Η… Παναγιά και η αποκαθήλωση!

Ας πούμε την αλήθεια. Επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση φέτος κάτι δεν πάει καλά και «φωνάζει» από μακριά. Κι όποιος κάνει το λάθος να το επικεντρώσει στη χθεσινή ήττα από τον ΠΑΟΚ, θα δει το δέντρο και θα χάσει το δάσος. Γράφει ο Σταύρος Γεωργακόπουλος.

04 ΔΕΚ 2014

Ο ΠΑΟΚ του Αναστασιάδη έκανε στο «Καραϊσκάκη» το αυτονόητο. Κλειστά στην άμυνα με δύο ζώνες, «ασπίδα» μπροστά από την εστία του Γλύκου και «φωτιά» στην αντεπίθεση. Στεκόμαστε πολλοί και δικαίως στην επιλογή του Άγγελου να θυσιάσει τον Κλάους ως αριστερό μπακ-χαφ για διάστημα μεγαλύτερο της μιας ώρας, αλλά και του Δημήτρη Παπαδόπουλου σε αντίστοιχο ρόλο δεξιά από ένα σημείο και μετά, με τον Σαλπιγγίδη πίσω του ως μπακ!

Το να παίξει ο Αθανασιάδης σε αυτό το ρόλο και να ανταποκριθεί έτσι στα ανασταλτικά του καθήκοντα δύο πράγματα σημαίνει: Πρώτον ότι ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα. Δεύτερον ότι ο προπονητής της έχει βρει τον τρόπο για να πάρει το 100% από κάθε παίκτη του. Να τον πείσει ότι αυτό που του λέει και του ζητάει είναι το σωστό κι ας μην είναι σε τελική ανάλυση.

Τι από τα δύο είχε χθες ο Ολυμπιακός; Τίποτα! Φτάσαμε Δεκέμβρη μήνα και οι «ερυθρόλευκοι» δεν ακολουθούν ένα συγκεκριμένο σύστημα, μια τακτική, δεν έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πρέπει να είναι μακράν η πιο προβλέψιμη ομάδα του πρωταθλήματος. Με υλικό που ζηλεύουν (σ.σ. δεν το λέω εγώ οι ίδιοι το έχουν δηλώσει δημόσια) οι προπονητές όλων των άλλων ομάδων, το οποίο, όμως, απέχει χιλιόμετρα από το να χαρακτηριστεί καλό σύνολο.

Η ομάδα του ΠΑΟΚ έκανε αυτό που έπρεπε κι αυτό που μπορούσε στο Φάληρο. Όλοι μα όλοι έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν. Από τον Σαλπιγγίδη και τον Τζιώλη μέχρι τον Τσανδάρη και τον Ποζατζίδη. Για να φτάσουμε εκεί, όμως, έχουν μάθει να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα μέσα στο γήπεδο και να παίζουν ο ένας για τον άλλο…

Αντίθετα, ο φετινός Ολυμπιακός έχει χάσει το DNA του! Η ομάδα που από το… 1925, σε κάθε παιχνίδι έμπαινε στο γήπεδο για να παίξει ποδόσφαιρο κυριαρχίας, με το γκάζι στο πάτωμα και να βάλει όσο γίνεται περισσότερα γκολ, φέτος φτύνει αίμα για να φτάσει στα αντίπαλα δίχτυα. Τουλάχιστον στα σοβαρά παιχνίδια. Σε αυτά που υπάρχει απέναντι αξιόμαχος αντίπαλος.

Το πρόβλημα δεν είναι ο Μήτρογλου

Κι όσοι πιστεύουν ότι γι’ αυτό φταίει ο… Μήτρογλου τότε είναι μακριά νυχτωμένοι. Αν είναι έτσι, θα καθίσει ο Κώστας στον πάγκο και ξαφνικά όλα τα προβλήματα θα λυθούν. Έλα, όμως, που δεν είναι έτσι, ούτε κατά διάνοια. Ο «πιστολέρο» μπορεί φέτος να είναι μακριά από τον καλό του εαυτό, αλλά όταν βρεθεί εκεί που πρέπει, ξέρει πώς να στείλει τη μπάλα στην αντίπαλη εστία. Πόσες φορές άραγε τροφοδοτήθηκε σωστά όχι μόνο χθες, αλλά σε μια σειρά αγώνων;

