Αλήθειες και ψέματα για τον χαμένο τελικό
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος αναλύει τα αίτια του χαμένου τελικού.
Τροφή για σκέψη και ευκαιρία για χρήσιμα συμπεράσματα αποτελεί ο χαμένος τελικός του Κυπέλλου για τον Ολυμπιακό. Από το τελευταίο σφύριγμα του Σιδηρόπουλου έχουν γραφτεί πολλά κι έχουν ακουστεί ακόμη περισσότερα. Ο Μάρκο Σίλβα δέχθηκε αρκετά από τα βέλη της κριτικής, κυρίως λόγω των επιλογών του κι όχι τόσο λόγω της συνολικής απόδοσης, εκεί που κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να αναζητηθεί η ρίζα του κακού.
Οι Ερυθρόλευκοι δεν ήταν έτοιμοι γι’ αυτό το παιχνίδι κι αυτό ήταν γνωστό στους παροικούντες του Ρέντη, αλλά και στους ρεπόρτερ καθώς μεταφέρθηκε σε όλους τους τόνους τις τελευταίες ημέρες. Είναι πολύ δύσκολο για έναν προπονητή όσο ικανός ή καταφερτζής κι αν είναι να πείσει τους παίκτες του να μείνουν συγκεντρωμένοι όταν έχουν να παίξουν έναν μήνα και δεν ξέρουν καν όχι μόνο το «πότε», αλλά και το «αν» θα παίξουν το ματς που εκκρεμεί.
Όταν η απόδοση μιας ομάδας και τον παικτών της σε ομαδικό επίπεδο βρίσκεται συνολικά κάτω του μετρίου, είναι ξεκάθαρο πως ουδείς βρισκόταν στο επιθυμητό επίπεδο. Κι επειδή κάποιοι προσεγγίζοντας απλοϊκά το θέμα θα πουν «τόσα λεφτά παίρνουν ας κόψουν το λαιμό τους», να τους θυμίσουμε ότι μιλάμε για ανθρώπους κι όχι μηχανές να πατάς το κουμπί και να παίζουν.
Οι ευθύνες του Σίλβα
Αν κάπου έχει ευθύνες ο Μάρκο Σίλβα αυτές πρέπει να αναζητηθούν σε δύο τομείς. Πρώτον στον τρόπο που προσέγγισε το παιχνίδι, έχοντας –πρώτος απ’ όλους στο μυαλό του- ότι η ομάδα του προέρχεται από αδράνεια ενός μήνα και δεύτερον στις επιλογές του αναφορικά με την ενδεκάδα, αλλά και με τις αλλαγές.
Ξεκινώντας από το τέλος από τη στιγμή που όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ ο Μπράουν Ιντέγε είχε ακόμη ενοχλήσεις στο πέλμα και δεν ήταν έτοιμος για 90 λεπτά, τα χέρια του Πορτογάλου ήταν δεμένα. Αναγκαστικά έπαιξε με τον Πουλίδο στην κορυφή της επίθεσης και ουσιαστικά είχε έναν παίκτη λιγότερο, μιας και ο Μεξικανός δύσκολα μπορεί να διασπάσει μια άμυνα με κοντινές αποστάσεις, αν δεν έχει δίπλα του το ανάλογο στήριγμα.
Μια άλλη απόφασή του που έχει σηκώσει ήδη συζήτηση, αφορά τον Εστέμπαν Καμπιάσο. Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι ο πολύπειρος Αργεντίνος δεν ήταν στα καλύτερά του τελευταία. Κάποιοι το πάνε ακόμη πιο μακριά και λένε ότι είχε βάλει και 2-3 παραπανίσια κιλά από το τελευταίο επίσημο ματς μέχρι τώρα. Δεν τον έχω ζυγίσει για να ξέρω αν είναι αλήθεια ή ψέματα. Εκείνο που ξέρω είναι πως με τον Καμπιάσο στην ενδεκάδα ο Ολυμπιακός καθάρισε τα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ (Κύπελλο) και με τον Παναθηναϊκό (πρωτάθλημα). Με τον 35χρονο χαφ, μάλιστα, να σκοράρει και επαναφέρει την ομάδα του στο παιχνίδι και να την σπρώχνει στην τελική επικράτηση.
