Αδίκησε τον εαυτό του, αλλά δεν αυτοκτόνησε

Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για όσα άφησε η αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τη Μπριζ, τα λάθη που δεν πλήρωσε και ο Εσιέν που χρειάζεται.

28 ΙΟΥΛ 2015

Αν κάτι έμεινε από το πρώτο ημίχρονο στη Λεωφόρο είναι η ατάκα του Γιάννη Αναστασίου που χρησιμοποίησε πολλάκις την περσινή σεζόν: "Αδικήσαμε τους εαυτούς μας". Αν δούμε με καθαρό μυαλό τα πρώτα 45 λεπτά του αγώνα, το δεδομένο είναι ότι οι "πράσινοι" δεν είχαν μεγαθήριο απέναντί τους, αλλά είχαν μία ομάδα με ξεκάθαρο πλάνο μπροστά και εξίσου ξεκάθαρα προβλήματα πίσω.

Δεν ήταν πιεστική η άμυνα. Ίσα-ίσα. Όταν ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να την απειλήσει με ορθολογικό τρόπο, άπλωσε στο γήπεδο τα μειονεκτήματά της. Μπροστά, όμως, είχε πλάνο κι αυτό ήταν να ανοίξει την άμυνα των γηπεδούχων. Το κατάφερε ουκ ολίγες φορές σε φάσεις που οι αμυντικοί έφευγαν από τη θέση τους και άφηναν μόνο κι έρημο τον Κοτσόλη. Δεν είναι τόσο το 0-1 όσο άλλες φάσεις που φάνηκε ο τρόπος που κατάφερναν να κάνουν άνω-κάτω την αντίπαλη άμυνα.

Θύμισε... Καλιτζάκη

Αυτό ο Παναθηναϊκός δεν το είχε. Κι αυτός απέναντί του βρήκε μια προβληματική άμυνα, αλλά πρωτίστως είχε να λύσει τα δικά του θέματα και μετά να μπει στη νοοτροπία της αναμέτρησης. Η επιλογή του Ατζαγκούν αντί του Λαγού ήταν λάθος στο αμυντικό κομμάτι. Οι κούρσες του Πράνιτς από τα αριστερά άφηναν κενά, ενώ ο Βέμερ έδειξε ότι μάλλον δεν είναι αυτό που θα περίμενε ο Παναθηναϊκός για την άμυνά του.

Ευτυχώς υπήρχε ο Νίνης που με την πάροδο του χρόνου άρχισε να παίρνει πάνω του την ομάδα και να κάνει ό,τι έκανε επιτυχημένα στα περσινά πλέι οφ. Να συνεργάζεται με τον Μπεργκ. Το 1-1 ήταν αυτό ακριβώς και μάλιστα ήρθε στο καλύτερο σημείο, αφού νωρίτερα ο Σουηδός είχε χάσει το πέναλτι και θα ήταν ερωτηματικό η παρουσία του στο υπόλοιπο του ματς.

Με αυτά και με αυτά οι "πράσινοι" θα μπορούσαν να πάνε στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα με χαμόγελο που ήταν μέσα στο παιχνίδι. Η αποβολή του Σάντσεθ, όμως, ήταν πλήγμα για έναν Παναθηναϊκό που ήταν αναγκασμένος να περιορίσει το παθητικό στο ένα γκολ για να διεκδικήσει την πρόκριση. Δεν ξέρω αν ήταν δίκαιη η αποβολή -ήταν πάντως κάτι πρωτόγνωρο να βλέπεις τον διαιτητή να αλλάζει γνώμη- αλλά σίγουρα η φάση θύμισε Καλιτζάκη στα... καλά του, με τον Ισπανό να κάνει επικίνδυνο τάκλιν σε χώρο που δεν ήταν στην αρμοδιότητά του. Το οξύμωρο, βέβαια, είναι ότι ο Ισπανός δεν είναι από τους παίκτες που "κυνηγούν" την αποβολή με τον τρόπο παιχνιδιού τους και δεν είναι ιδιαίτερα... λάτρης των τάκλιν. Ισως στην προκειμένη περίπτωση να προσπαθούσε να μαζέψει τα... ασυμμάζευτα που έβλεπε μέχρι το σημείο της κόκκινης.

