Ο Αλαφούζος κορόιδεψε τον Ουζουνίδη και έγινε ο Νέρωνας του Παναθηναϊκού

Κάθε μέρα που περνάει το γεγονός πως δεν βρίσκεται λύση στέλνει προς την καταστροφή τον σύλλογο που εκπροσωπεί την πρωτεύουσα της Ελλάδας. Τον Παναθηναϊκό, όπως και τον κάθε σύλλογο μπορεί να τον κατατάσσει καθένας με το δικό του σκεπτικό στο επίπεδο που πιστεύει.

Στην πραγματικότητα, όμως πρόκειται για τον μεγάλο σύλλογο της πρωτεύουσας.

Σε αυτόν τον σύλλογο που σε λιγότερο από δύο μήνες θα κλείσει 110 χρόνια ιστορίας, ήρθε ένας άνθρωπος να κοροϊδέψει τους πάντες και να του προσφέρει δύο επιλογές.

Η να εξαφανιστεί ή να συνεχίσει να ζει ταπεινωμένος χωρίς πλάνο, δίχως ευρωπαϊκή άδεια, με ανθρώπους απλήρωτους και να αποτελεί σάκο του μποξ στο ελληνικό πρωτάθλημα.

ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Στον Παναθηναϊκό ξεκίνησε από το παιχνίδι με τον Πανιώνιο ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των οργανωμένων και όσους θεωρούν πως είναι άνθρωποι της οικογένειας. Στην πράξη όμως ο Παναθηναϊκός σκάει στα χέρια του Γιάννη Αλαφούζου. Ενός ανθρώπου που οι ίδιοι οι οργανωμένοι στήριξαν και τους πρόδωσε. Τώρα που ο κύκλος του στον Παναθηναϊκό μοιάζει να ολοκληρώνεται, στην αποτίμηση του έργου του, μπορούμε να πούμε πως ήταν απόλυτα συνεπής.

Όποιος συνεργάστηκε μαζί του, οργανωμένοι οπαδοί, δημοσιογράφοι και άνθρωποι που ανέλαβαν πόστο στην διοίκηση του συλλόγου βρίσκονται σήμερα στην ίδια μοίρα. Ο Γιάννης Αλαφούζος μέσα από τον Παναθηναϊκό εκτός του άλλων συντήρησε μία κόντρα με τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Έκανε έναν μεγάλο σύλλογο που έχει την ιδιαιτερότητα να απευθύνεται κυρίως σε μία αστική τάξη, σύλλογο διαμαρτυρίας.

Σε καμία περίπτωση δεν λειτούργησε σαν συνέχεια του συλλόγου, αλλά προσπάθησε συνειδητά να αλλοιώσει το DNA του, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει την δική του κόντρα. Δημιούργησε σε πολλούς την πλάνη να πιστέψουν πως αυτή η αρρωστημένη πολική διαμαρτυρίας έχει να κάνει με την υπεράσπιση συμφερόντων του συλλόγου, απέναντι σε ένα σύστημα που μόνιμα αδικεί τον Παναθηναϊκό.

Ο χρόνος όμως έδειξε την πραγματικότητα. Μπορεί να μην είναι 100% φανερές οι προθέσεις του Γιάννη Αλαφούζου, οι λόγοι που μπήκε στον Παναθηναϊκό, οι λόγοι που τον έκαναν διαρκώς να παίρνει αποφάσεις που ήταν κόντρα στην κοινή λογική ακόμα και αν υπήρξε ποτέ ο πραγματικός ισχυρός άνδρας του Παναθηναϊκού.

Αυτό που απέδειξε όμως ο χρόνος ήταν πως δεν πολέμησε κανέναν για χατίρι του Παναθηναϊκού, αλλά χρησιμοποίησε το σύλλογο για καθαρά προσωπικούς η επαγγελματικούς λόγους. Και όταν δικαιώθηκε και δημιουργήθηκε ένα περιβάλλον που θα του έδινε το δικαίωμα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, αυτός έκρινε πως δεν έχει κανέναν λόγο να παραμείνει.

Δεν προσπάθησε να δημιουργήσει με ομαλότητα την διαδοχή του, απλά έβγαλε την πρίζα. Τα βρήκε με τον Βαγγέλη Μαρινάκη και δεν είχε λόγο να συνεχίσει τις παρτίδες του με τους οργανωμένους, ούτε να κρατά στα ΜΜΕ που ελέγχει όσους συμμετείχαν μαζί του σε αυτήν τη μάχη.

