Οι "αιώνιοι" της επόμενης ημέρας

Ο Νίκος Γιαννόπουλος σχολιάζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό και περνά στην επόμενη μέρα τα ντέρμπι "αιωνίων" που θα παρακολουθήσουμε τη νέα σεζόν.

15 ΙΟΥΝ 2015

To μπάσκετ ανταμείβει 99 στις 100 φορές την καλύτερη και πιο άξια ομάδα και οι τελικοί της Α1 δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση σ' αυτόν τον άτυπο κανόνα. Άλλωστε, το σκορ της σειράς, αλλά κυρίως η εικόνα των δύο μονομάχων, δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Ο Ολυμπιακός άξιζε κάθε ... γραμμάριο από την κούπα που σήκωσε στον ουρανό του ΣΕΦ το βράδυ της 14ης Ιουνίου (κατά σύμπτωση 28, ακριβώς, χρόνια μετά το έπος της Εθνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ του 1987).

Το γιατί είναι πασιφανές. Δεν υπήρξε χρονική περίοδος των τελικών κατά την οποία να μην εφάρμοσε τον δικό του νόμο, αν εξαιρέσει κανείς το 1ο ημίχρονο του πρώτου τελικού. Από τη στιγμή που οι “ερυθρόλευκοι” βρήκαν τον τρόπο να απαντήσουν με σερί 18-0 στο 10-23 του Παναθηναϊκού, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους αφού οι “πράσινοι”, ελέω των απωλειών και της μειωμένης ποιότητάς τους, δεν βρέθηκαν ποτέ ξανά σε θέση οδηγού.

O "καθρέφτης" της σεζόν

Το 3-0 που χαρίζει την κατάκτηση του τίτλου στον Ολυμπιακό αποτυπώνει ουσιαστικά και την αγωνιστική παρουσία των ομάδων καθ' όλη τη διάρκεια της εν Ελλάδι σεζόν. Οι Πειραιώτες, περνώντας τον κάβο της δύσκολης ήττας από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο, σταθεροποίησαν την απόδοσή τους αφού στο πρόσωπο του Γιάννη Σφαιρόπουλου βρήκαν την ήρεμη δύναμη που αναζητούσαν στον πάγκο. Αταλάντευτος μέχρι το τέλος, ο Ολυμπιακός δεν χάρισε κάστανο στο πρωτάθλημα κάνοντας τη βραδιά της ήττας από την Κηφισιά να μοιάζει πλέον ως μία κακή ανάμνηση και τίποτα άλλο.

Η επιτυχία αυτή χαρίζει-ως είθισται συμβαίνει με τον πρωταθλητή- τη νηφαλιότητα για να σχεδιαστεί χωρίς βιασύνες και χωρίς μελοδραματισμούς η επόμενη μέρα. Ο Ολυμπιακός, από τη στιγμή που ο Γιάννης Σφαιρόπουλος μείνει στον πάγκο του, εξέλιξη που είναι από λογική έως... υποχρεωτική, ρίχνει το βλέμμα του κυρίως στην υπόθεση του Κώστα Σλούκα. Με παραμονή του Ελληνα γκαρντ ίσως να μην χρειαστεί καμία άλλη προσθήκη στη γραμμή των γκαρντ εκτός και αν φύγει ο Λαφαγέτ. Αν όμως ο Σλούκας προτιμήσει να ακούσει τις "Σειρήνες" που ήδη έχουν αρχίζει να σφυρίζουν στ' αυτιά του, τότε ο Ολυμπιακός αποκτά πρόβλημα. Με τι είδους παίκτη να αντικαταστήσει τον Σλούκα; Με σκόρερ, που όμως δεν θα ενδιαφέρεται τόσο για την οργάνωση ή μ' ένα καθαρό πλέι μέικερ, τύπου Ζήση, που θα έλυνε περαιτέρω τα χέρια του Σπανούλη αλλά θα περιόριζε τις λύσεις στο σκορ; Είναι ένα δίλημμα.

Στους ψηλούς, ακόμα και αν ο Ντάνστον έκανε αποδοτική σεζόν, η ταπεινή μας άποψη ίσως ακουστεί λίγο περίεργη. Με τα χρήματα που παίρνει ο Αμερικανός, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε ίσως να βρει και ποιοτικότερη λύση η οποία αυτομάτως θα τον καθιστούσε περισσότερο ανταγωνιστικό στην Ευρωλίγκα. Χωρίς να ξοδέψει πολλά αλλά στοχεύοντας σε παίκτες με συγκεκριμένα προσόντα ο πρωταθλητής Ελλάδας ακόμα και λαβράκι θα ήταν δυνατόν να πιάσει στη θάλασσα των Αμερικανών, κυρίως, ψηλών.