Στο δεύτερο μέρος ο Αναστασίου κράτησε στο ματς τον Καρέλη, ποντάροντας ίσως στην ταχύτητά του για τις αντεπιθέσεις, ενώ έβγαλε τους Ατζαγκούν και Νίνη για να περάσει Λαγό και Τριανταφυλλόπουλο. Αν η πρώτη αλλαγή ήταν δικαιολογημένη, η δεύτερη ανήκει στη σφαίρα του παραλόγου και αποδείχθηκε στη ροή του αγώνα όταν ο Έλληνας αμυντικός έκανε αβίαστα λάθη και έχανε μονομαχίες.

Η Μπριζ έδειξε να κερδίζει τη μάχη μέχρι να έρθει η φάση του ανόητου πέναλτι που κάνουν οι Βέλγοι. Ο Καρέλης ευστοχεί και ο Παναθηναϊκός αλλάζει εικόνα και κάνει -με παίκτη λιγότερο και ολίγον αλλοπρόσαλλη ενδεκάδα- ό,τι δεν έκανε στα προηγούμενα λεπτά. Καθαρό μυαλό, ελαχιστοποίηση των λαθών, παίκτες που δεν ήταν στα καλύτερά τους να βελτιώνονται και ο κόσμος να δίνει ώθηση και δύναμη στην ομάδα την ώρα που οι δυνάμεις είχαν εγκαταλείψει.

Ένας Εσιέν του λείπει

Συμπερασματικά: Ο Παναθηναϊκός αδίκησε τον εαυτό του, αλλά δεν αυτοκτόνησε. Η Μπριζ δεν είναι φόβητρο, απλά προσπάθησε με έξυπνο τρόπο να καλύψει τα δικά της κενά (κάτι που δεν έκαναν οι "πράσινοι" μέχρι το 2-1) και πλέον δείχνει περισσότερο τρωτή από ποτέ για τον απλούστατο λόγο πως στη ρεβάνς θα κληθεί να ανοιχτεί για το γκολ και θα δώσει τη δυνατότητα στην ελληνική ομάδα να τη "χτυπήσει".

Αν κάτι πρέπει να κρατήσει ο Παναθηναϊκός και δη ο Γιάννης Αναστασίου είναι η εμφάνιση μετά το γκολ του Καρέλη. Λειτούργησαν πολλά σε ικανοποιητικό βαθμό, άπαντες έβγαλαν πάθος και παρά τις δυσκολίες που προέκυψαν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

Οσον αφορά τη γενικότερη εντύπωση που άφησαν οι "πράσινοι" και την ανησυχία για το μέλλον, το καλό για τον Αναστασίου είναι ότι έχει χρόνο μπροστά του να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αλλά την ίδια ώρα πρέπει να μάθει να ζει -τουλάχιστον τούτη τη χρονική περίοδο- με αυτά με στόχο να πάρει την πρόκριση στα πλέι οφ.

Για επιμύθιο, ας σταθούμε σε αυτό: τα περισσότερα προβλήματα του Παναθηναϊκού που έχουν ως αντίκτυπο την άμυνα, προέρχονται από τη μεσαία γραμμή. Εκ των υστέρων η επιλογή Κουτρουμπή ήταν λανθασμένη και προφανώς στη ρεβάνς θα δούμε τον Λαγό εκεί. Το σίγουρο είναι ότι όταν οι "πράσινοι" ενισχυθούν με τον έτοιμο Εσιέν πολλά από τα προβλήματα θα λυθούν. Τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση υπάρχει "plan B"...