Γιάννης Αντετοκούνμπο: Μόνο αυτός μπορεί να ξεπεράσει τον Γκάλη

Το παιδί από τα Σεπόλια συνεχίζει μια πορεία ξέφρενη, φρενήρη, δίχως λογική και όρια. Είναι γνωστό ότι πέρα από το αθλητικό ταλέντο του είναι και νικητής της ζωής, καθώς κατάφερε να βγει από τη φτώχεια του και τη μιζέρια του και να γίνει ένα από τα πιο λαμπρά αστέρια του ΝΒΑ. Και το ερώτημα είναι ένα: πού μπορεί να φτάσει αυτός ο μπασκετμπολίστας;

Το προφανές και δίχως συζήτηση είναι ότι θα γίνει ένας ολοκληρωμένος παίκτης του αμερικανικού πρωταθλήματος και ALL STAR. Aν έχει λίγη τύχη και κάνει μεταγραφή σε ομάδα πρωταθλητισμού, μπορεί να γίνει και ο πρώτος Έλληνας που θα φορέσει δαχτυλίδι. Αυτό είναι, όμως, το ταβάνι του; Μήπως μιλάμε για τον πληρέστερο παίκτη που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα; Μήπως είναι ο επόμενος ηγέτης της Εθνικής Ελλάδας; Μήπως μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τον θρύλο Νίκο Γκάλη; Όλες αυτές οι σκέψεις μου γεννήθηκαν όταν είδα αυτήν τη φάση...

Αν απομονώσουμε τη φάση που είναι έργο μπασκετικής τέχνης, ο πανηγυρισμός του δείχνει πόσο θέλει να... "μεγαλώσει". Η ματιά και το βλέμμα του "σκοτώνουν". Είναι σαν να λέει στους συμπαίκτες του "βοηθήστε με να νικήσουμε τον 'βασιλιά' Λεμπρον". Και αν το έκαναν έστω και λίγο, θα έφευγαν θριαμβευτές από το Κλίβελαντ. Είναι ο απόλυτος παίκτης και η προσωπικότητά του έχει στο υπόβαθρο και τα τρία στοιχεία, που μπορούν να τον κάνουν όχι μόνο τον καλύτερο μπασκετμπολίστα στην ιστορία της χώρας, αλλά έναν αθλητή σύμβολο.

1. Μπορεί να βάλει τα παιδιά να ξαναπαίξουν μπάσκετ

Αν έβγαινες το πρωί της 15ης Ιουνίου του 1987 στους δρόμους όλης της Ελλάδας, ένα πράγμα θα αντίκριζες. Παιδιά κάθε ηλικίας να προσπαθούν να παίξουν μπάσκετ! Ήταν λίγες ώρες μετά από τον θρίαμβο της Εθνικής και το χρυσό μετάλλιο στο Ευρώμπασκετ. Ο Γκάλης (κυρίως) και η παρέα του είχαν κάνει όλους τους πιτσιρικάδες να βρίσκονται συνεχώς με μια μπάλα στο χέρι. Η εικόνα ήταν συγκλονιστική. Οι μιμήσεις έδιναν και έπαιρναν. Άλλοι έκαναν το τριπλό σπάσιμο του Νικ μπροστά σε όλη την ομάδα των Σοβιετικών. Άλλοι μάτωναν τους αγκώνες και τα γόνατά τους για να πέσουν να σώσουν μια μπαλιά όπως Γιαννάκης. Και άλλοι έριχναν τάπες σαν τον Φασούλα. Το τοπίο εκείνο το πρωινό ήταν φανταστικό, μύριζε αθλητισμό και υγεία. Όλοι προσπαθούσαν να φτιάξουν αυτοσχέδιες μπασκέτες. Και όλοι ήταν ευτυχισμένοι. Όσοι το ζήσαμε, θα μας μείνει για πάντα αξέχαστο.

Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Όμως με τη φόρα που έχει πάρει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, δεν το θεωρώ και απίθανο. Αφενός γιατί παίζει σε υψηλό επίπεδο στο ΝΒΑ, κάτι που κανένας άλλος Έλληνας αθλητής δεν το έχει καταφέρει, και αφετέρου γιατί είμαι πεπεισμένος πως αν τον αφήσουν οι μίζερες αντιλήψεις στην Εθνική, τότε μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα στην κορυφή του κόσμου. Με ηγέτη αυτό τον τύπο με το 34 στην πλάτη. Ο συνδυασμός αυτός μπορεί να καταφέρει τους νέους να βγουν ξανά στους δρόμους για μπάσκετ. Κι αν γίνει αυτό, τότε θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμά του.

