Δείξτε μας κάτι

Θ' αρχίσω με έναν από τους μύθους που υπάρχουν στα αποδυτήρια των αθηναϊκών γηπέδων μπάσκετ. Ο Δρελιώζης ξεκίνησε ως μεγάλο ταλέντο στον Πανιώνιο, έγινε ο πρώτος Έλληνας που εκμεταλλεύτηκε το 1996 τον νόμο Μπόσμαν και έπαιξε για μία σεζόν στην Ιταλία. Αφού επέστρεψε κι έπαιξε σε Πανιώνιο, Πανελλήνιο ήρθε η στιγμή να κατέβει επίπεδο και να χτίσει στις χαμηλότερες κατηγορίες μία νέα καριέρα. Στη Δάφνη η πρώτη προπόνηση θρυλείται πως ήταν λίγο παράξενη. Ο τότε προπονητής Νίκος Παύλου έπαιξε διπλό για να τον δει, η συμμετοχή του Δρελιώζη δεν ήταν η αναμενόμενη και αποφάσισε να το διακόψει. Σφύριξε, τους φώναξε όλους να κάτσουν στον πάγκο, σήκωσε τον Δρελιώζη, του έδωσε την μπάλα και του είπε "δείξε μας κάτι".

Το "δείξε μας κάτι" μού ήρθε στο μυαλό για το παιχνίδι της Εθνικής με την Ουγγαρία. Ήρθε η ώρα να βγει η νέα γενιά των ποδοσφαιριστών μπροστά και να μας δείξει τι μπορεί να κάνει. Δεν έχουν το περιθώριο πλέον να κρύβονται. Ο Καραγκούνης σταμάτησε, ο Κατσουράνης είναι στην αποστολή ως ένα συμπληρωματικό μέλος, ο Σαλπιγγίδης φαίνεται πως ήρθε η ώρα να αποχωρήσει από τη δράση, ενώ και οι τραυματισμοί των Μήτρογλού, Σαμαρά, Μανιάτη αναγκάζουν να βγουν μπροστά αυτούς που έχουν απομείνει.

Ο Καραγκούνης βγήκε μπροστά από τον δικό του ρόλο και στο θέμα του προπονητή έκανε την καλύτερη επιλογή. Έφερε τον κατάλληλο άνθρωπο για να αποφευχθεί το μεγάλο κάζο. Ο Μαρκαριάν θα δώσει αυτά που αναλογούν σ' έναν εκλέκτορα. Μεταφέρεται, άλλωστε, από τη Βιένη, εκεί όπου γίνεται η προετοιμασία της Εθνικής ομάδας, πως όλοι είναι ενθουσιασμένοι από τη δουλειά του. Από τη μεθοδικότητα που έχουν οι προπονήσεις, το διάβασμα που έχει γίνει στον αντίπαλο, αλλά και τη σημασία ή την προσοχή που δίνεται στη λεπτομέρεια.

Είναι σίγουρο πως οι ποδοσφαιριστές μας θα πάνε καλά προετοιμασμένοι, με σωστή στρατηγική, γνώση του πώς παίζει ο αντίπαλος, ξεκάθαρη στόχευση και με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία. Πρέπει, όμως, οι διεθνείς να βγουν και να παίξουν. Ό,τι και αν τους πει ο προπονητής, η τύχη του κάθε παιχνιδιού είναι στα χέρια των αθλητών. Και δεν πρέπει να επιτρέψουν στους εαυτούς τους να μην ξεπεράσουν το κάζο από τα Νησιά Φαρόε. Να μείνουν στην ιστορία ως η γενιά που δεν μπόρεσε να κρατήσει την κληρονομιά, αλλά και τα προνόμια που παρείχε στην Εθνική μας η γενιά του 2004.

Ήρθε η ώρα να βγείτε μπροστά

Δείξε μας κάτι, κύριε Αθανασιάδη. Έκανες στον ΠΑΟΚ ένα εκπληκτικό συμβόλαιο, έγινες σταρ χωρίς να έχεις κατακτήσει τίποτα, ήρθαν έτσι τα πράγματα που θέλοντας και μη θα παίξεις στην κορυφή της επίθεσης σε ένα παιχνίδι χωρίς αύριο. Κάνε τη διαφορά, δώσε το στίγμα σου σε ένα παιχνίδι της Εθνικής, απόδειξε πως είσαι μεγάλος επιθετικός.

