Jurassic Park: Η... εκδίκηση
Με αφορμή την απόκτηση του Όγκνιεν Κούζμιτς από τον Παναθηναϊκό, ο Τάσος Μαγουλάς σχολιάζει τις επιλογές των "αιωνίων" στις θέσεις των ψηλών.
Ξαφνικά γκρεμίζεται ο μπασκετικός κόσμος όπως τον γνωρίζαμε; Οι ψηλοί-δεινόσαυροι επέστρεψαν την χρονιά που ξαναβγήκε το Jurassic Park στους κινηματογράφους και δεν είναι σενάριο από ταινία. Το μπάσκετ που μας... υπόσχονταν πως δεν δέχεται πλέον τα ψηλά και κατά συνέπεια πιο βαριά κορμιά, τώρα γυρνάει σε κάτι πιο παραδοσιακό.
Οι περισσότεροι κάναμε αυτές τις σκέψεις όταν φάνηκε πως ο Ολυμπιακός θα πάρει τον πιο βαρύ Γιανγκ, όταν ο Παναθηναϊκός υπέγραψε τον Ραντούλιτσα, όταν ο τρίτος ψηλός των πρωταθλητών έγινε ο Μιλουντίνοφ και όταν ο Κούζμιτς συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό.
Η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν αλλάζει και ουδείς μπορεί να βάλει αξιώματα ή θέσφατα στο παιχνίδι. Το μπάσκετ που παρουσίασε ο Ολυμπιακός το 2012 αποτέλεσε μία εξελιγμένη, φρέσκια πρόταση, έναν συγκερασμό ιδεών του Ίβκοβιτς, και όχι μόνο, στηριζόμενες στο ρόστερ που διέθετε. Το γεγονός πως πάνω σε αυτό το στυλ για δύο χρόνια ο Πεδουλάκης οικοδόμησε έναν... αμυντικό καθρέφτη, αλλά και η προσπάθεια άλλων ομάδων να κοπιάρουν το μπάσκετ με τους κοντούς αλλά ταχύτατους σέντερ που δουλεύουν περισσότερο με το πικ εν ρολ, μακρινό σουτ χωρίς να έχουν παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι, ειδικοί στην άμυνα πάνω σε κοντούς, ενίσχυσε την θέση πως τελείωσε το μπάσκετ των 2,13.
Η αποτυχία της Μπαρτσελόνα στην Ευρωλίγκα ή ο θρίαμβος της Μακάμπι το 2014 ήταν μία ακόμα απόδειξη. Απόδειξη; Μάλλον ένδειξη.
Το μπάσκετ των ψηλών
Τόσο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος όσο και ο Σάσα Τζόρτζεβιτς δεν πιστεύουν σε αυτό το μπάσκετ. Λόγω εμπειρίας και ρόστερ, ο Έλληνας τεχνικός προσαρμόστηκε πέρυσι στα δεδομένα αλλά φέτος το αλλάζει όσο μπορεί. Ο δε Σέρβος στην μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας δεν αλλάζει τίποτε από την φιλοσοφία του με την εθνική Σερβίας.
Ο Κούζμιτς είναι ένας εξαιρετικός παίκτης, ένα από τα τυπικά παράγωγα του ευρωπαϊκού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Πάνω από 2,14 αλλά γρήγορος για το μπόι του, με αξιοπρεπές κοντινό σουτ, καλός στις αλλαγές, πολύ καλός πασέρ, κυνηγάει τις φάσεις για το επιθετικό ριμπάουντ. Δεν έχει πολύ παιχνίδι με πλάτη διότι κατά βάση δεν είναι σκληρός και το κορμί του είναι μακρύ αλλά αδύναμο. Ακριβώς το αντίθετο του Ραντούλιτσα για να κάνουμε μία σύγκριση και κοντά στην προοπτική του νεαρού Μιλουντίνοφ.
