Ωρα για αποστρατεία!
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τον πικρό αποκλεισμό της Εθνικής από τους Ισπανούς, αλλά και την επόμενη μέρα.
Η πίκρα γίνεται πάντα μεγαλύτερη όταν πιστεύεις σε κάτι. Ποιος δεν πίστευε σε αυτή την ομάδα, σε αυτά τα παιδιά και τους προπονητές; Η πίστη δεν ήταν απόρροια κάποιου παράλογου πάθους ή υπέρμετρης αγάπης για την Εθνική. Οι συγκεκριμένοι παίκτες απέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια σε συλλόγους κι εθνικές ομάδες την αξία τους. Με την σπαθί τους κατέκτησαν την εμπιστοσύνη μας.
Και τώρα; Και τώρα όπως πέρυσι και πρόπερσι, όπως το 2012, απέτυχαν. Γιατί; Και δεν είναι μόνο η Ισπανία το πρόβλημα. Νιγηρία, Φινλανδία, Σερβία. Τρεις διαφορετικοί και πετυχημένοι προπονητές, ίδιοι πρωταγωνιστές πάνω κάτω. Ευθύνονται μόνο οι παίκτες; Όχι βέβαια. Αλλά τώρα είναι η ώρα να αλλάξουν πρώτα οι παίκτες. Ασχέτως αν θα πάρουμε την μία από τις τέσσερις θέσεις που οδηγούν στο προολυμπιακό, η συγκεκριμένη ομάδα έκλεισε τον κύκλο. Μακάρι να το έκανε επιτυχημένη. Δεν αλλάζει σε τίποτα τον σεβασμό και την εκτίμηση μας η νέα αποτυχία. Είναι η ώρα όμως να κλείσει ο κύκλος.
Οι βετεράνοι μας ισοπέδωσαν
Παρά το γεγονός πως δεν είναι βετεράνοι, οι Ισπανοί είχαν κορυφαίους δύο 35ηδες, με την εθνική τα τελευταία χρόνια, μετά το 2009, αποτυγχάνουν πλήρως σε κάθε διοργάνωση. Κάπου εδώ γράφετε ο επίλογος. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μας άποψη. Ο αγώνας με την Ισπανία πρέπει να αποτελέσει το καινούργιο ξεκίνημα και όχι μόνο μια ακόμα ανορθογραφία. Αν περάσουμε στο προολυμπιακό να πάει η...επόμενη εθνική αυτή η οποία ακόμα και σε περίπτωση επιτυχίας θα παραλάμβανε τη σκυτάλη το 2017. Η ιστορία μοιάζει πολύ με τις σεισμικές αλλαγές του 2004 από τον Γιαννάκη. Για την ακρίβεια πολλά μας θύμισαν Γιαννάκη μόνο όμως στον τρόπο της ήττας. Στην προσέγγιση του αγώνα αλλά όχι στην νοοτροπία που είχαν οι αθλητές στα χρόνια του... δράκου. Στην νοοτροπία και το πάθος.
Δεν είναι όμως αυτό το ζητούμενο. Μια μεγάλη ομαδα οφείλει να εχει συνέχεια και η Ελλάδα πρέπει να δει στο μέλλον της. Η παλιά φρουρά θα πάρει την θέση της ιστορία και θα αποχαιρετήσει από την Λιλ. Οι 90ηδες γύρω από τον Αντετοκούνμπο είναι η επόμενη ημέρα.
Κάποιος θα μιλήσει για βιασύνη. Καθόλου έχουμε αναλύσει τόσες φορές τα τελευταία χρόνια μεγάλες ήττες μας, έχουμε αλλάξει τα πάντα γύρω αλλά τίποτα στην...καρδιά του προβλήματος. Γιατί; Διότι,και αυτό είναι ένα απο τα λάθη της ομοσπονδίας τα τελευταία χρόνια, δινόταν πάντα άλλοθι στους παίκτες. Πάντα έφταιγε ο προπονητής, οι απόντες και ποτέ οι παρόντες. Έγινε πεποίθηση πως χωρίς απώλειες και με έναν Έλληνα τεχνικό με επιτυχίες στο εξωτερικό, όλα θα άλλαζαν. Έφτασε το τουρνουά για να μας δείξει πως τελικά το πρόβλημα ξεκινά από το παρκέ. Άλλωστε από την καρατόμηση Παπαδόπουλου το 2007, μόνο...καλά παιδιά έχουμε. Τέλος.
Δεν έχασε ως Κατσικάρης
Και ο προπονητής; Ο συμπαθής και δουλευταράς Φώτης Κατσικάρης με ένα πραγματικά εξαιρετικό τιμ ικανότατων Ελλήνων προπονητών, γιατί απέτυχε πάλι; Ο κύριος λόγος είναι πως όπως και πέρυσι, δεν πίστεψε στο δικό του στυλ και ακολούθησε πεπατημένες που ούτε ο ίδιος ούτε αυτή η ομάδα ακολουθεί με επιτυχία. Με την Ισπανία έκοψε ακόμα και τις αλλαγές ενώ όσες έγιναν ήταν σε λάθος σημείο χαλώντας συνεχώς το μομέντουμ. Παίξαμε άμυνα, αν και στην δεύτερη περίοδο μάλλον, αδιαφορήσαμε, θέλαμε μικρό σκορ. Πόσο πιο μικρό μπορούσε να είναι;
Η Ελλάδα αντί να παίξει πιο γρήγορα και να βρει ενέργεια σε άμυνα κι επίθεση, περίμενε παθητικά και για 20 λεπτά απλά ήταν παρούσα. Το πόσο καλή ήταν αυτή η ομάδα φάνηκε, πάλι, σε μία τρίτη περίοδο. Ταχύτητα, έκρηξη, καλός ρυθμός. Τί στο καλό κάναμε τα άλλα 30 λεπτά οφείλει να το εξηγήσει ο κόουτς. Ο κόουτς που πάλι επέλεξε να ζήσει και να...πεθάνει με τα δικά του παιδιά στο παρκέ και όχι με τους καλύτερους γι αυτό και δεν είδαμε καθόλου τον Σλούκα. Θα άλλαζε κάτι; Τώρα όλοι έχουμε...δίκιο.
Στο τέλος του τουρνούα στην αποτίμηση πρέπει να υπάρξει και μια γενναία απόφαση για το καλό του ελληνικού μπάσκετ: απαγορεύονται τα λέι απ μέχρι τα 18 χρόνια. Μόνο τρίποντα και σουτ στα πρωταθλήματα των μικρών. Είναι κρίμα να χάνονται επιτυχίες επειδή μαθαίνουμε να διαβάζουν το παιχνίδι αλλά όχι να το παίζουν σωστά.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ελπίζουμε πως ήδη στην Λιλ ξεκίνησε ο έρανος να διοργανώσουμε του χρόνου ένα από τα τρία προολυμπιακά. Έτσι μάθαμε τους παίκτες μας από το 2007. Λεφτά υπάρχουν όπως και να παίξουν.