Στις 22 Σεπτεμβρίου ο Θέμης Καίσαρης είχε δώσει στο Sport24.gr με ένα χαρισματικό τρόπο μία πολύ όμορφη παρομοίωση στην σχέση του Γιάννη Αλαφούζου με τον Παναθηναϊκό. Κρίνω σκόπιμο να αναδημοσιεύσω την ιστορία που επινόησε ο Θέμης, για να περιγράψει την σχέση του Γιάννη Αλαφούζου με τον Παναθηναϊκό.

Υπήρχε κάποτε ένα παρατημένο καλοκαιρινό κέντρο. Είχε γνωρίσει δόξες παλιά, αλλά βρισκόταν σε άθλια κατάσταση, παρατημένο. Απ’το πουθενά, το απέκτησε ένας τύπος που δεν είχε καμία σχέση με τέτοια μαγαζιά.

Είχε ένα απλό και ταπεινό σχέδιο. Χαμηλό μπάτζετ κι ο,τι γίνει. Δεν προσέλαβε κανένα μεγάλο όνομα, δεν έκανε καμία φοβερή επένδυση. Πόνταρε σε ανθρώπους που με λίγα λεφτά θα έστηναν ένα σχήμα που θα μπορούσε να τραβήξει με λίγη τύχη. Θα άνοιγε μόνο Σάββατο κι ο,τι γίνει.

ΓΛΥΚΑΘΗΚΕ ΑΠ'ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Ο κόσμος αγάπησε τη νέα προσπάθεια, το μαγαζί απέκτησε υποστηρικτές. Και, ποιος θα το πίστευε, απ’το πουθενά, το μέρος όχι μόνο επέζησε, αλλά γνώρισε και μια επιτυχία που κανείς δεν περίμενε. Χαμός, δόξα, επιτυχία, το ηθικό στα ύψη.

Το αφεντικό γλυκάθηκε, το ίδιο κι ο κόσμος. Σιγά-σιγά, το σχέδιο του μαγαζιού άλλαξε. Επενδύσεις, χρήμα, πολυτέλεια σε σχέση με τα παλιά. Όχι πια “χαμηλό μπάτζετ-χαμηλές προσδοκίες”. Ο ουρανός είναι το όριο, πάμε, τα θέλουμε όλα, πάμε να γίνουμε το μεγαλύτερο μαγαζί. Καλύτερο προσωπικό, μεγαλύτεροι μισθοί, ονόματα, χαμός. Ανοιχτά και Πέμπτη και Παρασκευή και Σάββατο και Κυριακή.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ, ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΕΠΕΣΕ ΕΞΩ

Η επένδυση δεν βγήκε. Ο προϋπολογισμός ξέφυγε, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελαν, το μαγαζί άρχισε ξανά να πέφτει έξω. Το αφεντικό ήταν αναγκασμένο να βάζει διαρκώς το χέρι στην τσέπη, άρχισε κάθε τρεις και λίγο να αλλάζει πλάνο, πρόσωπα, υπευθύνους, κτλ. Χάος.

Τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν, αντίθετα έγιναν χειρότερα. Το προσωπικό έμενε για μήνες απλήρωτο, αγωνιώντας για την τύχη του. Το αφεντικό ξαφνικά επαναδραστηριοποιήθηκε, τακτοποίησε κάποια απ’τα χρωστούμενα, έδωσε εντολή να γίνει ο,τι καλύτερο για τη νέα σεζόν.

Σύντομα όμως οι φόβοι επανήλθαν. Και το αφεντικό τελικά ανακοίνωσε πως κουράστηκε. Δεν αντέχει άλλο να ασχολείται και να πληρώνει, δηλώνει πως θέλει να δώσει το μαγαζί σε όποιον θέλει να το πάρει, μαζί με τα ανοίγματα και τα χρέη του.

Κάπου εκεί, ένας φίλος του αφεντικού δεν άντεξε και του είπε τις σκέψεις του. “Ρε συ, τι τα ήθελες τα μεγαλεία; Μια χαρά δεν ήταν στην αρχή, που το πλάνο ήταν πιο ταπεινό; Έκανες το λάθος να κυνηγήσεις τα πολλά και έπεσες έξω. Πλήρης αποτυχία, κι εσύ λεφτά έχασες και το μαγαζί πήγε κατά διαόλου και τώρα να δούμε ποιος θα το πάρει έτσι όπως είναι”.

