Γενναίος, αλλά ηττημένος

Τον Ολυμπιακό δεν τον καλύπτει η συμμετοχή και αυτό δείχνει πόσο πολύ έχει μεγαλώσει την τελευταία οκταετία. Μόνο όταν στεναχωριέσαι για μία ήττα σε τελικό, είσαι μεγάλη ομάδα. Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για την ήττα στον τελικό και γι'αυτό που πρέπει να κάνει καλύτερα ο Ολυμπιακός του χρόνου.

18 ΜΑΪ 2015

Το ωραίο αυτή της διαδρομής του Ολυμπιακού είναι πως μπορεί να περιγραφεί με μία λέξη που σπάνια ταιριάζει στον αθλητισμό: γενναία. Δεν περιγράφεται διαφορετικά αυτό που έκαναν οι ερυθρόλευκοι κι έφτασαν στον τέταρτο τελικό τους σε πέντε χρόνια, τον τρίτο με τον Σπανούλη στο τιμόνι, τον τρίτο με τρεις διαφορετικούς προπονητές. Τί έγινε και χάθηκε ο αγώνας στην Μαδρίτη; Δεν θέλει ανάλυση. Η Ρεάλ διαθέτει καλύτερους παίκτες κι έμεινε πιστή στο πλάνο να μην χάσει από τον Σπανούλη, αλλά από την υπόλοιπη ομάδα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει. Όχι φέτος.

Δεν μπορεί να πανηγυρίζει

Αλλά ο Σφαιρόπουλος έκανε κάτι παραπάνω από όσα φαινόταν πως μπορεί το παρόν ρόστερ. Βρήκε τον τρόπο να καλύψει αδυναμίες και να φτάσει στο τελευταίο αγώνα της χρονιάς στην Ευρώπη, στην έδρα του αντιπάλου να παλεύει ως το τέλος. Ως το τελευταίο πεντάλεπτο. Ο Ολυμπιακός πάλευε κάθε αγώνα, κυριολεκτικά, θυςίαζε το μπασκετικό ταλέντο για την αμυντική συνέπεια, γιατί δεν είχε πολλές επιλογές. Γι αυτό έφτασε τόσο μακριά ως την θέση του δεύτερου καλύτερου στην Ευρώπη. Μόλις ηρεμήσουν όλα, μία ματιά στο ποιοι είναι οι...ξένοι αυτής της δεύτερης καλύτερος ομάδας στην γηραιά ήπειρο, καταλαβαίνεις το επίτευγμα.

Ως εκεί όμως, διότι ο Ολυμπιακός ως μέγεθος πλέον δεν μπορεί να πανηγυρίζει επειδή έχασε έναν τελικό. Δεν τον καλύπτει η συμμετοχή και αυτό δείχνει πόσο πολύ έχει μεγαλώσει την τελευταία οκταετία. Μόνο όταν στεναχωριέσαι για μία ήττα σε τελικό, είσαι μεγάλη ομάδα.

Διαφορετικές επιλογές σε ξένους

Μετά την την ήττα τους, οι ερυθρόλευκοι κοιτώντας μπροστά έχουν το δικαίωμα να χαμογελάσουν. Να είναι αισιόδοξοι, διότι στο αεροπλάνο της επιστοφής σε αντίθεση με το 2009 ή το 2010, γνωρίζουν άριστα όλα όσα χρειάζονται για να μείνουν στους κορυφαίους. Και είναι πραγματικά λίγα. Μία ομάδα με παίκτες σε εξαιρετική ηλικία, ο ελληνικός κορμός, με την πιθανή παραμονή Σλούκα, σε υψηλό επίπεδο για πολλά χρόνια και το μόνο που θέλει είναι να πραγματοποιήσει διαφορετικές επιλογές σε ξένους. Είναι η ίδια συζήτηση όλη την χρονιά... Το ότι φτάσαμε στον τελικό να την ξανακάνουμε, δείχνει πόσο καλή δουλειά έκανε ο Σφαιρόπουλος.

Με τον Σπανούλη μπαίνει στα 33 και η φετινή να είναι η καλύτερη χρονιά της καριέρας του, οι ερυθρόλευκοι έχουν όλες τις πιθανότητες για να συνεχίσουν να παίζουν σε φάιναλ φορ αρκεί να μην υπερενθουσιαστούν από την προσπάθεια ή να απογοητευτούν από το αποτέλεσμα.

Η ελάχιστη διαφορά

Στο τέλος της ημέρας, από το πρώτο ευρωπαϊκό του 2012, τρεις παίκτες θα παίξουν στους τελικούς περιφερειών του ΝΒΑ(έστω κι αν δύο εξ αυτών δεν θα έχουν ρόλο) οπότε ο δρόμος για τους τίτλους είναι συγκεκριμένος. Δεν πρόκειται για αχαρτογράφητα νερά. Πέραν της δουλειάς, της προσπάθειας, της καρδιάς, οι ποιοτικοί παίκτες κάνουν αυτή την ελάχιστη διαφορά ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον φιναλίστ.