Χάθηκε το μέτρο και η μπάλα

Η αναπάντεχη ήττα από τη Βόρειο Ιρλανδία στο γήπεδο Καραϊσκάκη φέρνει τον Κλαούντιο Ρανιέρι προ των ευθυνών του. Ο Νίκος Γιαννόπουλος προβληματίζεται με τον Ιταλό τεχνικό που έχασε την αίσθηση του μέτρου στην προσπάθειά του να δώσει το δική του σφραγίδα.

15 ΟΚΤ 2014

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν ο Κλαούντιο Ρανιέρι έχει γνώση αρχαίων Ελληνικών ή αν, τέλος πάντων, έχει διαβάσει πράγματα από την αρχαία ελληνική γραμματεία. Οπως και να έχει όμως, το μέτρον άριστον όφειλε να το γνωρίζει. Από τον 6πχ αιώνα έχει διατυπωθεί το συγκεκριμένο ρητό (έμπνευση του Κλεόβουλου του Ρόδιου).

Ουδείς ισχυρίστηκε ότι η Εθνική είναι οργανισμός που δεν πρέπει να αγγίζεται, να μένει ως έχει στην πορεία του χρόνου και να μην ανανεώνεται στο παραμικρό. Αλλά η ανανέωση (σε πρόσωπα, σχήματα, διατάξεις και νοοτροπία σε τελική ανάλυση) μπορεί να γίνει σταδιακά, με ηρεμία, σύνεση και σχέδιο.

Ο Ιταλός βάλθηκε να αλλάξει τα πάντα από τα πρώτα κιόλας ματς,το μόνο όμως που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής είναι να μπερδέψει τους παίκτες του και να εκνευρίσει ακόμα και τους πλέον ήρεμους ποδοσφαιρόφιλους που παρακολουθούν τα παιχνίδια της Εθνικής δια ζώσης ή από την τηλεόραση.

Στο παιχνίδι κόντρα στη Ρουμανία δώσαμε, δικαίως, άφεση αμαρτιών διότι επρόκειτο για την πρώτη επαφή με την Εθνική ομάδα σε επίσημα. Δεν ήξερε πρόσωπα και πράγματα, δεν γνώριζε λεπτομερειακά τους παίκτες, τους είχε δει αγωνιζόμενους μόνο σε κάποια dvd και φιλικά προετοιμασίας.

Ενα μήνα όμως μετά το πρώτο ναυάγιο, θα περίμενε κανείς ότι ο Ρανιέρι θα παρουσιαζόταν περισσότερο διαβασμένος, τουλάχιστον ως προς τη διάταξη που χρησιμοποιεί. Και όμως, ο Ρανιέρι πιάστηκε πάλι αδιάβαστος. Πολλές από τις επιλογές του τόσο στο παιχνίδι με τη Φινλανδία όσο και σ' αυτό με τη Βόρειο Ιρλανδία ήταν εντελώς άστοχες (σε σημείο... παρεξηγήσεως) με αποκορύφωμα την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Καρέλη, Μήτρογλου, Αθανασιάδη και Σαμαρά.

Η τραγωδία σε ότι αφορά τα πρόσωπα και τις διατάξεις συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια του ματς. Αποσύρθηκε ο Αθανασιάδης, ο μοναδικός επιθετικός που είχε επαφή με το παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο και εν συνεχεία πήρε θέση στο γήπεδο ο Σαλπιγγίδης στη θέση του Σαμαρά. Ευκαιρία, κλασική, στην επανάληψη και ενώ η ομάδα βρισκόταν πίσω στο σκορ με 0-2 δεν έγινε, και αυτό συνιστά αρχαιοελληνική τραγωδία.

Και να έλεγε κανείς ότι ο Ρανιέρι παρέλαβε κάποιος χάος, κάποια πολύ δύσκολη κατάσταση που δεν μπορούσε να χειριστεί, παίκτες άκαπνους και άπειρους. Οχι δα. Την ομάδα που έφτασε ένα βήμα από την οκτάδα του Μουντιάλ ανέλαβε να προπονήσει, το σύνολο που είχε έναν συγκεκριμένο αγωνιστικό προσανατολισμό και μία μεγάλη, πλέον, παράδοση που είχε χτιστεί με κόπο και ιδρώτα. Και όμως, ο Ρανιέρι επέλεξε να αλλάξει τελείως ρότα στο καράβι που προς το παρόν κινείται με μαθηματική ακρίβεια προς τα βράχια του αποκλεισμού.

Για να είμαστε πάντως και απολύτως δίκαιοι, ούτε οι ποδοσφαιριστές έκαναν κάτι από την πλευρά τους για να καλύψουν τα κακώς κείμενα των εμπνεύσεων του προπονητή τους. Οχι ότι δεν πάλεψαν, δεν ίδρωσαν, δεν ήθελαν τις νίκες, κάθε άλλο. Αλλά συγκεκριμένες και επιτυχημένες, ατομικές έστω, πρωτοβουλίες δεν ανέλαβε κανείς και ποτέ κατά τα δύο τελευταία παιχνίδια. Είναι, πραγματικά, κρίμα.

Ακόμα και έτσι πάντως, το μεγάλο πλοίο της πρόκρισης η Εθνική μπορεί να το προλάβει. Αρκεί ο καπετάνιος να συμβουλευτεί την πυξίδα του και να αλλάξει πορεία, όσο είναι καιρός...