε στον Παναθηναϊκό ήταν εντυπωσιακό. Έξι αγωνιστικές προτού τελειώσει το πρωτάθλημα και συγκεκριμένα τον Μάρτιο του 1993 ο Όσιμ απολύθηκε και τη θέση του πήρε ο άπειρος Ρότσα. Ο Χουάν δεν είχε κάποια επιτυχία να επιδείξει σαν προπονητής. Είχε δουλέψει σε Ηλυσιακό και Καλαμάτα, θυμάμαι πως στον Ηλυσιακό τον είχε διαδεχθεί ο Νίκος Σαργκάνης και τότε είχε δηλώσει την ενόχληση του που ο παλιός συμπαίκτης του δεν τον είχε ενημερώσει πως θα αντικαταστήσει.

Ο Ρότσα είχε όμως ένα εκπληκτικό ρόστερ που ο προκάτοχός του δεν το είχε αξιοποιήσει, για την ακρίβεια λειτουργούσε σαν σαμποτέρ. Μέχρι το τέλος της σεζόν πήρε όλα τα παιχνίδια που έδωσε για το πρωτάθλημα, σημειώνοντας και αρκετές ευρείες νίκες. Κατέκτησε το κύπελλο, μολονότι πήγε να πληρώσει την απειρία του, όταν στο 2-0 έβγαλε αρχικά τον Μπορέλι και στη συνέχεια τον Βαζέχα για να χειροκροτηθούν από τον κόσμο και το παιχνίδι πήγε στην παράταση και στη συνέχεια στα πέναλτι.

Ο Ρότσα άλλαξε τα πάντα και τα κέρδισε όλα

Ο Ρότσα προτιμήθηκε από τον Βαρδινογιάννη λόγω της καλή σχέσης που είχε με τον Μπορέλι. Το είχε ξανακάνει αυτό ο "Καπετάνιος", με τον Μπόνεφ που παίρνει τη θέση του Μπέγκσον για να βάλει τον Κόλεφ. Σε αντίθεση με τον υπέρβαρο Κόλεφ, ο Μπορέλι, ήταν παικταράς, αλλά ο Ρότσα δεν αρκέστηκε μόνο στο να του δώσει σημαντικό ρόλο. Από το καλοκαίρι του 1994 άλλαξε τα πάντα και κέρδισε 5 στους 6 τίτλους που διεκδίκησε. Εννοείτε πως για να συμβεί αυτό, δεν συνέχισε να παίζει κορώνα-γράμματα την ενδεκάδα και δεν συνέχισε τη λογική του Όσιμ. Αξιοποίησε αντίθετα το ρόστερ του και έκανε πρωτοποριακές για την εποχή παρεμβάσεις.

Έκανε βασικό δεξί μπακ τον Γεωργιάδη του Σάββα, καθιέρωσε τον Καπουράνη στα αριστερά, (ο Οσιμ έβαζε ακόμα και τους Καραγεωργίου - Νιόπλια αριστερό μπακ).

Μετέτρεψε τον Αποστολάκη σε αμυντικό χαφ, έκανε βασικό τον Δώνη, εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα και την εκτελεστική δεινότητα του Γεωργιάδη του Χαραλάμπους μετατρέποντας τον από δεκάρι σε εξτρέμ και περιφερειακό επιθετικό και φυσικά έδωσε σημαντικό ρόλο στον Μπορέλι. Ανέδειξε το ταλέντο του και τον έκανε δίδυμο με τον Βαζέχα.

Ο Παναθηναϊκός με τον Όσιμ ήταν μία ομάδα που έπαιζε με πολλούς αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές. Για παράδειγμα ακόμα και στον τελικό του κυπέλλου του 1993, που είναι και το μοναδικό μεγάλο παιχνίδι που κέρδισε ως προπονητής του Παναθηναϊκού, καθώς δεν είχε κερδίσει άλλο ντέρμπι, το είχε πάρει μέσα από πολύ συντηρητική τακτική.

Τότε ο Όσιμ είχε εφαρμόσει ένα 5-4-1. Βάντσικ, Αποστολάκης-Καπουράνης, στόπερ οι Καλιτζάκης, Μαυρίδης, Ουζουνίδης, οι Χριστοδούλου, Αντωνίου, Μαραγκός, Γεωργιάδης Χ στα χαφ και Βαζέχα μπροστά. Εκείνη την ημέρα είχε πάρει το κέντρο ο Παναθηναϊκός, καθώς ο Λιούπκο Πέτροβιτς, εκτός ότι κούρεψε τους παίκτες του, είχε χρησιμοποιήσει ταυτόχρονα τους Προτάσοφ, Σαββίδη, Μπατίστα, Λιτόφτσενκο, Τσιαντάκη στη βασική ενδεκάδα, έπαιξε με μοναδικό αμυντικό χαφ τον Τσαλουχίδη και χάρισε το κέντρο στον Παναθηναϊκό.

Συμπέρασμα

Ο Ρότσα άλλαξε τα πάντα. Έκανε πολύ επιθετικό τον Παναθηναϊκό, πιο γρήγορο, πιο φρέσκο, έδωσε ποιότητα και ταχύτητα. Συνολικά ο Όσιμ μπορεί να ήταν καλύτερός προπονητής από τον Ρότσα. Στον Παναθηναϊκό όμως λειτούργησε σαν σαμποτέρ. Αντίθετα οι ιδέες του Ρότσα ήταν και πρωτοποριακές για την εποχή. Μέχρι και το καλοκαίρι του 1996 κατέκτησε 5 στους 6 τίτλους που διεκδίκησε. Έχασε μόνο το κύπελλο το 1996 και έφθασε στους 4 του Πρωταθλητριών.

Είναι το μεγαλύτερο ψέμα πως η επιτυχία του Ρότσα ήταν έργο της δουλειάς του Όσιμ. Ένα καλό τεστ για να αντιληφθείς το πόσο επιφανειακά βλέπει κάποιος το ποδόσφαιρο είναι να τον ρωτήσεις, αν η ομάδα του Ρότσα ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς του Όσιμ. Αν σου πει ναι, τότε αλλάξτε συζήτηση. Είναι ένας από τους κανόνες που έχω διατηρήσει στη ζωή μου και -πιστέψτε με- μου έχει βγει σε καλό.