Όλοι οι μεγάλοι φορ, άλλωστε, έχουν συνδυάσει την καριέρα τους μ' ένα μεγάλο παιχνίδι με την Εθνική. Ο Κλάους ακόμα δεν έχει προσφέρει το παραμικρό, στη Βουδαπέστη είναι η ευκαιρία. Αν δεν την αρπάξει από τα μαλλιά, όλοι θα παρακαλάμε να επανέλθει ο Μήτρογλου να του πάρει τη θέση. Ένα μεγάλο γκολ, μία μεστή εμφάνιση την έχει ανάγκη ο ίδιος για την εξέλιξη της καριέρας του.

Ο Χριστοδουλόπουλος έχει σίγουρα ποιότητα. Από άποψη ατομικών προσόντων, αυτήν την εποχή μπορεί να είναι και ο πιο χαρισματικός Έλληνας ποδοσφαιριστής. Δεν είναι τυχαίο ότι καθιερώθηκε στο ιταλικό πρωτάθλημα, ούτε που βγήκε πέμπτος σε ντρίμπλες στο Μουντιάλ. Δεν αρκεί όμως Λάζαρε να μένεις εκεί. Πρέπει να τελειώνεις τις ενέργειες σου. Με την Κόστα Ρίκα τους περνούσες για πλάκα, παιχνιδάρα έκανες, αλλά δεν είχες αποτελεσματικότητα. Πράγματι, ήσουν ο μόνος που πάλεψες με τα Νησιά Φαρόε, τους "ψαράδες", όμως από τη στιγμή που ήσουν καλά, έπρεπε να τους κερδίσεις μόνος σου. Δεν το έκανες και στη Βουδαπέστη δεν υπάρχει αύριο.

Δεν υπάρχει το περιθώριο του "παίξαμε καλά και χάσαμε", θέλουμε την ουσία. Ας μην κάνει 10 ντρίμπλες, ας κάνει μία, αλλά όταν θα περάσει τον παίκτη του, να δημιουργήσει και να εκτελέσει σωστά. Ειδικά ο Λάζαρος τις δυνατότητες τις έχει.

Τα ρεπορτάζ από τις προπονήσεις της Βιένης λένε πως ο Μαρκαριάν πιστεύει τον Φετφατζίδη και στις δοκιμές τού δίνει χρόνο ως δεξί εξτρέμ με τους βασικούς. "Φέτφα" δεν είσαι ταλέντο πλέον, πήγες 25. Δεν έχεις κάτι να περιμένεις, τώρα είναι η ευκαιρία σου. Ανέλαβε επιτέλους την Εθνική ένας άνθρωπός που σε πιστεύει, μπες την Κυριακή και άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά.

Δεν γίνεται να περνάς τον αντίπαλο σου, να ξεκινάς ενέργεια ποδοσφαιριστή μεγάλης κλάσης και η τελική σου να μην φθάνει καλά-καλά στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Να παίρνεις το χειροκρότημα και να θεωρείσαι αδικημένος που κανένας προπονητής δεν σε ξεκινάει στα δύσκολα. Αν το κάνει την Κυριακή ο Μαρκαριάν, οφείλεις στον εαυτό σου να τον δικαιώσεις.

Ψυχή και πάθος από τα χαφ

Το μεγάλο πρόβλημά μας είναι τα χαφ. Δεν έχουμε βγάλει μεγάλους κεντρικούς χαφ. Ποδοσφαιριστές που να λειτουργούν σε υψηλό βαθμό με την μπάλα και χωρίς αυτήν.

Ο Κονέ, για παράδειγμα, έπαιξε βασικός στην ήττα με 3-0 στην πρεμιέρα του Μουντιάλ με την Κολομβία. Για πολλούς αυτό ήταν και το καλύτερο παιχνίδι του με την Εθνική. Και όμως, στο συγκεκριμένο παιχνίδι ο Κονέ δεν είχε ούτε ένα τάκλιν. Έπαιξε με την Εθνική μας εσωτερικός χαφ σε πρεμιέρα Μουντιάλ, ήταν σε καλή ημέρα και δεν είχε να επιδείξει ούτε ένα κερδισμένο τάκλιν. Πλέον, δεν υπάρχει δικαιολογία. Δεν τους τρώει τη θέση κανένας Καραγκούνης, κανένας Κατσουράνης, ούτε καν ο Μανιάτης που παίζει από ανάγκη στα χαφ. Τώρα οι Κονέ και Σάμαρης πρέπει να γίνουν αυτοί οι σκληροί. Να κρατήσουν το ποδοσφαιρικό στιλ της Εθνικής μέσα από τον τρόπο που θα αγωνιστούν, από τη σκληράδα που θα βγάλουν.

