Οι... αμαρτίες του 2005

Μία ακόμα αποτυχία χωρίς καμία δικαιολογία και ας υπάρχουν αρκετές. Γιατί; Διότι όπως ποτέ δεν ερμηνεύσαμε σωστά τις νίκες μας, έτσι δεν ερμηνεύουμε σωστά τις ήττες μας. Το μπάσκετ είχε την ευλογία να αξιοποιήσει στο έπακρο την επιτυχία του 1987, ερμήνευσε λάθος τους θριάμβους του 2005 και του 2006.

Φτάσαμε η εθνική Ελλάδας, συνολικά το ελληνικό μπάσκετ να διαθέτει μόνο δύο γκαρντ από τα 18 ως τα 32 που να μπορούν να εκτελέσουν με προσωπικές ενέργειες. Η εθνική στην πιο δύσκολη αποστολή της σε μία χρονιά υποχρεωτικής ανανέωσης με τους... ευχαριστώ να κρίνουν πως είναι καιρός για διακοπές, δεν έχει την δυνατότητα να διαθέτει στο ρόστερ της γκαρντ με έφεση στο ένας εναντίον ενός ή γκαρντ με σουτ ή γκαρντ που να δημιουργούν με προσωπική ενέργεια και όχι πικ εν ρολ.

Ναι οι απόντες για όποιους λόγους (τραυματισμούς, ετοιμότητα, διάθεση, προστασία) ήταν πάλι οι καλύτεροι αλλά αυτή την φορά διότι ήμασταν συγκλονιστικά φτωχοί στα βασικά του αθλήματος. Και όσο περνούν τα χρόνια γινόμαστε φτωχότεροι. Μπορεί να βγάζουμε κάποια εξαιρετικά ταλέντα αλλά πλέον δεν υπάρχει βάθος στα πράγματα που θα έπρεπε τα παιδιά να γνωρίζουν πριν φτάσουν τα 16.

Επιμονή και απόντες

Πρώτα όμως γιατί αποτύχαμε πάλι. Τρίτη σερί χρονιά με τον ίδιο προπονητή τον Φώτη Κατσικάρη, τρίτη διαφορετική εθνική σε παίκτες και το ίδιο πλάνο. Προφανώς απέτυχε και βεβαίως φέρει τις πιο πολλές ευθύνες. Επέμεινε στο σωστό μπάσκετ που πρέπει να παίζει η Ελλάδα, όπως το διδάσκει στις ισπανικές του ομάδες αλλά πότε του έλλειπαν παίκτες πότε οι παίκτες που είχε δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν το στυλ.

Πώς θα ήταν αυτή η εθνική με Σλούκα, Πρίντεζη ακόμα και τους Γιάνκοβιτς, Παππά ή Παπανικολάου στην προετοιμασία; Θεωρητικά πολύ πολύ πιο αποτελεσματική διότι αυτοί μπορούν να υποστηρίξουν το συγκεκριμένο μπάσκετ. Όμως δεν ήταν παρόντες οπότε έπρεπε μαζί με το εξαιρετικά έμπειρο προπονητικό του τιμ να έχει προσαρμοστεί σε κάτι διαφορετικό. Κάτι που να ταιριάζει στους παίκτες του. Ειρήσθω εν παρόδω για μία ακόμα φορά οι δύο μοναδικοί καθαροί σουτέρ με ελληνικό διαβατήριο όπως ο Βασιλειάδης και ο Μπράμος δεν πέρασαν ούτε ως σκέψη και αυτό αποτελεί ερωτηματικό.

ΒΡΗΚΑΜΕ ΨΗΛΟΥΣ, ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΚΟΝΤΟΥΣ

Ξαφνικά είμαστε μία εθνική και μία χώρα γενικότερα, που παράγουμε ψηλούς, παιδιά με αθλητικά προσόντα που έλειπαν στο παρελθόν, αλλά δεν έχουμε σουτ, δεν έχουμε πολλά γκαρντ με σουτ και ικανότητα στην προσωπική ενέργεια.

Ο Κατσικάρης δεν δέχθηκε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Είναι αλήθεια πως η εθνική αυτά τα τρία χρόνια δούλεψε πολύ σε πράγματα που δεν το έκανε στο παρελθόν αλλά πάντα κάτι της έλειπε. Μία προσαρμογή στον αντίπαλο; Ένα καλύτερο διάβασμα; Ίσως φέτος σε αυτό το επίπεδο να είχε τις λιγότερες ελλείψεις με την έννοια πως δεν διέθετε 2 ή 3 παίκτες από την πιθανή βασική πεντάδα. Μην ξεχνάμε πως έχουμε το καλύτερο τιμ πολλών ετών(Σκουρτόπουλος, Πρίφτης) αλλά πάλι δεν βρέθηκε ο τρόπος.

