Άξιοι της μοίρας τους

Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για μία ακόμη απογοητευτική ευρωπαϊκή βραδιά του Ολυμπιακού, το επιπόλαιο παιχνίδι του και τον αποκλεισμό-σοκ.

26 ΦΕΒ 2016

Αυτή τη φορά η... μπίλια δεν κάθισε το κόκκινο. Ο Ολυμπιακός όπως και στις Βρυξέλλες έτσι και χθες έδωσε δικαιώματα στην Άντερλεχτ και τελικά το πλήρωσε έστω κι αν χρειάστηκε να φτάσουμε στην παράταση. Μετά από 120 λεπτά που προκάλεσαν έντονα συναισθήματα, η βενζίνη στο ντεπόζιτο των «ερυθρολεύκων» δεν ήταν αρκετή για να φτάσουν στο τέλος της διαδρομής.

Μπήκαν με το γκάζι πατημένο στο τερέν, επιχείρησαν να πνίξουν τους Βέλγους, βρήκαν απέναντί τους έναν εκπληκτικό τερματοφύλακα που είπε stop όσες φορές χρειάστηκε. Το γκολ ήρθε τελικά από τα 11 βήματα, αλλά δεν έφτανε για την πρόκριση, όπως δεν έφτασαν και οι ιδέες των παικτών πάνω στο χορτάρι και του Μάρκο Σίλβα από τον πάγκο.

Δεν είχαν καθαρό μυαλό

Σε μια αναμέτρηση που πέρασε από χίλια-μύρια κύματα οι παίκτες της Άντερλεχτ ήταν νικητές στις λεπτομέρειες και πανηγύρισαν την πρόκριση μπροστά σε 30.000 φίλους του Ολυμπιακού που δεν σταμάτησαν να φωνάζουν και να ενισχύουν την ομάδα τους μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Οι «ερυθρόλευκοι» πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις, «μάτωσαν» για την πρόκριση, αλλά τους έλειψε το βασικότερο συστατικό για την επιτυχία. Το καθαρό μυαλό. Όσο περνούσε η ώρα παρασύρθηκαν από το ρυθμό των Βέλγων, έμειναν και από δυνάμεις, με αποτέλεσμα να φτάσουν στην πηγή, αλλά το νερό το ήπιαν οι παίκτες της Άντερλεχτ, οι οποίοι, μάλιστα, έφυγαν και νικητές από το Φάληρο.

Είναι κρίμα κι άδικο να προσπαθεί τόσο πολύ μια ομάδα σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και τελικά να χάνει τα πάντα επειδή δεν ήταν εύστοχη στις δικές της καλές στιγμές, αλλά κι επειδή το 1-1 ήταν περισσότερο αυτογκόλ! Έγιναν διαδοχικά και παιδιάστικα λάθη από τον Ρομπέρτο και τους αμυντικούς του για να σκοράρει ο Ατσεαμπόνγκ από την κλειστή γωνία και να κάνει το όνειρο, εφιάλτη.

Μετά από ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να έχει εντελώς διαφορετική εξέλιξη, οι Βέλγοι ήταν αυτοί που πανηγύρισαν την πρόκριση και επειδή στάθηκαν πιο τυχεροί, αλλά κι επειδή ήταν πιο συνεπείς στο πλάνο τους. Ό,τι μπορούσαν το έπαιξαν όσο καλύτερα γινόταν από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό και τελικά δικαιώθηκαν έστω και στο «κορώνα ή γράμματα».

Η μπάλα είναι πόρνη

Όταν μια ομάδα δημιουργεί σε δύο παιχνίδια περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες και δεν μπορεί να σημειώσει περισσότερα από ένα γκολ, τότε είναι άξια της μοίρας της. Ιδιαίτερα όταν στο γκολ της ισοφάρισης βάζει τα χέρια της και βγάζει τα μάτια της. Η μπάλα είναι… πόρνη, αλλά όταν δεν κάνεις γκολ τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται, δίνεις δικαιώματα.

