Δεν βγαίνει νόημα με τον Κλάους...

Ο Στέλιος Γρηγοριάδης δεν αποδίδει αποκλειστικά στον Ρανιέρι την ευθύνη για την ήττα από τη Ρουμανία, αλλά επισημαίνει τις επιλογές του που ξένισαν και στέκεται ιδιαίτερα στον ακατανόητο παραγκωνισμό του Αθανασιάδη.

08 ΣΕΠ 2014

Δεν θα σπεύσω να φορτώσω την ευθύνη για την κακή εμφάνιση της Εθνικής και την ήττα από τη Ρουμανία αποκλειστικά στον Κλαούντιο Ρανιέρι, γιατί πιστεύω ότι θα ήταν ανοησία. Ξένισαν, βέβαια, κάποιες από τις επιλογές του Ιταλού τεχνικού, ωστόσο η βασική αιτία του "πατατράκ" στο άδειο "Γ. Καραισκάκης" πιστεύω πως ήταν η ανετοιμότητα της πλειονότητας των διεθνών.

Από την άλλη πλευρά, δεδομένης της ανετοιμότητας, ανήκω σ’ εκείνους που δεν μπορούν να εξηγήσουν κάποιες συγκεκριμένες επιλογές του. Πιο ανέτοιμοι απ’ όλους ήταν ο Μήτρογλου και ο Σαμαράς. Έπαιξαν, όμως, και οι δύο στην αρχική ενδεκάδα. Κι όταν αποφάσισε ο Ιταλός να "φορτώσει" την επίθεση, προτίμησε τον Διαμαντάκο, με δυο εμφανίσεις όλες κι όλες στον Ολυμπιακό και διατήρησε στον αγωνιστικό χώρο τον Μήτρογλου, "ξεχνώντας" στον πάγκο τον Αθανασιάδη, που, με το "καλημέρα" στη νέα αγωνιστική περίοδο, έδειξε ότι βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Προσθέτω και τη χρησιμοποίηση του Μάνταλου, που πήρε ξαφνικά το βάπτισμα του πυρός σε επίσημο και κρίσιμο ματς, χωρίς να μπω στη διαδικασία να καταλάβω πώς τόσο καιρό δεν ήταν χρήσιμος στην Εθνική, αλλά έγινε απαραίτητος από τη στιγμή που πήρε μεταγραφή για την ΑΕΚ...

Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι επιθετικοί μας "εξαφανίστηκαν", δεδομένης της αδυναμίας των χαφ να οργανώσουν ορθόδοξα το παιχνίδι, απέναντι στην καλά στημένη και καλά οργανωμένη ρουμάνικη άμυνα. Το πρόβλημα νομίζω βρισκόταν στη μεσαία γραμμή, από την οποία έλειπε ο παίκτης – ηγέτης, που θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες, όπως έλειπε και η φρεσκάδα εξαιτίας ίσως της εποχής. Φοβάμαι πως όποιοι και να έπαιζαν, μικρή διαφορά θα είχε και η εικόνα της Εθνικής μας θα ήταν πάνω – κάτω η ίδια.

Αν τον καλείς, τον βάζεις

Ωστόσο, όταν βρίσκεσαι πίσω στο σκορ από νωρίς, όταν ξέρεις ότι δεν μπορείς εύκολα να δημιουργήσεις ευκαιρίες και όταν δεν υπάρχει ο κόσμος, που, με τον παλμό του, μπορεί να σε ωθήσει, παίκτες που μπορούν με το τίποτε και από το πουθενά να σκοράρουν, είναι απαραίτητοι. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι το μεγαλύτερο λάθος του Ρανιέρι ήταν η μη χρησιμοποίηση του Αθανασιάδη.

Καλώς έριξε στη μάχη τον Κονέ και τον Χριστοδουλόπουλο, με την ελπίδα ότι η ομάδα θα γίνει πιο δημιουργική, κακώς, όμως, επέμεινε στον βαρύ και ασήκωτο Μήτρογλου, που, αυτήν τη στιγμή, απέχει πολύ από τον Κλάους. Έναν παίκτη μανούλα στο σκοράρισμα με τη μία, τόσο στο χαμηλό, όσο και στο ψηλό παιχνίδι. Και έναν παίκτη, που, χάρη στην επιμονή του Άγγελου Αναστασιάδη, δείχνει φέτος ότι μπορεί άνετα να κάνει δουλειές, όπως η σωστή τροφοδότηση, για τις οποίες όσοι δεν μπορούσαν να δουν τα προσόντα του, τον θεωρούσαν ανίκανο.

Έχω την εντύπωση ότι ο Αθανασιάδης είναι ο παίκτης, που είτε τον χρειάζεσαι και τον χρησιμοποιείς είτε δεν τον χρειάζεσαι και δεν τον καλείς καθόλου. Όταν τον καλείς, σημαίνει ότι ποντάρεις στα ειδικά προσόντα του. Κι όταν δεν νιώθεις την ανάγκη να ποντάρεις σ’ αυτά τα ειδικά προσόντα, ακόμη και όταν χάνεις ένα παιχνίδι μέσα στην έδρα σου, ε τότε εξηγήστε μου εσείς για ποιον λόγο κλήθηκε στην αποστολή ο Κλάους. Δεν βγαίνει νόημα...

Έχουν να δώσουν ακόμα κι οι "γέροι"

Ελπίζω ότι ο έμπειρος Ρανιέρι σύντομα θα σχηματίσει προσωπική άποψη για την αξία, τις ικανότητες και τον βαθμό ετοιμότητας όλων των διεθνών. Είναι φυσιολογικό να κάνει λάθη στις αξιολογήσεις του την πρώτη εβδομάδα της θητείας του στον πάγκο της Εθνικής, αλλά είναι και απαραίτητο να αντιληφθεί ότι οι αρετές των ποδοσφαιριστών δεν βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με τη λάμψη του συλλόγου στον οποίο ανήκουν.

Κι αν θέλετε και μία άλλη προσωπική άποψη, τα άλογα δεν τα σκοτώνουν πριν γεράσουν. Παίκτες όπως ο Κατσουράνης, ακόμη και ο Τζιόλης, έχουν ακόμα να δώσουν κι ας είναι κι αυτοί ανέτοιμοι. Η στόφα του μαχητή και του νικητή δεν χρειάζεται προετοιμασία...