Τι έκανε ο Ολυμπιακός στο Αγρίνιο; Ένα γκολ κι αυτό με το ζόρι. Με τον Ατρόμητο; Μηδέν! Με τον Αστέρα στην Τρίπολη τα ίδια. Με τον ΠΑΟ; Δυόμιση ευκαιρίες σε όλο το παιχνίδι κι ένα γκολ του Αυλωνίτη από «στημένη» μπάλα. Χθες; Ένα γκολ με την οβίδα του Φουστέρ, πάλι από «στημένο» και έτερον ουδέν…

Δεν υπάρχει ένα παιχνίδι φέτος στο οποίοι οι «ερυθρόλευκοι» να μπήκαν στο γήπεδο κόντρα σε μια καλή ομάδα και να επέβαλαν το ρυθμό τους από το ξεκίνημα μέχρι το φινάλε. Μπορεί στην Ευρώπη να νίκησαν Ατλέτικο και Γιουβέντους, αλλά σε αυτά τα δύο ματς ουσιαστικά «έκλεψαν» τους βαθμούς, παίζοντας στην κόντρα κι όχι στα ίσια. Με αυτούς τους αντιπάλους αυτό μπορούσαν να κάνουν κι αυτό έκαναν. Τι γίνεται, όμως, με όλους τους υπόλοιπους και δη εντός των συνόρων;

Με τη Μάλμε στη Σουηδία που επιχείρησαν να παίξουν ανοικτά και να νικήσουν στα ίσια, έχασαν 2-0. Χθες κόντρα σε έναν -περιορισμένων δυνατοτήτων και επιλογών- ΠΑΟΚ που μπήκε στο γήπεδο με προφανή στόχο το «Χ», όχι απλά δεν νίκησαν, αλλά δέχθηκαν συνολικά 4 γκολ, με τα δύο να ακυρώνονται ως οφσάιντ, το ένα λανθασμένα.

Όταν, όμως, με αυτό το υλικό βάζεις γκολ με το σταγονόμετρο και τρως για… πλάκα, το πρωτάθλημα θα κάνει φτερά. Κι όσο ορισμένοι μένουν στο «έλα μωρέ που θα φτάσει αυτός ο ΠΑΟΚ…», ο τίτλος θα έχει μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη και ακόμη δεν θα έχουν ξυπνήσει! Μόνο όταν πάρουν χαμπάρι και στην ΠΑΕ και στου Ρέντη, αλλά και οι φίλαθλοι ότι έτσι δεν υπάρχει… σωτηρία, υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.

Το πρόβλημα του Ολυμπιακού, άλλωστε, δεν είναι φέτος μόνο το ότι δεν μπορεί να επιβάλει το παιχνίδι του. Για να επιβάλεις κάτι, εξάλλου, πρέπει να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο και να το εφαρμόσεις καλύτερα από αυτό που εφαρμόζει ο αντίπαλος. Με τον Ολυμπιακό, όμως, ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τι θέλει να παίξει και πως.

Η μεγάλη ευθύνη του Μίτσελ

Κι εδώ έχει μεγάλη ευθύνη ο Μίτσελ. Χθες για παράδειγμα έκανε δύο επιλογές κόντρα στην κοινή λογική και το πλήρωσε. Άλλες φορές το ρίσκο τον έχει δικαιώσει, αλλά αυτή τη φορά η Παναγιά ήταν με τον Άγγελο και δικαίως. Η επιμονή του στον ντεφορμέ Μήτρογλου το μόνο που θα προκαλέσει, είναι να τελειώσει τον διεθνή επιθετικό από τον Ολυμπιακό. Το γεγονός ότι όλο το γήπεδο τον αποδοκίμαζε την ώρα της αλλαγής του, τα είπε όλα, όπως αντίστοιχα το θερμό χειροκρότημα της εξέδρας προς τον Μπενίτες.

Επίσης, δεν κατάλαβε κανείς πως σε μία άμυνα που ούτως ή άλλως φέτος μπάζει νερά επιλέγει να χρησιμοποιήσει από το ξεκίνημα τον ταλαντούχο και εργατικό μεν, αλλά άπειρο Αυλωνίτη, ο οποίος την ώρα που η μπάλα «έκαιγε» ήπιε… θάλασσα. Εκτός κι αν αρκούσε το γκολ που πέτυχε σε βάρος του ΠΑΟ και η καλή του απόδοση στην Κέρκυρα. Ο ΠΑΟΚ έκανε όλες κι όλες χθες έξι ευκαιρίες. Τις τέσσερις πέτυχε… γκολ, τις άλλες δύο απέκρουσε ο Ρομπέρτο… Η άμυνα απουσίαζε γενικώς!

