Η Λερναία Υδρα του Παναθηναϊκού και το τέλος των άλλοθι

Η τεράστια νίκη του Παναθηναϊκού και η ήττα-σοκ του Ολυμπιακού μπαίνει στο μικροσκόπιο του Νίκου Γιαννόπουλου ο οποίος διαψεύστηκε ΑΠΟΛΥΤΑ στις προβλέψεις του για το πρώτο μεγάλο παιχνίδι της χρονιάς. Τα κλισέ που θέριεψαν και τα άλλοθι που τελείωσαν

09 ΟΚΤ 2014

Η επική νίκη του Παναθηναϊκού στο άδειο ΟΑΚΑ δεν δίνει τρόπαιο, τουλάχιστον άμεσα. Ούτε συνιστά τη μεγαλύτερη, σε σημασία, επιτυχία του επί του αιωνίου στην ιστορία του. Ως προς την ψυχολογική ώθηση όμως, αυτή η πρόκριση σπρώχνει τους πρωταθλητές στη στρατόσφαιρα της αισιοδοξίας.

Γράφαμε πριν το παιχνίδι-και διαψευστήκαμε ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΑ και ΑΠΟΛΥΤΑ, ότι τα κλισέ περί ντέρμπι, φανέλας και παιχνιδιού στο οποίο παίζει ρόλο η καρδιά και το πάθος θα πήγαιναν για ύπνο. Και τα αθεόφοβα όχι μόνο δεν κοιμήθηκαν αλλά θέριεψαν, λετούργησαν σαν Λερναία Υδρα, ένα έκοβες, δύο πετιούνταν από το κομμένο κεφάλι. Σαν τον Παναθηναϊκό ένα πράγμα.

Μας συγχωρείτε λίγο για τις επικολυρικές περιγραφές αλλά μας ωθεί η άκρως τρελή και άκρως απίστευτη εικόνα του ματς. Με τη διαφορά στους επτά πόντους (68-75), ο Ολυμπιακός φόρεσε το κοστούμι μίας ακατανόητης αλαζονείας και κατέβασε το γενικό σαν το παιχνίδι να έχει κριθεί. Η μία αποτυχημένη επιλογή, διαδεχόταν την άλλη τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση.

Και αίφνης, ο Παναθηναϊκός, από τη φύση του πρωταθλητής βέβαια, τιμώρησε με σκληρό, αδυσώπητο αλλά και δίκαιο τρόπο τους ερυθρόλευκους αλαζόνες. Δύο λέι απ του Σλότερ κόντρα σε μία άμυνα...σκιών, ένα ΤΡΟΜΕΡΟ τρίποντο του Διαμαντίδη (μετά από χαμένο ριμπάουντ) και για το τέλος το κερασάκι στην τούρτα. Κλείνουν όλοι στην μπάλα, ο Διαμαντίδης πασάρει και ο Μπατίστα καρφώνει με την άνεσή του στην άδεια ρακέτα του Ολυμπιακού. Καταπληκτικά πράγματα!

Ολα αυτά ενώ ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε χωρίς τους Γκιστ, Νέλσον, Χαραλαμπόπουλο και Μαυροκεφαλίδη (πρακτικά το 40% της δύναμής του) και με τον Φώτση να έρχεται από τραυματισμό, άρα να μην είναι απολύτως έτοιμος. Ελλείψει άλλου ψηλού δε, τις απαραίτητες ανάσες στον Μπατίστα τις έδινε ο Διαμαντάκος.

Κακά τα ψέματα, ο Ολυμπιακός δύσκολα μπορεί να αναζητήσει άλλοθι γι' αυτή την εκκωφαντική του αποτυχία. Είχε το παιχνίδι στα χέρια του, πήρε διαφορές που έφτασαν ακόμα και τους 13 πόντους, έπαιξε σε σχεδόν άδειο γήπεδο (έστω και ακόμα και έτσι δεν έλειψαν οι ασχήμιες και οι κακές συμπεριφορές) και όμως...ηττήθηκε. Προφανώς είναι πολύ νωρίς στη σεζόν για να περάσουν οι παίκτες και το τεχνικό τιμ του Ολυμπιακού την Ιερά Εξέταση της σκληρής κριτικής αλλά... Υπάρχει το αλλά. Υπάρχει και το γιατί δεν έκανε ο Ολυμπιακός φάουλ στην τελευταία επίθεση του Παναθηναϊκού ενώ είχε να δώσει. Υπάρχει γενικά ένα μούδιασμα.

Στο έτερο στρατόπεδο; Ακρατος ενθουσιασμός, δικαιολογημένος φυσικά, τεράστια ένεση αυτοπεποίθησης αλλά και πολύτιμη αγορά χρόνου έτσι ώστε η ομάδα να δουλέψει απερίσπαστη και να βελτιώσει τις πολλές αδυναμίες της (μιλάμε, άλλωστε, για φρεσκότατο σύνολο). Ενα ξεκίνημα-όνειρα για τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς ο οποίος πέρα από τη νίκη θα είναι εξαιρετικά χαρούμενος για το γεγονός ότι παίκτες που πρέπει να βάλουν τα παπούτσια του πρωταγωνιστή μέσα στη σεζόν, τα φόρεσαν και τους πήγαιναν μια χαρά. Γιάνκοβιτς, Παππάς, Μποχωρίδης, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο έβαλαν την υπογραφή τους στην τεράστια, αυτή, νίκη.