Το αφεντικό εκτίμησε την ειλικρίνεια του φίλου του κι έτσι του είπε την αλήθεια. “Μα νομίζεις πως με νοιάζει και τόσο πολύ πια το μαγαζί ή τα λεφτά; Ξέρεις γιατί το πήρα; Γιατί δίπλα μένει ένας εχθρός μου, κάποιος που παλιά ήμασταν συνέταιροι, αλλά τα σπάσαμε με άσχημο τρόπο. Το μόνο που ήθελα ήταν να τον ενοχλεί η φασαρία, ειδικά το Σάββατο το βράδυ που κοιμάται νωρίς και το πρωί ξυπνάει να πάει στην εκκλησία”.

“Γι’αυτό το πήρα το μαγαζί και γι’αυτό το μεγάλωσα κιόλας, για να τον ενοχλώ όσο περισσότερο γίνεται. Δεν με νοιάζει που δεν πήγε και τόσο, ούτε με απασχολούν αυτά που έχασα. Θα ήθελα να έχει πάει καλύτερα, αλλά το βασικό δεν ήταν αυτό. Να τον ενοχλώ με τη φασαρία ήθελα και το πέτυχα”.

Ο φίλος αιφνιδιάστηκε, αλλά δεν του πήρε πολύ για να καταλάβει γιατί το αφεντικό μιλούσε για επιτυχία. Στο μυαλό του εξηγήθηκαν με μιας και οι ανεξήγητα κακές επιλογές των τελευταίων χρόνων και οι παλινωδίες, πλέον δεν απορούσε, κατάλαβε πως άλλος ήταν ο στόχος.

Είχε όμως μια τελευταία ερώτηση. “Καλά όλα αυτά, αλλά αφού ήθελες να τον ενοχλείς, γιατί σταματάς, γιατί αφήνεις το μαγαζί;” Το αφεντικό χαμογέλασε. “Πέρασε ο καιρός και τώρα τελευταία τά’χουμε βρει ξανά. Ξέρεις πως είναι αυτά, περασμένα-ξεχασμένα”.

ΕΦΥΓΕ ΤΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ

Νομίζω πως ο χρόνος αρχίζει σιγά σιγά να δίνει απαντήσεις. Ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος, που για χάρη του πελάτη και φίλου του Μαρίνου Ουζουνίδη διατηρεί άτυπα καθήκοντα τεχνικού διευθυντή, είπε σε συνέντευξη του στην Livesport το αυτονόητο. Πώς αν κρατούσε την περσινή ομάδα, θα ήταν σήμερα ο Παναθηναϊκός ένα επίπεδο πάνω από τους υπόλοιπους.

Δεν βρίσκεται αρκετά παράδοξο που ο Γιάννης Αλαφούζος έφυγε όταν δημιουργήθηκαν οι συνθήκες να κατακτήσει το πρωτάθλημα; Σε μία εποχή, που αν στο γήπεδο είχε την καλύτερη ομάδα, κανείς δεν θα μπορούσε να τον σταματήσει;

Και εδώ υπάρχει κάτι μοναδικό στον κόσμο των επιχειρήσεων, κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Πρώτα δεσμεύτηκε πως θα τηρήσει ένα μπάτζετ 11 εκατομμυρίων ευρώ και μόλις το ρόστερ δημιουργήθηκε και ο σύλλογος απόκτησε νέες υποχρεώσεις, έβγαλε την πρίζα.

Έβαλε τον Ουζουνίδη και τους συνεργάτες του να κινηθούν σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, μάλιστα συμφώνησε να γίνει και αγορά φορ στο 1,9 εκατομμύρια ευρώ, μέχρι και την τελευταία ημέρα έδωσε το οκ για να γίνουν οι προσθήκες των Μουνιέ, Χίλιεμαρκ και όταν το ρόστερ ολοκληρώθηκε, ενημέρωσε πως αποχωρεί. Βρείτε μου ένα παρόμοιο παράδειγμα...

Προσέξτε, έχει φέρει τον μοναδικό άνθρωπο που έχει απομείνει για να κρατά ζωντανή την ομάδα στη δυσάρεστη θέση να μην μπορεί να δημιουργήσει ένα πλάνο επιβίωσης. Πολύ απλά γιατί δεν του έγινε ξεκάθαρο από την αρχή τι καλείται να υποστηρίξει.

