Και οι πολυθρόνες να... παίξουν

Ο ίδιος άνετος μπορεί να προχωρήσει στην ανοικοδόμησή του, στις προσθαφαιρέσεις του χωρίς πίεση. Πιο άξια, πιο παλικαρίσια, δεν γίνεται.

Ο νικητής είναι το θέμα και αυτός είναι ο μόνιμος νικητής των τελευταίων πέντε τίτλων. Με οποιονδήποτε τρόπο. Με καινούργιους παίκτες, με παλιούς, με ξένους, χωρίς ξένους. Με ονειρεμένο Διαμαντίδη, χωρίς Διαμαντίδη. Στο ξεκίνημα πήρε 10 πόντους διαφοράς λόγω φανέλας και στο τέλος κέρδισε, θριάμβευσε λόγω μαγκιάς. Λόγω του ότι είναι Παναθηναϊκός. Είναι άδικο να ειπωθεί οτιδήποτε άλλο.

Ο Διαμαντάκος και ο Μποχωρίδης έπαιζαν, ο Παππάς ήταν ο ήρωας. Ο κακός Διαμαντίδης ισοφάρισε και μοίρασε την ασσίστ της νίκης. Ο δε καλύτερος του παρκέ έκανε το κάρφωμα της ζωής του. Ειλικρινά δεν έχουμε ξαναδεί με τόση άνεση, ένα βαρύ κορμί, να φεύγει και με μπάσιμο να κερδίζει τον πρώτο τελικό της καριέρας του στον Παναθηναϊκό.

Μόνο αυτό το καλάθι καταδεικνύει γιατί, αφού δεν έχασε σήμερα ο πρωταθλητής, δεν θα χάσει λογικά στο εγγύς μέλλον σε παιχνίδι που θα κρίνει τίτλο. 8-0 έχουν οι πράσινοι τον Ολυμπιακό σε παρόμοια παιχνίδια στην τελευταία τριετία και αυτό δείχνει τα πάντα. ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Αν υπήρχε έστω και μία αμφιβολία, σήμερα ο Διαμαντάκος, ο Μποχωρίδης ίσως και ο Πάρης ο Δερμάτης, κέρδισαν στα ίσια έναν αντίπαλο πολύ πιο έτοιμο, με περισσότερες λύσεις και τελικά με… όσκαρ ανατροπής.

Το πρόβλημα από την αρχή της σεζόν δεν το είχε ο Παναθηναϊκός, όσο κι αν νομίζαμε κάτι τέτοιο. Το είχε ο Ολυμπιακός που έχασε όλους τους τίτλους και όπως φάνηκε δεν το έλυσε ποτέ. Δεν είναι όμως η βραδιά του.

Η βραδιά ανήκει σε μία ομάδα η οποία πλέον έχει το δικαίωμα να βάλει τις… πολυθρόνες να παίξουν σε ντέρμπι και να ελπίζει πως θα κερδίσει. Αυτό λέγεται μέγεθος, εκτόπισμα, φανέλα.