Ποτέ κανένα αουτσάιντερ δεν έχει σκορπίσει τόσο τρόμο

Ο Τσάρλυ σχολιάζει την πρόκριση εκθειάζει τον Βασίλη Σπανούλη, την απόφαση του Γιάννη Σφαιρόπουλου και τα παιδιά με τα σπυράκια που λυγίζουν γίγαντες.

ΤΣΑΡΛΥ

16 ΜΑΪ 2015

Ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει τα πάντα, μπορεί να κερδίσει τους πάντες. Ό,τι και να γίνει στον τελικό, η ομάδα των Αγγελόπουλων έγραψε ιστορία, κέρδισε κόντρα σε όλα. Για μεγάλο διάστημα, η ΤΣΣΚΑ έμοιαζε να έχει απαντήσεις σε όλα. Είχε τρόπο εξουδετέρωσης του Σπανούλη, σε σχέση με τα προηγούμενα F4 δεν ήταν τόσο εξαρτώμενη από τον Τεόντοσιτς, όμως ο Ολυμπιακός ήταν εκεί.

Παιδιά με σπυράκια λυγίζουν γίγαντες

Ο Παπαπέτρου έπαιζε συγκινητική άμυνα στον Κιριλένκο, για την ακρίβεια του πήρε το πορτοφόλι, ο Πρίντεζης έπαιζε με κεκτημένη ταχύτητα από τα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα και το σύνθετο αμυντικό πλάνο του Σφαιρόπουλου είχε βγει. Tο διάστημα που ο Σπανούλης τα έσπαγε, οι υπόλοιποι ήταν παρόντες, κράταγαν την ομάδα και σε έκαναν να πιστεύεις ότι όταν ο ηγέτης ξεκολλήσει, όταν βάλει το πρώτο, το παιχνίδι θα γυρίσει. Ο Σπανούλης θα πάρει τη δόξα που του αναλογεί, όμως αν οι υπόλοιποι τα είχαν παρατήσει, ό,τι και να έβαζε στο τέλος θα ήταν δίχως αντίκρισμα. Οι συμπαίκτες του τού επέτρεψαν να γίνει από μοιραίος, ήρωας.

Η απόφαση Σφαιρόπουλου που δημιούργησε την ανατροπή

Ο χρόνος τελείωνε, ο Σπανούλης δεν έπαιρνε μπρος και ο Ιτούδης έμοιαζε να κάνει το ιδανικό κουτσάρισμα. Πάνω που όλα έμοιαζαν να τελειώνουν και ο Σπανούλης θύμιζε τον Γκάλη του Τελ Αβίβ, ο Σφαιρόπουλος πήρε μία απόφαση που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή. Με το σκορ 61-52 και 4.29 να απομένουν, έδωσε την εντολή μετά από κάθε επίθεση της ΤΣΣΚΑ η μπάλα να πηγαίνει στον Σλούκα και ζήτησε από αυτόν να κάνει γρήγορες επιθέσεις. Αυτή η απόφαση έδωσε τέσσερις πόντους χωρίς να κυλήσει ο χρόνος από ανόητα φάουλ του Ντε Κολό και με ένα ενδιάμεσο τρίποντο του Σπανούλη, έφερε το σκορ στους τέσσερις πόντους 3.12 πριν το τέλος.

Τα έβαλε γιατί είναι ο Σπανούλης

Από εκεί και πέρα πήρε την μπάλα ο ηγέτης και καθόρισε την ιστορία. Τα τέσσερα καλάθια που πέτυχε στο τέλος, ήταν το ένα πιο επικό από το άλλο. Για εμένα το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι το μεγαλύτερο στην καριέρα του γιατί το πήρε με την ψυχή του, με την πίστη του και όχι με τα προσόντα του. Δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί το καλό του πρώτο βήμα, δεν του επέτρεπε ούτε η άμυνα της ΤΣΣΚΑ ούτε καν να δημιουργήσει όπως συνήθως. Πέρναγε τον αντίπαλο και συνήθως τράκαρε σε κάποιο ψηλό δυνατό κορμί. Τα κατάφερε γιατί είναι ο Σπανούλης. Γιατί γνωρίζει πώς είναι ο καλύτερος και θέλει συνέχεια να το επιβεβαιώνει.

Τον βλέπουν οι αντίπαλοι και τρέμουν

Βλέπουν τον πρωταθλητή Ευρώπης του 2012-2013 οι αντίπαλοι και τρέμουν. Πριν από τρεις εβδομάδες έτρεμαν οι παίκτες του Πασκουάλ, το Σάββατο εκείνοι του Ιτούδη.

Η νίκη των "ερυθρολεύκων" είναι τεράστια. Πολλές φορές ένα αουτσάιντερ έχει επικρατήσει στον ημιτελικό, ποτέ όμως κανένα αουτσάιντερ, δεν σκόρπισε τόσο τρόμο στον αντίπαλο. Έβλεπες τα χλωμά πρόσωπα των παικτών του Ιτούδη και ήξερες πως αν ο Σπανούλης πάρει μπρος θα λυγίσουν. Ένα φύσημα από τον αρχηγό για να πέσουν χρειαζόντουσαν και όταν μπήκε το πρώτο τρίποντο παραδόθηκαν στο μεγαλείο του Ολυμπιακού. Τους κέρδισε η Κωνσταντινούπολη και το Λονδίνο.

Επαναλαμβάνω ότι ποτέ κανένα αουτσάιντερ δεν έχει σκορπίσει τόσο τρόμο και υπάρχει ακόμα ένα παιχνίδι. Ό,τι και να συμβεί όμως αυτή η ομάδα έχει κερδίσει τον σεβασμό όλης της Ευρώπης. Η ημέρα δεν προσφέρεται για ανάλυση, θα διαβάσετε άλλωστε πολύ πιο εμπεριστατωμένα κείμενα από το δικό μου. Εγώ απλά οφείλω να καταγράψω αυτό που βλέπω. Μία ομάδα που έχει τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, αυτός να είναι Έλληνας, με Αμερικανούς σε βοηθητικούς ρόλους και παιδιά Ελληνόπουλα με σπυράκια να κάνουν τους γίγαντες να λυγίζουν, να τρέμουν...

Σε κάνουν να χαίρεσαι για την επιτυχία τους

Έγραψα μετά από την πρόκριση με την Μπαρτσελόνα πως ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι το πιο υγιές αθλητικό κομμάτι της χώρας και κάποιοι ενοχλήθηκαν. Θα τους στενοχωρήσω ξανά γιατί θα το επαναλάβω: ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων, του Σφαιρόπουλού, του Σπανούλη, του Πρίντεζή, του Μάντζαρη, του Σλούκα, των Αμερικανών που κάνουν τους ρολίστες και των παιδιών με τη μεγάλη καρδιά, το ταλέντο και τα σπυράκια μυρίζει υγεία, χαίρεσαι να τον βλέπεις, χαίρεσαι να τους βλέπεις να λυγίζουν με τα μέζεα τους -που λέει και ο Ζουράρις- μεγαθήρια.