Αν ο Ουζουνίδης, ή όποιος αναλάμβανε να δημιουργήσει τον Παναθηναϊκό, ήξερε πως δεν υπάρχει μεγαλομέτοχος και ο ίδιος θα πρέπει να δημιουργήσει μία ομάδα με ψίχουλα, δεν θα γέμιζε το ρόστερ με ξένους ποδοσφαιριστές.

Το πλάνο θα ήταν διαφορετικό, θα δημιουργούσε μία λογική με παιδιά από τις ακαδημίες, αντί για 1,9 εκατομμύρια για τον κάθε Τσάβες, θα ψαχνόταν για μία φθηνή λύση επιθετικού τύπου Κόντε, θα κοιτούσε στα μικρά πρωταθλήματα για να βρει ταλέντα.

ΚΟΡΟΙΔΕΨΕ ΤΟΝ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗ

Ο καθένας καταλαβαίνει πως δεν γίνεται να έχεις μία ομάδα γεμάτο ξένους, να μην τους πληρώνεις και να περιμένεις να βγει θετικό αποτέλεσμα. Δήλωσε κάτι πολύ εύστοχο ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος, ότι και τον Λιβάγια να είχε ο Παναθηναϊκός, σε δέκα ημέρες δεν θα ήταν έτσι στον ΠΑΟ. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό, οι ξένοι ποδοσφαιριστές τον Παναθηναϊκό τον βλέπουν καθαρά επαγγελματικά, αν η ομάδα δεν μπορεί να τηρήσει τις συμφωνίες της, δεν υπάρχει και λόγος να δώσουν την οποιαδήποτε μάχη.

Οι άνθρωποι έχουν φύγει από την πατρίδα τους, για χάρη μίας οικονομικής συμφωνίας που δεν τηρείται, συμφωνώντας κάποια πράγματα με έναν άνθρωπο που έχει εξαφανιστεί.Αν όμως ο Γιάννης Αλαφούζος είχε κάνει γνωστό από τον Μάιο πως δεν θα συνεχίσει στον Παναθηναϊκό και τόνιζε στον Μαρίνο Ουζουνίδη πως δεν έχει σκοπό να χρηματοδοτήσει άλλο το ποδοσφαιρικό τμήμα, ο τεχνικός του Παναθηναϊκού θα είχε δύο δρόμους.

Είτε να ανοίξει την πόρτα και να φύγει, είτε να δημιουργήσει ένα διαφορετικό πλάνο, επικοινωνώντας στον κόσμο την κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση όποιος και να ήταν ο άνθρωπος που θα επέστρεφε την ομάδα στο πλάνο του 2013, θα την έβαζε σε ένα μοντέλο, που θα μπορούσε να εγγυηθεί την σωστή καθημερινή δουλειά.

Ο Αλαφούζος όμως δεν έκανε ούτε το αυτονόητο. Αντίθετα φρόντισε να χαθεί χρόνος με συζητήσεις κάτω από το τραπέζι με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Ενώ υπήρχε η διαρροή πως τα επιτελεία των δύο ανδρών για τρεις μήνες συζητούν για να βρεθεί λύση για τον Παναθηναϊκό, όταν κοινοποιήθηκε το ενδιαφέρον του Δημήτρη Γιανακόπουλου χρειάστηκε μόνο ένα ραντεβού λίγων ωρών για να συμφωνήσουν από κοινού πως τα νούμερα δεν βγαίνουν.

Μάλιστα φουσκωμένα και σε βαθμό, που να μην δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να πλησιάσει. Εύλογα προκύπτει το ερώτημα τι είδος συζητήσεις είχαν επι τρεις μήνες οι δύο πλευρές και πως γίνεται τόσο καιρό να μην είχαν καταλάβει πως τα νούμερα δεν βγαίνουν και να έφτανε μόνο ένα ραντεβού για να γίνει κατανοητό.

Δεν κολλάνε όλα αυτά μεταξύ τους, μπορεί να λέγονται πολλά να κυκλοφορούν διάφορα νούμερα τα οποία χρειάζεται για να έχει συνέχεια ο Παναθηναϊκός, κανένας όμως αυτήν την στιγμή, δεν μοιάζει να είναι τόσο μέσα στα πράγματα όσο ο Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος. Ο οποίος τόνισε πως με 15 εκατομμύρια ευρώ ο σύλλογος δεν πέφτει στα βράχια.

