Εδώ οι καλοί κοντοί: 10 γκαρντ για Ελλάδα

Εξηγούμαστε άμεσα διότι η παρεξήγηση και η παρερμηνεία αποτελούν εθνικά σπορ: Δεν προτείνουμε παίκτες, δεν επιλέγουμε, δεν είμαστε αυτοί που θα ξεχωρίσουμε τους καλύτερους. Απλά βλέπουμε κάποιες περιπτώσεις, διαβάζουμε αριθμούς, ίσως να έχουμε και μία πιο προσωπική άποψη. Ως εκεί.

Πέρυσι τέτοιο καιρό παρουσιάσαμε μία λίστα με ψηλούς οι οποίοι ...δεν θα ενδιέφεραν. Γιατί; Διότι δεν είχαν την αναγκαία συνθήκη της προϋπηρεσίας της Ευρώπης. Το γεγονός πως αργότερα ο Έκπε Ούντοχ εξελίχθηκε στον καλύτερο σέντερ της Ευρωλίγκας μπορεί να λέει πολλά, μπορεί και τίποτα.

Άλλα πράγματα ζητούν οι προπονητές, αναλύουν οι ομάδες, εντελώς διαφορετική επιδερμική η δική μας ματιά.

Χωρίς φόβο, ακολουθούν 10 ενδιαφέρουσες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις παικτών με τυχαία σειρά αναφορά.

Brian Roberts (31χρ, 1.86)

Ο ορισμός του γκαρντ με σουτ από ντρμίπλα. Τρομερά έμπειρος τόσο από την Ευρώπη(έχει παίξει στην Μπάμπεργκ τρία χρόνια).

Σκοράρει με τρομερή άνεση είναι πολύ γρήγορος, έχει σταθερότατο σουτ και γρήγορη εκτέλεση με ψηλό άλμα.

Αδύναμος σωματικά, δύσκολα θα σταματήσει πιο ψηλούς αντιπάλους.

Πρώτα σκοράρει και μετά πασάρει.

Jordan Crawford (28, 1.93)

Εδώ είμαστε. Σκοράρει. Σκοράρει. Σκοράρει. Όπως θέλει, όποτε θέλει. Κλειστές, ανοικτές άμυνες, απλά δώστε του την μπάλα.

Μία χρονιά στην Βοστόνη κατάφερε να μπει και σε πιο οργανωμένο καλούπι, πραγματοποιώντας εκπληκτική σεζόν σε οργάνωση, εκτέλεση και άμυνα. Για κάποιο λόγο όμως πάντα έφευγε χωρίς να το θέλει. Ήταν θετικός ακόμα και με το Γκόλντεν Στέιτ στο φινάλε του 2014.

Τώρα βγάζει τα χρήματά του στην Κίνα, ελπίζοντας το ΝΒΑ ή μία καλή ευρωπαϊκή ομάδα θα τον ζητήσει.

Δεν είναι σταθερός σουτέρ, η άμυνά του λόγω νοοτροπίας ύποπτη όπως και η διάθεση να πασάρει. Όταν θέλει, πασάρει τέλεια.

A.J. Price (30, 1.88)

Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις παίκτη που ακροβατεί ανάμεσα στο ΝΒΑ και την...Ευρώπη. Μόνο που δεν μένει στο ΝΒΑ, ακόμα δεν έχει έρθει στην Ευρώπη. Γιατί; Διότι πάντα κάτι εμφανιζόταν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Πάντα κάποια ομάδα ήθελε έναν σοβαρό πλέι μέικερ, ήθελε έναν άριστο οργανωτή, έναν καλό σκόρερ με σουτ, έναν δυναμικό αμυντικό. Δεν έχει όμως κάτι σε υπερθετικό βαθμό.

Γι αυτό και μετά το πέρα δώθε, επέλεξε την Κίνα πέρυσι για να ηρεμήσει μία σεζόν και να πληρωθεί καλά.

Σοβαρός παίκτης, από πολύ σοβαρό πρόγραμμα όπως το Κονέκτικατ, ξεπέρασε τόσο τα λάθη του στο ξεκίνημα στο πανεπιστήμιο όσο και τους πρώτους τραυματισμούς.

Erick Green (25, 1.93)

Άτιμο πράγμα το ΝΒΑ. Πιο σωστά, άτιμο πράγμα το όνειρο. Ο Έρικ Γκριν έδειξε από την χρονιά του στην Σιένα πως θα μπορούσε να μείνει στην γηραιά ήπειρο και να είναι μία περίπτωση Λάνγκντον. Θέλει το ΝΒΑ. Και το κυνηγάει και το παλεύει.

Στην Ευρώπη έπαιζε πιο πολύ στο «2», για το ΝΒΑ είναι «1» και κάπου εκεί χάνεται λίγο. Σκοράρει με σουτ στατικό ή από τρίπλα, έχει καλά τελειώματα. Πολύ γρήγορος.

Δεν γεμίζει το μάτι το σώμα του και για τα δεδομένα του ΝΒΑ δεν είναι εύκολο να μείνει ως άσος ή ως σούτιγκ γκαρντ. Σαρώνει στο NBDL και λογικά δεν θα περιμένει περισσότερο.