Καταλαβαίνω ότι ο κόουτς χρειάστηκε να χτίσει την ομάδα σχεδόν από την αρχή με τις τόσες προσθαφαιρέσεις που έγινε το καλοκαίρι. Ασφαλώς και χρειάζεται χρόνο για να δημιουργήσει αυτό που θέλει, ξεκινώντας ουσιαστικά από την αρχή. Φτάσαμε, όμως, στον Δεκέμβρη κι ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τι θέλει να μας πει ο… ποιητής.

Αλήθεια τι πρέπει να γίνει για να παίξει ο Ολυμπιακός με δύο επιθετικούς μέσα στο γήπεδό του; Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε στο Φάληρο με δύο φορ (Κλάους και Περέιρα), άσχετα αν ο ένας είχε συγκεκριμένο και σύνθετο ρόλο στην ανασταλτική λειτουργία. Ο Ολυμπιακός απαγορεύεται να παίξει με Μήτρογλου και Μπενίτες ή Διαμαντάκο μαζί; Τι να πρωτοκάνει κι αυτός ο δόλιος ο Τσόρι; Να οργανώσει, να σκοράρει, να εκτελέσει τα στημένα, να κρατήσει μπάλα, να πασάρει, να ανεβάσει το ρυθμό; Όλα μαζί δεν γίνεται!

Ομάρ και Μαζουάκου έχουν και επιθετικές αρετές. Το έχουν δείξει με το «καλημέρα». Πόσες προσπάθειες, όμως, μπορούν να πάρουν και στην επίθεση αν δεν έχουν τα ανάλογα στηρίγματα, αλλά και να είναι συνεπείς στις αμυντικές τους υποχρεώσεις; Το ποδόσφαιρο είναι όμορφο γιατί είναι απλό, όχι, όμως, όταν βιάζεται η κοινή λογική και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση.

Ασφαλώς και δεν έγιναν ξαφνικά όλοι… άσχετοι! Για να δείξουν, όμως, τι ξέρουν, τι μπορούν και που θα φτάσουν, θα πρέπει να μπουν σε ένα καλούπι, να υπάρχει μια ξεκάθαρη στρατηγική. Αλλιώς θα δούμε κι άλλες φορές παίκτες της ομάδας να «τρακάρουν» μεταξύ τους όπως έγινε με Ομάρ και Μιλιβόγεβιτς στη φάση του 1-2 ή δύο και τρεις να κοιτούν τη μπάλα χωρίς να πέφτει πάνω της κανείς, περιμένοντας τον επόμενο…

Επαναλαμβάνω ότι ο ΠΑΟΚ δεν έγινε ξαφνικά Ρεάλ, ούτε οι παίκτες του είναι διαφορετικοί από τους περσινούς. Οι ίδιοι είναι ή μάλλον όσοι απέμειναν συν δύο-τρεις καλές προσθήκες. Φέτος, όμως, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν επειδή έτσι τους έμαθε ο προπονητής τους και το κάνουν όσο καλύτερα μπορούν. Ο Ολυμπιακός πότε θα το κάνει; Σε 11 παιχνίδια πρωταθλήματος έχει ως τώρα πέντε γκέλες! Τέσσερις εκτός έδρας και μία εντός… Τι άλλο δηλαδή πρέπει να γίνει για να καταλάβουν αυτοί που πρέπει πως κάτι δεν πάει καλά και να κοιτάξουν να το διορθώσουν όσο είναι καιρός;

Υ.Γ.1: Αν δεν υπάρξει ένα ηλεκτροσόκ στου Ρέντη και άμεσα πολύ φοβάμαι ότι και το παιχνίδι με τη Μάλμε θα κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις…

Υ.Γ.2: Ήταν μεγάλη μαγκιά του Μαρινάκη που πήγε κι έδωσε συγχαρητήρια στον ΠΑΟΚ και τον προπονητή του. Καλύτερα και για τους δικούς του υπαλλήλους που επέλεξε εκείνη την ώρα να μπει στα αποδυτήρια των αντιπάλων κι όχι σε εκείνα της δικής του ομάδας…

Υ.Γ.3: Αρκετά και χθες τα άδεια καθίσματα σε ένα παιχνίδι που έπρεπε να είναι sold out εδώ και μέρες. Τίποτα δεν είναι τυχαίο!