Ένα στοιχείο που δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς έχει να κάνει με το ό,τι σε όλα τα σοβαρά παιχνίδια που έδωσε ο Ολυμπιακός το τελευταίο δίμηνο βρέθηκε να κυνηγάει το σκορ. Δεν αναφέρομαι στο ματς πρωταθλήματος με την ΑΕΚ που έγινε στις 13 Φλεβάρη. Στέκομαι κυρίως στο ντέρμπι με τον ΠΑΟ του «Καραϊσκάκη», έναν μήνα αργότερα (13/3) που οι Ερυθρόλευκοι βρέθηκαν πίσω στο σκορ από το 3ο λεπτό (Μπέργκ), αλλά και στο ματς Κυπέλλου της Τούμπας δέκα ημέρες νωρίτερα. Πάλι δέχθηκαν γκολ από τα αποδυτήρια (Μακ στο 9’). Όπως και χθες με τον Μάνταλο στο 1-0, τα τρία γκολ σημειώθηκαν από πάσα στην πλάτη της άμυνας και «σπάσιμο» του οφσάιντ.
Αυτός είναι ένας τομέας που καταδεικνύει όχι μόνο μια συγκεκριμένη αδυναμία, αλλά και την έλλειψη συγκέντρωσης της αμυντικής τετράδας. Χθες ο Βάργκας έβγαλε την μπαλιά με όλη του την άνεση και ο Μάνταλος έκοψε την κόκκινη άμυνα σαν το μαχαίρι το βούτυρο για να βγει φάτσα με τον Ρομπέρτο.
ΛΑΘΟΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Το ακόμη πιο σημαντικό ζητούμενο, ωστόσο, για την ήττα του Ολυμπιακού στον τελικό είναι η λάθος προσέγγιση του παιχνιδιού. Ο Μάρκο Σίλβα ξέρει ότι η ομάδα του δεν βρίσκεται σε ικανοποιητικό βαθμό από πλευράς έντασης, συνοχής και ρυθμού. Για να φτάσει στη νίκη, λοιπόν, θα έπρεπε να παίξει πιο έξυπνα και πιο ρεαλιστικά. Δεν χρειαζόταν να έχει όλη την ώρα τη μπάλα στα πόδια της και να την γυρίζει. Θα μπορούσε να δώσει λίγα μέτρα στην ΑΕΚ προκειμένου να τη βγάλει από το καβούκι της και να επιδιώξει να εκμεταλλευθεί τους κενούς χώρους. Αυτό που έκαναν δηλαδή οι Κιτρινόμαυροι και κατάφεραν σε δύο κατεβασιές να βάλουν δύο γκολ!
Συμπαθάτε με, αλλά δεν συμφωνώ με όσους αποθεώνουν τον Στέλιο Μανωλά για το κοουτσάρισμά του. Χωρίς την παραμικρή διάθεση να τον αδικήσω ή να μην του αποδώσω τα εύσημα, ο υπηρεσιακός τεχνικός της Ένωσης έκανε το αυτονόητο. Ως άλλος Πογέτ παρέταξε την ομάδα του με δύο ζώνες άμυνας, κοντινές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, ζήτησε απ’ όλους να γυρίζουν και να μαρκάρουν πίσω από τη μπάλα και να ψάξουν την κόντρα.
Αν εξαιρέσει κανείς το σκυλίσιο μαρκάρισμα όλων των παικτών της ΑΕΚ, το οποίο τους έδωσε τη δυνατότητα να κερδίσουν κόντρες και να ξεκινήσουν αντεπιθέσεις, τη μπάλα δεν την κράτησαν, δεν την κυκλοφόρησαν. Στην πίεση του Ολυμπιακού ψηλά επέλεξαν το γνωστό σύστημα «ματσούκι» ψάχνοντας τον Τζιμπούρ με βαθιές μπαλιές από το κέντρο της άμυνας. Απλά πράγματα, αλλά κι αποτελεσματικά όταν ο αντίπαλος ξεχνά να ανταποκριθεί στα αυτονόητα.