Δεν ξέρω ποιον μπορεί να εξυπηρετήσει το να καταστραφεί ο Παναθηναϊκός ή να συνεχίσει να βρίσκεται στο πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ σαν κομπάρσος, σαν μία προβληματική ομάδα χωρίς πλάνο, που θα δέχεται ταπεινώσεις και προσφυγές. Να παραμείνει στην ζωή ενώ θα έχει χάσει το δικαίωμα να μετέχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και πάνω από όλα την εικόνα ενός συλλόγου που δουλεύει καθημερινά σωστά.

Το τελευταίο φαντάζομαι πως είναι και αυτό που θυμώνει περισσότερο τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν του είπε την αλήθεια για τις πραγματικές του προθέσεις και δεν του έδωσε τουλάχιστον τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα σύνολο με το οποίο στην υπάρχουσα κατάσταση θα μπορούσε να δουλέψει σωστά.

Να χτίσει δηλαδή από την αρχή έναν νέο Παναθηναϊκό, με νέα παιδιά, που θα δεχθούν να γυμναστούν σωστά ακόμα και αν έναν μήνα πάρουν το 40%. Θα μπορούσε τουλάχιστον να επιβάλει τις συνθήκες δουλειάς που ο ίδιος θέλει αν είχε δημιουργηθεί ένα διαφορετικό πλάνο που θα στηρίζεται σε ταλαντούχα παιδιά από επαρχία, από μικρότερες κατηγορίες, δίνοντας από το καλοκαίρι πιο ενεργό ρόλο σε παιδιά των ακαδημιών και με μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού επιλογές φθηνών ξένων.

Επιλογές φθηνές που για όλες θα είχε σίγουρη γνώση για τις δυνατότητες και τις αδυναμίες τους και θα μπορούσε τουλάχιστον να επιβάλει τις συνθήκες δουλειάς που ο ίδιος θέλει. Όταν δεν έχεις ποιότητα πρέπει να μπορείς να τρέξεις. Του Ουζουνίδη του δένονται τα χέρια που ούτε ποιότητα διαθέτει, ούτε έχει ποδοσφαιριστές με διάθεση να προπονηθούν σωστά.

ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΕΙ

Ο Αλαφούζος τον κορόιδεψε και του έδεσε τα χέρια και ο Ουζουνίδης αναγκάζεται τώρα να λειτουργεί εν γνώσει του λανθασμένα, να τα βάζει με επαγγελματίες που δεν δουλεύουν σωστά γιατί δεν πληρώνονται. Καθώς γνωρίζει πως παρουσιάζοντας μία ομάδα που επειδή οι ποδοσφαιριστές του δεν δουλεύουν καθημερινά σωστά, δεν είναι στα επιθυμητά κιλά, εμφανίζονται αγύμναστοι και παθαίνουν μόνιμα θλάσεις, αρχίζει να έχει και ο ίδιος σημαντική φθορά.

Ο άνθρωπος που είναι η τελευταία σανίδα σωτηρίας στον Παναθηναϊκό αντιλαμβάνεται πως η παραμονή του στον σύλλογο τον φθείρει και αν δεν αντέξει και τα βροντήξει, τα πράγματα θα γίνουν εξαιρετικά δύσκολα, καθώς τότε, δεν ξέρω ποιος ποδοσφαιριστής θα παραμείνει στο σύλλογο.

Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν φρόντισε να είναι ειλικρινής ούτε με τον άνθρωπο που θα μπορούσε να του εξασφαλίσει με τη δουλειά του, τις γνώσεις του και το μεράκι του ένα χρονικό διάστημα για να βρει την διάδοχη κατάσταση στον Παναθηναϊκό.

Δεν αποκλείεται να μην ήταν και τόσο τυχαία η επιλογή να δημιουργηθεί ρόστερ 11 εκατομμυρίων, καινούριες υποχρεώσεις και μετά να βγάλει την πρίζα. Ο χρόνος πάντοτε δίνει τις απαντήσεις του. Ο Παναθηναϊκός πάντως το άδειασμα του Ουζουνίδη και την αποχώρηση του φοβάμαι πως δεν θα μπορέσει να την αντέξει.