Καλύτερος ο Κούζμιτς του Λάσμε
Ο Παναθηναϊκός δεν βαραίνει, αν οι γκαρντ του είναι γρήγοροι διότι ο Κούζμιτς ακολουθεί τους αιφνιδιασμούς. Δεν είναι Λάσμε. Όντως. Αντικειμενικά όμως είναι σαφώς καλύτερος παίκτης διότι ο Γκαμπονέζος που εντυπωσίασε μεν την Ευρώπη την τελευταία τριετία, παραμένει ένας παίκτης ειδικών συνθηκών. Το κατάλαβε πολύ καλά ο Ίβκοβιτς φέτος πως τόσο ο Λάσμε όσο και ο Χάινς για παράδειγμα, δεν είναι Ντόρσεϊ (το τέλειο παράδειγμα αμυντικού ψηλού για την Ευρώπη), λειτουργούν αποτελεσματικά μόνο όταν τόσο η άμυνα όσο και η επίθεση είναι πολύ συγκεκριμένες και αυτό περιορίζει έναν προπονητή.
Οι ευλογίες του Πόποβιτς. Γενικώς
Αυτό το... συγκεκριμένο σε έναν αναπληρωματικό ψηλό, το ήθελαν οι κυπελλούχοι γι αυτό και συζητούσαν με τον Λάσμε, αλλά το παιχνίδι που θα παίξει ο Τζόρτζεβιτς κολλά περισσότερο στον Κούζμιτς. Όπως άλλωστε τόνισε πρόσφατα ο Πόποβιτς, ο ψηλός που φέρνει νταμπλ τιμ και μπορεί να μοιράσει την μπάλα στο τρίποντο παραμένει τεράστιο όπλο στο σύγχρονο μπάσκετ. Ο Κούζμιτς αυτό μπορεί να το κάνει καλύτερα και από τον Ραντούλιτσα.
Οι δε πράσινοι θα είναι τόσο γρήγοροι όσο ορίζουν οι γκαρντ και οι οδηγίες του προπονητή.
Μιας και είπαμε Πόποβιτς, ο Ολυμπιακός εξέπληξε με τον Μιλουντίνοφ. Ουσιαστικά αυτή η κίνηση γράφει "Σφαιρόπουλος" από την αρχή έως το τέλος. Ο προπονητής των ερυθρολεύκων πρεσβεύει και υπηρετεί ένα διαφορετικό μπάσκετ από του Ίβκοβιτς (και του Μπαρτζώκα όπως όμως τον είδαμε στον Ολυμπιακό) και ο Μιλουντίνοφ βοηθάει σε αυτό. Γρήγορος παίκτης στα 2,13, ικανός να βοηθήσει στην περιφέρεια με ένα μειονέκτημα το παιχνίδι με πλάτη στο καλάθι.
Υπογραφή... Σφαιρόπουλου
Ο Σφαιρόπουλος όμως έχει πια τρεις διαφορετικούς μεταξύ τους παίκτες άρα θα βάλει περισσότερα ...παιχνίδια. Αυτό ήθελε και το ύψος του Μιλουντίνοφ συν την ταχύτητα θα τον βοηθήσει πολύ στην άμυνα. Ο Ολυμπιακός ήθελε να... ψηλώσει, καθώς αυτό έκρινε ως το σοβαρό μειονέκτημα πέρυσι ο προπονητής του. Αυτό ακριβώς διόρθωσε.
Το μπάσκετ πάντα αλλάζει και πάντα μένει το ίδιο. Βαθυστόχαστο; Καθόλου. Είναι το πιο όμορφο παιχνίδι διότι υπάρχουν τόσοι δρόμοι για την επιτυχία. Αυτό που λειτουργούσε για τον Μπαρτζώκα, δεν δουλεύει για τον Σφαιρόπουλο. Το μπάσκετ του Πεδουλάκη δεν το υπηρετεί ο Τζόρτζεβιτς.
Ένα παιχνίδι, πολλές ιδέες
Αυτό που συμβαίνει το φετινό καλοκαίρι με τις ομάδες να... επανιδρύονται δεν πρέπει να αποτελεί σοκ και να φέρνει προβληματισμό. Αποτελεί μία διαφορετική προσέγγιση-φιλοσοφία δύο καινούργιων προπονητών. Διότι και ο Σφαιρόπουλος πρέπει να θεωρηθεί ως καινούργιος, καθώς αυτό το καλοκαίρι δημιουργεί τον δικό του Ολυμπιακό.
Οι κοντοί πάντα θα κρίνουν τα παιχνίδια αλλά το μπάσκετ παραμένει το άθλημα των ψηλών.