ΖΕΪΜΠΕΚΙΕΣ
Δεν είναι τυχαίο ότι στη μία επίσκεψη της ΑΕΚ στην περιοχή του Ρομπέρτο πριν από το 1-0, έγιναν τρεις διαδοχικές «ζεμπεκιές» που κατέληξαν σε κόρνερ. Δηλαδή οι αμυντικοί του Ολυμπιακού πέρα από τις όποιες λάθος τοποθετήσεις δεν είχαν και καθαρό μυαλό.
Όχι πως στην επίθεση πήγαν καλύτερα. Με τον Φορτούνη εκτός κλίματος, τον Ερνάνι αλλού γι’ αλλού και τον Φουστέρ να μη φαίνεται, τι να περιμένεις επιθετικά όταν και ο σέντερ φορ γίνεται μια μπουκιά ανάμεσα στα αντίπαλα στόπερ; Ο Νταβίντ, άλλωστε, τα περισσότερα γκολ του τα έχει πετύχει ερχόμενος από πίσω και σε διαστήματα που η ομάδα του πιέζει ασφυκτικά τον αντίπαλο με ένταση και υψηλό ρυθμό.
Στο διάστημα του δευτέρου ημιχρόνου όταν ο Μάρκο Σίλβα αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα και να κάνει το ματς ροντέο, το μόνο που κατάφερε ο Ολυμπιακός ήταν να μειώσει. Μέχρι τώρα να έπαιζαν χημεία δεν θα έβρισκαν οι πρωταθλητές, αλλά αν κατάφερναν να ισοφαρίσουν, έστω και κατά λάθος, θα έπαιρναν πιθανότατα και την κούπα…
Σε ό,τι αφορά την επόμενη μέρα και μόνο το γεγονός ότι οι περισσότεροι είχαν προγραμματίσει να «πετάξουν» από τα ξημερώματα δείχνει και την όρεξη με την οποία αντιμετώπισαν τον χθεσινό τελικό. Ούτε το έξτρα πριμ που τους είχε τάξει μέρες τώρα η διοίκηση ήταν ικανό να τους δώσει επιπλέον κίνητρο.
Αναμένονται εξελίξεις
Από την άλλη πλευρά, η απώλεια του τελικού και ο τρόπος που χάθηκε το νταμπλ ενδεχομένως να διευκολύνει και τις επόμενες κινήσεις. Από σήμερα αναμένονται εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα αρχής γενομένης από τα συμβόλαια που λήγουν. Εδώ και μέρες γνωρίζαμε ότι πλην του Φουστέρ μάλλον δεν θα ανανεωθεί άλλο συμβόλαιο (Καμπιάσο, Ερνάνι, Σαλίνο). Το αν θα αλλάξει κάτι θα το μάθουμε τις επόμενες ημέρες, αλλά αν υπολογίσουμε ότι ο Καμπιάσο δεν έπαιξε χθες ούτε λεπτό, μάλλον δείχνει και τι θα ακολουθήσει…
Εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνάμε, είναι ότι η προετοιμασία ξεκινά στις 20 Ιουνίου, άρα σε αυτό το διάστημα θα πρέπει να περιμένουμε και τουλάχιστον τρεις μεταγραφές, ίσως και περισσότερες. Αν μη τι άλλο και παρά την απώλεια του Κυπέλλου, ο Ολυμπιακός οφείλει να επενδύσει στα καλά της φετινής σεζόν που δεν ήταν λίγα και να γίνει ακόμη πιο ισχυρός. Και για να προχωρήσει στην Ευρώπη, αλλά και για να παραμένει δυνατός εντός των συνόρων, ώστε να δώσει και τις ανάλογες απαντήσεις στα στόματα που άνοιξαν…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
.jpg)