Είναι αλήθεια πως έγινε η ανανέωση, μπήκαν οι βάσεις για να παίξουμε καλύτερα στο μέλλον και αυτό θα φανεί, όμως πρέπει να κρίνουμε το παρόν και η έλλειψη μίας επιπλέον συλλογιστικής μας πλήγωσε.

Έσπασε το... καλούπι

Η αποτυχία όμως πρέπει να ερμηνευτεί σωστά για μία φορά από όλους ξεκινώντας από όσους μπορούν να επηρεάσουν πράγματα.

Δεν γίνεται να φτάσαμε στο 2016 και να φωνάζουμε τώρα για το γεγονός πως τα νέα παιδιά δεν ξέρουν να σουτάρουν. Δεν ξέρουν να δημιουργούν. Ουσιαστικά δεν γνωρίζουν τα βασικά.

Το 2005 και το 2006 δημιούργησε τις λάθος εντυπώσεις. Δημιουργήθηκε η αίσθηση πως αυτό θα είναι για πάντα. Ευφυείς γκαρντ με μοναδικά στοιχεία τα οποία δεν βρίσκονται πάλι, παίκτες στην κορύφωση της διαδρομής τους να τα δίνουν όλα και το πλάνο του "δεν τα παρατάω". Λησμονήσαμε πως αυτή η εθνική απέτυχε το 2007 και το 2008. Αποτυχία η τετράδα; Ναι διότι ήταν η πιο πλήρης της ιστορίας. Αποτυχία που χάσαμε για ένα σουτ την τετράδα το στους Ολυμπιακούς του 2008; Ναι διότι αν αυτή η παρέα δεν τα κατάφερε, μην ζητάμε πολλά στο μέλλον. Αποτυχία διότι οι ίδιες φουρνιές Γαλλίας και Ισπανίας, συνεχίζουν να κυριαρχούν και να προσπαθούν ενώ η δική μας μετά το 2006 σκόρπισε.

Όταν έγινε προσπάθεια να αλλάξει το μπάσκετ εκείνης της ομάδας, καθώς οι αντίπαλοι μας διάβαζαν από την Μαδρίτη κιόλας, ξεκίνησαν οι αποχωρήσεις για προσωπικούς λόγους και δεν μάθαμε ποτέ πού θα έφτανε.

Κυρίως δεν εξηγήθηκε σε όλους, πως οι παίκτες που είχαμε αποτελούν μοναδικά καλούπια και δεν μπορείς οποιονδήποτε δίμετρο να τον κάνεις Διαμαντίδη και να απαιτείς πως θα έχεις συνέχεια. Δεν μπορείς να περιμένεις πως θα στήνεις άμυνα με δίμετρους ώστε να τρέμουν οι Σλοβένοι και οι Γάλλοι. Από την άλλη όμως, δεν διάβασες γιατί οι Ισπανοί πάντα μας νικούσαν και σχετικά άνετα. Κοινώς πολύς κόσμος δεν διάβασε σωστά. Δεν πήγε μπροστά ώστε να δουλέψει στις αδυναμίες που έβγαζε κι εκείνη ομάδα.

ΥΣΤΕΡΟΥΜΕ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ

Κάντε μία βόλτα στα παιδικά κι εφηβικά πρωταθλήματα. Πηγαίνετε σε μία προπόνηση. Θα ακούσετε τις λέξεις φλεξ, μόσιον, χετζ άουτ, διάβασμα και είναι αλήθεια πως οι πιτσιρικάδες ανταποκρίνονται στο σχέδιο. Μόνο που όταν σουτάρουν, άλλος θα βγάλει την μπάλα από την κοιλιά, άλλος από τον ώμο και μην συζητάμε για το αποτέλεσμα. Το επίπεδο αντίληψης είναι εκπληκτικό αλλά το ίδιο εντυπωσιακή είναι η έλλειψη βασικών.

Η εθνική θα έχει μέλλον και ιδιαίτερα αυτή η ομάδα. Έβγαλε πάθος, τα έδωσε όλα δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ. Θα είναι χαρά να την βλέπεις τα επόμενα χρόνια. Ασχέτως αποτελεσμάτων. Θα είναι κρίμα όμως να χάνει όσα μπορεί να κατακτήσει το μπάσκετ μας.