Το 2004 είχαμε χαφάρες, γνώριζαν όμως πως -παρότι ως ποδοσφαιριστές ήταν ολοκληρωμένοι- δεν είχαν την ποιότητα για να είναι ανταγωνιστικοί στο επίπεδο που οι ίδιοι ήθελαν. Για να διεκδικήσουν μεγάλους στόχους, έπρεπε να βάλουν ψυχή στο παιχνίδι τους. Η ψυχή, το πάθος, η μαχητικότητα που έβγαζαν τα χαφ που πλέον διαδέχονται θα πρέπει να είναι ο οδηγός όποιων από τους Σάμαρη, Κονέ, Φορτούνη, Ταχτσίδη θα επιλέξει ο Μαρκαριάν για το κέντρο της Εθνικής μας.

Όπως έχει εξελιχθεί το ποδόσφαιρο, μόνο ο... Ιμπραχίμοβιτς έχει τη δυνατότητα να κάνει καριέρα παίζοντας νωθρά.

Να καλύψουν τους υπόλοιπους οι τρεις στόπερ

Η δυνατή γραμμή μας είναι αυτή των κεντρικών αμυντικών. Περιμένουμε από τους Παπασταθόπουλο, Μανωλά, Κυριάκο Παπαδόπουλο να βοηθήσουν και τα υπόλοιπα παιδιά με τις εμπειρίες που έχουν αποκτήσει. Δεν γνωρίζω τι σκέφτεται ο Μαρκαριάν, αλλά πιστεύω πως τους έχουμε ανάγκη και τους τρεις. Με τον τρόπο που θα αγωνιστούν, πρέπει να καλύπτουν και τις αδυναμίες των υπολοίπων. Ο Μανωλάς με την ταχύτητα του να έχει στο νου του να λειτουργήσει έγκαιρα, αν φάει ντρίμπλα από τον Τζούντζακ ο Τοροσίδης. Ο Παπασταθόπουλος, που θα είναι το αριστερό στόπερ, να βοηθήσει να βρει αυτοπεποίθηση τον άπειρο στα αριστερά Σταφυλίδη, αλλά και όταν χρειάζεται, να ανεβάζει με ασφάλεια και ποιότητα την μπάλα ψηλά.

Πιστεύω πως θα παίξει λίγο μπροστά τους ο Παπαδόπουλος, γιατί πίσω από το σέντερ φορ των Ούγγρων κινείται ο Γκέρα. Ποδοσφαιριστής που παίζει περισσότερο ως δεύτερος φορ παρά ως δημιουργός, κινείται ως κρυφός (στιλ Φουστέρ) και είναι επικίνδυνος, αν το "εξάρι δεν διαβάσει το κόψιμό του στην περιοχή. Παίζοντας ένα κλικ μπροστά από τα στόπερ, εκτός από καλή αναχαίτιση στον Γκερα, ο Κυριάκος θα δώσει σκληράδα στον άξονα και θα είναι πιο εύκολο να μεταφέρει στους υπόλοιπους το πάθος του. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε στον πάγκο τον τσαμπουκά του Παπαδόπουλου, αλλά ούτε να σπάσουμε το δίδυμο Μανωλάς - Παπασταθόπουλος.

Το παιχνίδι στη Βουδαπέστη είναι σταθμός στην καριέρα τους για κάποια παιδιά. Ή αλλάζουν την ιστορία, μετατρέπονται σε ηγέτες και χτυπούν την πρόκριση ή αφήνουν να συνεχιστεί η διοργάνωση με ντροπιαστικό τρόπο για την προσωπικότητα και την αξία τους.

Διαβάστε ακόμη

Γκιρτζίκης σε παίκτες: "Είστε παλικάρια" (VIDEO)

Το 4-3-3 και η ενδεκάδα του Μαρκαριάν