Από τη στιγμή που δεν μπορείς να σκοράρεις σε καθαρές ευκαιρίες και στα δύο ματς με κορυφαίες αυτές του Μπράουν Ιντέγε και δίνεις δικαιώματα για να δεχθείς ένα τέρμα «παιδικής χαράς», δεν σου φταίει κανείς άλλος παρά μόνο ο εαυτός σου…

Στο αγωνιστικό σκέλος, δικαιώθηκαν όσοι πίστευαν ότι ο Μάρκο Σίλβα ετοίμαζε εκπλήξεις γι’ αυτό και δεν είχε αφήσει να φανεί τίποτα σχετικά με την ενδεκάδα τις προηγούμενες ημέρες. Δύο ήταν οι επιλογές του που προκάλεσαν αίσθηση, η μία περισσότερο και η άλλη λιγότερο. Κάποιοι περίμεναν ότι έχει πιθανότητες να ξεκινήσει ο πολύπειρος Εστέμπαν Καμπιάσο, για να αποτελέσει το «ρυθμιστή» στο χώρο της μεσαίας γραμμής απέναντι σε μια άναρχη ομάδα. Ο «Κούτσου», άλλωστε, είναι ένας «μικρός» προπονητής πάνω στο χορτάρι και σε αυτό το παιχνίδι η παρουσία του κρίθηκε απαραίτητη μετά την επιτυχημένη πρόβα της Κυριακής με τον Ατρόμητο.

Εκείνο που κανείς, πλην του προπονητή και των συνεργατών του, δεν περίμενε ήταν η ταυτόχρονη παρουσία του Ιντέγε και του Πουλίδο στο αρχικό σχήμα. Οι δύο παίκτες βρέθηκαν μαζί στα τελευταία λεπτά του αγώνα των Βρυξελλών, αλλά και για ένα διάστημα του πρόσφατου αγώνα πρωταθλήματος. Ήθελε περισσότερη ταχύτητα μπροστά ο Πορτογάλος και προτίμησε τη σπιρτάδα του Μεξικανού, αλλά και περισσότερα πόδια να πατούν στην αντίπαλη περιοχή. Αυτό το κριτήριο μέτρησε και για τον Καμπιάσο.

Είναι γεγονός ότι ο Αργεντινός διεθνής φάνηκε απαραίτητος σε ένα παιχνίδι που από το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή εξελίχθηκε σε ροντέο. Η μπάλα άλλαζε πόδια με κινηματογραφική ταχύτητα, σε κάθε προσωπική μονομαχία έπεφτε ξύλο ατελείωτο και κάπου εκεί στη μέση της φασαρίας ο αγέρωχος Εστέμπαν με κρύο αίμα να κατευθύνει, να καθοδηγεί, να δίνει το ρυθμό.

Ο Σίλβα το... τερμάτισε!

Ο Μάρκο Σίλβα δεν τοποθέτησε απλά την ομάδα του με επιθετικούς προσανατολισμούς στο παιχνίδι. Το τερμάτισε! Με τον Ομάρ να παίζει δεξιός εξτρέμ πάνω στη γραμμή και στην ευθεία με Πουλίδο, Ντουρμάζ, Ιντέγε! Κάθε φορά που παίκτης του Ολυμπιακού είχε τη μπάλα στα πόδια του το σύστημα μετατρεπόταν αυτόματα σε 3-3-4, σε όλο το πλάτος της επίθεσης.

Με αυτό τον τρόπο ήθελε να ανοίξει την αμυντική διάταξη των Βέλγων, με αρκετό ρίσκο είναι η αλήθεια, καθώς κάθε φορά που χανόταν η μπάλα όλα κρίνονταν σε μια κλωστή. Αν προλάβαινε παίκτης του Ολυμπιακού να μπει στη φάση θα την σταματούσε είτε κλέβοντας τη μπάλα, είτε με φάουλ. Αν άφηνε τον αντίπαλο να περάσει είχε ένα… στρέμμα γήπεδο να διανύσει με μοναδικό αντίπαλο τον Ρομπέρτο. Ευτυχώς δηλαδή για τους «ερυθρόλευκους» που στη φάση του 8’ ο διαιτητής είδε χέρι του Ατσεαμπόνγκ, καθώς στην εξέλιξη της φάσης ο Μποτία ανέτρεψε τον εξτρέμ της Άντερλεχτ και θα μπορούσε να δει μέχρι κόκκινη κάρτα.

Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου είχε ορμή, διάθεση, ξεχείλιζε από πάθος, αλλά δεν είχε καθαρό μυαλό. Και το πρόβλημα έγινε πιο έντονο, από τη στιγμή που τα περισσότερα… συμπτώματα παρουσίασε ο εγκέφαλός του Κώστας Φορτούνης. Ο νεαρός διεθνής ήταν εκείνος που δεν είχε την απαραίτητη συγκέντρωση να πάρει σωστές αποφάσεις με τη μπάλα στα πόδια, αλλά ήταν εύστοχος από τα 11 βήματα.

Σε μια απόφαση του ρέφερι Χάντερ που είδε χέρι του Μποντζί σε πάσα του Πουλίδο, απόφαση που προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες των παικτών του Χάσι, ο «Φορτού» έκανε από την άσπρη βούλα αυτό που φαινόταν αδύνατο στο προηγούμενο διάστημα. Νίκησε τον Προτό, ο οποίος νωρίτερα έπαιζε μόνος του με την επίθεση των πρωταθλητών Ελλάδας.

Στην κόψη του ξυραφιού

Σε ένα ματς που κυλούσε στην κόψη του ξυραφιού με τον Ολυμπιακό να είναι κυρίαρχος, αλλά επιπόλαιος στην τελική προσπάθεια, οι Βέλγοι δεν απείλησαν καθόλου σε όλο το πρώτο μέρος ενώ μετά το 1-0 οπισθοχώρησαν ακόμη περισσότερο. Στο ίδιο διάστημα Ντα Κόστα πρωτίστως, αλλά και Μποτία είχαν καταπιεί τον θηριώδη Οκάκα.

Με το ξεκίνημα της επανάληψης, ο τραυματισμός του Ντουρμάζ έφερε πιο γρήγορα απ’ ότι αναμενόταν στο γήπεδο τον Τσόρι, ο οποίος ανέλαβε ρόλο 10αριού με παράλληλη μετάθεση του Φορτούνη αριστερά. Μέσα σε πέντε λεπτά τα είδαμε όλα από τον Ντομίνγκες! Μια «πάρε-βάλε» πάσα στον Πουλίδο που πλάσαρε, αλλά η μπάλα έγλειψε το δοκάρι και δύο ανόητα λάθη. Στο πρώτο δεν έκανε κοντρόλ και ο Ατσεαμπόνγκ σούταρε πάνω στον Ρομπέρτο, ενώ στο δεύτερο έκλεψε ο Τζούριτσιτς που ανατράπηκε πριν μπει στην περιοχή από τον Μποτία, ο οποίος τη γλίτωσε φθηνά με κίτρινη κάρτα.

Από τη στιγμή που έγιναν δύο οι Αργεντίνοι στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού η πλάστιγγα έγειρε μπροστά. Η ομάδα έγινε πιο απειλητική στην επίθεση, αλλά και πιο ευάλωτη πίσω με αποτέλεσμα οι Βέλγοι να βρίσκουν χώρους για εύκολες κόντρες. Λίγο έλειψε, μάλιστα, να φέρουν το παιχνίδι στα ίσια όταν ο Ναγιάρ βρήκε στην πλάτη της άμυνας, αλλά από πλάγια θέση σημάδεψε το δοκάρι.

Όσο περνούσε η ώρα ο Μάρκο Σίλβα περιόρισε το ρίσκο και ζήτησε από τους παίκτες του να κλείσουν τις αποστάσεις μεταξύ των γραμμών. Από τα μισά του δεύτερου μέρους μέχρι το φινάλε ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που μαζεμένος έψαχνε την κόντρα, ενώ οι Βέλγοι πατούσαν όλο και πιο κοντά στην εστία του Ρομπέρτο.

Το σκηνικό δεν άλλαξε ούτε στην παράταση, παρότι οι «ερυθρόλευκοι» φωνάζουν και δικαίως για ένα πέναλτι σε βάρος του Μποτία. Οι Βέλγοι στάθηκαν καλύτερα, έπαιξαν πιο έξυπνα, έδειξαν περισσότερο «ομάδα» και τελικά δικαιώθηκαν…