Ο πατριωτισμός και η Εθνική Ελλάδος
Έχω γράψει κι άλλες φορές ότι το ποδόσφαιρο που έχει παίξει η Εθνική στην προκριματική φάση του Μουντιάλ 2014 δεν μου προκάλεσε ακριβώς ρίγη ενθουσιασμού (εντάξει, δεν το έγραψα τόσο κομψά, αλλά το πιάνετε το νόημα...). Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι δεν θέλω να προκριθεί. Προτού με μαλώσει και πάλι ο Θέμης Καίσαρης σπεύδω να διευκρινίσω ότι θέλω και μάλιστα πολύ.
Από την άλλη όμως, αν κάποιος αγαπάει αληθινά το ποδόσφαιρο και θεωρεί τους στίχους του... «Imagine» τους πιο σοφούς που έχουν γραφτεί ποτέ («imagine there’s no countries, it’s easy if you do» - δεν υπάρχουν χώρες, δεν υπάρχουν σύνορα, είμαστε όλοι άνθρωποι αγαπημένοι, αδελφωμένοι, φίλοι, κι εγώ, κι εσείς, ακόμα και η Ραχήλ Μακρή...), τότε δεν μπορεί παρά να νιώσει μια τσιμπιά στενοχώριας στη σκέψη ότι ένας εκ των Κριστιάνο Ρονάλντο και Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς δεν θα πάει στη Βραζιλία. Ενώ ένας εκ των Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου και Κοστίν Λάζαρ θα πάει.
Θέλω να πω με λίγα λόγια ότι ΟΚ, αν βρεθούν και κάποιοι Έλληνες (θα βρεθούν...) που ψιλοχέστηκαν για την Εθνική, δικαίωμα τους. Ο πατριωτισμός δεν φαίνεται στη μπάλα.
Κι αν δεν την γουστάρεις;
Πρέπει δηλαδή ντε και καλά να γουστάρεις και να υποστηρίζεις μια ομάδα που επιθετικά είναι τόσο συναρπαστική όσο και το τρέχων πρόγραμμα της ΕΔΤ? Μόνο και μόνο επειδή φοράει το εθνόσημο; Κι αν δεν την γουστάρεις, τι πάει να πει αυτό; Ότι δεν αγαπάς την πατρίδα σου;
Ενώ ας πούμε, αν κλέβεις την εφορία, πηγαίνεις στη δουλειά σου στο δημόσιο τρεις – τέσσερις ώρες την ημέρα, ίσα για να πιεις φραπέ και να βρίσεις το κράτος που σου έκοψε το μισθό, φεύγεις τα Σαββατοκύριακα στο αυθαίρετο εξοχικό σου πάνω στο κύμα, πετάς πάντα τα σκουπίδια έξω από τον κάδο, βρίζεις όποιον σε ενοχλήσει στο δρόμο και κοιτάς τους Πακιστανούς στα φανάρια με κρυφή ή φανερή σιχασιά, αλλά πανηγυρίζεις έξαλλα τα γκολ του Καραγκούνη, τότε είσαι σωστός πατριώτης;
Το ελληνικό DNA
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δείξεις την αγάπη σου για την Ελλάδα. Ουσιαστικοί τρόποι. Το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικά αποτελούν μια καλή (και ενίοτε επικίνδυνη όταν αρχίζουμε τις κορώνες για «ελληνικό DNA») δίοδο διοχέτευσης εθνικής υπερηφάνειας και τίποτα παραπάνω. Μια αφορμή για να αισθανθούμε καλύτερα με τον εαυτό μας.
Περισσότερο ποδοσφαιρόφιλοι...
Οι περισσότεροι έτσι κι αλλιώς θα χαρούν με την ψυχή τους ενδεχόμενη πρόκριση της Εθνικής του Φερνάντο Σάντος. Εκείνους τους λίγους λοιπόν που έχουν την απολύτως παράλογη τάση να μην πανηγυρίζουν για μια ομάδα της οποίας το ποδόσφαιρο δεν τους αρέσει, εγώ λέω να τους αφήσουμε στην ησυχία τους. Δεν είναι ούτε προδότες, ούτε λιγότερο πατριώτες από τους υπόλοιπους. Ίσως να είναι απλώς περισσότερο ποδοσφαιρόφιλοι...
Διαβάστε ακόμη:
Βαριέμαι την Εθνική: Σχόλιο Κώστας Κεφαλογιάννης
Δεν βαριέμαι την Εθνική: Σχόλιο Θέμης Καίσαρης