Ο Αναστασιάδης, οι φωτοβολίδες και ο Αρετόπουλος

Σε μία πρώτη ανάγνωση του πρώτου 15λεπτου, το ντέρμπι θύμιζε σε πολλά αυτό του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό πριν λίγο καιρό. Ακόμα και στην επιλογή του Μίτσελ να βάλει στην ενδεκάδα τον Αυλωνίτη. Μόνο που σε σχέση με εκείνο, αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός, με την πάροδο του χρόνου, πατούσε πολύ καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο, απλωνόταν και έπαιζε σωστά το passing game, ενώ έδειχνε ότι μπορεί να βγάλει φάσεις με μεγαλύτερη ευκολία απ' ότι στο ντέρμπι με τον "αιώνιο" αντίπαλο. Έδειχνε, αλλά δεν το έκανε (με εξαίρεση το σουτ του Μιλιβόγεβιτς στο 21').

Η συνέχεια ήταν διαφορετική γιατί ο ΠΑΟΚ, σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, βγήκε μπροστά, έκανε αισθητή την παρουσία του στην εστία του Ρομπέρτο και απείλησε. Το έκανε όταν κατάλαβε το κενό στα δεξιά της άμυνας του Ολυμπιακού εξ ου ο μονόπλευρος, αλλά αποτελεσματικός τρόπος παιχνιδιού του. Σε αυτό το διάστημα που ο Δικέφαλος βγήκε μπροστά και κέρδισε κάποιες ανάσες, φανέρωσε για μία ακόμη φορά τα αμυντικά προβλήματα των Πειραιωτών που σου έδιναν την αίσθηση ότι δεν είχε σιγουριά όταν η μπάλα βρίσκεται στον αντίπαλο και ρέει το άγχος στο αίμα τους.

Ουσιαστικά το ντέρμπι διαφοροποιήθηκε όταν η ανασταλτική παρουσία του ΠΑΟΚ βελτιώθηκε και άρχισε να κλέβει μπάλες στο κέντρο, κυνηγώντας τις αντεπιθέσεις. Ειδικά όταν άρχισε να παίζει το καλό του χρονικό διάστημα (αυτό που έχει σε κάθε ματς την εφετινή σεζόν). Αυτό που του έδωσε το 0-1 σε ένα ρεσιτάλ παιχνιδιού από τους φιλοξενούμενους και ένα εύκολο γκολ από τον Αθανασιάδη.

Το θετικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι έκλεισε το πρώτο ημίχρονο με την ισοφάριση διώχνοντας τις σκιές του 0-1. Το εκπληκτικό γκολ του Φουστέρ ήταν η δικαιοσύνη του αγώνα στο πρώτο μέρος, αφού βάσει γενικότερης εικόνας και ευκαιριών η ισοπαλία είναι το αποτέλεσμα που δεν αφήνει γκρίνιες από καμία πλευρά. Το χρονικό διάστημα είναι αυτό που σηκώνει γκρίνια, γιατί θεωρητικά οι φιλοξενούμενοι θα μπορούσαν να πάνε στα αποδυτήρια με το υπέρ τους σκορ και την ψυχολογία.

Αυτή η κουβέντα, βέβαια, πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων στα πρώτα λεπτά του β' ημιχρόνου με την γκολάρα του Περέιρα, η οποία ουσιαστικά διαμόρφωσε την εικόνα του υπόλοιπου αγώνα μέχρι τη λήξη. Σε συνδυασμό με την κίνηση του Αναστασιάδη να περάσει στο ματς τον Παπαδόπουλο και να βάλει full back Αναστασιάδη και Σαλπιγγίδη σε ένα ιδιόμορφο 3-6-1, το ματς απέκτησε τεράστιο ενδιαφέρον όχι μόνο λόγω του 1-2, αλλά και για το τι θα γεννήσει η συνέχειά του.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο ΠΑΟΚ διαχειρίστηκε σχεδόν άψογα το ματς απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που είχε τη θηλιά στο λαιμό του προσπαθώντας να πάρει τουλάχιστον την ισοπαλία και να γλυκάνει κάπως τις εντυπώσεις. Δεν το κατάφερε γιατί βρήκε απέναντί του μια ομάδα που του έβαλε δύσκολα και του άπλωσε στο χορτάρι κάθε αγωνιστική αδυναμία του.

Το 1-2 μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ο ΠΑΟΚ πήρε ένα σπουδαίο διπλό, αλλά ΔΕΝ ΠΗΡΕ το πρωτάθλημα. Το +5 είναι ένα σημαντικό "μαξιλαράκι", αλλά το πρωτάθλημα είναι μαραθώνιος και στον μαραθώνιο σημασία έχει η διάρκεια. Ο Δικέφαλος, ωστόσο, απέκτησε ψυχολογία, θάρρος και δύναμη για να αντιμετωπίσει τη δύσκολη συνέχεια. Καλό είναι να αποκτήσει και κανά παίκτη τον Γενάρη, κ. Σαββίδη.

Οσον αφορά στον Ολυμπιακό, η ήττα είναι πολλαπλή. Το +5 είναι το λιγότερο. Αυτό που πλήγωσε τους ερυθρόλευκους ήταν το παρατεταμένο "ου" που ακούστηκε μετά το τέλος του αγώνα. Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να καλύψει τη διαφορά, αλλά πρέπει να φέρει πίσω στο γήπεδο τον κόσμο του και να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη τους. Ο,τι έχτισε στην αρχή της χρονιάς με νίκες όπως αυτές κόντρα σε Ατλέτικο και Γιουβέντους και προσδοκίες για κάτι μεγάλο, τα γκρέμισε στα τελευταία παιχνίδια και δη στο ντέρμπι της Κυριακής. Στο χέρι του είναι η αλλαγή κλίματος.

Και δύο λόγια για τη διαιτησία: την επόμενη φορά που κάποιος διαιτητής διατάξει τον τερματοφύλακα να πάει στην εστία του, που θυμίζει εμπόλεμη ζώνη από τα αντικείμενα και τις φωτοβολίδες, για να αρχίσει ντε και καλά το ματς, ας τον πάρει από το χέρι ο γκολκίπερ και να πάνε μαζί εκεί. Να δει και αυτός τη γλύκα. Ελεος πια με τους μάγκες διαιτητές που θέλουν τους παίκτες κομάντο! Αυτοί πρέπει πρώτα απ' όλους να τους προστατέψουν. Ναι, παντού γίνονται αυτά που έζησε ο Γλύκος. Το ξέρω. Οπως ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί Αρετόπουλοι...

ΥΓ: Αποθεωτική εμφάνιση από τον Αλέξανδρο Τζιόλη. Είχε την πιο δύσκολη δουλειά (στόπερ και να κουβαλά μπάλα) και τα έβγαλε εις πέρας σχεδόν άριστα. Κάλυψε κάθε απουσία του ΠΑΟΚ και κάθε αδυναμία του, δικαιώνοντας τον Αγγελο Αναστασιάδη σε όλα και δη στην εμπιστοσύνη που του έχει δείξει εφέτος, αρχίζοντας κάθε φορά από αυτόν την ενδεκάδα.