Bryce Cotton (24, 1.86)

Δυάρι σε κορμί άσου. Αλλά δυάρι με απίστευτο σουτ. Εκπληκτική εκτέλεση, απίστευτη ταχύτητα. Εξαιρετικός σκόρερ γενικά μπορεί να τελειώσει τις φάσεις όπως του αρέσει.

Για χάρη του ΝΒΑ προσπαθεί να γίνει πλέι μέικερ αλλά αυτά δεν είναι εύκολα. Δυνατό σώμα, γρήγορος σχετικά, δυσκολεύεται να οργανώσει και να έχει καλύτερες επιλογές από το σουτ.

Στους πιο μυημένους, θυμίζει τον Αϊζάια Κανάαν των Σίξερς που φέτος είχε ορισμένα μεγάλα παιχνίδια.

Vander Blue (24, 1.92)

Η περίπτωσή του μοιάζει κάπως με του Έλιοτ Γουίλιαμς αν και θεωρητικά αυτός τώρα ξεκινά. Ένα εκρηκτικό δυάρι με σουτ που μπορεί να βάλει πολλούς πόντους. Αλλά...Κοντός για «2» και ακόμα πολύ μακριά από τα να παίξει πολλά λεπτά ως άσσος.

Παίκτης ειδικών συνθηκών, θέλει την κατάλληλη ομάδα και σύστημα για να δείξει όσα μπορεί.

Jabari Brown (24, 1.94)

Επειδή στην λίστα δεν μπαίνει ο γνωστός μας Γκάουντλοκ, θα βάλουμε ένα υβρίδιό του. Ο Μπράουν πέρασε και από τους Λέικερς, όχι πως πλέον αποτελεί επίτευγμα πάντως.

Δυαροάσος με πολύ βελτιωμένο σουτ από τα τελευταία του χρόνια στο κολλέγιο. Ουσιαστικά περισσότερο σκόρερ παρά οργανωτής, τώρα προσπαθεί να βάλει την ασσίστ στο παιχνίδι του.

Ψηλό γκαρντ, δυνατός στην άμυνα και βέβαια μπορεί να σκοράρει με μεγάλη άνεση όπως κι αν του ζητηθεί.

Marquis Teague (25, 1.88)

Ο μικρός αδερφός του Τζεφ Τιγκ και πρωταγωνιστής στο πρωτάθλημα του 2012 για το Κεντάκι.

Ηγέτης, δυνατή προσωπικότητα με αρκετή ποικιλία στο παιχνίδι του. Καλός οργανωτής, καλός εκτελεστής, καλός στην άμυνα. Τί του λείπει και δεν έπιασε στο ΝΒΑ ακόμα; Η σταθερότητα.

Η σύγκριση με τον αδερφό του είναι αναπόφευκτη και ο Μαρκίς είναι πιο αργός και λιγότερο ταλαντούχος.

Όλοι περιμένουν πως κάποια στιγμή θα κάνει το μπαμ, αλλά ακόμα βρίσκεται μακριά.

Lorenzo Brown (26, 1.96)

Ψηλός γκαρντ όπως αρέσουν στους Έλληνες προπονητές. Μπορεί να κάνει πολλές δουλειές και αυτό είναι και το ζήτημά του για να σταθεροποιηθεί στο ΝΒΑ. Τίποτε τέλειο. Μοιάζει να ταιριάζει περισσότερο στην Ευρώπη με το ύψος, την διάθεση να παίξει σε πιο αργούς ρυθμούς.

Πολύ μέτριος στο σουτ και αυτή είναι η μεγάλη του αδυναμία. Μαρκάρει τρεις θέσεις κι επίσης μπορεί να σκοράρει από τρεις θέσεις.

Spencer Dinwiddie (23, 1,98)

Μία παρόμοια περίπτωση αλλά με μεγαλύτερη προοπτική φέρεται να είνα ο Ντινγουίντι.

Πολύ ψηλό γκαρντ, παλιάς κοπής(70ς) για το ΝΒΑ ξεκίνησε ως τριάρι στο κολλέγιο και κατέληξε στους Πίστονς ως οργανωτής.

Κάνει πολλές δουλειές και μάλιστα πολύ καλά όμως το σουτ ακόμα αναζητείται. Δεν χάνει βολές με τίποτα.

Jimmer Fredette (25, 1.94)

Ο Μητσάκος, είναι από τους πιο συχνούς στις συζητήσεις για καλούς Αμερικανούς που θα έκαναν τεράστια καριέρα στην Ευρώπη. Το κακό για τον εκπληκτικό σουτέρ και πραγματικά σπουδαίο γκαρντ από πλευράς πληρότητας, είναι πως το ίδιο έβλεπαν και στο ΝΒΑ.

Κάνει πολλά πράγματα στην επίθεση αλλά έχει δύο αδυναμίες: το ομαδικό παιχνίδι και η άμυνα.

Πήρε πολλές ευκαιρίες για να αλλάξει την εικόνα του και την φήμη του, αλλά χωρίς επιτυχία.

Θεωρητικά αυτός ο τύπος στην Ευρώπη θα κάνει θαύματα, αλλά η θεωρία κάποιες φορές απέχει από την πράξη.

Προτάθηκε στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2014.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Η πρόταση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στον Ντιλέινι