Ο μοναδικός λόγος της επιτυχίας

Σε μία ομάδα που έχει κατακτήσει έξι ευρωπαϊκά, είναι η πιο επιτυχημένη της τελευταίας 15ετίας, δεν βγαίνει εύκολα η λέξη «επιτυχία» όταν συνοδεύει μία απλή πρόκριση στις οκτώ καλύτερες ομάδας της Ευρωλίγκας. Απλή; Όπως λένε ο εξ’αποδώ βρίσκεται στις λεπτομέρειες και ναι, αν κοιτάξουμε στο εγγύς παρελθόν του Παναθηναϊκού(με εξαίρεση τις…ζυγές χρονιές) δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία ότι η ομάδα εξασφάλισε την παρουσία της στα πλέι οφ την προτελευταία αγωνιστική του τοπ-16.

Κοιτώντας όμως όλα όσα έχουν αλλάξει στους πρασίνους αυτή την διετία, τις ομάδες που άφησαν έξω και τον…Ομπράντοβιτς που έστειλαν σπίτι του, κατανοείς ότι οι πρωταθλητές Ελλάδας πέτυχαν κάτι σημαντικό. Όχι μόνο την πρόκριση τα πλέι οφ, όχι απλά επειδή άφησαν εκτός τις πολύ πιο ακριβές Εφές, Φενέρ (και την Λαμποράλ), αλλά γιατί ο Παναθηναϊκός της νέας εποχής, αυτός ο πολύ διαφορετικός Παναθηναϊκός έχει συνέχεια και συνέπεια.

Άλλα μεγέθη

Δεν είναι φαβορί για να περάσει στο φάιναλ φορ, δύσκολα θα φτάσει μέχρι τέλους, όμως όταν ξεκινούσε αυτή η η καινούργια προσπάθεια την οποία σχεδίασε η διοίκηση και πίστεψαν μόνο ο Διαμαντίδης, ο Τσαρσαρής και ο Πεδουλάκης, αυτή η διαδρομή θα θεωρείτο επιτυχημένη.

Στο τέλος της πορείας, βρίσκεται μόνο ο Διαμαντίδης αλλά κυρίως, είναι παρόντες αυτοί που κατέστησαν τον Παναθηναϊκό μεγάλο: οι διοικούντες του. Είτε λέγεται Παύλος, είτε Θανάσης και τώρα Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αυτό που οδήγησε και οδηγεί την συγκεκριμένη ομάδα είναι η διοίκησή της. Δεν χρειάζεται περισσότερη εξήγηση βλέποντας την νέα οικτρή αποτυχία της Φενέρ και πώς η ελληνική ομάδα έμεινε όρθια και συνεχίζει. Ο Ομπράντοβιτς παραμένει ο καλύτερος στην Ευρώπη, το μπάτζετ των Τούρκων δυσθεώρητο και όμως αποκλείστηκαν με διασυρμούς στο τέλος.

Πράσινος καμβάς, φτηνότερα χρώματα

Ότι κι αν συμβαίνει στον Παναθηναϊκό ακόμα και αν η πρόσφατη απόλυση Πεδουλάκη δεν συμφωνούσε με την μπασκετική λογική, ότι συνέβαινε όλα αυτά τα χρόνια, είχε μία και μόνη πηγή: την οικογένεια Γιαννακόπουλου. Με πολλά λάθη, με ακραίες αντιδράσεις πολλές φορές εκτός των ορίων, με αποφάσεις στηριζόμενες στο συναίσθημα όπως τώρα του Μπατίστ που κοστίζουν αγωνιστικά, υπηρετούν και παράλληλα δημιουργούν παρόν και μέλλον για την ομάδα τους. Αυτό τον καμβά που βρήκε ο Ομπράντοβιτς για να δημιουργήσει, εκεί (αν και πλέον δεν μπορούν να γίνουν οι ίδιες επιλογές σε…χρώματα) δημιούργησε ο Πεδουλάκης και συνεχίζει ο Αλβέρτης με τους συνεργάτες του. Ακριβώς ότι στερείται η Φενέρ του Ζοτς ή η Εφές του…Ντούντα από το καλοκαίρι.

Οι τίτλοι καθιστούν έναν σύλλογο κορυφαίο, η ικανότητά του να είναι πάντα παρών στα μεγάλα ραντεβού, η συνέπεια της παρουσίας, τον επιβεβαιώνει.