Κατά τα άλλα θα ήταν ιδανικό αν ο Περπέρογλου μπορούσε να αντικαταστήσει τον Πέτγουεϊ. Οι “ερυθρόλευκοι” θα έχαναν μεν σε έκρηξη και άμυνα αλλά θα κέρδιζαν σε σκορ, ηγετική φυσιογνωμία και... ελληνικότητα. Το φλερτ με τον Ελληνα φόργουοντ πάντως είναι ένα έργο που θα “παίξει” πολύ στα σινεμά αυτής της μεταγραφικής περιόδου.

Στο ίδιο μοντέλο

Ο Παναθηναϊκός, αν και ηττημένος, ίσως να μην έχει πολλά να κάνει αν, βεβαίως, επιθυμεί να επιμείνει στο μοντέλο που λάνσαρε το προηγούμενο καλοκαίρι. Αρκεί να βρει το σωστό προπονητή για να το υπηρετήσει. Κακώς πάντως ο Κυπελλούχος αναλώνεται στο να ψάχνει τις λύσεις εκτός των συνόρων αφού στην Ελλάδα υπάρχουν κόουτς που θα μπορούσαν να αναλάβουν τη δουλειά και να συνδυάσουν το αποτέλεσμα με την αγωνιστική πρόοδο των νεαρών αλλά και όχι τόσο... νεαρών Ελλήνων.

Οπως και να έχει πάντως, και ανεξάρτητα από το πρόσωπο του νέου προπονητή, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ενέσεις ποιότητας κυρίως στη θέση 1 και στη θέση 5. Ο Καλάθης για την πρώτη φαντάζει ως μία ιδανική περίπτωση. Ελληνας, με θητεία στην ομάδα, άριστος γνώστης του περιβάλλοντος του συλλόγου και του ελληνικού πρωταθλήματος. Στο 5 τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Οι “πράσινοι” χρειάζονται έναν παίκτη πιο εκρηκτικό από τον Μπατίστα που θα μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικός στο παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη αλλά και πιο γρήγορος στα πόδια. Λάσμε λοιπόν; Γιατί όχι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Γκαμπονέζος αποτελεί τη μόνη επιλογή.

Επιμονή στους Έλληνες

Επιπρόσθετα, ο Παναθηναϊκός, αν θέλει να είναι συνεπής ως προς την αλλαγή φιλοσοφίας όπως παρουσιάστηκε πέρυσι, οφείλει να επιμείνει με τους Ελληνες και να ρίξει πιο βαθιά μέσα στη φωτιά παίκτες όπως ο Μποχωρίδης, ο Χαραλαμπόπουλος, ακόμα και ο Λούντζης (για τους Παππά και Γιάνκοβιτς δεν υπάρχει καμία συζήτηση, άλλωστε αυτοί δεν είναι πλέον νεαροί). Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος ότι πλέον καλείται να παίξει το ρόλο που κάποτε έπαιζε ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, αυτόν δηλαδή της "χρυσής εφεδρείας" σε όλα τα επίπεδα. Με το τρομερά υψηλό μπασκετικό iq που διαθέτει, θα εξελιχθεί στο καλύτερο φροντιστήριο για τους νέους, ιδιαίτερα τους περιφερειακούς. Και σαν πλουραλιστής που είναι (εκ φύσεως αλλά και εκ πεποιθήσεως) λογικά δεν θα έχει κανένα πρόβλημα όταν διαπιστώσει ότι ο χρόνος συμμετοχής του μειώνεται δραστικά.

Σχεδόν τα ίδια ισχύουν και για τον Αντώνη Φώτση, έναν παίκτη που τα έδωσε όλα για τον Παναθηναϊκό σε τρεις διαφορετικές θητείες. Δυστυχώς ο χρόνος νικά άπαντες, ακόμα και παίκτες όπως ο “Μπάτμαν” που έμοιαζαν να έχουν αστείρευτες πηγές ενέργειας. Με το κατάλληλο ροτέισον όμως ο Φώτσης όχι μόνο θα είναι χρήσιμος αλλά και απίστευτα απαραίτητος στο νέο Παναθηναϊκό. Εκτός και αν οι πράσινοι, που πρέπει να πάρουν και μία απόφαση και τον Γκιστ, έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους.