Νίκη του ρεαλισμού

Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τον θρίαμβο του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, ο οποίος άντεξε στην πίεση, στο άγχος και στο φάσμα ενός διασυρμού.

30 ΜΑΪ 2014

Πολλές φορές στην προσπάθειά μας για ρεαλισμό, υποτιμάμε με ζέση την σημασία της παράδοσης. Πόσο βαραίνει η προϊστορία ιδιαίτερα όταν την γνωρίζεις. Τα τελευταία δέκα λεπτά του τρίτου τελικού, κανονικά έπρεπε να τελειώσουν γρήγορα. Χωρίς πολλά φάουλ, τάιμ άουτ. Ο Ολυμπιακός μπήκε με 16 πόντους, είχε την πρώτη επίθεση να πάει την διαφορά στους 19. Και όμως, φαίνεται πως όσο μεγάλη κι αν ήταν η διαφορά, το παιχνίδι δεν είχε τελειώσει.

Οι ερυθρόλευκοι πέτυχαν έναν πραγματικό θρίαμβο στο ΟΑΚΑ και είναι άδικο να σταθούμε στο γιατί παραλίγο να υποστούν την μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των τελικών. Είναι άδικο διότι όταν ξέρεις ότι η ομάδα σου δεν έχει πάρει το πλεονέκτημα έδρας μέσα στο σπίτι του Παναθηναϊκού από το 2002(ημιτελικοί) και δεν έχει νικήσει εκτός έδρας σε τελικούς από το 1993 όσα κι αν έχεις πετύχει στην διαδρομή σου, η μπάλα αρχίζει και γίνεται πέτρινη.

Νίκη Σπανούλη και Μπαρτζώκα

Το γεγονός ότι άντεξαν στην πίεση, στο άγχος, στο φάσμα ενός διασυρμού, καθιστά σημαντικότερο το επίτευγμα παρά το γεγονός ότι μέχρι το 30 έπαιζαν κανονικό μπάσκετ. Γι αυτό και νικούσαν. Στο τέλος όμως έπρεπε να παίξουν με τα…νεύρα τους και να δικαιωθεί το περίφημο: «ότι πληρώσεις παίρνεις». Σε έναν αγώνα που είχε περισσότερες καλές από κακές στιγμές, ο Σπανούλης πήρε την πιο δύσκολη επίθεση του αγώνα. Κέρδισε τον Λάσμε όπως ο Μπαρτζώκας κέρδισε τον Αλβέρτη διότι στο τέλος δεν γίνονται όλα από μόνα τους. Η διαχείριση του Ολυμπιακού στις αλλαγές δικαιώθηκε απόλυτα αυτή την φορά, καθώς όταν ο ξεκούραστος Σπανούλης ξεκινούσε το ντράιβ του 1-2, ο Λάσμε προσπαθούσε να μην …πατήσει την γλώσσα από την κούραση ενώ ο Διαμαντίδης ο οποίος υπέπεσε στο μεγαλύτερο λάθος του αγώνα νωρίτερα, μάλλον έδειχνε το σύστημα… 166.

Η επιμονή του Μπαρτζώκα στο πλάνο του, με τις προσθαφαιρέσεις, κέρδισε την επιλογή του Αλβέρτη όσο περνάνε τα λεπτά, να μειώνει τις επιλογές του και ουσιαστικά να πάει με μία πεντάδα ουσιαστικά χωρίς τον Γκιστ.

Ο Ολυμπιακός νίκησε διότι είχε πάρει αρκετά μεγάλη διαφορά, γι αυτό τον Παναθηναϊκό, στο καλό του διάστημα και ήταν κατά βάση πολύ πολύ καλύτερος συνεχίζοντας σε σημαντικό βαθμό από το παιχνίδι της Δευτέρας.

Πετγουέι-Μάντζαρης οι καταλύτες

Ο Σπανούλης πήρε τον αγώνα αλλά η διαφορά ήταν ο Πετγουέι των 12 πόντων και των πέντε επιθετικών ριμπάουντ και ο Μάντζαρης. Οι δυο τους προσέφεραν 20 πόντους, όταν στον πρώτο τελικό είχαν πέντε. Do the math που λένε.

Δεν άντεξε χωρίς τον Γκιστ

Ο Παναθηναϊκός γύρισε το παιχνίδι διότι μετά από καιρό ο Διαμαντίδης έγινε εγωιστής αλλά η ουσιαστική απουσία του Γκιστ (έπαιξε 17 λεπτά) στο πρώτο ημίχρονο δημιούργησε μία εμπόδιο ανυπέρβλητο. Έκαναν την επική προσπάθεια να γυρίσουν το παιχνίδι αλλά ο για 39 λεπτά στο παρκέ ηγέτης τους, έκανε το μεγάλο λάθος στην επίθεση της ισοφάριση στα 55’’. Ο Αλβέρτης ναι μεν δικαιώθηκε με την πεντάδα της …επιστροφής, έκανε τεράστιο λάθος με την διαχείριση στο υπόλοιπο παιχνίδι αδυνατώντας να βρει χρόνο να ξεκουράσει τους βασικούς του.

Φαβορί και αουτσάιντερ

Τι γίνεται τώρα; Εμφανίζεται ένα πολύ ισχυρό φαβορί την Κυριακή ο Ολυμπιακός στην έδρα του αλλά αυτή η σειρά δεν έχει χαρακτηριστικά …σειράς. Είναι τελικός, τελικός, τελικός, κάθε παιχνίδι μία διαφορετική ιστορία μερικώς αποκομμένη από την προηγούμενη και την επόμενη. Ως αποτέλεσμα υπάρχει και πανίσχυρο αουτσάιντερ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην Ελλάδα είμαστε λίγο των υπερβολών. Οι δηλώσεις των Αγγελόπουλων μετά την μεγάλη νίκη της ομάδας τους, αποτελούν την επιτομή της σεμνότητας και της σοβαρότητας. Νικητές, έναν αγώνα μακριά από το πρωτάθλημα και όμως βρήκαν τον χρόνο να πουν καλά λόγια για τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Τόνοι μπράβο μεν, αλλά…Αλλά δεν διώχνεις από τον πάγκο προπονητή για να καθίσεις. Κατανοητή η αγάπη, η στήριξη, η αγωνία, όμως έκαστος εφ’ω ετάχθη. Κυριολεκτικά.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2: Το γεγονός ότι υπάρχει ανταγωνιστικός Παναθηναϊκός μετά την μεγάλη έξοδο του 2012, οφείλεται αποκλειστικά στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Αυτός πίστεψε και κράτησε την ομάδα του όρθια, δείχνοντας στον απογοητευμένο κόσμο, τον δρόμο να γυρίσει. Την Πέμπτη, ο κόσμος έδειξε με την στάση του στο τέλος, τον δρόμο στον πρόεδρό του. Δεν υπήρχαν ούτε αποδοκιμασίες, ούτε ακρότητες. Μόνο χειροκρότημα για την ομάδα και την προσπάθειά της. Αυτό είναι η ώρα να το λάβει σοβαρά υπόψιν του ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού, διότι για μία ακόμα φορά, ξεπέρασε το εσκαμμένα και αποτέλεσε την μοναδική παραφωνία στην βραδιά.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 3: Συγχαρητήρια στο έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ, που έπαιξε την δήλωση του προέδρου του Παναθηναϊκού χωρίς έλεγχο. Μπράβο τους, διότι στον παιδευτικό ρόλο αυτού του τερατουργήματος, έλειπε η εκμάθηση ύβρεων προς τους πιτσιρικάδες. Βασική ευθύνη αυτού που προβαίνει μπροστά στα μικρόφωνα σε τέτοιες λεκτικές ασχήμιες, ευθύνη εξίσου μεγάλη και σε αυτόν που θα την μεταφέρει στον κόσμο.