2. Το μεγαλύτερο ταλέντο

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αποτελεί το μεγαλύτερο ταλέντο στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ξεπέρασε ακόμη και τον μεγάλο Φάνη Χριστοδούλου. Μπασκετικά είναι ένα φαινόμενο που ακόμη και στο ΝΒΑ μπορεί να αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις. Εκεί που δεν τα κατάφερε ο Σπανούλης, δεν πλησίασε καν ο Παπαλουκάς και βεβαίως δεν το σκέφτηκε (για άλλους λόγους) ο Διαμαντίδης, αυτός κάνει τους αντιπάλους του μόλις στα 20 του να υποκλίνονται στο μπασκετικό μεγαλείο του. Και το σημαντικότερο: με συνέπεια και σοβαρότητα διορθώνει τις αδυναμίες του, χρόνο με το χρόνο. Εφέτος έβαλε μυϊκό βάρος για να μπορεί να παίζει με μεγαλύτερη ευκολία πλάτη στο καλάθι απέναντι σε δυνατότερους αντίπαλους και βελτίωσε σε μεγάλο βαθμό το μακρινό σουτ του. Οι ειδικοί λένε ότι θα είναι ALL STAR. Άλλοι, βέβαια, γράφουν στις ΗΠΑ ότι μπορεί να γίνει το επόμενο μεγάλο όνομα του πρωταθλήματος. Υπομονή. Έχει όλο τον χρόνο μπροστά του και έχει δίψα για δουλειά. Αυτό που ξεχωρίζει τους σπουδαίους παίκτες από τους πολύ καλούς.

3. Πάθος για τη νίκη

Δεν είναι λαϊκισμός ούτε "κίτρινη" δημοσιογραφική γραφή. Είναι η αλήθεια. Ο Αντετοκούνμπο μπορεί να φτάσει έως στο τέλος γιατί πρώτα απ' όλα είναι νικητής της ζωής. Όταν ήταν μικρός, δεν είχε να φάει. Είναι πραγματικότητα. Και τώρα ζει μέσα στη χλιδή και στην πολυτέλεια. Όμως παραμένει σοβαρός, χωρίς ίχνος σνομπισμού και βεντετισμού. Απολαμβάνει το παιχνίδι λες και είναι το τελευταίο του. Παίζει σαν παιδί γιατί ακόμη είναι παιδί και δεν έχει χάσει την αθωότητά του, ούτε με τα φώτα της δημοσιότητας ούτε με τα εκατομμύρια δολάρια. Παραμένει προσηλωμένος στον στόχο. Που τον ξέρει μόνο αυτός και μόνο αυτός ξέρει πώς θα τον επιτύχει.

Ο Giannis δεν θέλει να χάνει. Και η ομάδα του, οι Μπακς, είναι ίσως το μοναδικό μειονέκτημά της ιστορίας στην παρούσα φάση. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Έλληνας φόργουορντ θα ζητήσει κάποια στιγμή μεταγραφή. Και αν δεν ζητήσει, κάποια από τις ιστορικές ομάδες του ΝΒΑ θα θελήσει να τον κάνει δικό της. Προς τον παρόν, τον απολαμβάνουμε να τα βάζει με τον Τζέιμς και να νευριάζει που δεν μπορεί να τον νικήσει. Όμως δεν θα αργήσει και αυτή ημέρα.

* Όλοι στην Εθνική πρέπει να καταλάβουν ότι ο Αντετοκούνμπο είναι ο επόμενος μεγάλος ηγέτης μας. Και οι παράγοντες και οι προπονητές και οι παίκτες. Στις δύο τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις ο Φώτης Κατσικάρης έκανε δύο λάθη:
Α. δεν εκμεταλλεύτηκε όσο θα έπρεπε το ταλέντο του άσου του Μιλγουόκι
Β. άφησε ορισμένους παίκτες της ομάδας να υποβαθμίσουν τον αγωνιστικό ρόλο του Γιάννη

** Όσο φορές και αν έχω δει αυτό το video και έχω διαβάσει το άρθρο του Ηλία Αναστασίαδη στο Oneman, δεν το χορταίνω. Δεν χορταίνω να βλέπω ένα παιδί να παίζει με τα χρώματα της Εθνικής ομάδας και να αντιδρά με τόσο φυσικό και αυθόρμητο τρόπο. Αυτό είναι το μπάσκετ, αυτό είναι ο αθλητισμός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

The Battle: Giannis VS LeBron

Συγκλονιστικός και... 30άρης ο Giannis!