Ο τελικός άφησε μετέωρο τον Σίλβα

Ο Ολυμπιακός έχασε στον τελικό και το τραγούδι της βραδιάς είχε ένα ρεφρέν: “Απραξία-Κοντονής, Κοντονής-απραξία”. Όλοι το τραγούδησαν με μια φωνή: ο Σίλβα, ο Θεοδωρίδης, ο ακραιφνής οπαδικός Τύπος. Η φωτογραφία του Κοντονή σε εξώφυλλο δεν παιζόταν στο στοίχημα το βράδυ της Τρίτης, είχε “κλειδώσει”, τόσο σίγουρο ήταν πως θα τον βλέπαμε να φιγουράρει το πρωί της Τετάρτης.

ΒΑΣΙΚΟΣ ΥΠΑΙΤΙΟΣ Ο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

Η ήττα στον τελικό είχε ονοματεπώνυμο για τους ερυθρόλευκους, αυτό του Σταύρου Κοντονή, όπως και αυτή του πρωταθλήματος έφερε για τον Ολυμπιακό την υπογραφή του Καλογερόπουλου. Ακόμα και σε χρονιά που εντός των συνόρων οι ήττες είναι μόνο δύο, ο πρώτος και βασικός υπαίτιος είναι πάντα ένας εξωτερικός εχθρός.

Το “ποδόσφαιρο είναι, υπάρχει και η ήττα” ή το “ήμασταν χειρότεροι, χάσαμε, συγχαρητήρια στον αντίπαλο” είναι για τον Ολυμπιακό κάτι σαν τα τραγούδια του Θεοδωράκη στη χούντα. Απαγορεύονται απ’το καθεστώς, δεν κυκλοφορούν, δεν επιτρέπονται καν ως άποψη, ως σκέψη. Πάμε παρακάτω.

Ήταν λοιπόν δεδομένο πως θα φταίει ο Κοντονής, το ξέραμε πριν καν γίνει η σέντρα και το μόνο που θα το άλλαζε θα ήταν μια προβληματική διαιτησία. Ο Σιδηρόπουλος έδωσε ρεσιτάλ, οπότε ο Υφυπουργός κράτησε μόνος του όλο το πρώτο πρόγραμμα του φταίχτη.

Το λέω πρώτο πρόγραμμα, γιατί πάντα υπάρχει και δεύτερο. Αφού πρώτα όλοι μαζί τραγουδάνε τον ίδιο σκοπό, την συμφωνημένη πρώτη αντίδραση, μετά έρχεται και το δεύτερο κύμα. Αυτό είναι το πραγματικά ενδιαφέρον κομμάτι. Συνήθως ο πρώτος φταίχτης είναι κάποιος εξωτερικός εχθρός, όμως μετά έρχεται η ενδοσκόπηση. Κι εκεί είναι όλο το ζουμί. Που θα πέσουν τα βάρη;

Ο ΣΙΛΒΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Παραδοσιακά πέφτουν στους παίκτες κι αυτό έγινε. Οι παίκτες του Ολυμπιακού τα άκουσαν, αλλά κι αυτό ήταν αναμενόμενο. Το θέμα ήταν και είναι τι θα γίνει με τον Σίλβα. Ο Πορτογάλος βρίσκεται στο στόχαστρο περισσότερο από ποτέ στη φετινή σεζόν και νομίζω πως ακόμα είμαστε στην αρχή της κριτικής.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ

Ο Σίλβα τα ακούει για όλα. Για τις επιλογές στην αρχική ενδεκάδα, για την εικόνα της ομάδας, για τους παίκτες που έμειναν εκτός αποστολής, για τις αλλαγές, για το χρόνο που έγιναν, για τα πρόσωπα που μπήκαν, γι’αυτούς που βγήκαν. Και η αλήθεια είναι πως σε μια τόσο κακή βραδιά, τα περισσότερα απ’αυτά που γράφονται για τον Πορτογάλο μοιάζουν και είναι σωστά.

Να χάσει τελικό και να μην τα ακούσει δεν γίνεται. Όμως, το θέμα δεν είναι αν θα του χρεωθεί ή όχι η απώλεια του Κυπέλλου, αλλά το ποιο θα είναι το μέλλον του στον Ολυμπιακό. Και μ’αυτά που διαβάζω και ακούω, δεν τον βλέπω και πολύ καλά.

ΒΡΑΔΥΦΛΕΓΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Αυτή τη στιγμή ο Πορτογάλος βρίσκεται σε οριακό σημείο. Εννοείται πως απόφαση δεν έχει παρθεί. Το παρελθόν διδάσκει πως επί Μαρινάκη η διαδικασία αλλαγής προπονητή είναι βραδυφλεγής. Αν εξαιρέσουμε τον Λίνεν, που έφυγε πριν βγάλει 50 φωτογραφίες με την κόκκινη φόρμα, και τον Βαλβέρδε που έφυγε μόνος του, οι υπόλοιπες απολύσεις δεν έγιναν στο μπαμ-μπαμ.

Κάποια στιγμή άναψε το φιτίλι και απλώς έμεινε αναμμένο μέχρι να φτάσει στο “μπαμ”. Το λέγαμε και στην περίπτωση του Μίτσελ. Ήταν 18 Δεκεμβρίου όταν γράψαμε πως το κλίμα ήταν πλέον πολύ αρνητικό και πως ο Ισπανός πήγαινε αγώνα με τον αγώνα. Το τέλος ήρθε στις 6 Ιανουαρίου. Ο Μίτσελ θυμίζουμε πως είχε βρεθεί σε δυσμένεια απ’το πρώτο καλοκαίρι κιόλας, μετά από εκείνο το φιλικό με τη Λίβερπουλ. Δεν μπήκε καλά στη σεζόν και μόνο κάτι εκπληκτικό θα τον έσωζε, με τον Φαν Μάρβαϊκ έτοιμο να αναλάβει τη θέση του: το εκπληκτικό ήρθε σ’εκείνο το 0-3 στις Βρυξέλλες.

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ “ΚΑΚΕΣ” ΣΤΑΣΕΙΣ

Τώρα τι γίνεται με τον Σίλβα; Ο Πορτογάλος έχει τέσσερις “κακές” στάσεις στη φετινή του διαδρομή. Πρώτη στάση, ο αγώνας με την Άρσεναλ στο Φάληρο, όταν βέβαια κανείς δεν είπε “διώξτε τον επειδή δεν πέρασε στους 16”, αλλά ήταν η πρώτη πραγματικά δύσκολη βραδιά, αφού μέχρι τότε όλα είχαν πάει πρίμα. Δεύτερη στάση, ο αποκλεισμός με την Άντερλεχτ, οι επιλογές του σ’αυτά τα δύο ματς. Τρίτη και τέταρτη στάση, οι δύο ήττες απ’την ΑΕΚ.

Στην πρώτη τον γλίτωσε απ’τη γκρίνια το ανάθεμα στον Καλογερόπουλο, αλλά τώρα δεν τον γλίτωσε ο Κοντονής και από χθες ο Πορτογάλος είναι στο στόχαστρο.

Ο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη ομάδα, η πρώτη σεζόν ενός 38χρονου προπονητή θα κρινόταν με βάση το ποδόσφαιρο που παίζει, την αγωνιστική εικόνα των παικτών, τη βελτίωση τους, τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού.

Στον Ολυμπιακό ο ποδοσφαιρικός θεός είναι το αποτέλεσμα. Στις νίκες ο Σίλβα τα έκανε όλα καλά. Τώρα, τα ίδια πράγματα βγαίνουν προς τα έξω ως λανθασμένα και του χρεώνονται. Οξύμωρο, ασόβαρο, αφού το ποδόσφαιρό του είναι ίδιο απ’την αρχή της σεζόν, αλλά έτσι συμβαίνει. Και νομίζω πως είναι σαφές πως στον σύλλογο που όλα τα κρίνει το αποτέλεσμα, δύο ήττες απ’την ΑΕΚ του Μελισσανίδη και μια εξ αυτών στον τελικό όπου “θα φαινόταν ποια είναι η καλύτερη ομάδα” είναι παραπάνω από αρκετές για να ανάψουν το φιτίλι.

Κι όταν αυτό ανάψει, ο προπονητής περνάει στη σφαίρα αυτών που “μάλλον μπορούμε και χωρίς αυτούς” και απλώς ο χρόνος μετράει αντίστροφα μέχρι το “μπαμ”.

ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΛΑΝΟ

Υπάρχει όμως μια ιδιαιτερότητα που θα κρίνει το πότε θα έρθει το “μπαμ”. Ο Σίλβα βρέθηκε στη χειρότερη θέση της χρονιάς στην τελευταία εικόνα της σεζόν. Είναι σε δυσμένεια, αλλά δεν έχει μπροστά του ούτε το ματς που θα γυρίσει το φύλλο, ούτε αυτό που θα τον καταδικάσει 100%.

Σε αντίθεση με τον Μίτσελ, ο Σίλβα δεν έχει μπροστά του σημαντικά ματς για να ψάξει το “εκπληκτικό” που θα γυρίσει υπέρ του το κλίμα, αλλά ούτε υπάρχει ο αγώνας που θα τον φέρει στο “μπαμ”. Κι ο Περέιρα τέλος της σεζόν είχε κριθεί, αλλά για εκείνον η απόφαση είχε ληφθεί πριν καν έρθει ο τελικός του Κυπέλλου, ήταν ήδη φευγάτος.

Ο Σίλβα δεν πήγε ήδη “φαγωμένος” στον τελικό, ώστε να μην παίζει ρόλο το αποτέλεσμα, αλλά απέτυχε στο τελευταίο τεστ, ίσως το μοναδικό που δεν θα έπρεπε με τίποτα να αποτύχει. Το βήμα του είναι μετέωρο, έμεινε στο ένα πόδι στο τελευταίο πλάνο και δεν ακολουθεί επόμενο για να δούμε τη συνέχεια. Και ακριβώς γι’αυτόν τον λόγο η επιλογή για τον Ολυμπιακό δεν είναι απλή, αφού δεν μπορεί να πει “δεν πάει καλά, θα παίξει τη θέση του στα επόμενα ματς”.

ΟΙ ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Χωρίς να ακολουθούν ματς που θα αποφασίσουν τη μοίρα του Σίλβα, η λογική λέει πως ο Πορτογάλος θα κριθεί με άλλο πρίσμα. Τα ενδεχόμενα είναι δύο:

Μπορεί το γεγονός πως η σεζόν τελείωσε να λειτουργήσει υπέρ του Σίλβα και να επικρατήσει η λογική “ας μην ψάχνουμε ταυτόχρονα και για παίκτες και για προπονητή σε ένα καλοκαίρι που έχουμε και προκριματικά, ας μείνει και βλέπουμε”. Μπορεί όμως η ζοχάδα της ήττας απ’την ΑΕΚ του μισητού εχθρού που ανάγκασε τον Μαρινάκη να φύγει απ’το γήπεδο χωρίς δηλώσεις να φέρει το “άλλο ματς να τον δούμε δεν έχει, έχασε, πάμε, τα αλλάζουμε όλα απ’τον Μάιο, νέος προπονητής, νέοι παίκτες”.

Είτε ο Σίλβα θα φύγει σύντομα, είτε θα πορευτεί σε δυσμένεια μέχρι τα προκριματικά, γνωρίζοντας βέβαια πως εκεί θα παίξει τη θέση του και ακόμα κι αν περάσει, θα μπει στη χρονιά στη λογική “αγώνα με τον αγώνα”.

ΤΟ ΦΙΤΙΛΙ ΑΝΑΨΕ

Τις απαντήσεις θα τις δώσει το μέλλον, αλλά μέχρι τότε είναι σαφές πως το φιτίλι άναψε. Μένει να μάθουμε το μήκος του κι αυτό θα κριθεί απ’το πως θα αποφασίσει ο Ολυμπιακός να πάει στο πρώτο καλοκαίρι με προκριματικά μετά από έξι χρόνια. Ή μάλλον απ’το αν ο Μαρινάκης θα μπορέσει να βλέπει για μερικούς μήνες ακόμα τον προπονητή που του έφερε δύο ήττες απ’τον Μελισσανίδη.

Το τελευταίο μοιάζει και το πιο δύσκολο απ’όλα. Αρκεί να θυμηθούμε πόσο κράτησε ο Μελισσανίδης τον προπονητή που έφαγε τέσσερα στο Φάληρο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

To παρασκήνιο της σχέσης Καμπιάσο-Σίλβα

Αλήθειες και ψέματα για τον χαμένο τελικό