Γιαννάκης; Μπορεί αλλά...

Οπότε; Φεύγει ο Κατσικάρης κι έρχεται ο Γιαννάκης που εδώ και καιρό είναι εν δυνάμει υποψήφιος; Τουλάχιστον αυτή την προσπάθεια καταβάλουν συγκεκριμένοι άνθρωποι γύρω από τον Βασιλακόπουλο από πέρυσι, από το 2012, πολύ καιρό. Ίσως να έχουν καλές προθέσεις και τους νοιάζει το καλό της εθνικής. Ίσως. Είναι αλήθεια πως ο Δράκος που δεν έχει πετύχει σε συλλογικό επίπεδο, ενώ βρίσκεται εκτός εδώ και καιρό, είναι μία τεράστια προσωπικότητα.

Έχει επτά θητείες στον πάγκο της εθνικής, δύο μετάλλια, πλην Ολυμπιακών ποτέ κάτω από την τετράδα άρα γιατί όχι; Σύμφωνοι διαχειρίστηκε τις καλύτερες ομάδες, τις πληρέστερες και χωρίς απουσίες ομάδες μετά το 1987 αλλά σε αυτό μπορεί να συνέβαλε και ο ίδιος.

Άλλωστε πλέον η ομάδα έχει ανάγκη από κόουτς αφοσιωμένο σε αυτήν όλο τον χρόνο με το νέο σύστημα προκριματικών. Προπονητές με καριέρα όπως ο Κατσικάρης ή ο Μπαρτζώκας ή ο Ιτούδης δεν μπορούν να προσφέρουν. Ο Μαρκόπουλος θα μπορούσε να υπολογιστεί, αλλά είπαμε εδώ δεν χρειάζεσαι τον καλύτερο κόουτς αλλά έναν συνδυασμό πραγμάτων. Ο Κατσικάρης έφτασε στην πόρτα της Μπαρτσελόνα και κάνει σπουδαία δουλειά στους συλλόγους του. Απέτυχε. Ο Τρινκιέρι εντυπωσιάζει αλλά στην εθνική τα έκανε θάλασσα.

Τα παιδιά τα έδωσαν όλα

Όποια απόφαση κι αν λάβει ο Βασιλακόπουλος, πρέπει να έχει προοπτική πολλών ετών. Ήδη φέτος έγινε μία πετυχημένη υποχρεωτική ανανέωση, οι παίκτες πήραν την κρυάδα και θα είναι πιο έτοιμοι πνευματικά για το μέλλον. Νέα παιδιά με αγάπη για την ομάδα που χοροπηδούσαν σε κάθε φάση, που στενοχωρήθηκαν για την ήττα, θα είναι σύντομα θριαμβευτές.

Πιο σημαντική όμως θα είναι η απόφαση ως μπάσκετ, να αλλάξουμε τον τρόπο παραγωγής, να εφαρμόσουμε ένα καινούργιο πλάνο ανάπτυξης που θα επιστρέφει στα βασικά. Πρώτα να μάθουν τα παιδιά μας να ντριπλάρουν, να πασάρουν και να σουτάρουν. Μετά θα παίξουν άμυνα, θα διαβάσουν το παιχνίδι. Ποτέ ξανά να μην δίνουμε τόσο εύκολο διάβασμα σε αντίπαλη ομάδα.

Δυστυχώς αρχίζουμε και μοιάζουμε λίγο με τις παλιές εθνικές ποδοσφαίρου που σάρωσαν στις ελπίδες αλλά όταν πήγαιναν στους άνδρες... δάκρυ. Έτσι και στο μπάσκετ. Θα βρίσκουμε μία φουρνιά, θα διοργανώνουμε κάποιο τουρνουά, θα παίρνουμε μετάλλιο και μετά; Υγρά από τα δάκρυα πληκτρολόγια.

Σημείωση: Κάποιοι θα πείτε πως δεν έχουν περάσει παρά ώρες από την ήττα και φτάσαμε μέχρι σε διάδοχο προπονητή. Δεν χωρά καμία περαιτέρω ανάλυση για το αγωνιστικό όταν από την πρώτη προπόνηση γνωρίζαμε άπαντες την μια καταδικαστική μας αδυναμία. Αυτή πληρώσαμε όπως ήταν φυσιολογικό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ελλάδα - Κροατία 61-66

Αντετοκούνμπο: "Φταίω που χάσαμε απ'την Κροατία"